Το να έχεις θετικό ισοζύγιο είναι μεν καλό, αλλά δεν σου εξασφαλίζει αναπτυξιακούς ρυθμούς.
Μερικές σκέψεις σχετικά.
1. Για να επενδύσεις σε μια χώρα πρέπει αρχικά να θεωρείς ότι βρίσκεται
σε μια φάση σταθερότητας οικονομίας, αλλιώς μια σημαντική αλλαγή μπορεί
να σου καταστρέψει τη επένδυση. Και σήμερα ξέρουμε ότι η Ελλάδα διανύει
μια παρατεταμένη περίοδο εσωτερικής υποτίμησης και μείωσης του
κοινωνικού κράτους, κάτι που έχει κάθε λόγο να προϊονίζει αλλαγές σε
πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.
2. Η επένδυση σε μια χώρα με καθαρά εξαγωγικό χαρακτήρα, συνεπάγεται ότι
θα υπάρχει το διεθνές περιβάλλον που θα απορροφήσει τα προϊόντα σου.
Όμως το διεθνές περιβάλλον βρίσκεται σε φάση συρίκνωσης της αγοραστικής
δύναμης των καταναλωτών.
3. Θα πρέπει να έχεις ένα αξιόπιστο brand name τόσο σαν εταιρία όσο και
σαν χώρα. Αλλιώς γιατί να προτιμήσει κανείς τα προϊόντα σου. Η χώρα δεν
έχει καλό, μάλλον κακό. Και μια εταιρία θέλει πολλά χρόνια για να
αποκτήσει σε διεθνές επίπεδο.
4. Από την στιγμή που αποφασίζει κανείς να επενδύσει μέχρι να έχει η
επένδυσή του αποτελέσματα, (εξαγωγές) περνά ένα σημαντικό χρονικό
διάστημα που μπορεί να φτάνει εύκολα τα 5 χρόνια. Εν τω μεταξύ όμως η
οικονομία συνεχίζει συρικνούμενη με αποτέλεσμα να δημιουργούνται
προβλήματα από το ίδιο το γεγονός. Για παράδειγμα αύξηση του κόστους
μεταφορών.
5. Η κρίση έχει καταστήσει ανισότιμες τις συνθήκες ανταγωνισμού των
Ελληνικών εταιριών με τις εταιρίες του εξωτερικού. Για παράδειγμα πλέον,
τα ασφάλιστρα που πληρώνουν οι εταιρίες είναι δυσανάλογα αυξημένα, ενώ
οι αγοραστές και προμηθευτές ζητούν εγγυήσεις αποπληρωμής ή παράδωσης.
6. Το now how δεν αποκτάται σε μια μέρα, έτσι η δημιουργία μιας
επιχείρησης με εξαγωγικό χαρακτήρα από το μηδέν, έχει εκτός του
προβλήματος της ίδιας της δημιουργίας της και το πρόβλημα της εύρεσης
now how.
7. Η έλλειψη αγοραστικού κοινού στη χώρα, αποκλείει την βαθμιαία
ανάπτυξη μιας εξαγωγικής επιχείρησης, με αρχικό κοινό τους κατοίκους της
χώρας, όπου και θεωρητικά θα είχε συγκριτικό πλεονέκτημα.
8. Δεν έχουμε επαρκή έρευνα που να μπορεί να πριμοδοτήσει την ανάπτυξη.
9. Τα άλλα κράτη της Ε.Ε. έχουν ήδη μηχανισμούς που προωθούν την ανάπτυξή της παραγωγής, οπότε έχουμε συγκριτικό μειονέκτημα.
10. Το πρωτογενές πλεόνασμα σε επίπεδο κράτους θα απαιτεί αυξημένα μέτρα
τα επόμενα χρόνια μια και όλο και περισσότερες επιχειρήσεις θα
κλείνουν.
11. Το μόνο πραγματικό σημείο που έχει βελτιωθεί η επιχειρηματική θέση
των επενδυτών είναι το μισθολογικό κόστος. Όμως αυτό δεν ήταν ποτέ
απαγορευτικό για την δημιουργία μιας επιχείρησης μια και χώρες με
μεγαλύτερο μισθολογικό (και φορολογικό κόστος) τα πηγαίνανε μια χαρά,
οπότε η ίδια η οργάνωση της οικονομίας σαν μεταπρατική είναι το
πρόβλημα.
12. Ουσιαστικά η παλαιά κρατική νομενκλατούρα συνεχίζει να υφίσταται
αναλλίωτη, ακόμα και σε επίπεδο προσώπων και κομμάτων, και δεν έχουμε
κανένα λόγο να υποθέσουμε ότι θα φροντίσει τα συμφέροντα του κράτους
παρά θα συνεχίσει να αρμέγει τον κρατικό κορβανά.
13. Η ανάπτυξη των οικονομιών της ανατολής είναι ραγδαία και είναι
μάλλον απίθανο να τις ανταγωνιστούμε ανεξαρτήτως μισθολολικού κόστους.
14. Η Ε.Ε. έχει σημαντικά προβλήματα στην δόμησή της και δεν επιτρέπει
σε ένα κράτος με παθητικά να πετύχει πλεονάσματα σε βάρος των ισχυρών.
Νομίζω ότι καμιά σημαντική ανάπτυξη δεν προβλέπεται στα επόμενα 10 χρόνια. Τα μεθ επόμενα 10 αν βοηθήσει ο Θεός.....
Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012
Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012
Σχόλια πάνω στο άρθρο «Καλή» και «κακή» βία; του Δημήτρη Τζίνη
Διάβασα στο βήμα ένα άρθρο του Δημήτρη Τζίνη, για να μην το αναπαράγω εδώ όποιος θέλει μπορεί να το βρει: http://www.tovima.gr/opinions/userop...le/?aid=475771
Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, αλλά το κείμενο μάλλον δεν είναι κατάλληλο σαν βάση συζήτησης.
Τέσσερις παρατηρήσεις.
Ο Σύριζα αρνήθηκε να ψηφίσει, πολύ ορθά, το σύνολο του κειμένου, γιατί δεν αναφερόταν στην συγκεκριμένη μορφή βίας της χ.α.
Η αστική δημοκρατία στα πλαίσια της Ε.Ε. αλλά και στην Ελλάδα, με πολύ σαφήνεια διαχωρίζει την βία από την ρατσιστική βία, θεωρώντας την δεύτερη ιδιάζουσας μορφή αδίκημα. Και αυτό αν νομικά είναι ήδη διαχωρισμένο πολιτικά έχουμε κάθε λόγο να το διαχωρίζουμε, είτε είμαστε αριστερών, είτε δεξιών αποκλίσεων, αρκεί να έχουμε σαν οδηγό τον κοινωνικό φιλελευθερισμό.
Δεύτερη παρατήρηση, αν δεχθούμε ότι η βία δεν έχει αποχρώσεις και οφείλουμε να την καταδικάζουμε σε κάθε μορφή, θα ήθελα να ξέρω γιατί το κείμενο δεν αναφέρεται πουθενά σε μια ιδιαίτερα διαδεδομένη μορφή βίας. Την κρατική καταστολή. Έχω στο κεφάλι μου ράματα, γιατί κάποιοι θεώρησαν ότι είναι κακό να παρακολουθούμε από απόσταση τις συγκρούσεις των ματ με ομάδα αριστεριστών. Μαζί με μένα χτυπήθηκαν περισσότερα από 200 άτομα. μερικοί περισσότερο. Νομίζω ότι πρόκειται για κακουργηματικές πράξεις με ενδεχόμενο δόλο ως προς την πιθανότητα φόνου. Κανείς ματάς δεν συνελήφθει. Οπότε το κείμενο εμφανίζει μια ανεξήγητη μονόπλευρη αντιμετώπιση αποσιοπόντας την δράση του κράτους.
Τρίτο. Είναι κυριολεκτικά αστείο να μιλάμε για σταλινικές απόψεις, στην αριστερά, από την στιγμή που ακόμα και το κομμάτι της που στην Ελλάδα δικαιολογεί τις πρακτικές του Στάλιν, υποστηρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όσο για το σύνολο των ανθρώπων που έχουν αριστερές απόψεις, είναι σαφέστατα ενάντια στην βία ακόμα και αν δεν τσουβαλιάζουν την βία ενάντια στο κράτος, την βία του κράτους, την ρατσιστική βία και όλες τις άλλες μορφές βίας στο ίδιο τσουβάλι.
Και το τέταρτο. Ποιος είπε στον συγραφέα ότι η βία έχει μόνο ρόπαλα. Μήπως δεν είναι βία να κόβεις την σύνταξη ενός ανθρώπου στα δύο, ή και πιο κάτω? Και όταν το κάνει αυτό το συντεταγμένο κράτος αποκτά κάποιο αγγελικό και δικαιωμένο πρόσωπο. Μήπως δεν είναι βία να καταργείς όλα τα εργατικά δικαιώματα δημιουργώντας ανισότιμες συνθήκες συνδιαλλαγής εργαζομένου εργοδότη?
Φαίνεται ότι σήμερα όλοι οι δημοσιογράφοι της δεξιάς οικονομικής τάσης (για να μην πάρουμε την ποιο ακραία θέση) έχουν βαλθεί να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να ταυτίσουν την αριστερά γενικά ιδεολογία, με την άκρα φασιστική δεξιά.
Φαντάζομαι ότι δεν θα τους άρεσε να ταυτίζει κανείς την γενικότερη δεξιά ιδεολογία με τον ναζισμό, όπως κάνουν αυτοί.
Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, αλλά το κείμενο μάλλον δεν είναι κατάλληλο σαν βάση συζήτησης.
Τέσσερις παρατηρήσεις.
Ο Σύριζα αρνήθηκε να ψηφίσει, πολύ ορθά, το σύνολο του κειμένου, γιατί δεν αναφερόταν στην συγκεκριμένη μορφή βίας της χ.α.
Η αστική δημοκρατία στα πλαίσια της Ε.Ε. αλλά και στην Ελλάδα, με πολύ σαφήνεια διαχωρίζει την βία από την ρατσιστική βία, θεωρώντας την δεύτερη ιδιάζουσας μορφή αδίκημα. Και αυτό αν νομικά είναι ήδη διαχωρισμένο πολιτικά έχουμε κάθε λόγο να το διαχωρίζουμε, είτε είμαστε αριστερών, είτε δεξιών αποκλίσεων, αρκεί να έχουμε σαν οδηγό τον κοινωνικό φιλελευθερισμό.
Δεύτερη παρατήρηση, αν δεχθούμε ότι η βία δεν έχει αποχρώσεις και οφείλουμε να την καταδικάζουμε σε κάθε μορφή, θα ήθελα να ξέρω γιατί το κείμενο δεν αναφέρεται πουθενά σε μια ιδιαίτερα διαδεδομένη μορφή βίας. Την κρατική καταστολή. Έχω στο κεφάλι μου ράματα, γιατί κάποιοι θεώρησαν ότι είναι κακό να παρακολουθούμε από απόσταση τις συγκρούσεις των ματ με ομάδα αριστεριστών. Μαζί με μένα χτυπήθηκαν περισσότερα από 200 άτομα. μερικοί περισσότερο. Νομίζω ότι πρόκειται για κακουργηματικές πράξεις με ενδεχόμενο δόλο ως προς την πιθανότητα φόνου. Κανείς ματάς δεν συνελήφθει. Οπότε το κείμενο εμφανίζει μια ανεξήγητη μονόπλευρη αντιμετώπιση αποσιοπόντας την δράση του κράτους.
Τρίτο. Είναι κυριολεκτικά αστείο να μιλάμε για σταλινικές απόψεις, στην αριστερά, από την στιγμή που ακόμα και το κομμάτι της που στην Ελλάδα δικαιολογεί τις πρακτικές του Στάλιν, υποστηρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όσο για το σύνολο των ανθρώπων που έχουν αριστερές απόψεις, είναι σαφέστατα ενάντια στην βία ακόμα και αν δεν τσουβαλιάζουν την βία ενάντια στο κράτος, την βία του κράτους, την ρατσιστική βία και όλες τις άλλες μορφές βίας στο ίδιο τσουβάλι.
Και το τέταρτο. Ποιος είπε στον συγραφέα ότι η βία έχει μόνο ρόπαλα. Μήπως δεν είναι βία να κόβεις την σύνταξη ενός ανθρώπου στα δύο, ή και πιο κάτω? Και όταν το κάνει αυτό το συντεταγμένο κράτος αποκτά κάποιο αγγελικό και δικαιωμένο πρόσωπο. Μήπως δεν είναι βία να καταργείς όλα τα εργατικά δικαιώματα δημιουργώντας ανισότιμες συνθήκες συνδιαλλαγής εργαζομένου εργοδότη?
Φαίνεται ότι σήμερα όλοι οι δημοσιογράφοι της δεξιάς οικονομικής τάσης (για να μην πάρουμε την ποιο ακραία θέση) έχουν βαλθεί να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να ταυτίσουν την αριστερά γενικά ιδεολογία, με την άκρα φασιστική δεξιά.
Φαντάζομαι ότι δεν θα τους άρεσε να ταυτίζει κανείς την γενικότερη δεξιά ιδεολογία με τον ναζισμό, όπως κάνουν αυτοί.
Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012
Για την αθλήτρια και το ρατσιστικό ανέκδοτο
Τι είναι κίτρινο από έξω, μαύρο από μέσα και τσιρίζει?
Αυτό που είπα από μόνο του, με κάνει ρατσιστή?
Κάτι μου φαίνεται ότι δεν γίνεται κατανοητό. Η αθλήτρια δεν ανακλήθηκε λόγο του ρατσιστικού ανέκδοτου.
Αμέσως δίπλα είχε ένα βιντεάκι με πολύ ευγενικό τίτλο........
Στις 3-4 σελίδες μόνο που πρότεινε είχε 1 ομιλία της χ.α.
Στις σελίδες που ακολουθούσε είχε στις 10-15 τρεις από χ.α. και άλλες δύο τουλάχιστον πιθανά σχετικές.
Πριν από λίγο στην τηλεόραση έδειξε την προηγούμενη μορφή του τουίτερ της, που εμφάνιζε ανταλλαγές μηνυμάτων με τον Κασιδιάρη. Βλέπετε τώρα έχει ευπρεπίσει την σελίδα της και αυτά εξαφανίστηκαν, οπότε δεν μπορούμε να βρούμε αν είχε και άλλες παραπομπές ή αστιάκια.
Ή πρώτη της αντίδραση για τα σχόλια που δέχθηκε είναι του τύπου εγώ δεν κωλώνω (μπορείτε να την βρείτε).
Άρα λοιπόν και τα ότι εγώ δεν ασχολούμαι με πολιτική είναι παραμύθια της χαλιμάς.
Η Human Rights Watch ουσιαστικά φωτογραφίζει την χ.α. σαν ρατσιστική συμμορία. Δεν εξετάζω εδώ αν είναι ή δεν είναι.
Το πραγματικό λοιπόν ερώτημα δεν είναι γιατί πήραν την απόφαση να την διώξουν. Το πραγματικό ερώτημα είναι ποιος θα έπαιρνε το βάρος της απόφασης να την κρατήσουν.
Η αποπομπή είχε μικρό κόστος και ήταν ευκαιρία να εμφανίσουν ένα αντιρατσιστικό προσωπείο, αντί για ένα ρατσιστικό. Θα προτιμούσε κανείς να η ολυμπιακή Ελληνική επιτροπή να "έλεγε": "Δεν θεωρούμε σημαντικό πρόβλημα ότι η αθλήτρια έχει και εκφράζει δημόσια ρατσιστικές απόψεις, και δεν μας πειράζει αν το στάδιο γιουχάρει την ίδια ή ολόκληρη την Ελληνική ομάδα?"
Βέβαια το θέμα είναι πραγματικά αστείο, όταν γίνονται στην Ελλάδα ένα κάρο σημαντικότερα ρατσιστικά εγκλήματα και για την μη αντιμετώπισή τους έχουμε γίνει ρόμπα.
Αλλά φαίνεται ότι ο ρατσισμός βολεύει κάποιους, είτε θεωρούν ότι η αντιμετώπισή του με τις νόμιμες διαδικασίες θα έχει πολιτικό κόστος (εγώ υποθέτω το πρώτο). Έτσι λοιπόν προκρίνεται εδώ μια συμβολική ενέργεια.
Αν οι ρατσιστικές δράσεις εντός Ελλάδος είχαν αντιμετωπιστεί με νόμιμα μέσα, πιθανότατα δεν θα γίνονταν θέμα ούτε για τις πολιτικές προτιμήσεις της αθλήτριας, ούτε για τα ανέκδοτα.
Αυτό που είπα από μόνο του, με κάνει ρατσιστή?
Κάτι μου φαίνεται ότι δεν γίνεται κατανοητό. Η αθλήτρια δεν ανακλήθηκε λόγο του ρατσιστικού ανέκδοτου.
Αμέσως δίπλα είχε ένα βιντεάκι με πολύ ευγενικό τίτλο........
Στις 3-4 σελίδες μόνο που πρότεινε είχε 1 ομιλία της χ.α.
Στις σελίδες που ακολουθούσε είχε στις 10-15 τρεις από χ.α. και άλλες δύο τουλάχιστον πιθανά σχετικές.
Πριν από λίγο στην τηλεόραση έδειξε την προηγούμενη μορφή του τουίτερ της, που εμφάνιζε ανταλλαγές μηνυμάτων με τον Κασιδιάρη. Βλέπετε τώρα έχει ευπρεπίσει την σελίδα της και αυτά εξαφανίστηκαν, οπότε δεν μπορούμε να βρούμε αν είχε και άλλες παραπομπές ή αστιάκια.
Ή πρώτη της αντίδραση για τα σχόλια που δέχθηκε είναι του τύπου εγώ δεν κωλώνω (μπορείτε να την βρείτε).
Άρα λοιπόν και τα ότι εγώ δεν ασχολούμαι με πολιτική είναι παραμύθια της χαλιμάς.
Η Human Rights Watch ουσιαστικά φωτογραφίζει την χ.α. σαν ρατσιστική συμμορία. Δεν εξετάζω εδώ αν είναι ή δεν είναι.
Το πραγματικό λοιπόν ερώτημα δεν είναι γιατί πήραν την απόφαση να την διώξουν. Το πραγματικό ερώτημα είναι ποιος θα έπαιρνε το βάρος της απόφασης να την κρατήσουν.
Η αποπομπή είχε μικρό κόστος και ήταν ευκαιρία να εμφανίσουν ένα αντιρατσιστικό προσωπείο, αντί για ένα ρατσιστικό. Θα προτιμούσε κανείς να η ολυμπιακή Ελληνική επιτροπή να "έλεγε": "Δεν θεωρούμε σημαντικό πρόβλημα ότι η αθλήτρια έχει και εκφράζει δημόσια ρατσιστικές απόψεις, και δεν μας πειράζει αν το στάδιο γιουχάρει την ίδια ή ολόκληρη την Ελληνική ομάδα?"
Βέβαια το θέμα είναι πραγματικά αστείο, όταν γίνονται στην Ελλάδα ένα κάρο σημαντικότερα ρατσιστικά εγκλήματα και για την μη αντιμετώπισή τους έχουμε γίνει ρόμπα.
Αλλά φαίνεται ότι ο ρατσισμός βολεύει κάποιους, είτε θεωρούν ότι η αντιμετώπισή του με τις νόμιμες διαδικασίες θα έχει πολιτικό κόστος (εγώ υποθέτω το πρώτο). Έτσι λοιπόν προκρίνεται εδώ μια συμβολική ενέργεια.
Αν οι ρατσιστικές δράσεις εντός Ελλάδος είχαν αντιμετωπιστεί με νόμιμα μέσα, πιθανότατα δεν θα γίνονταν θέμα ούτε για τις πολιτικές προτιμήσεις της αθλήτριας, ούτε για τα ανέκδοτα.
Το φυλετικό έθνος!
http://xavolos.blogspot.gr/2011/01/blog-post_3419.htmlΗ φυλή - έθνος, για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία της χ.α. μια και βρισκόμαστε στο σχετικό νήμα, καθορίζεται (για την χ.α. πάντα) από το ομόαιμον. Πολύ ωραία, αν δεν εννοεί ότι όλα τα μέλη της φυλής έχουν την ίδια ομάδα αίματος, τότε μάλλον αναφέρεται στην γενετική σύσταση.
Για εμας τους Χρυσαυγίτες, Η Φυλή είναι η υπέρτατη Αξία του Κινήματός μας. Αυτή καθορίζει την έννοια της εθνικότητος. Πολιτισμός, ομογλωσσία, ομοθρησκεία δεν είναι παρά δευτερεύοντα εποικοδομήματα, που βρίσκουν την πνευματική τους ολοκλήρωση μόνο μέσα στην κοινότητα των ομαίμων ατόμων. Το Ελληνικό Έθνος ανήκει σε μια ευρύτερη φυλετική οικογένεια, την Λευκή ομοεθνία. Τα άτομα που αποτελούν την Λευκή Φυλή ξεχωρίζουν από εξωτερικά (φαινότυπος) και ψυχικά χαρακτηριστικά (γονότυπος). Τα χαρακτηριστικά αυτά καθορίζουν τον βαθμό ευφυΐας της, τον τρόπο συμπεριφοράς, την συνείδηση, την καλλιτεχνική έκφραση κ.ά. Όλα αυτά συνιστούν την Φυλετική Ψυχή. Πιστεύουμε στην ποικιλομορφία και την διαφορετικότητα μεταξύ των φυλετικών ομάδων. Κάθε προσπάθεια ισοπέδωσης, ταύτισης ή ανάμειξης των ανθρωπίνων φυλών (που κάποιοι επιστήμονες θεωρούν μέχρι και ξεχωριστά είδη!) μας βρίσκει δυναμικά αντιμέτωπους. Η επιμειξία είναι το πλέον επονείδιστο αμάρτημα απέναντι στον Δημιουργό, η μεγίστη Ύβρις. Αυτή η θέση έναντι της Φυλής μας διαφοροποιεί καίρια από τους παντός είδους «εθνικόφρονες». Η αντίθεσή μας στην (λαθρο)μετανάστευση δεν έγκειται μόνον στις παρενέργειες που αυτή προκαλεί (εγκληματικότης και τα συναφή). Προτεραιότητα για μας αποτελεί η αποφυγή της φυλετικής αλλοίωσης του πληθυσμού. Σκοπός μας δεν είναι η καλλιέργεια τυφλού μίσους έναντι των ξένων, αλλά η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ!
Κοινώς dna, mtdna, και εμβρυογένεση.
Μου αρέσει είναι σαφές και ελέγξιμο, και επιτρέπει τον πλήρη διαχωρισμό της εθνικής φυλετικής ομάδος των Ελλήνων, αν φυσικά μας δοθούν τα απαραίτητα στοιχεία, ώστε να ξεχωρίσουμε με ακρίβεια αν ανήκει κάποιος στην Ελληνική φυλή ή όχι.
Αφήνω στην άκρη την εμβρυογένεση γιατί είναι πολύ ψιλά γράμματα και έρχομαι στα απλά. Πόσοι Έλληνες ξέρουν αν έχουν το ίδιο dna με το Ελληνικό dna και πόσες γυναίκες έχουν και επί πλέον Ελληνικό mtdna?
Και ποιο είναι αυτό το πρότυπο για να ξέρουμε αν κάποιος ξεφεύγει ή όχι?
Επιτρέπονται αποκλίσεις και σε τι βαθμό?
Οι βουλευτές της χ.α. έχουν δημοσιεύσει κάπου τα στοιχεία του dna -mtdna τους για να διαπιστώσουμε αν είναι Έλληνες ή όχι?
Που γίνονται οι γονιδιακές εξετάσεις για να μάθουμε αν τελικά είμαστε μέρος της Ελληνικής φυλής κατά χ.α. ή όχι?
Πόσο είναι το κόστος?
Στην λευκή ομοεθνία υποθέτω ότι δεν ανήκουν οι ξανθοί γαλανομάτες βόρειο, γιατί σαφέστατα έχουμε διαφορετικό γονότυπο, μια και ζούμε σε κλίμα με διαφορετική ηλιοφάνεια και αυτοί για να κατεβάσουν μελανίνη στο δέρμα τους θέλουν κάτι αιώνες. Ή εμείς είμαστε λευκοί και αυτοί ξασπρολιάρηδες ή αυτοί λευκοί και εμείς γριζούληδες. Και οι δυο στο τσουκάλι δεν χωράμε, γιατί μετά θα φωνάζουν οι μελαψοί που δεν τους παίζουμε. Βέβαια οι βόρειοι μάλλον μας βλέπουν για υπάνθρωπους.....
Μια διόρθωση ο γονότυπος δεν είναι τα ψυχικά χαρακτηριστικά, τα ψυχικά χαρακτηριστικά ανήκουν στον φαινότυπο. Όταν δεν ξέρουμε ρωτάμε....
Τα διαφορετικά είδη δεν αφήνουν απογόνους, τι χαζομάρα είναι αυτή, που υποτίθεται ότι την είπαν και επιστήμονες. ΜΙλάμε για στοιχειώδεις γνώσεις λυκείου.
Η ανάμειξη των ανθρώπων με διαφορετικά γενετικά χαρακτηριστικά δεν μειώνει την ποικιλομορφία των ανθρώπων σε ένα τόσο μεγάλο πλήθος ατόμων. Αντίθετα αποτελεί βασικό μοχλό εξέλιξης των ειδών.
Αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι το επονείδιστο αμάρτημα της επιμειξίας. Μιλάμε ότι μιλάνε για φυλετική καθαρότητα και μάλιστα λένε ότι αποτελεί την μέγιστη ύβρη.
Φυλετική καθαρότητα. Μήπως σας θυμίζει κάτι αυτό?
Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012
Τα πάντα για μένα ξεκινούν από το ερώτημα αν ξέρω τι μου γίνεται?
Αν δεν ξέρω το πρώτο και σημαντικό πράγμα που έχω να κάνω είναι να μάθω.
Γιατί αν δεν ξέρω, πως στο καλό θα μπορώ να εξετάσω και να εκφέρω άποψη και να δράσω ελπίζοντας στο καλύτερο?
Έχω λοιπόν καταλήξει ότι δεν ξέρω. Όχι ειδικά εγώ, γιατί δεν φαντάζομαι ότι είμαι κάτι το εξαιρετικό προς τα πάνω ή προς τα κάτω, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι, ίσως και όλοι.
Αφού λοιπόν δεν ξέρω, ο πρώτος και βασικός πολιτικός μου στόχος είναι να μάθω.
Να εξηγήσω όμως αν μπορώ, το "δεν ξέρω" γιατί το να μάθω παραπέμπει αλλού....
Έχω παρατηρήσει ότι πολύ σπάνια είμαι συνειδητός σε αυτό που μου συμβαίνει και ότι πολύ πιο σπάνια είμαι συνειδητός στο ότι υπάρχω. Ακόμα κατά κανόνα αντιδρώ χωρίς να ελέγχω τις πράξεις μου, χωρίς καν να είμαι σίγουρος γιατί αντιδρώ έτσι. Σαν μηχανή που αντιδρά μηχανικά στα ερεθίσματα. έχω ακόμα καταλήξει ότι σπάνια προσέχω τα ίδια τα ερεθίσματα που φτάνουν στα αντιληπτικά μου όργανα, κατά κανόνα ανασύρω μνήμες και μεταφράζω άμεσα τα ερεθίσματα, κάτι που με βοηθά στην αντιμετώπιση των πρακτικών θεμάτων αλλά η αντικατάσταση των όντων (ερεθίσματα) από άλλα όντα (έννοιες) σημαίνει ότι οι σκέψεις μου δεν αφορούν τα πρώτα όντα αλλά τα δεύτερα που δεν είναι πιστή αναπαράσταση των πρώτων. Προχωρόντας έχω παρατηρήσει ότι αυτό που αντιλαμβάνομαι σαν εγώ είναι ένα συνονθύλευμα από σκέψεις και συναισθήματα (τα διαχωρίζω από τα άμεσα αισθήματα) που έχουν πολύ μικρή αξία. Έχω παρατηρήσει ακόμα ότι πολύ πολύ σπάνια νιώθω αυτό που ονομάζω αγάπη, δηλαδή κάτι σαν ενότητα με ότι υπάρχει.
Δεν ξέρω λοιπόν τι μου γίνεται και το ξέρω ότι δεν ξέρω, γιατί κάποιες στιγμές ή και μακρύτερες περιόδους, έχω νιώσει αγάπη, αυτοσυνείδηση, παρατήρηση και όλα όσα ανέφερα πιο πριν, Οπότε αντιλαμβάνομαι τουλάχιστον την έλλειψή τους.
Και ένας άνρθωπος που του λοίπουν τα πιο πάνω, λίγο διαφέρει κατά την γνώμη μου από μια μηχανή. Για αυτό και θα συναντήσετε σε κάποια φιλοσοφικά συστήματα να θεωρούν τον άνθρωπο αυτόματο - μηχανή.
Άρα λοιπόν το κύριο και προταρχικό μέλημα της πολιτικής μου είναι το να πάψω να είμαι μηχανικός. Σε αυτή την προσπάθεια υπάρχουν κάποιες τεχνικές που βοηθούν αλλά δυστυχώς ο δρόμος είναι δύσκολος και ίσως και άβατος.
Όμως αυτό είναι το κύριο και όλα τα άλλα είναι "απλές οδοντόκρεμες" (κατά την διαφήμιση).
Άρα λοιπόν από εδώ καθορίζεται και το καλό για μένα. Είναι ότι με βοηθά να απελευθερωθώ από την μηχανικότητα. Και κακό το ανάποδο.
Όμως γνωρίζοντας ότι ο δρόμος ίσως είναι άβατος ή μπορεί να περαστεί μετά από πολλά χρόνια τίθεται το ερώτημα τι κάνουμε μέχρι τότε.
Η απάντηση για μένα είναι δρούμε όπως πάνω κάτω η συμβατική ηθική έχει καθορίσει μέσα μας, εν μέσω της άγνοιάς μας.
Η πλέον αντισυμβατική ηθική που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω σαν κανόνα περιγράφεται από το "κάνε στους άλλους ότι θα ήθελες να σου κάνουν". Αν δεν κάνω λάθος ταιριάζουν αρκετά με την χριστιανική ηθική.
Η πνευματική λοιπόν εξέλιξη είναι η βάση της πολιτικής μου σκέψεις.
Ξεκινώντας με αυτές τις παραδοχές και εξετάζοντας με τις πτωχές μου δυνάμεις τα πράγματα γύρο μου έρχομαι να καθορίσω τις τακτικές μου που πρώτος δέχομαι ότι μπορεί να είναι εσφαλμένες.
Σε μακροπρόθεσμο και ιδανικό επίπεδο θεωρώ ότι ο κομουνισμός ή αναρχισμός είναι ότι το καλύτερο για τον άνθρωπο. Είναι ο στόχος και προς τα εκεί πρέπει να μένουμε στραμμένοι. Δεν νομίζω ότι η κοινωνία έχει τις δομές που θα της επέτρεπαν στον ορατό ορίζοντα ένα τέτοιο μετασχηματισμό αλλά δεν παυει να μένει σαν στόχος.
Σε ποιο πραγματιστικό επίπεδο βλέπω ότι η καλύτερη λύση θα ήταν μια στροφή προς τον κευνσιανισμό.
Με ένα ισχυρό κοινωνό συμβόλαιο που θα διασφάλιζε την αναδιανομή μέρους του πλούτου, προς το κοινωνικό σύνολο, και την διασφάλιση ενός ισχυρού κοινωνικού ιστού, εντός ενός ισχυρού κράτους που θα καθόριζε επεμβατικά το πλαίσιο λειτουργίας της οικονομίας.
Επιτρέποντας την συσσώρευση πλούτου και την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, αλλά διατηρώντας τον κρατικό έλεγχο κομβικών παροχών (υγεία, ρεύμα, δρόμοι κλπ).
Δυστυχώς οι ατομικές επιδιώξεις φαίνεται ότι δεν έχουν και μεγάλη σημασία. Εννοώ ότι η εξέλιξη δείχνει ότι ο κόσμος απομακρύνεται από την ελεύθερη αγορά (ο κευνσιανισμός προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα εφαρμογής της) και να οδεύει προς ένα πλέον στυγνό και καταστροφικό καπιταλισμό.
Καταστροφικό για ένα ακόμα λόγο.
Για να εξελιχθώ εγώ ή τα παιδιά μας ή τα εγγόνια μας πνευματικά, πρέπει να υπάρχει πλανήτης που να μπορούν να επιβιώσουν οι άνθρωποι. Αυτό γίνεται σήμερα αμφίβολο. Η δράση του καπιταλιστικού συστήματος οδηγεί στην αντιμετώπιση του περιβάλλοντος σαν λάφυρο και ιδιοκτησία για ατομική χρήση. Το περιβάλλον όμως δεν συγχωρεί απαραίτητα τέτοιες απόψεις και ίσως η γη αντιδράσει άσχημα.
Οπότε ένα μέρος της συλλογιστικής μου περιλαμβάνει θέματα οικολογίας.
Ένα άλλο μέρος, συμπάθειας για τα έμβια όντα. Είπα πριν ότι έχω νιώσει έστω και σπάνια ενότητα με ότι το παρατηρούμενο. Αυτό όσο και να μην το νιώθω συχνά, έχει γραφτεί στην μνήμη μου και ταιριάζει γάντι με την άποψη που ανέφερα κάνε στους άλλους ότι θες να σου κάνουν. Δεν θέλω λοιπόν να με δέρνουν, θέλω να έχω φαγητό να φάω, να είμαι κατά το δυνατό ελεύθερος και παει λέγοντας. Το ίδιο θέλω και για τα άλλα έμβια όντα.
Ελπίζω να έδωσα μια εικόνα.
Αν δεν ξέρω το πρώτο και σημαντικό πράγμα που έχω να κάνω είναι να μάθω.
Γιατί αν δεν ξέρω, πως στο καλό θα μπορώ να εξετάσω και να εκφέρω άποψη και να δράσω ελπίζοντας στο καλύτερο?
Έχω λοιπόν καταλήξει ότι δεν ξέρω. Όχι ειδικά εγώ, γιατί δεν φαντάζομαι ότι είμαι κάτι το εξαιρετικό προς τα πάνω ή προς τα κάτω, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι, ίσως και όλοι.
Αφού λοιπόν δεν ξέρω, ο πρώτος και βασικός πολιτικός μου στόχος είναι να μάθω.
Να εξηγήσω όμως αν μπορώ, το "δεν ξέρω" γιατί το να μάθω παραπέμπει αλλού....
Έχω παρατηρήσει ότι πολύ σπάνια είμαι συνειδητός σε αυτό που μου συμβαίνει και ότι πολύ πιο σπάνια είμαι συνειδητός στο ότι υπάρχω. Ακόμα κατά κανόνα αντιδρώ χωρίς να ελέγχω τις πράξεις μου, χωρίς καν να είμαι σίγουρος γιατί αντιδρώ έτσι. Σαν μηχανή που αντιδρά μηχανικά στα ερεθίσματα. έχω ακόμα καταλήξει ότι σπάνια προσέχω τα ίδια τα ερεθίσματα που φτάνουν στα αντιληπτικά μου όργανα, κατά κανόνα ανασύρω μνήμες και μεταφράζω άμεσα τα ερεθίσματα, κάτι που με βοηθά στην αντιμετώπιση των πρακτικών θεμάτων αλλά η αντικατάσταση των όντων (ερεθίσματα) από άλλα όντα (έννοιες) σημαίνει ότι οι σκέψεις μου δεν αφορούν τα πρώτα όντα αλλά τα δεύτερα που δεν είναι πιστή αναπαράσταση των πρώτων. Προχωρόντας έχω παρατηρήσει ότι αυτό που αντιλαμβάνομαι σαν εγώ είναι ένα συνονθύλευμα από σκέψεις και συναισθήματα (τα διαχωρίζω από τα άμεσα αισθήματα) που έχουν πολύ μικρή αξία. Έχω παρατηρήσει ακόμα ότι πολύ πολύ σπάνια νιώθω αυτό που ονομάζω αγάπη, δηλαδή κάτι σαν ενότητα με ότι υπάρχει.
Δεν ξέρω λοιπόν τι μου γίνεται και το ξέρω ότι δεν ξέρω, γιατί κάποιες στιγμές ή και μακρύτερες περιόδους, έχω νιώσει αγάπη, αυτοσυνείδηση, παρατήρηση και όλα όσα ανέφερα πιο πριν, Οπότε αντιλαμβάνομαι τουλάχιστον την έλλειψή τους.
Και ένας άνρθωπος που του λοίπουν τα πιο πάνω, λίγο διαφέρει κατά την γνώμη μου από μια μηχανή. Για αυτό και θα συναντήσετε σε κάποια φιλοσοφικά συστήματα να θεωρούν τον άνθρωπο αυτόματο - μηχανή.
Άρα λοιπόν το κύριο και προταρχικό μέλημα της πολιτικής μου είναι το να πάψω να είμαι μηχανικός. Σε αυτή την προσπάθεια υπάρχουν κάποιες τεχνικές που βοηθούν αλλά δυστυχώς ο δρόμος είναι δύσκολος και ίσως και άβατος.
Όμως αυτό είναι το κύριο και όλα τα άλλα είναι "απλές οδοντόκρεμες" (κατά την διαφήμιση).
Άρα λοιπόν από εδώ καθορίζεται και το καλό για μένα. Είναι ότι με βοηθά να απελευθερωθώ από την μηχανικότητα. Και κακό το ανάποδο.
Όμως γνωρίζοντας ότι ο δρόμος ίσως είναι άβατος ή μπορεί να περαστεί μετά από πολλά χρόνια τίθεται το ερώτημα τι κάνουμε μέχρι τότε.
Η απάντηση για μένα είναι δρούμε όπως πάνω κάτω η συμβατική ηθική έχει καθορίσει μέσα μας, εν μέσω της άγνοιάς μας.
Η πλέον αντισυμβατική ηθική που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω σαν κανόνα περιγράφεται από το "κάνε στους άλλους ότι θα ήθελες να σου κάνουν". Αν δεν κάνω λάθος ταιριάζουν αρκετά με την χριστιανική ηθική.
Η πνευματική λοιπόν εξέλιξη είναι η βάση της πολιτικής μου σκέψεις.
Ξεκινώντας με αυτές τις παραδοχές και εξετάζοντας με τις πτωχές μου δυνάμεις τα πράγματα γύρο μου έρχομαι να καθορίσω τις τακτικές μου που πρώτος δέχομαι ότι μπορεί να είναι εσφαλμένες.
Σε μακροπρόθεσμο και ιδανικό επίπεδο θεωρώ ότι ο κομουνισμός ή αναρχισμός είναι ότι το καλύτερο για τον άνθρωπο. Είναι ο στόχος και προς τα εκεί πρέπει να μένουμε στραμμένοι. Δεν νομίζω ότι η κοινωνία έχει τις δομές που θα της επέτρεπαν στον ορατό ορίζοντα ένα τέτοιο μετασχηματισμό αλλά δεν παυει να μένει σαν στόχος.
Σε ποιο πραγματιστικό επίπεδο βλέπω ότι η καλύτερη λύση θα ήταν μια στροφή προς τον κευνσιανισμό.
Με ένα ισχυρό κοινωνό συμβόλαιο που θα διασφάλιζε την αναδιανομή μέρους του πλούτου, προς το κοινωνικό σύνολο, και την διασφάλιση ενός ισχυρού κοινωνικού ιστού, εντός ενός ισχυρού κράτους που θα καθόριζε επεμβατικά το πλαίσιο λειτουργίας της οικονομίας.
Επιτρέποντας την συσσώρευση πλούτου και την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, αλλά διατηρώντας τον κρατικό έλεγχο κομβικών παροχών (υγεία, ρεύμα, δρόμοι κλπ).
Δυστυχώς οι ατομικές επιδιώξεις φαίνεται ότι δεν έχουν και μεγάλη σημασία. Εννοώ ότι η εξέλιξη δείχνει ότι ο κόσμος απομακρύνεται από την ελεύθερη αγορά (ο κευνσιανισμός προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα εφαρμογής της) και να οδεύει προς ένα πλέον στυγνό και καταστροφικό καπιταλισμό.
Καταστροφικό για ένα ακόμα λόγο.
Για να εξελιχθώ εγώ ή τα παιδιά μας ή τα εγγόνια μας πνευματικά, πρέπει να υπάρχει πλανήτης που να μπορούν να επιβιώσουν οι άνθρωποι. Αυτό γίνεται σήμερα αμφίβολο. Η δράση του καπιταλιστικού συστήματος οδηγεί στην αντιμετώπιση του περιβάλλοντος σαν λάφυρο και ιδιοκτησία για ατομική χρήση. Το περιβάλλον όμως δεν συγχωρεί απαραίτητα τέτοιες απόψεις και ίσως η γη αντιδράσει άσχημα.
Οπότε ένα μέρος της συλλογιστικής μου περιλαμβάνει θέματα οικολογίας.
Ένα άλλο μέρος, συμπάθειας για τα έμβια όντα. Είπα πριν ότι έχω νιώσει έστω και σπάνια ενότητα με ότι το παρατηρούμενο. Αυτό όσο και να μην το νιώθω συχνά, έχει γραφτεί στην μνήμη μου και ταιριάζει γάντι με την άποψη που ανέφερα κάνε στους άλλους ότι θες να σου κάνουν. Δεν θέλω λοιπόν να με δέρνουν, θέλω να έχω φαγητό να φάω, να είμαι κατά το δυνατό ελεύθερος και παει λέγοντας. Το ίδιο θέλω και για τα άλλα έμβια όντα.
Ελπίζω να έδωσα μια εικόνα.
Τρίτη 26 Ιουνίου 2012
Αγάπα τον Έλληνα ως εαυτόν
Για μια ακόμα φορά θα εξηγήσω την ορθότητα των απόψεων που πλέον στηρίζω
απερίφραστα, ενάντια στις σπασμωδικές κραυγές των αναρχοάπλυτων.
Παλιά η χ.α. υποστήριζε νομίζω θεολογικές απόψεις εκτός του χριστιανισμού. Σήμερα νομίζω ότι έχει ασπαστεί τον χριστιανισμό.
Δεν θα κρίνω τις παλαιότερες απόψεις. Κάθε ένας έχει δικαίωμα να αλλάξει θρήσκευμα, ακόμα και μια οργάνωση.
Το ερώτημα όμως είναι πως συμβιβάζεται η δράση της, (ξυλοφόρτωμα των πακιστανών ας πούμε) με την χριστιανική αγάπη.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι υπερασπίζεται κανείς το μεγαλύτερο καλό με αυτή την πρακτική.
Αφήνω στην άκρη το αν συμβαίνει ή όχι, να υπερασπίζεται στο μεγαλύτερο καλό στέλνοντας στο νοσοκομείο ή στον τάφο τον αράπακλα, μια και αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης και έρχομαι στην ουσία της θεολογικής συζήτησης πάνω στο θέμα.
Το σημαντικό για να κριθεί ηθικά η πράξη είναι η πρόθεση και η αίσθηση που υπάρχει μέσα μας και όχι καθ εαυτόν η πράξη.
Οπότε αν κάποιος αγαπά τον σκυλάραπα που μαχαιρώνει τότε η πράξη του κρίνεται αγαθή.
Και μην σας φαίνεται παράξενη μια τέτοια άποψη, μια και κυριαρχεί στην μπακαβάτ κιτά από αρχαιοτάτων χρόνων (συζήτηση Αρζούνα Κρίσνα πάνω στον πόλεμο). Αυτή ακριβώς η λογική εμφανίζεται και στον χριστιανισμό με το αγάπα τον εχθρό σου ως εαυτόν.
Όμως και πολύ σωστά θα θέσει κανείς το ερώτημα:
Πλάκα μας κάνεις ποιος αγαπά τον λιγδιάρη λαθροεκληματία την ώρα που τον πλακώνει?
Ορθή παρατήρηση. Τα πλέον συνειδητά μέλη είμαι σίγουρος ότι το κάνουν. Όμως η δράση δεν είναι επιθυμητή μόνο από τους ενσυνείδητους αλλά και από τους σχετικά ασυνείδητους. Τι γίνεται εκεί?
Κύριοι δεν έχετε συνείδηση της χριστιανικής θρησκείας για αυτό και βλέπετε αντιφάσεις. Όταν ο Χριστός λέει το αγαπάτε αλλήλους - τον πλησίον σου ως εαυτόν, αναφέρεται στην εσωομάδα. Το αλλήλους είναι γνωστό ότι στην ιουδαϊκή θρησκεία αφορούσε αποκλειστικά και μόνο τους ιουδαίους. Οπότε απευθυνόμενος σε άτομα με ανάλογη πεδία χρησιμοποιεί τις λέξεις με την συνήθη για αυτούς σημασία. Αν ήθελε να μιλήσει για όλους τους ανθρώπους, θα έλεγε αγαπάτε όλες τις ανθρώπινες φυλές. Δεν το λέει όμως, μιλά για τους αλλήλους και κυρίως, εδώ η σημασία είναι προφανής, τον πλησίον σου. Ποιος είναι ο πλησίον μας. Μήπως είναι ο σχιστομάτης σκυλάνθρωπος της Ασίας? Ή μήπως είναι ο Έλληνας της διπλανής πόρτας?
Δεν υφίσταται για μένα αμφιβολία ότι η προτροπή αφρά τα μέλη της κοινωνικής ομάδος όπου ανήκει ο χριστιανός. Αν είναι αράπης τους αράπηδες. Δεκτό δεν είναι κακό να αγαπιούνται οι μαύροι. Αν είναι Κινέζος τους Κινέζους. Αν είναι Έλληνας προφανώς τους Έλληνες και μόνο τους Έλληνες. Κάτι που συμφωνεί και με την ανθρώπινη φύση. Αγαπάμε αυτό που μοιάζει με μας.
Οπότε δεν υφίσταται καμιά αντίφαση στο να μισούμε τους υπάνθρωπους όντας χριστιανοί και χρυσαυγίτες. Πλησίον μας είναι οι Έλληνες και μόνο οι Έλληνες. Οι άλλοι είναι μακρυά και αφού είναι μακριά ως προς την συναισθηματική μας συγκρότηση, πρέπει να μείνουν μακριά από τον τόπο μας.
Αγάπα τον Έλληνα ως εαυτόν. Ας διαδηλώσουμε το μήνυμα της αγάπης.
Παλιά η χ.α. υποστήριζε νομίζω θεολογικές απόψεις εκτός του χριστιανισμού. Σήμερα νομίζω ότι έχει ασπαστεί τον χριστιανισμό.
Δεν θα κρίνω τις παλαιότερες απόψεις. Κάθε ένας έχει δικαίωμα να αλλάξει θρήσκευμα, ακόμα και μια οργάνωση.
Το ερώτημα όμως είναι πως συμβιβάζεται η δράση της, (ξυλοφόρτωμα των πακιστανών ας πούμε) με την χριστιανική αγάπη.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι υπερασπίζεται κανείς το μεγαλύτερο καλό με αυτή την πρακτική.
Αφήνω στην άκρη το αν συμβαίνει ή όχι, να υπερασπίζεται στο μεγαλύτερο καλό στέλνοντας στο νοσοκομείο ή στον τάφο τον αράπακλα, μια και αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης και έρχομαι στην ουσία της θεολογικής συζήτησης πάνω στο θέμα.
Το σημαντικό για να κριθεί ηθικά η πράξη είναι η πρόθεση και η αίσθηση που υπάρχει μέσα μας και όχι καθ εαυτόν η πράξη.
Οπότε αν κάποιος αγαπά τον σκυλάραπα που μαχαιρώνει τότε η πράξη του κρίνεται αγαθή.
Και μην σας φαίνεται παράξενη μια τέτοια άποψη, μια και κυριαρχεί στην μπακαβάτ κιτά από αρχαιοτάτων χρόνων (συζήτηση Αρζούνα Κρίσνα πάνω στον πόλεμο). Αυτή ακριβώς η λογική εμφανίζεται και στον χριστιανισμό με το αγάπα τον εχθρό σου ως εαυτόν.
Όμως και πολύ σωστά θα θέσει κανείς το ερώτημα:
Πλάκα μας κάνεις ποιος αγαπά τον λιγδιάρη λαθροεκληματία την ώρα που τον πλακώνει?
Ορθή παρατήρηση. Τα πλέον συνειδητά μέλη είμαι σίγουρος ότι το κάνουν. Όμως η δράση δεν είναι επιθυμητή μόνο από τους ενσυνείδητους αλλά και από τους σχετικά ασυνείδητους. Τι γίνεται εκεί?
Κύριοι δεν έχετε συνείδηση της χριστιανικής θρησκείας για αυτό και βλέπετε αντιφάσεις. Όταν ο Χριστός λέει το αγαπάτε αλλήλους - τον πλησίον σου ως εαυτόν, αναφέρεται στην εσωομάδα. Το αλλήλους είναι γνωστό ότι στην ιουδαϊκή θρησκεία αφορούσε αποκλειστικά και μόνο τους ιουδαίους. Οπότε απευθυνόμενος σε άτομα με ανάλογη πεδία χρησιμοποιεί τις λέξεις με την συνήθη για αυτούς σημασία. Αν ήθελε να μιλήσει για όλους τους ανθρώπους, θα έλεγε αγαπάτε όλες τις ανθρώπινες φυλές. Δεν το λέει όμως, μιλά για τους αλλήλους και κυρίως, εδώ η σημασία είναι προφανής, τον πλησίον σου. Ποιος είναι ο πλησίον μας. Μήπως είναι ο σχιστομάτης σκυλάνθρωπος της Ασίας? Ή μήπως είναι ο Έλληνας της διπλανής πόρτας?
Δεν υφίσταται για μένα αμφιβολία ότι η προτροπή αφρά τα μέλη της κοινωνικής ομάδος όπου ανήκει ο χριστιανός. Αν είναι αράπης τους αράπηδες. Δεκτό δεν είναι κακό να αγαπιούνται οι μαύροι. Αν είναι Κινέζος τους Κινέζους. Αν είναι Έλληνας προφανώς τους Έλληνες και μόνο τους Έλληνες. Κάτι που συμφωνεί και με την ανθρώπινη φύση. Αγαπάμε αυτό που μοιάζει με μας.
Οπότε δεν υφίσταται καμιά αντίφαση στο να μισούμε τους υπάνθρωπους όντας χριστιανοί και χρυσαυγίτες. Πλησίον μας είναι οι Έλληνες και μόνο οι Έλληνες. Οι άλλοι είναι μακρυά και αφού είναι μακριά ως προς την συναισθηματική μας συγκρότηση, πρέπει να μείνουν μακριά από τον τόπο μας.
Αγάπα τον Έλληνα ως εαυτόν. Ας διαδηλώσουμε το μήνυμα της αγάπης.
Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012
Η οριστική λύση για το πρόβλημα της μετανάστευσης και υπογεννητικότητας
Καιρός να εξηγήσω πως μπορούν να λυθούν συγχρόνως το μεταναστευτικό
πρόβλημα και η υπογεννητικότητα στην Ελλάδα. Και αυτό για να δείτε ότι η
χρυσή Αυγή δεν μιλά στον αέρα, αλλά οι απόψεις της είναι εφαρμόσιμες.
Ας δούμε το πρόβλημα αρχικά της απέλασης. Το πρόβλημα έχει δύο όψεις που συντείνουν στο να μας μένουν αμανάτι ένα κάρο μετανάστες. Πρώτον η απέλαση κοστίζει πολύ (για 80 περίπου μετανάστες προς την Αίγυπτο που είναι και διπλα μας είχε κοστίσει κάπου 300.000 €) και δεύτερον και κυριότερο οι χώρες προέλευσης δεν είναι και πολύ πρόθυμες να δεχθούν πίσω τους μετανάστες τους και δεν κόπτονται να ετοιμάσουν τα ταξιδιωτικά έγραφα. Το πρόβλημα λύνεται πολύ απλά με λίγη καλή θέληση. Δυστυχώς υπάρχουν στην γη εκατοντάδες χώρες με ιδιαίτερα συναλλαγματικά προβλήματα όπου λίγα € θα τα θεωρούσαν μάνα εξ ουρανού. Οπότε μπορούμε να ρωτήσουμε ποια από αυτές δέχεται να πολιτογραφήσει τους μετανάστες που θέλουμε να απελάσουμε, αν της πληρώσουμε 100€ το κεφάλι.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μαζευτούν αρκετές. Διαλέγουμε την ποιο κοντινή που έχει κατά προτίμηση ακτογραμμή. Μας στέλνουν με ένα email κενές τις ταυτότητες και τις συμπληρώνουμε, (όταν λέμε για ταυτότητες μιλάμε για ένα χαρτί Α4 και πολύ είναι).
Εν συνεχεία βρίσκουμε ένα εμπορικό πλοίο και νοικιάζουμε τόπο στο κατάστρωμα. Νοικιάζουμε και μερικά κοντέϊνερ και χώνουμε μέσα τους μετανάστες με αρκετό ψωμί και νερό. Τα κλειδώνουμε και τα φορτώνουμε. Το μπάρκο θα συνοδεύουν και μερικοί οπλισμένοι εθελοντές ακτιβιστές της οργάνωσης για τον φόβο επεισοδίων.
Το κόστος της μεταφοράς αποκλείεται να ξεπερνά τα 100€ το άτομο.
Άρα καταλήξαμε ότι το κόστος μας είναι 200€ ανά άτομο και η απέλαση ξεκινά την ίδια μέρα που συλλαμβάνεται ο λάθρα εισερχόμενος.
Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε με το κόστος που επελαύναμε μέχρι σήμερα 80 άντε 100 μετανάστες να απελαύνουμε 1500 και μάλιστα χωρίς χρονική καθυστέρηση και εργατότερες της αστυνομίας ή μακρόχρονη διατροφή. Αν και προσωπικά νομίζω ότι μπορούμε να πετύχουμε πολύ καλύτερες τιμές και να φτάσουμε τους 3000 εκεί που απελαύναμε 100....!!!!
Είπα όμως ότι η πρόταση θα λάβει υπόψη και την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα. Δεν θα απελαύνουμε όλους τους μετανάστες. Ναι μερικούς τους θέλουμε εδώ.
Και συγκεκριμένα θα κρατάμε τις καλλίγραμμες και καλοφτιαγμένες γυναίκες μικρής ηλικίας. Θα διαμένουν σε χώρους ελεγχόμενους και θα εργάζονται σε αγροτικές καλλιέργειες και σε εργοστάσια, με αντάλλαγμα την διατροφή και την στέγαση του. Υποχρέωσή τους όμως θα είναι η τεκνοποίηση. Κατά την κύηση θα έχουν άδεια από την εργασία και φυσικά το κράτος θα φροντίζει για την παροχή ιατρικής βοήθειας ώστε τα παιδιά να γεννούνται αρτιμελή.
Ευτυχώς η ιατρική σήμερα μας δίνει την δυνατότητα να ξέρουμε το φύλο του παιδιού άμεσα, και θα μπορούμε να διασφαλίζουμε ότι μόνο θηλυκά παιδιά θα γεννούνται.
Τα κορίτσια αυτά θα έχουν κατά 50% Ελληνικό αίμα. Φυσικά δεν θα έχουν τα δικαιώματα των Ελλήνων αλλά θα έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν τον σύντροφό τους μεταξύ των προσφερομένων Ελλήνων για τεκνοποίηση. Και η δεύτερη γενεά παιδιών θα φροντίζουμε να έχει μόνο θήλεα. Άρα το ποσοστό σε αυτά του Ελληνικού αίματος θα είναι της τάξης του 75%. Τα κορίτσια αυτά θα έχουν πλέον χαριστικά τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών, με μόνη υποχρέωση να τεκνοποιήσουν με ένα γνήσιο Έλληνα της επιλογής τους. Το ποσοστό του αίματος σε αυτή την γενεά φτάνει πλέον το 87,5%. Είναι ένα καλό νούμερο, αλλά όχι ιδανικό. Για αυτό και θα στειρώνουμε τα αγόρια (όχι με ευνουχισμό) και θα διατηρείται στις κοπέλες η υποχρέωση να έρχονται σε επαφή με Έλληνες για τεκνοποίηση. Μετά από ακόμα μια γενεά στειρωμένων αγοριών, θα μπορούμε να μιλάμε για ένα ικανοποιητικό ποσοστό Ελληνικού αίματος.
Φυσικά όμως η απαγόρευση της τεκνοποίησης με ξένους θα διατηρείτε. Πλέον όχι γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με γνήσιες Ελληνίδες, αλλά γιατί τόσο οι γνήσιες Ελληνίδες όσο και αυτές που έχουν κάποια υπολείμματα ξένου dna, είναι απαράδεκτο και θα πρέπει δια νόμου να απαγορεύεται να τεκνοποιούν με αλλοδαπούς. Μικρή θυσία, αν πρέπει να την θεωρήσει κανείς θυσία, για την διατήρηση της καθαρότητας της φυλής.
Προφανώς αυτή η πρακτική θα τείνει να μειώνει μακροπρόθεσμα ακόμα περισσότερο το ξενικό dna.
Ας δούμε το πρόβλημα αρχικά της απέλασης. Το πρόβλημα έχει δύο όψεις που συντείνουν στο να μας μένουν αμανάτι ένα κάρο μετανάστες. Πρώτον η απέλαση κοστίζει πολύ (για 80 περίπου μετανάστες προς την Αίγυπτο που είναι και διπλα μας είχε κοστίσει κάπου 300.000 €) και δεύτερον και κυριότερο οι χώρες προέλευσης δεν είναι και πολύ πρόθυμες να δεχθούν πίσω τους μετανάστες τους και δεν κόπτονται να ετοιμάσουν τα ταξιδιωτικά έγραφα. Το πρόβλημα λύνεται πολύ απλά με λίγη καλή θέληση. Δυστυχώς υπάρχουν στην γη εκατοντάδες χώρες με ιδιαίτερα συναλλαγματικά προβλήματα όπου λίγα € θα τα θεωρούσαν μάνα εξ ουρανού. Οπότε μπορούμε να ρωτήσουμε ποια από αυτές δέχεται να πολιτογραφήσει τους μετανάστες που θέλουμε να απελάσουμε, αν της πληρώσουμε 100€ το κεφάλι.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μαζευτούν αρκετές. Διαλέγουμε την ποιο κοντινή που έχει κατά προτίμηση ακτογραμμή. Μας στέλνουν με ένα email κενές τις ταυτότητες και τις συμπληρώνουμε, (όταν λέμε για ταυτότητες μιλάμε για ένα χαρτί Α4 και πολύ είναι).
Εν συνεχεία βρίσκουμε ένα εμπορικό πλοίο και νοικιάζουμε τόπο στο κατάστρωμα. Νοικιάζουμε και μερικά κοντέϊνερ και χώνουμε μέσα τους μετανάστες με αρκετό ψωμί και νερό. Τα κλειδώνουμε και τα φορτώνουμε. Το μπάρκο θα συνοδεύουν και μερικοί οπλισμένοι εθελοντές ακτιβιστές της οργάνωσης για τον φόβο επεισοδίων.
Το κόστος της μεταφοράς αποκλείεται να ξεπερνά τα 100€ το άτομο.
Άρα καταλήξαμε ότι το κόστος μας είναι 200€ ανά άτομο και η απέλαση ξεκινά την ίδια μέρα που συλλαμβάνεται ο λάθρα εισερχόμενος.
Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε με το κόστος που επελαύναμε μέχρι σήμερα 80 άντε 100 μετανάστες να απελαύνουμε 1500 και μάλιστα χωρίς χρονική καθυστέρηση και εργατότερες της αστυνομίας ή μακρόχρονη διατροφή. Αν και προσωπικά νομίζω ότι μπορούμε να πετύχουμε πολύ καλύτερες τιμές και να φτάσουμε τους 3000 εκεί που απελαύναμε 100....!!!!
Είπα όμως ότι η πρόταση θα λάβει υπόψη και την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα. Δεν θα απελαύνουμε όλους τους μετανάστες. Ναι μερικούς τους θέλουμε εδώ.
Και συγκεκριμένα θα κρατάμε τις καλλίγραμμες και καλοφτιαγμένες γυναίκες μικρής ηλικίας. Θα διαμένουν σε χώρους ελεγχόμενους και θα εργάζονται σε αγροτικές καλλιέργειες και σε εργοστάσια, με αντάλλαγμα την διατροφή και την στέγαση του. Υποχρέωσή τους όμως θα είναι η τεκνοποίηση. Κατά την κύηση θα έχουν άδεια από την εργασία και φυσικά το κράτος θα φροντίζει για την παροχή ιατρικής βοήθειας ώστε τα παιδιά να γεννούνται αρτιμελή.
Ευτυχώς η ιατρική σήμερα μας δίνει την δυνατότητα να ξέρουμε το φύλο του παιδιού άμεσα, και θα μπορούμε να διασφαλίζουμε ότι μόνο θηλυκά παιδιά θα γεννούνται.
Τα κορίτσια αυτά θα έχουν κατά 50% Ελληνικό αίμα. Φυσικά δεν θα έχουν τα δικαιώματα των Ελλήνων αλλά θα έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν τον σύντροφό τους μεταξύ των προσφερομένων Ελλήνων για τεκνοποίηση. Και η δεύτερη γενεά παιδιών θα φροντίζουμε να έχει μόνο θήλεα. Άρα το ποσοστό σε αυτά του Ελληνικού αίματος θα είναι της τάξης του 75%. Τα κορίτσια αυτά θα έχουν πλέον χαριστικά τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών, με μόνη υποχρέωση να τεκνοποιήσουν με ένα γνήσιο Έλληνα της επιλογής τους. Το ποσοστό του αίματος σε αυτή την γενεά φτάνει πλέον το 87,5%. Είναι ένα καλό νούμερο, αλλά όχι ιδανικό. Για αυτό και θα στειρώνουμε τα αγόρια (όχι με ευνουχισμό) και θα διατηρείται στις κοπέλες η υποχρέωση να έρχονται σε επαφή με Έλληνες για τεκνοποίηση. Μετά από ακόμα μια γενεά στειρωμένων αγοριών, θα μπορούμε να μιλάμε για ένα ικανοποιητικό ποσοστό Ελληνικού αίματος.
Φυσικά όμως η απαγόρευση της τεκνοποίησης με ξένους θα διατηρείτε. Πλέον όχι γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με γνήσιες Ελληνίδες, αλλά γιατί τόσο οι γνήσιες Ελληνίδες όσο και αυτές που έχουν κάποια υπολείμματα ξένου dna, είναι απαράδεκτο και θα πρέπει δια νόμου να απαγορεύεται να τεκνοποιούν με αλλοδαπούς. Μικρή θυσία, αν πρέπει να την θεωρήσει κανείς θυσία, για την διατήρηση της καθαρότητας της φυλής.
Προφανώς αυτή η πρακτική θα τείνει να μειώνει μακροπρόθεσμα ακόμα περισσότερο το ξενικό dna.
Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012
Γιατί αυξάνονται τα κρούσματα ρατσισμού?
Το έλλειμμα παιδείας αποτελεί ένα παράγοντα που διευκολύνει την εμφάνιση
του ρατσισμού. Αν για παράδειγμα κάποιος δεν ξέρει ότι η φυλετική
έννοια του έθνους είναι μια μπούρδα και ότι το έθνος είναι μεταβλητό
πολιτισμικό φαινόμενο, του λείπουν γνώσεις - παιδία για να κατανοήσει
τον ρατσιμό. Αλλά η παιδία δεν περιορίζεται στις γνώσεις, ο σεβασμός στα
ανθρώπινα δικαιώματα είναι εξ ίσου ή μεγαλύτερης αξίας.
Φυσικά το φαινόμενο είναι πολύ πιο σύνθετο. Αρχικά έχει σε ένα βαθμό γενετική βάση, δηλαδή, οι άνθρωποι όπως και άλλα κοινωνικά ζώα, αντιλαμβάνονται συνειδητά η ασυνείδητα μια αίσθηση του "εμείς" και οι "άλλοι". Με τους άλλους να αντιπροσωπεύουν μια εν δυνάμει εχθρική ομάδα. Η εμφανισιακή διαφορά διευκολύνει την καταχώρηση στους άλλους - έξω ομάδα. Το περίεργο όμως είναι ότι εκτός από την αίσθηση του εμείς και οι άλλοι, οι κοινωνίες εμφανίζουν και σημαντικές διευρύνσεις της έννοιας εμείς, ώστε να συμπεριλάβουν όχι μόνο άτομα με εμφανή φυλετικές διαφορές, με διαφορετικά συμφέροντα, αλλά φτάνουν μερικές φορές να συμπεριλαμβάνουν και άτομα εκτός του είδους μας.
Οπότε η ανταγωνιστική σχέση της εσωομάδος με την εξωομάδα, αν και σημαντική δεν είναι υπερκαθοριστική.
Η γνώση έρχεται να αναδιαμορφώσει την αίσθηση της εσωομάδος, δίνοντας την εικόνα μιας ευρύτερης ανθρωπότητας όπου είμαστε μέλη. Αυτή ακριβώς την γνώση, έρχεται να τορπιλίσει η ναζιστική ιδεολογία εμφανίζοντας φυλετικές διαφορές σε εθνικό επίπεδο. Όπου το επιστημονικά και κοινωνικά απαράδεκτο, προσπαθεί να επιβληθεί.
Και πότε και ως το κάνει?
Κυρίως εκμεταλλευόμενο την ξενοφοβία που είναι έμφυτη σε ένα βαθμό στον άνθρωπο, και τροφοδοτώντας την με ψεύδη και μύθους πάνω στον κακό - επικίνδυνο - βρώμικο - κατώτερο άλλο. Για παράδειγμα παρουσιάζοντας τους μετανάστες παράγοντες αυξημένης εγκληματικότητας (όχι μόνο "θέση" αλλά και "φύση"), αποσιωπώντας την όποια θετική επίδραση στην παραγωγή, τα προβλήματα της υπογεννητικότητας, την επίδραση στα ασφαλιστικά ταμεία, θεωρώντας μαξιμαλιστική την επίδραση στην κουλτούρα μας, παρουσιάζοντας κίνδυνο για την θρησκευτική και πολιτική ταυτότητα του κράτους, εμφανίζοντας το κράτος δέσμιο ή υποκινητή της μετανάστευσης, και πάει λέγοντας.
Όλες αυτές οι απόψεις για να εξεταστούν και να κριθούν απαιτούν προσπάθεια που δεν είναι σε θέση να καταβάλει ο μέσος πολίτης και κυρίως δεν θέλει όταν βρίσκεται σε μια δυσάρεστη κατάσταση.
Γιατί ο κύριος λόγος που αναπτύσσεται και ευδοκιμεί μια τέτοια ιδεολογία είναι ακριβώς η αίσθηση δυσχέρειας τους μέσου πολίτη που επιτείνεται σε καταστάσεις κρίσης. Οπότε τα φοβικά αντανακλαστικά και η εχθρότητα φτάνουν στο ταβάνι όταν η κρίση χτυπά την πόρτα, και πολύ περισσότερο όταν έχει μπει για τα καλά στο σπίτι.
Τότε η μνήμη γίνεται επιλεκτική και ξεχνά την δράση των ναζιστών εναντίων των παπούδων μας, ξεχνά ότι κατέστρεψαν την Ελλάδα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από όσο κατάφερε να το κάνει η κρίση σήμερα. Και η αναζήτηση ενός εύκολου φταίχτη είναι αναμενόμενη. Για αυτό και ο ρατσισμός βρίσκει την νομιμοποίηση του μέσα από την εκλογική διαδικασία σήμερα.
Η αναμενόμενη αύξηση της εγκληματικότητας βρίσκει εύκολη εξήγηση στον "άλλο" και ο ανθρωπιστικός χαρακτήρας μιας πράξης που μας ευνοεί και μας προσφέρει εξασφάλιση, υπερτερεί της πολλαπλάσιας απάνθρωπης δράσης ενάντια σε "άλλους" συνανθρώπους.
Οι υπανάπτυκτοι λαοί, συνήθως μας είναι δύσκολο να κατανοήσουμε ότι οι διαφορές ως προς την ανάπτυξή μας, συνδέονται κυρίως με την τεχνολογική και παραγωγική μας ανάπτυξη και δεν είναι αποτέλεσμα μιας κοινωνίας που σέβεται πραγματικά τα ανθρώπινα ιδεώδη σε ριζικά μεγαλύτερο βαθμό.
Άλλωστε είναι γνωστό (από μελέτες πάνω στο θέμα) ότι οι ηθικές νόρμες που διακρίνουν μια κοινωνία πολιτισμένων δυτικών είναι μάλλον ανάλογες σε μεγάλο βαθμό με τις νόρμες που διακρίνουν τους "απολίτιστους" (ο σταβ μάλιστα είχε ποστάρει κάπου μια ομιλία πανεπιστημιακού πάνω στο θέμα).
Κατ αυτή την έννοια τα "νορμάλ" άτομα θα εμφανίσουν ανάλογα ρατσιστικά αντανακλαστικά, όταν έρχονται σε μεγάλους αριθμούς, και κυρίως όταν είναι ευδιάκριτη η διαφορά τους από την εσωομάδα. Δηλαδή οι μαύροι όσο ήταν ένας μικρός αριθμός θεωρούντο (μάλιστα διά στόματος καρατζαφέρ) συμπαθείς ως προς τους τρομοκράτες αλβανούς. Τώρα που οι Αλβανοί έχουν σε μεγάλο βαθμό ενσωματωθεί αποτελόντας μέρος έστω και περιφερειακό της έσω ομάδας, ενώ οι μαύροι έχουν αυξηθεί έχουν γίνει και το κόκκινο πανί στον δρόμο της ανεύρεσης αποδιοπομπαίου τράγου.
Στα ποιο πάνω θα πρέπει να προσθέσουμε και την ανασφάλεια που μας οδηγεί να αμφιβάλουμε για την αξία μας και να προσπαθούμε να επιβεβαιωθούμε από το σύνολο στο οποίο ανήκουμε, εμφανίζοντας την εξω ομάδα σαν φύσει και θέση κατώτερη.
Με τα ποιο πάνω θέλω να επισημάνω ότι ο ρατσισμός δεν είναι απλά έλλειμμα παιδείας, αν και παίζει σοβαρό ρόλο, αλλά ένα πολυδιάστατο φαινόμενο που εκδηλώνεται σε μεγαλύτερη ένταση σε καταστάσεις κρίσης.
Φυσικά το φαινόμενο είναι πολύ πιο σύνθετο. Αρχικά έχει σε ένα βαθμό γενετική βάση, δηλαδή, οι άνθρωποι όπως και άλλα κοινωνικά ζώα, αντιλαμβάνονται συνειδητά η ασυνείδητα μια αίσθηση του "εμείς" και οι "άλλοι". Με τους άλλους να αντιπροσωπεύουν μια εν δυνάμει εχθρική ομάδα. Η εμφανισιακή διαφορά διευκολύνει την καταχώρηση στους άλλους - έξω ομάδα. Το περίεργο όμως είναι ότι εκτός από την αίσθηση του εμείς και οι άλλοι, οι κοινωνίες εμφανίζουν και σημαντικές διευρύνσεις της έννοιας εμείς, ώστε να συμπεριλάβουν όχι μόνο άτομα με εμφανή φυλετικές διαφορές, με διαφορετικά συμφέροντα, αλλά φτάνουν μερικές φορές να συμπεριλαμβάνουν και άτομα εκτός του είδους μας.
Οπότε η ανταγωνιστική σχέση της εσωομάδος με την εξωομάδα, αν και σημαντική δεν είναι υπερκαθοριστική.
Η γνώση έρχεται να αναδιαμορφώσει την αίσθηση της εσωομάδος, δίνοντας την εικόνα μιας ευρύτερης ανθρωπότητας όπου είμαστε μέλη. Αυτή ακριβώς την γνώση, έρχεται να τορπιλίσει η ναζιστική ιδεολογία εμφανίζοντας φυλετικές διαφορές σε εθνικό επίπεδο. Όπου το επιστημονικά και κοινωνικά απαράδεκτο, προσπαθεί να επιβληθεί.
Και πότε και ως το κάνει?
Κυρίως εκμεταλλευόμενο την ξενοφοβία που είναι έμφυτη σε ένα βαθμό στον άνθρωπο, και τροφοδοτώντας την με ψεύδη και μύθους πάνω στον κακό - επικίνδυνο - βρώμικο - κατώτερο άλλο. Για παράδειγμα παρουσιάζοντας τους μετανάστες παράγοντες αυξημένης εγκληματικότητας (όχι μόνο "θέση" αλλά και "φύση"), αποσιωπώντας την όποια θετική επίδραση στην παραγωγή, τα προβλήματα της υπογεννητικότητας, την επίδραση στα ασφαλιστικά ταμεία, θεωρώντας μαξιμαλιστική την επίδραση στην κουλτούρα μας, παρουσιάζοντας κίνδυνο για την θρησκευτική και πολιτική ταυτότητα του κράτους, εμφανίζοντας το κράτος δέσμιο ή υποκινητή της μετανάστευσης, και πάει λέγοντας.
Όλες αυτές οι απόψεις για να εξεταστούν και να κριθούν απαιτούν προσπάθεια που δεν είναι σε θέση να καταβάλει ο μέσος πολίτης και κυρίως δεν θέλει όταν βρίσκεται σε μια δυσάρεστη κατάσταση.
Γιατί ο κύριος λόγος που αναπτύσσεται και ευδοκιμεί μια τέτοια ιδεολογία είναι ακριβώς η αίσθηση δυσχέρειας τους μέσου πολίτη που επιτείνεται σε καταστάσεις κρίσης. Οπότε τα φοβικά αντανακλαστικά και η εχθρότητα φτάνουν στο ταβάνι όταν η κρίση χτυπά την πόρτα, και πολύ περισσότερο όταν έχει μπει για τα καλά στο σπίτι.
Τότε η μνήμη γίνεται επιλεκτική και ξεχνά την δράση των ναζιστών εναντίων των παπούδων μας, ξεχνά ότι κατέστρεψαν την Ελλάδα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από όσο κατάφερε να το κάνει η κρίση σήμερα. Και η αναζήτηση ενός εύκολου φταίχτη είναι αναμενόμενη. Για αυτό και ο ρατσισμός βρίσκει την νομιμοποίηση του μέσα από την εκλογική διαδικασία σήμερα.
Η αναμενόμενη αύξηση της εγκληματικότητας βρίσκει εύκολη εξήγηση στον "άλλο" και ο ανθρωπιστικός χαρακτήρας μιας πράξης που μας ευνοεί και μας προσφέρει εξασφάλιση, υπερτερεί της πολλαπλάσιας απάνθρωπης δράσης ενάντια σε "άλλους" συνανθρώπους.
Οι υπανάπτυκτοι λαοί, συνήθως μας είναι δύσκολο να κατανοήσουμε ότι οι διαφορές ως προς την ανάπτυξή μας, συνδέονται κυρίως με την τεχνολογική και παραγωγική μας ανάπτυξη και δεν είναι αποτέλεσμα μιας κοινωνίας που σέβεται πραγματικά τα ανθρώπινα ιδεώδη σε ριζικά μεγαλύτερο βαθμό.
Άλλωστε είναι γνωστό (από μελέτες πάνω στο θέμα) ότι οι ηθικές νόρμες που διακρίνουν μια κοινωνία πολιτισμένων δυτικών είναι μάλλον ανάλογες σε μεγάλο βαθμό με τις νόρμες που διακρίνουν τους "απολίτιστους" (ο σταβ μάλιστα είχε ποστάρει κάπου μια ομιλία πανεπιστημιακού πάνω στο θέμα).
Κατ αυτή την έννοια τα "νορμάλ" άτομα θα εμφανίσουν ανάλογα ρατσιστικά αντανακλαστικά, όταν έρχονται σε μεγάλους αριθμούς, και κυρίως όταν είναι ευδιάκριτη η διαφορά τους από την εσωομάδα. Δηλαδή οι μαύροι όσο ήταν ένας μικρός αριθμός θεωρούντο (μάλιστα διά στόματος καρατζαφέρ) συμπαθείς ως προς τους τρομοκράτες αλβανούς. Τώρα που οι Αλβανοί έχουν σε μεγάλο βαθμό ενσωματωθεί αποτελόντας μέρος έστω και περιφερειακό της έσω ομάδας, ενώ οι μαύροι έχουν αυξηθεί έχουν γίνει και το κόκκινο πανί στον δρόμο της ανεύρεσης αποδιοπομπαίου τράγου.
Στα ποιο πάνω θα πρέπει να προσθέσουμε και την ανασφάλεια που μας οδηγεί να αμφιβάλουμε για την αξία μας και να προσπαθούμε να επιβεβαιωθούμε από το σύνολο στο οποίο ανήκουμε, εμφανίζοντας την εξω ομάδα σαν φύσει και θέση κατώτερη.
Με τα ποιο πάνω θέλω να επισημάνω ότι ο ρατσισμός δεν είναι απλά έλλειμμα παιδείας, αν και παίζει σοβαρό ρόλο, αλλά ένα πολυδιάστατο φαινόμενο που εκδηλώνεται σε μεγαλύτερη ένταση σε καταστάσεις κρίσης.
Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012
Το πρόβλημα της θεωρίας της πολυγένεσης.
Αρκετές φορές διαβάζω απόψεις που υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι κάλλιστα μπορεί να εξελίχθηκαν σε περισσότερες από μια περιοχές της γης. Δηλαδή ότι οι πρόγονοί μας (ανθρωπίδες) βρέθηκαν απομονωμένοι γενετικά σε κάποιες περιοχές, πχ Αμερική, Ελλάδα, Αφρική, Ιαπωνία..... και εκεί εξελίχθηκαν γενετικά σε ανθρώπους. Αυτή η θεωρία έρχεται να κουμπώσει με την θεωρία ότι τα διάφορα έθνη έχουν φυλετική καταγωγή, με διακριτά γενετικά χαρακτηριστικά και ως εκ τούτου κάποια έθνη είναι κομματάκι καλύτερα από άλλα....
Την θεωρία αυτή την εμπνεύστηκαν μάλλον κάποιοι χωρίς να την εξετάσουν και πολύ διεξοδικά, στηριζόμενοι σε ιδεολογικά μάλλον κριτήρια παρά σε επιστημονικές εργασίες.
Η θεωρία φυσικά ποτέ δεν κατάφερε να επιβληθεί στην επιστημονική κοινώτητα γιατί εμφανίζει προφανή προβλήματα για όσους έχουν την ελάχιστη σχέση με το θέμα.
Και θα εξηγήσω το γιατί.
Το dna περιέχει μια τεράστια ποσότητα πληροφορίας, το πόσο τεράστια είναι μπορούμε να το δούμε παραστατικά αν το μετατρέψουμε σε κείμενο βιβλίου.....
Ας πάρουμε μια σειρά από βιβλία. Ας πούμε ότι είναι πυκνογραμμένα, η γλώσσα που χρησιμοποιούν έχει μόνο τέσσερα γράμματα και κάθε γράμμα είναι μια λέξη. Αν τα βάλλουμε το ένα πάνω στο άλλο μάλλον θα ξεπερνάνε σε ύψος τον συμπαθέστατο εθνικό μας σέντερ Φασούλα.
Ας επινοήσουμε ένα αυτόματο σύστημα αντιγραφής, που αν και καταφέρνει να τα αντιγράφει με εξαιρετική ακρίβεια κάνει και κάτι ελάχιστα λάθη που σχετίζονται με την μέθοδο - τεχνολογία αντιγραφής, και όχι με τις προτιμήσεις των ανθρώπων. Τα περισσότερα λάθη τα εντοπίζουν ικανότατοι διορθωτές και τα πετάμε, λίγα που μας αρέσουν τα κρατάμε.
Ας δώσουμε τώρα να αντιγραφούν αυτά 5-6 εκατομύρια διαδοχικές φορές (κάθε αντίγραφο γίνεται αντιγράφοντας το προηγούμενο αντίγραφο και όχι το αρχικό πρωτότυπο) από δύο αντιγραφείς. Έναν για όλους τους ανθρώπους και ένα για τους προγόνους ενός συγκεκριμένου ξεχωριστού έθνους. Υπάρχει πάντα μια πιθανότητα να συμβούν ακριβώς τα ίδια ενδιαφέροντα λάθη, με την ίδια ακριβώς αλληλουχία εμφάνισης και οι διορθωτές, να διαλέξουν να αφήσουν χωρίς διόρθωση ακριβώς τα ίδια. Σε αυτή την περίπτωση θα έχουμε δύο πανομοιότυπες φυλές ανθρώπων, που εξελίχθηκαν γενετικά διαχωρισμένες από τον κοινό μας πρόγονο με τους πιθήκους, και κατέληξαν να εμφανίζουν μόνο δευτερεύουσες (από βιολογικής άποψης) διαφορές.
Βέβαια αναρωτιέται κανείς πως στο καλό κατάφεραν να διαχωριστούν γενετικά αυτές οι δύο φιλές από την στιγμή που δεν αναπτύσσεται η μια σε κανένα απομονωμένο νησί στον ειρηνικό, αλλά στην Μεσόγειο. Κάπως δύσκολο μου φαίνεται.
Είπα δύο γιατί αν το πολλαπλασιάσουμε επί όλες τις φυλές του "Ισραήλ" η πιθανότητα μειώνεται με γεωμετρική πρόοδο.
Μια και όμως ξέρουμε ότι το γονίδιο δεν εδράζεται αυστηρά στο dna αλλά εξαρτάται και από την εμβριογέννεση καθώς και από το mtdna και κάτι άλλα ψιλά, η εκτίμησή μας μέχρι εδώ ήταν μάλλον συντηρητική.
Το σχηματικό παράδειγμα που έδωσα περιγράφει το γεγονός ότι η παράλληλη εξέλιξη δύο απομονωμένων πληθυσμών θεωρείται έξω από κάθε συζητήσιμη πιθανότητα.
Οπότε αναρωτιέται κανείς, τι είναι πιο πιθανό να συνέβη κάτι τέτοιο ή να ήρθαν μερικοί εξωγήινοι και να βελτίωσαν ανεπαίσθητα το dna κάποιας ομάδας ανθρώπων ή να εξελίχθηκαν δύο κλάδοι ανθρωπίδων σε ανθρώπους?
Ανάμεσα στα δυο, εγώ ψηφίζω Σύριο.
Η κοινή ανθρώπινη καταγωγή των ανθρώπων, είναι υπερβολικά καλά θεμελιωμένη, αν κάποτε βρεθούν ευρήματα που να την καταρρίπτουν τα ξαναλέμε.
Δυστυχώς πάνω στην άγνοια αυτού του γεγονότος, στηρίχθηκαν και στηρίζονται οι φυλετικές ιδεολογίες. Και άνθρωποι που δεν είναι ναζιστές ή επαγγελματίες ρατσιστές (νομίζω ότι μερικοί το έχουν επάγγελμα και όχι ιδεολογία) μη έχοντας πληροφόρηση, τρώνε το παραμύθι των φυλετικών διακρίσεων.
Την θεωρία αυτή την εμπνεύστηκαν μάλλον κάποιοι χωρίς να την εξετάσουν και πολύ διεξοδικά, στηριζόμενοι σε ιδεολογικά μάλλον κριτήρια παρά σε επιστημονικές εργασίες.
Η θεωρία φυσικά ποτέ δεν κατάφερε να επιβληθεί στην επιστημονική κοινώτητα γιατί εμφανίζει προφανή προβλήματα για όσους έχουν την ελάχιστη σχέση με το θέμα.
Και θα εξηγήσω το γιατί.
Το dna περιέχει μια τεράστια ποσότητα πληροφορίας, το πόσο τεράστια είναι μπορούμε να το δούμε παραστατικά αν το μετατρέψουμε σε κείμενο βιβλίου.....
Ας πάρουμε μια σειρά από βιβλία. Ας πούμε ότι είναι πυκνογραμμένα, η γλώσσα που χρησιμοποιούν έχει μόνο τέσσερα γράμματα και κάθε γράμμα είναι μια λέξη. Αν τα βάλλουμε το ένα πάνω στο άλλο μάλλον θα ξεπερνάνε σε ύψος τον συμπαθέστατο εθνικό μας σέντερ Φασούλα.
Ας επινοήσουμε ένα αυτόματο σύστημα αντιγραφής, που αν και καταφέρνει να τα αντιγράφει με εξαιρετική ακρίβεια κάνει και κάτι ελάχιστα λάθη που σχετίζονται με την μέθοδο - τεχνολογία αντιγραφής, και όχι με τις προτιμήσεις των ανθρώπων. Τα περισσότερα λάθη τα εντοπίζουν ικανότατοι διορθωτές και τα πετάμε, λίγα που μας αρέσουν τα κρατάμε.
Ας δώσουμε τώρα να αντιγραφούν αυτά 5-6 εκατομύρια διαδοχικές φορές (κάθε αντίγραφο γίνεται αντιγράφοντας το προηγούμενο αντίγραφο και όχι το αρχικό πρωτότυπο) από δύο αντιγραφείς. Έναν για όλους τους ανθρώπους και ένα για τους προγόνους ενός συγκεκριμένου ξεχωριστού έθνους. Υπάρχει πάντα μια πιθανότητα να συμβούν ακριβώς τα ίδια ενδιαφέροντα λάθη, με την ίδια ακριβώς αλληλουχία εμφάνισης και οι διορθωτές, να διαλέξουν να αφήσουν χωρίς διόρθωση ακριβώς τα ίδια. Σε αυτή την περίπτωση θα έχουμε δύο πανομοιότυπες φυλές ανθρώπων, που εξελίχθηκαν γενετικά διαχωρισμένες από τον κοινό μας πρόγονο με τους πιθήκους, και κατέληξαν να εμφανίζουν μόνο δευτερεύουσες (από βιολογικής άποψης) διαφορές.
Βέβαια αναρωτιέται κανείς πως στο καλό κατάφεραν να διαχωριστούν γενετικά αυτές οι δύο φιλές από την στιγμή που δεν αναπτύσσεται η μια σε κανένα απομονωμένο νησί στον ειρηνικό, αλλά στην Μεσόγειο. Κάπως δύσκολο μου φαίνεται.
Είπα δύο γιατί αν το πολλαπλασιάσουμε επί όλες τις φυλές του "Ισραήλ" η πιθανότητα μειώνεται με γεωμετρική πρόοδο.
Μια και όμως ξέρουμε ότι το γονίδιο δεν εδράζεται αυστηρά στο dna αλλά εξαρτάται και από την εμβριογέννεση καθώς και από το mtdna και κάτι άλλα ψιλά, η εκτίμησή μας μέχρι εδώ ήταν μάλλον συντηρητική.
Το σχηματικό παράδειγμα που έδωσα περιγράφει το γεγονός ότι η παράλληλη εξέλιξη δύο απομονωμένων πληθυσμών θεωρείται έξω από κάθε συζητήσιμη πιθανότητα.
Οπότε αναρωτιέται κανείς, τι είναι πιο πιθανό να συνέβη κάτι τέτοιο ή να ήρθαν μερικοί εξωγήινοι και να βελτίωσαν ανεπαίσθητα το dna κάποιας ομάδας ανθρώπων ή να εξελίχθηκαν δύο κλάδοι ανθρωπίδων σε ανθρώπους?
Ανάμεσα στα δυο, εγώ ψηφίζω Σύριο.
Η κοινή ανθρώπινη καταγωγή των ανθρώπων, είναι υπερβολικά καλά θεμελιωμένη, αν κάποτε βρεθούν ευρήματα που να την καταρρίπτουν τα ξαναλέμε.
Δυστυχώς πάνω στην άγνοια αυτού του γεγονότος, στηρίχθηκαν και στηρίζονται οι φυλετικές ιδεολογίες. Και άνθρωποι που δεν είναι ναζιστές ή επαγγελματίες ρατσιστές (νομίζω ότι μερικοί το έχουν επάγγελμα και όχι ιδεολογία) μη έχοντας πληροφόρηση, τρώνε το παραμύθι των φυλετικών διακρίσεων.
Παρασκευή 25 Μαΐου 2012
Μερικοί κακοί πρόσφυγες
Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Από την ελευθεροτυπία ένα κείμενο.
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=310413
Σε ψήφισμα (άρθρο 7) της 21 Αυγούστου 1914 του Εργατικού Κέντρου Αθηνών, που απευθύνεται σε όλα τα εργατικά σωματεία της Ελλάδας, ζητιέται «να μην επιτρέπηται εις τους πρόσφυγας να εργάζωνται εις τας εργασίας εντοπίων εργατών...». Στο Εργατικό Κέντρο Αθηνών ανήκαν τότε περισσότερα από είκοσι εργατικά σωματεία. Ειδικά όμως στις φιλομοναρχικές ομάδες του πληθυσμού, από την εποχή του Διχασμού είχαν διαμορφωθεί ισχυρά αντιπροσφυγικά στερεότυπα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πογκρόμ κατά των προσφύγων -ως βενιζελικών- που εξαπολύθηκε στην Αθήνα το Νοέμβριο του 1916 από τις πρωτοφασιστικές παρακρατικές ομάδες των «Επιστράτων», που είχαν ιδρύσει οι Δημήτριος Γούναρης και Ιωάννης Μεταξάς. Τον Νοέμβριο του '16, στη φιλογερμανική Αθήνα θα γίνουν σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ των Γάλλων, που αποβιβάστηκαν με βάση συμφωνία που υπογράφτηκε, και των παρακρατικών αντιβενιζελικών ομάδων των «Επιστράτων».
Στο στόχαστρο των ένοπλων παρακρατικών θα βρεθούν επίσης οι Κρητικοί της Αθήνας και οι πρόσφυγες από την οθωμανική Ανατολή. Κατά τα «Νοεμβριανά» υπήρξε αληθινό πογκρόμ με προγραφή σπιτιών και καταταστημάτων που είχαν σημαδευτεί με κόκκινη μπογιά. Οι «τίμιοι» βασιλικοί ανέλαβαν να «μολύνουν» με το αίμα των «προδοτών» βενιζελικών τα όπλα τους. Το σύνθημα των παρακρατικών ήταν: «Ο βασιλιάς μας θα ζώσει το σπαθί, θα σφάξει Αγγλογάλλους και βενιζελικούς μαζί».
Ο Γεώργιος Βεντήρης γράφει: «Από της 19 μέχρι 23 Νοεμβρίου, ωδηγούντο πλησίον του φθισιατρείου "Σωτηρία" Μικρασιάται κυρίως πρόσφυγες και εθανατώνοντο ως κατάσκοποι των Αγγλογάλλων». Ο Φοίβος Γρηγοριάδης υπολογίζει ότι ο αριθμός των δολοφονημένων ήταν περί τους 20. Γράφει: «απλοί άνθρωποι του λαού θα δολοφονηθούν στους δρόμους και στα μικρά Φρουραρχεία (σ.σ. συνοικιακά κέντρα των επιστράτων)».
Ο Π. Πετρίδης αναφέρει «...οι πρόσφυγες σκοτώθηκαν επειδή ήταν πρόσφυγες: Οι δολοφονίες αποτελούσαν εν ψυχρώ και απρόσωπα εγκλήματα μίσους, το οποίο είχε καλλιεργηθεί συστηματικά από τα μέσα ενημέρωσης. (...) είχε απαλλάξει [η κυβέρνηση] την πρωτεύουσα από αρκετές χιλιάδες άλλους πρόσφυγες, στέλνοντάς τους να αποδεκατιστούν από την πείνα και τις επιδημίες σ' ένα αυτοσχέδιο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Σούδα...» Οι έντρομοι πρόσφυγες από τις οθωμανικές περιοχές θα καταφύγουν στο λιμάνι του Πειραιά όπου: «...η παρουσία του συμμαχικού στόλου και η άμυνα οπλισμένων ομάδων Κρητικών απέτρεψαν τις επελάσεις που σχεδίαζαν οι Επίστρατοι. Ωστόσο πλήθη βενιζελικών και προσφύγων -προοιωνιζόμενοι τις σκηνές που θα ζούσε λίγα χρόνια αργότερα η Σμύρνη- συγκεντρώθηκαν στις αποβάθρες του λιμανιού, φορτωμένοι με ό,τι μπορούσαν να κουβαλήσουν και ελπίζοντας να βρουν πλοία φυγής....».
Ακριβώς αυτό το μίσος κατά των Ελλήνων της Ανατολής θα διατρέχει όλο το μηχανισμό του Λαϊκού Κόμματος και της φιλομοναρχικής παράταξης για δεκαετίες μετά τη μεγάλη Καταστροφή. Παράδειγμα της αντιπροσφυγικής υστερίας που διακατείχε τους φιλομοναρχικούς πολίτες ήταν τα συνθήματα που ακούστηκαν στις 9 Νοεμβρίου 1923 στο συλλαλητήριο των μοναρχικών στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, όπου το χαρακτηριστικότερο ήταν: «Φωτιά στους τουρκόσπορους πρόσφυγες». Η στάση αυτή δεν περιορίζεται μόνο στον αμαθή «αυτόχθονα» λαό, που φανατίζεται από τους επιτήδειους μοναρχικούς πολιτικούς, αλλά χαρακτηρίζει και τη διανόηση του ελλαδικού βασιλείου. Χαρακτηριστικές είναι οι εξάρσεις του Γεωργίου Βλάχου στην εφημερίδα «Καθημερινή», ο οποίος ακόμη και το 1928 αποκαλεί τους πρόσφυγες ως «προσφυγική αγέλη».
Ο Νίκος Κρανιωτάκης, φιλομοναρχικός εκδότης του «Πρωινού Τύπου», στην εφημερίδα του θα απαιτήσει το 1933 να επιβληθεί στους πρόσφυγες να φορέσουν κίτρινα περιβραχιόνια για να τους διακρίνουν και να τους αποφεύγουν οι Ελληνες. Ενώ ο βουλευτής Σπετσών Περικλής Μπουρμπούλης θα πει το 1934 στους πρόσφυγες βουλευτές ότι οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης «είναι πιο Ρωμιοί από σας».
Οι γηγενείς της υπαίθρου θα ανταγωνιστούν τους πρόσφυγες προσπαθώντας να καταπατήσουν τα ανταλλάξιμα κτήματα. Συνήθως οι πρόσφυγες δέχονται οργανωμένες επιθέσεις από ομάδες γηγενών, που προσπαθούσαν να τους εκδιώξουν από τα μέρη τους. Οι μεγαλύτερης έκτασης συγκρούσεις για τη νομή της ανταλλάξιμης περιουσίας έγιναν στο Κιούπκιοϊ (νυν Πρώτη) Σερρών. Τα γεγονότα συνέβησαν το φθινόπωρο του 1924, όταν οπλισμένες ομάδες γηγενών επιτέθηκαν στον οικισμό των προσφύγων. Ο Τύπος της εποχής αναφέρει ότι: «ετραυμάτισαν 17 πρόσφυγας, το πλείστον γυναίκας, πυρπολήσαντες τας σκηνάς, τους σταύλους, τους αχυρώνας, λεηλατήσαντες τας αποσκευάς...». Αιτία ήταν η προσπάθεια των γηγενών να εκδιώξουν τους πρόσφυγες από ανταλλάξιμα κτήματα, ώστε να τα καρπωθούν οι ίδιοι.
Κομβικό σημείο για τη σχέση των προσφύγων με το ελλαδικό πολιτικό σύστημα θα είναι η υπογραφή της «Ελληνοτουρκικής συνθήκης φιλίας, ουδετερότητος και διαιτησίας» από τους Βενιζέλο και Κεμάλ. Ο μεσολαβητής γι' αυτή την εξέλιξη ήταν ο Ιταλός δικτάτορας Μουσολίνι. Ο Ελ. Βενιζέλος θα υπογράψει το 1930 τη «Συνθήκη» παρά την έντονη αντίδραση των προσφύγων, τους οποίους απείλησε με διώξεις, με το γνωστό Ιδιώνυμο. Με την ελληνοτουρκική Συνθήκη της Αγκυρας του 1930 αντιμετωπίζονταν όλες οι εκκρεμότητες μεταξύ των δύο χωρών και παραχωρούνταν οριστικά οι περιουσίες των προσφύγων στο νέο τουρκικό κράτος, αφού πρώτα εξισώνονταν με τις μουσουλμανικές περιουσίες που εγκατέλειψαν οι μουσουλμάνοι ανταλλάξιμοι στην Ελλάδα.
Ειδικά μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα των βενιζελικών του 1935, οι επιθέσεις κατά των προσφύγων οξύνονται και περιλαμβάνουν ακόμα και πυρπολήσεις προσφυγικών οικισμών, όπως για παράδειγμα η πυρπόληση στον Βόλο του προσφυγικού οικισμού.
Από την ελευθεροτυπία ένα κείμενο.
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=310413
Σε ψήφισμα (άρθρο 7) της 21 Αυγούστου 1914 του Εργατικού Κέντρου Αθηνών, που απευθύνεται σε όλα τα εργατικά σωματεία της Ελλάδας, ζητιέται «να μην επιτρέπηται εις τους πρόσφυγας να εργάζωνται εις τας εργασίας εντοπίων εργατών...». Στο Εργατικό Κέντρο Αθηνών ανήκαν τότε περισσότερα από είκοσι εργατικά σωματεία. Ειδικά όμως στις φιλομοναρχικές ομάδες του πληθυσμού, από την εποχή του Διχασμού είχαν διαμορφωθεί ισχυρά αντιπροσφυγικά στερεότυπα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πογκρόμ κατά των προσφύγων -ως βενιζελικών- που εξαπολύθηκε στην Αθήνα το Νοέμβριο του 1916 από τις πρωτοφασιστικές παρακρατικές ομάδες των «Επιστράτων», που είχαν ιδρύσει οι Δημήτριος Γούναρης και Ιωάννης Μεταξάς. Τον Νοέμβριο του '16, στη φιλογερμανική Αθήνα θα γίνουν σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ των Γάλλων, που αποβιβάστηκαν με βάση συμφωνία που υπογράφτηκε, και των παρακρατικών αντιβενιζελικών ομάδων των «Επιστράτων».
Στο στόχαστρο των ένοπλων παρακρατικών θα βρεθούν επίσης οι Κρητικοί της Αθήνας και οι πρόσφυγες από την οθωμανική Ανατολή. Κατά τα «Νοεμβριανά» υπήρξε αληθινό πογκρόμ με προγραφή σπιτιών και καταταστημάτων που είχαν σημαδευτεί με κόκκινη μπογιά. Οι «τίμιοι» βασιλικοί ανέλαβαν να «μολύνουν» με το αίμα των «προδοτών» βενιζελικών τα όπλα τους. Το σύνθημα των παρακρατικών ήταν: «Ο βασιλιάς μας θα ζώσει το σπαθί, θα σφάξει Αγγλογάλλους και βενιζελικούς μαζί».
Ο Γεώργιος Βεντήρης γράφει: «Από της 19 μέχρι 23 Νοεμβρίου, ωδηγούντο πλησίον του φθισιατρείου "Σωτηρία" Μικρασιάται κυρίως πρόσφυγες και εθανατώνοντο ως κατάσκοποι των Αγγλογάλλων». Ο Φοίβος Γρηγοριάδης υπολογίζει ότι ο αριθμός των δολοφονημένων ήταν περί τους 20. Γράφει: «απλοί άνθρωποι του λαού θα δολοφονηθούν στους δρόμους και στα μικρά Φρουραρχεία (σ.σ. συνοικιακά κέντρα των επιστράτων)».
Ο Π. Πετρίδης αναφέρει «...οι πρόσφυγες σκοτώθηκαν επειδή ήταν πρόσφυγες: Οι δολοφονίες αποτελούσαν εν ψυχρώ και απρόσωπα εγκλήματα μίσους, το οποίο είχε καλλιεργηθεί συστηματικά από τα μέσα ενημέρωσης. (...) είχε απαλλάξει [η κυβέρνηση] την πρωτεύουσα από αρκετές χιλιάδες άλλους πρόσφυγες, στέλνοντάς τους να αποδεκατιστούν από την πείνα και τις επιδημίες σ' ένα αυτοσχέδιο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Σούδα...» Οι έντρομοι πρόσφυγες από τις οθωμανικές περιοχές θα καταφύγουν στο λιμάνι του Πειραιά όπου: «...η παρουσία του συμμαχικού στόλου και η άμυνα οπλισμένων ομάδων Κρητικών απέτρεψαν τις επελάσεις που σχεδίαζαν οι Επίστρατοι. Ωστόσο πλήθη βενιζελικών και προσφύγων -προοιωνιζόμενοι τις σκηνές που θα ζούσε λίγα χρόνια αργότερα η Σμύρνη- συγκεντρώθηκαν στις αποβάθρες του λιμανιού, φορτωμένοι με ό,τι μπορούσαν να κουβαλήσουν και ελπίζοντας να βρουν πλοία φυγής....».
Ακριβώς αυτό το μίσος κατά των Ελλήνων της Ανατολής θα διατρέχει όλο το μηχανισμό του Λαϊκού Κόμματος και της φιλομοναρχικής παράταξης για δεκαετίες μετά τη μεγάλη Καταστροφή. Παράδειγμα της αντιπροσφυγικής υστερίας που διακατείχε τους φιλομοναρχικούς πολίτες ήταν τα συνθήματα που ακούστηκαν στις 9 Νοεμβρίου 1923 στο συλλαλητήριο των μοναρχικών στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, όπου το χαρακτηριστικότερο ήταν: «Φωτιά στους τουρκόσπορους πρόσφυγες». Η στάση αυτή δεν περιορίζεται μόνο στον αμαθή «αυτόχθονα» λαό, που φανατίζεται από τους επιτήδειους μοναρχικούς πολιτικούς, αλλά χαρακτηρίζει και τη διανόηση του ελλαδικού βασιλείου. Χαρακτηριστικές είναι οι εξάρσεις του Γεωργίου Βλάχου στην εφημερίδα «Καθημερινή», ο οποίος ακόμη και το 1928 αποκαλεί τους πρόσφυγες ως «προσφυγική αγέλη».
Ο Νίκος Κρανιωτάκης, φιλομοναρχικός εκδότης του «Πρωινού Τύπου», στην εφημερίδα του θα απαιτήσει το 1933 να επιβληθεί στους πρόσφυγες να φορέσουν κίτρινα περιβραχιόνια για να τους διακρίνουν και να τους αποφεύγουν οι Ελληνες. Ενώ ο βουλευτής Σπετσών Περικλής Μπουρμπούλης θα πει το 1934 στους πρόσφυγες βουλευτές ότι οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης «είναι πιο Ρωμιοί από σας».
Οι γηγενείς της υπαίθρου θα ανταγωνιστούν τους πρόσφυγες προσπαθώντας να καταπατήσουν τα ανταλλάξιμα κτήματα. Συνήθως οι πρόσφυγες δέχονται οργανωμένες επιθέσεις από ομάδες γηγενών, που προσπαθούσαν να τους εκδιώξουν από τα μέρη τους. Οι μεγαλύτερης έκτασης συγκρούσεις για τη νομή της ανταλλάξιμης περιουσίας έγιναν στο Κιούπκιοϊ (νυν Πρώτη) Σερρών. Τα γεγονότα συνέβησαν το φθινόπωρο του 1924, όταν οπλισμένες ομάδες γηγενών επιτέθηκαν στον οικισμό των προσφύγων. Ο Τύπος της εποχής αναφέρει ότι: «ετραυμάτισαν 17 πρόσφυγας, το πλείστον γυναίκας, πυρπολήσαντες τας σκηνάς, τους σταύλους, τους αχυρώνας, λεηλατήσαντες τας αποσκευάς...». Αιτία ήταν η προσπάθεια των γηγενών να εκδιώξουν τους πρόσφυγες από ανταλλάξιμα κτήματα, ώστε να τα καρπωθούν οι ίδιοι.
Κομβικό σημείο για τη σχέση των προσφύγων με το ελλαδικό πολιτικό σύστημα θα είναι η υπογραφή της «Ελληνοτουρκικής συνθήκης φιλίας, ουδετερότητος και διαιτησίας» από τους Βενιζέλο και Κεμάλ. Ο μεσολαβητής γι' αυτή την εξέλιξη ήταν ο Ιταλός δικτάτορας Μουσολίνι. Ο Ελ. Βενιζέλος θα υπογράψει το 1930 τη «Συνθήκη» παρά την έντονη αντίδραση των προσφύγων, τους οποίους απείλησε με διώξεις, με το γνωστό Ιδιώνυμο. Με την ελληνοτουρκική Συνθήκη της Αγκυρας του 1930 αντιμετωπίζονταν όλες οι εκκρεμότητες μεταξύ των δύο χωρών και παραχωρούνταν οριστικά οι περιουσίες των προσφύγων στο νέο τουρκικό κράτος, αφού πρώτα εξισώνονταν με τις μουσουλμανικές περιουσίες που εγκατέλειψαν οι μουσουλμάνοι ανταλλάξιμοι στην Ελλάδα.
Ειδικά μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα των βενιζελικών του 1935, οι επιθέσεις κατά των προσφύγων οξύνονται και περιλαμβάνουν ακόμα και πυρπολήσεις προσφυγικών οικισμών, όπως για παράδειγμα η πυρπόληση στον Βόλο του προσφυγικού οικισμού.
Δευτέρα 14 Μαΐου 2012
Ταυρίδες και Ανθρωπίδες.
Μια και υπήρξε αναφορά στο θέμα της εκπαίδευσης και των θέσεων της χ.α.
θα ήθελα να κάνω κάποιες παρατηρήσεις που ενισχύουν τις απόψεις της χ.α.
πάνω στην βιολογία και την καταγωγή των ανθρώπων, και μάλιστα των
Ελλήνων μέσω της πολυγένεσης. Αν δεν το ξέρετε η πολυγένεση είναι η μόνη θεωρία που μπορεί να εξηγήσει τις απόψεις περί γηγενών Ελλήνων.
Το κάνω για να καταλάβουμε ότι οι θέσεις αυτές αν και έρχονται σε αντίθεση με το πουλημένο εβραϊκό επιστημονικό κατεστημένο, διαπνέονται από ένα βαθύ σκεπτικισμό που υποδηλώνει την διαισθητική σοφία όσων τις ανέπτυξαν. Δεν αναπαράγω φυσικά τις θέσεις της χ.α. αλλά δίνω ένα εύλογο συλλογισμό που δικαιώνει τις παραδοχές αυτές. Από όσο ξέρω δεν υπάρχει κάποιος άλλος δημοσιευμένος, αν κάποιος γνωρίζει κάτι άλλο ας μας ενημερώσει.
-----------------------
Ταυρίδες και ανθρωπίδες.
Επανερχόμενος λοιπόν σχετικά με το Ελληνικό dna
Από πλήθος ερευνών (Τριαντάφυλος, Ξυροτάρης, Ποντικάκης κα.) γνωρίζουμε ότι το Ελληνικό dna έχει παλαιολιθική κυρίως προέλευση και ενδεχομένως παλαιότερη. Μικρή δε συνεισφορά σε αυτό βρίσκουμε από την νεολιθική περίοδο. Η δε καταγωγή φαίνεται να είναι από την Ανατολία.
Σε αντίθεση γνωρίζουμε οτι το σύνολο των ανθρώπων έχει dna που οι ρίζες του πρωτοεμφανίζεται στην Αφρική. Το dna αυτό γνωρίζουμε ότι έχει καταγωγή από τους ανθρωπίδες. Όμως η παρατηρούμενες μικρές αλλά ουσιαστικές διαφορές μας κάνουν να εικάζουμε ότι ο άνθρωπος δεν εμφανίστηκε μόνο σε μια περιοχή αλλά εξελίχθηκε σε δύο ή περισσότερες περιοχές. Η σχετικά απομονωμένη περιοχή της χερσονίσου του Αίνου θα ήταν με το ιδιαίτερο κλιματολογικό της χαρακτήρα και στην σχετική απομόνωσή της από οροσειρές και ποταμούς, μια σημαντική πιθανότητα για την εμφάνιση του ανθρώπου. Σε αυτό συντείνουν τα ευρήματα που ήδη ανέφερα.
Αν όμως ο άνθρωπος εξελίχθηκε εδώ ανεξάρτητα, (σε ένα βαθμό φυσικά γιατί δυστυχώς η πλήρης γενετική απομόνωση είναι αδύνατη), ποιοι είναι οι απώτατοι πρόγονοί μας?
Η πιθανότητα να εξελίχθηκε από τους ανθρωπίδες και εδώ, μάλλον απαιτεί υπερβολικά μεγάλη τύχη για να συνέβη.
Δυστυχώς δεν έχουμε ευρήματα που να μας δίνουν απαντήσεις, τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας κάνει να αμφισβητούμε την δυνατότητα παράλληλης εμφάνισης. Η περιοχή ήταν πολύ απομονωμένη με αποτέλεσμα ο πληθυσμός των προγόνων μας να είναι πάντα μικρός.
Πού πρέπει λοιπόν να ψάξουμε για τις απαντήσεις αν δεν μπορούμε ακόμα να τις έχουμε μορφή παλαιοντολογικών ευρημάτων?
Μα στην μυθολογία. Η μυθολογία δεν παράγεται εκ του μηδενός, αλλά αντίθετα περιγράφει υπαρκτές μνήμες με την αναμενόμενη παραμόρφωση μέσω του προφορικού λόγου.
Αν θυμάστε ο Φρίξος και η Έλλη πέρασαν τον Ελλήσποντο καβάλα σε ένα κριάρι. Στην Κρήτη ζούσε ο Μινώταυρος που ήταν γιος ταύρου και ανθρώπου. Ο Δίας έπαιρνε συχνά την μορφή ταύρου. Η αργοναυτική εκστρατεία έγινε για το χρυσόμαλλο δέρας. Από το ζωδιο του ταύρου ο άξονας της γης στρέφεται στον Κριό όταν εμφανίζονται τα πρώτα ιστορικά αρχαιολογικά ευρήματα στον Ελληνικό χώρο. Οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν ότι ο Διόνυσος καθοδηγήθηκε από ένα κριό. Δύο ομάδες άστρων, οι Υάδες και οι Πλειάδες που συνθέτουν τον Ταύρο απεικονίζονται στην ζωοφόρο του Παρθενώνα. Τα κέρατα του ταύρου και οι μορφή του στολίζουν πολλές ασπίδες και κράνη που έχουμε ήδη βρει. Οι ψυχές των ανθρώπων ταξίδευαν στον άλλο κόσμο με καράβι που είχε ακρόπρωρο ένα βουκρανίο με μακριά κέρατα τα οποία το προστάτευαν. Η Αθηνά στην Πέλλα έχει κράνος με κέρατα ταύρου, και ο Απόλλωνας στην Κύπρο είναι κερασφόρος προστάτης των βοσκών. Η Κνωσός έχει φημισμένες τοιχογραφίες με ταύρους. Αν κανείς ενδιαφέρεται θα βρει και πολλά άλλα σχετικά στοιχεία.
Όλα αυτά που συνδέουν τον ταύρο με τους Έλλήνες δεν μπορεί να είναι τυχαία, καθώς και η γενικότερη χρησιμοποίηση του ταύρου ως σύμβολου γονιμότητας. Να σημειώσουμε εδώ ότι η μορφή του ταύρου έχει το αναγνωρισμένο σύμβολο της γυναικείας μορφής, εμφανιζόμενο σε πλήρη συνάφεια με το αρσενικό ιδεόδες που συμβολίζει ο ταύρος. Ακόμα και η λέξη ΕΛΛΑΔΑ απαρτίζεται από έξη γράμματα που αναστρεφόμενα παραπέμπουν στον ταύρο.
Νομίζω ότι όλα αυτά υποδεικνύουν κατά βάθος ότι ο ταύρος (και ο κριός) αναγνωρίζονταν μέσω της φυλετικής μνήμης από τους προγόνους μας, ότι είναι μακρινός μας συγγενής. Και πριν προλάβει κανείς να νιώσει θιγμένος ας αναλογιστεί αν προτιμά να έχει συγγενείς τους πιθήκους.
(Αναφέρθηκα και σε κριούς γιατί η προσωπική μου γνώμη είναι ότι οι ταύροι και οι κριοί, είχαν ένα κοινό πρόγονο.)
Να θυμίσουμε ότι οι ταύροι και οι άνθρωποι έχουν το 95% του dna τους κοινό(!). Δεν υπάρχουν βέβαια γνωστές μελέτες που υποστηρίζουν ότι οι Έλληνες έχουν μεγαλύτερες γονοτυπικές συγγένειες με τους ταύρους από τους άλλους λαούς, αλλά δεν είναι υπερβολικό να θεωρούμε ότι αυτό οφείλεται στην επιβολή παγκόσμια του Εβραϊκού λόμπι που φοβάται την διενέργεια τέτοιων ερευνών. Αλλά η γνώση κάποτε βρίσκει τον δρόμο να προσπερνά τα εμπόδια.
Άρα οι εξελικτικές διαδρομές που απαιτούνται δεν είναι υπερβολικές. Ούτε φυσικά θα πρέπει να υποθέσουμε ότι οι προγονοί μας ήταν ακριβώς ταύροι, όπως και οι πρόγονοι των άλλων ανθρώπων δεν ήταν ακριβώς πίθηκοι.
Μπορούμε να ανασυνθέσουμε την εικόνα των προγόνων μας αλλά είνα προτιμότερο να περιμένουμε την αρχαιολογική σκαπάνη, που κάποτε θα βρει τις απαντήσεις που όλοι προσδοκούμε.
Αλλά οι διαφορές στον φαινότυπο των Ελλήνων είναι ορατές. Έτσι έχουμε λίγο πιο κοντά δάκτυλα από άλλους λαούς, μακρύτερο και ισχυρό κορμό, με κοντά και στιβαρά άκρα. Η σεξουαλική μας δραστηριότητα είναι ονομαστή σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και η μαχητικότητά μας όσο και η ισχυρογνωμοσύνη μας ακόμα πιο ξακουστή. Για την νοητική μας ανωτερότητα δεν χρειάζεται παρά να θυμίσουμε ότι όλη η επιστήμη εδράζεται στην Ελληνική σκέψη, και ακόμα δεν έχει βρεθεί κάτι που να μην ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα. Η νεότεροι ξένοι επιστήμονες συνορεύουν απλά πληροφορίες σε ότι ήδη γνωρίζαμε.
Σε συνθήκες καλοπέρασης έχουμε τάση για να παχαίνουμε υπερβολικά και η καλοζωία μας συνδέεται με τα άλλα "κέρατα" που όταν δεν φοράμε σε άλλους κινδυνεύουμε να δεχθούμε. Αγαπάμε το ωραίο και είμαστε καλοί φίλοι, με μια τάση για συγκέντρωση αγαθών. Αν αυτά σας μοιάζουν ότι προέρχονται από προγόνους πιθήκων.... Τουλάχιστον η άκαμπτη σεξουαλικότητα μας δεν αφήνει περιθώρια να δεχθούμε κάτι τέτοιο,
Πάμε και σε κάτι άλλο. Είναι φανερό ότι οι πρόγονοί μας μειονεκτούν στον χειρισμό εργαλείων λόγο των αρχικά κακοσχηματισμένων χειρών. Αργότερα τα χέρια μας και μέσω της επιμειξίας με άλλους λαούς πήραν την σημερινή χρηστικότατη μορφή. Μάλιστα σήμερα πλονεκτούν ίσως λόγο της γνωστής ακριβειας που διαθέτουμε σαν λαός στις εργασίες λεπτομέρειας. Αλλά αρχικά είναι αναμενόμενο ότι μειονεκτούσαν.
Τι είχε σαν αποτέλεσμα αυτο? Το ξέρει όποιος έχει έστω και ελάχιστη επαφή με την κλασική Ελλάδα. Την ανάπτυξη της νόησης, σε ένα επίπεδο που δεν χρειαζόντουσαν οι απόγονοι των ανθρωπίδων να έχουν καθόσον η ανειδικευτη μορφή των χεριών τους τους βοηθούσε.
Η περιβαλλοντολογική πίεση στην παλαιολιθική Ελλάδα ίσως και σε παλαιότερες εποχές, ώθησε στην ταχεία και ισχυρή επιλογή της νόησης σαν μέσο για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του περιβάλλοντος. Έτσι η νόηση γίνεται το πλεονέκτημα επιβίωσης που χρειάζονται οι πρόγονοί μας για να επιβληθούν στην φύση αλλά και στις πρωτόγονες φυλές των ανθρωποειδών που λυμαίνονται την περιοχή. Αυτό εξηγεί και την ανεξήγητη εξαφάνιση των νεατερτάλιων.
Οπότε αρχικά η νόηση αναπτύσσεται σε ύψιστο βαθμό στους προγόνους μας και ενδεχομένως από εκεί "μεταναστεύει" στους απόγονους των ανθρωπίδων. Αλλά η εξέλιξη των άλλων λαών θα αργήσει πολύ να φτάσει σε ισοδύναμο επίπεδο την εξέλιξη των προγόνων μας. Αν έφτασε ποτέ που είναι ιδιαίτερα συζητήσιμο. Έτσι ο πρώτος ανώτερος διανοητικά πολιτισμός που στηρίζεται σε συνθετική σκέψη και όχι σε διαδοχικές δοκιμές εμφανίζεται στην Ελλάδα. Εμείς προσφέραμε την νόηση και οι πίθηκοι τα ευλύγιστα δάκτυλα.
Παράκμασαν όμως οι Έλληνες?
Και ναι και όχι. Ξέρουμε σήμερα ότι το γενετικό μας υλικό είναι απολύτως ταυτόσημο με των αρχαίων. Οπότε εκείνο που μας εμποδίζει να έχουμε την άνθιση που είχαν οι πρόγονοί μας είναι το περιβάλλον με την ευρύτερη σημασία. Ήτοι και το κοινωνικό περιβάλλον που αναπτύχθηκε γύρο μας. Το περιβάλλον που ευνοεί τους κατώτερους, αλλά πληθυσμιακά περισσότερους, σε βάρος των ανώτερων νοητικά
Ο στόχος μας λοιπόν πρέπει να είναι η βελτίωση του περιβάλλοντος και δευτερευόντως η διατήρηση της γονοτυπικής μας ομοιογένειας, καθόσον στην σημερινή εποχή με τις ταχύτατες μετακινήσεις είναι εύκολο να χαθούν τα γονοτυπικά νοητικά χαρακτηριστικά που διαμόρφωσαν την κλασική Ελλάδα. Οφείλουμε να διατηρήσουμε και μάλιστα να προσφέρουμε την ανθρωπότητα το ανώτερο γεννετιικά μας dna. Κάτι που διαισθητικά καταλαβαίνουν οι τουρίστριες που επισκέπτονται την χώρα μας.
Δεν υπάρχει λόγος να μισούμε τους υπόλοιπους που στερούνται κάποιων γονοτυπικών χαρακτηριστικών. Η ευγονική δίνει σήμερα την δυνατότητα στην ανθρωπότητα να διασφαλίσει το ανώτερο DNA των επερχόμενων γενεών. Και σε αυτό τον δρόμο οι Έλληνες ήταν και θα είναι πάντα μπροστάρηδες.]
Εγέρθητι.
Το κάνω για να καταλάβουμε ότι οι θέσεις αυτές αν και έρχονται σε αντίθεση με το πουλημένο εβραϊκό επιστημονικό κατεστημένο, διαπνέονται από ένα βαθύ σκεπτικισμό που υποδηλώνει την διαισθητική σοφία όσων τις ανέπτυξαν. Δεν αναπαράγω φυσικά τις θέσεις της χ.α. αλλά δίνω ένα εύλογο συλλογισμό που δικαιώνει τις παραδοχές αυτές. Από όσο ξέρω δεν υπάρχει κάποιος άλλος δημοσιευμένος, αν κάποιος γνωρίζει κάτι άλλο ας μας ενημερώσει.
-----------------------
Ταυρίδες και ανθρωπίδες.
Επανερχόμενος λοιπόν σχετικά με το Ελληνικό dna
Από πλήθος ερευνών (Τριαντάφυλος, Ξυροτάρης, Ποντικάκης κα.) γνωρίζουμε ότι το Ελληνικό dna έχει παλαιολιθική κυρίως προέλευση και ενδεχομένως παλαιότερη. Μικρή δε συνεισφορά σε αυτό βρίσκουμε από την νεολιθική περίοδο. Η δε καταγωγή φαίνεται να είναι από την Ανατολία.
Σε αντίθεση γνωρίζουμε οτι το σύνολο των ανθρώπων έχει dna που οι ρίζες του πρωτοεμφανίζεται στην Αφρική. Το dna αυτό γνωρίζουμε ότι έχει καταγωγή από τους ανθρωπίδες. Όμως η παρατηρούμενες μικρές αλλά ουσιαστικές διαφορές μας κάνουν να εικάζουμε ότι ο άνθρωπος δεν εμφανίστηκε μόνο σε μια περιοχή αλλά εξελίχθηκε σε δύο ή περισσότερες περιοχές. Η σχετικά απομονωμένη περιοχή της χερσονίσου του Αίνου θα ήταν με το ιδιαίτερο κλιματολογικό της χαρακτήρα και στην σχετική απομόνωσή της από οροσειρές και ποταμούς, μια σημαντική πιθανότητα για την εμφάνιση του ανθρώπου. Σε αυτό συντείνουν τα ευρήματα που ήδη ανέφερα.
Αν όμως ο άνθρωπος εξελίχθηκε εδώ ανεξάρτητα, (σε ένα βαθμό φυσικά γιατί δυστυχώς η πλήρης γενετική απομόνωση είναι αδύνατη), ποιοι είναι οι απώτατοι πρόγονοί μας?
Η πιθανότητα να εξελίχθηκε από τους ανθρωπίδες και εδώ, μάλλον απαιτεί υπερβολικά μεγάλη τύχη για να συνέβη.
Δυστυχώς δεν έχουμε ευρήματα που να μας δίνουν απαντήσεις, τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας κάνει να αμφισβητούμε την δυνατότητα παράλληλης εμφάνισης. Η περιοχή ήταν πολύ απομονωμένη με αποτέλεσμα ο πληθυσμός των προγόνων μας να είναι πάντα μικρός.
Πού πρέπει λοιπόν να ψάξουμε για τις απαντήσεις αν δεν μπορούμε ακόμα να τις έχουμε μορφή παλαιοντολογικών ευρημάτων?
Μα στην μυθολογία. Η μυθολογία δεν παράγεται εκ του μηδενός, αλλά αντίθετα περιγράφει υπαρκτές μνήμες με την αναμενόμενη παραμόρφωση μέσω του προφορικού λόγου.
Αν θυμάστε ο Φρίξος και η Έλλη πέρασαν τον Ελλήσποντο καβάλα σε ένα κριάρι. Στην Κρήτη ζούσε ο Μινώταυρος που ήταν γιος ταύρου και ανθρώπου. Ο Δίας έπαιρνε συχνά την μορφή ταύρου. Η αργοναυτική εκστρατεία έγινε για το χρυσόμαλλο δέρας. Από το ζωδιο του ταύρου ο άξονας της γης στρέφεται στον Κριό όταν εμφανίζονται τα πρώτα ιστορικά αρχαιολογικά ευρήματα στον Ελληνικό χώρο. Οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν ότι ο Διόνυσος καθοδηγήθηκε από ένα κριό. Δύο ομάδες άστρων, οι Υάδες και οι Πλειάδες που συνθέτουν τον Ταύρο απεικονίζονται στην ζωοφόρο του Παρθενώνα. Τα κέρατα του ταύρου και οι μορφή του στολίζουν πολλές ασπίδες και κράνη που έχουμε ήδη βρει. Οι ψυχές των ανθρώπων ταξίδευαν στον άλλο κόσμο με καράβι που είχε ακρόπρωρο ένα βουκρανίο με μακριά κέρατα τα οποία το προστάτευαν. Η Αθηνά στην Πέλλα έχει κράνος με κέρατα ταύρου, και ο Απόλλωνας στην Κύπρο είναι κερασφόρος προστάτης των βοσκών. Η Κνωσός έχει φημισμένες τοιχογραφίες με ταύρους. Αν κανείς ενδιαφέρεται θα βρει και πολλά άλλα σχετικά στοιχεία.
Όλα αυτά που συνδέουν τον ταύρο με τους Έλλήνες δεν μπορεί να είναι τυχαία, καθώς και η γενικότερη χρησιμοποίηση του ταύρου ως σύμβολου γονιμότητας. Να σημειώσουμε εδώ ότι η μορφή του ταύρου έχει το αναγνωρισμένο σύμβολο της γυναικείας μορφής, εμφανιζόμενο σε πλήρη συνάφεια με το αρσενικό ιδεόδες που συμβολίζει ο ταύρος. Ακόμα και η λέξη ΕΛΛΑΔΑ απαρτίζεται από έξη γράμματα που αναστρεφόμενα παραπέμπουν στον ταύρο.
Νομίζω ότι όλα αυτά υποδεικνύουν κατά βάθος ότι ο ταύρος (και ο κριός) αναγνωρίζονταν μέσω της φυλετικής μνήμης από τους προγόνους μας, ότι είναι μακρινός μας συγγενής. Και πριν προλάβει κανείς να νιώσει θιγμένος ας αναλογιστεί αν προτιμά να έχει συγγενείς τους πιθήκους.
(Αναφέρθηκα και σε κριούς γιατί η προσωπική μου γνώμη είναι ότι οι ταύροι και οι κριοί, είχαν ένα κοινό πρόγονο.)
Να θυμίσουμε ότι οι ταύροι και οι άνθρωποι έχουν το 95% του dna τους κοινό(!). Δεν υπάρχουν βέβαια γνωστές μελέτες που υποστηρίζουν ότι οι Έλληνες έχουν μεγαλύτερες γονοτυπικές συγγένειες με τους ταύρους από τους άλλους λαούς, αλλά δεν είναι υπερβολικό να θεωρούμε ότι αυτό οφείλεται στην επιβολή παγκόσμια του Εβραϊκού λόμπι που φοβάται την διενέργεια τέτοιων ερευνών. Αλλά η γνώση κάποτε βρίσκει τον δρόμο να προσπερνά τα εμπόδια.
Άρα οι εξελικτικές διαδρομές που απαιτούνται δεν είναι υπερβολικές. Ούτε φυσικά θα πρέπει να υποθέσουμε ότι οι προγονοί μας ήταν ακριβώς ταύροι, όπως και οι πρόγονοι των άλλων ανθρώπων δεν ήταν ακριβώς πίθηκοι.
Μπορούμε να ανασυνθέσουμε την εικόνα των προγόνων μας αλλά είνα προτιμότερο να περιμένουμε την αρχαιολογική σκαπάνη, που κάποτε θα βρει τις απαντήσεις που όλοι προσδοκούμε.
Αλλά οι διαφορές στον φαινότυπο των Ελλήνων είναι ορατές. Έτσι έχουμε λίγο πιο κοντά δάκτυλα από άλλους λαούς, μακρύτερο και ισχυρό κορμό, με κοντά και στιβαρά άκρα. Η σεξουαλική μας δραστηριότητα είναι ονομαστή σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και η μαχητικότητά μας όσο και η ισχυρογνωμοσύνη μας ακόμα πιο ξακουστή. Για την νοητική μας ανωτερότητα δεν χρειάζεται παρά να θυμίσουμε ότι όλη η επιστήμη εδράζεται στην Ελληνική σκέψη, και ακόμα δεν έχει βρεθεί κάτι που να μην ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα. Η νεότεροι ξένοι επιστήμονες συνορεύουν απλά πληροφορίες σε ότι ήδη γνωρίζαμε.
Σε συνθήκες καλοπέρασης έχουμε τάση για να παχαίνουμε υπερβολικά και η καλοζωία μας συνδέεται με τα άλλα "κέρατα" που όταν δεν φοράμε σε άλλους κινδυνεύουμε να δεχθούμε. Αγαπάμε το ωραίο και είμαστε καλοί φίλοι, με μια τάση για συγκέντρωση αγαθών. Αν αυτά σας μοιάζουν ότι προέρχονται από προγόνους πιθήκων.... Τουλάχιστον η άκαμπτη σεξουαλικότητα μας δεν αφήνει περιθώρια να δεχθούμε κάτι τέτοιο,
Πάμε και σε κάτι άλλο. Είναι φανερό ότι οι πρόγονοί μας μειονεκτούν στον χειρισμό εργαλείων λόγο των αρχικά κακοσχηματισμένων χειρών. Αργότερα τα χέρια μας και μέσω της επιμειξίας με άλλους λαούς πήραν την σημερινή χρηστικότατη μορφή. Μάλιστα σήμερα πλονεκτούν ίσως λόγο της γνωστής ακριβειας που διαθέτουμε σαν λαός στις εργασίες λεπτομέρειας. Αλλά αρχικά είναι αναμενόμενο ότι μειονεκτούσαν.
Τι είχε σαν αποτέλεσμα αυτο? Το ξέρει όποιος έχει έστω και ελάχιστη επαφή με την κλασική Ελλάδα. Την ανάπτυξη της νόησης, σε ένα επίπεδο που δεν χρειαζόντουσαν οι απόγονοι των ανθρωπίδων να έχουν καθόσον η ανειδικευτη μορφή των χεριών τους τους βοηθούσε.
Η περιβαλλοντολογική πίεση στην παλαιολιθική Ελλάδα ίσως και σε παλαιότερες εποχές, ώθησε στην ταχεία και ισχυρή επιλογή της νόησης σαν μέσο για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του περιβάλλοντος. Έτσι η νόηση γίνεται το πλεονέκτημα επιβίωσης που χρειάζονται οι πρόγονοί μας για να επιβληθούν στην φύση αλλά και στις πρωτόγονες φυλές των ανθρωποειδών που λυμαίνονται την περιοχή. Αυτό εξηγεί και την ανεξήγητη εξαφάνιση των νεατερτάλιων.
Οπότε αρχικά η νόηση αναπτύσσεται σε ύψιστο βαθμό στους προγόνους μας και ενδεχομένως από εκεί "μεταναστεύει" στους απόγονους των ανθρωπίδων. Αλλά η εξέλιξη των άλλων λαών θα αργήσει πολύ να φτάσει σε ισοδύναμο επίπεδο την εξέλιξη των προγόνων μας. Αν έφτασε ποτέ που είναι ιδιαίτερα συζητήσιμο. Έτσι ο πρώτος ανώτερος διανοητικά πολιτισμός που στηρίζεται σε συνθετική σκέψη και όχι σε διαδοχικές δοκιμές εμφανίζεται στην Ελλάδα. Εμείς προσφέραμε την νόηση και οι πίθηκοι τα ευλύγιστα δάκτυλα.
Παράκμασαν όμως οι Έλληνες?
Και ναι και όχι. Ξέρουμε σήμερα ότι το γενετικό μας υλικό είναι απολύτως ταυτόσημο με των αρχαίων. Οπότε εκείνο που μας εμποδίζει να έχουμε την άνθιση που είχαν οι πρόγονοί μας είναι το περιβάλλον με την ευρύτερη σημασία. Ήτοι και το κοινωνικό περιβάλλον που αναπτύχθηκε γύρο μας. Το περιβάλλον που ευνοεί τους κατώτερους, αλλά πληθυσμιακά περισσότερους, σε βάρος των ανώτερων νοητικά
Ο στόχος μας λοιπόν πρέπει να είναι η βελτίωση του περιβάλλοντος και δευτερευόντως η διατήρηση της γονοτυπικής μας ομοιογένειας, καθόσον στην σημερινή εποχή με τις ταχύτατες μετακινήσεις είναι εύκολο να χαθούν τα γονοτυπικά νοητικά χαρακτηριστικά που διαμόρφωσαν την κλασική Ελλάδα. Οφείλουμε να διατηρήσουμε και μάλιστα να προσφέρουμε την ανθρωπότητα το ανώτερο γεννετιικά μας dna. Κάτι που διαισθητικά καταλαβαίνουν οι τουρίστριες που επισκέπτονται την χώρα μας.
Δεν υπάρχει λόγος να μισούμε τους υπόλοιπους που στερούνται κάποιων γονοτυπικών χαρακτηριστικών. Η ευγονική δίνει σήμερα την δυνατότητα στην ανθρωπότητα να διασφαλίσει το ανώτερο DNA των επερχόμενων γενεών. Και σε αυτό τον δρόμο οι Έλληνες ήταν και θα είναι πάντα μπροστάρηδες.]
Εγέρθητι.
Τετάρτη 18 Απριλίου 2012
Είναι το γονίδιο πιο κρίσιμο από το περιβάλλον?
Είναι το γονίδιο πιο κρίσιμο από το περιβάλλον? Και ναι και όχι.
Ευτυχώς τα πειράματα στους ανθρώπους απαγορεύονται οπότε μάλλον θα πρέπει μερικά πράγματα να τα συμπεράνουμε από παρατηρήσεις σε πραγματικά περιβάλλοντα, ή να κάνουμε κάποιες αναγωγές από παρατηρήσεις μας σε άλλα είδη που έχουμε πειραματικά δεδομένα.
Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι το γονίδιο (+ εμβριογένεση) είναι απολύτως καθοριστικό για τον φαινότυπο του όντος. Όμως εντός του ίδιου είδους οι γονιδιακές διαφορές είναι πολύ μικρές. Απίστευτα μικρές. Και αυτό είναι προφανές ειδικά στα είδη με φύλλα, αλλιώς δεν θα μπορούσε να υπάρξει αναπαραγωγή. Μεγαλύτερες διαφορές μπορεί να εμφανιστούν σε απλά γενετικά όντα, όπως τα βακτήρια ή οι ιοί. Στα πλέον σύνθετα όντα η συγκέντρωση των γονιδίων σε πακέτα δεδομένων που παράγουν αλληλοεξαρτώμενα αποτελέσματα είναι πιο έντονη καθιστώντας τις διαφορές αναγκαστικά περιορισμένες για να είναι βιώσιμες. Οπότε ενώ τα γονίδια είναι καθοριστικά, έχουμε όλοι παραπλήσια γονίδια σε πολύ μεγάλο βαθμό. Οι διαφοροποιήσεις μας σε γενετικό επίπεδο παράγουν διαφορετικούς φαινοτύπους, και όντως σε μερικές περιπτώσεις καταλήγουν σε ακραίες διαφορές όπως την εμφάνιση ενός σοβαρού νοσήματος. Αλλά κατά κανόνα καταλήγουν σε μικρές διαφοροποιήσεις. Οπότε όντως έχουμε διαφορές και κάποιος έχει πιθανά γονίδια που ευνοούν τον αλκοολισμό, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί μια καθοριστική διαφορά ανάμεσα στο σύνολο παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις. Η συντριπτική πλειοψηφία έχει μια κατανομή που απέχει ελαφρά από ένα μέσο όρο, όσο δεν υπάρχει κάποια επιλογή που να οδηγεί σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Από την άλλη ξέρουμε ότι το περιβάλλον επιδρά άμεσα και καθοριστικά στον φαινότυπο. Κάποιος που μεγαλώνει σε περιβάλλον με έλλειψη πρωτεΐνης θα εμφανίσει συγκεκριμένα φαινοτυπικά χαρακτηριστικά εξ αιτίας του γεγονότος που θα υπερβαίνουν κατά πολύ τις αναμενόμενες διακυμάνσεις λόγο γονοτυπικά προκαλουμένων διαφορών σε αυτά τα χαρακτηριστικά, για το σύνολο των ατόμων που μεγάλωναν σε περιβάλλον με επαρκή πρωτεΐνη.
Άρα με δυο λόγια, το περιβάλλον παίζει καθοριστικό ρόλο στην εκδήλωση των φαινοτυπικών χαρακτηριστικών μιας ομάδας ανθρώπων. Και καθόσον οι άνθρωποι (και γενικότερα οι ανώτεροι οργανισμοί από άποψη πολυπλοκότητας) είναι σε μεγάλο βαθμό γονοτυπικά εξαιρετικά ομοιογενείς, το περιβάλλον είναι κυρίαρχο στην δόμηση του φαινότυπου.
(Τα πολιτισμικά - κοινωνικά στοιχεία αποτελούν διαχρονικά αποτέλεσμα της αλληλεξάρτησης γονότυπου και περιβάλλοντος, αλλά σε κάθε χρονική τομή, για το σύνολο της ομάδος, το περιβάλλον είναι κυρίαρχο.)
Ευτυχώς τα πειράματα στους ανθρώπους απαγορεύονται οπότε μάλλον θα πρέπει μερικά πράγματα να τα συμπεράνουμε από παρατηρήσεις σε πραγματικά περιβάλλοντα, ή να κάνουμε κάποιες αναγωγές από παρατηρήσεις μας σε άλλα είδη που έχουμε πειραματικά δεδομένα.
Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι το γονίδιο (+ εμβριογένεση) είναι απολύτως καθοριστικό για τον φαινότυπο του όντος. Όμως εντός του ίδιου είδους οι γονιδιακές διαφορές είναι πολύ μικρές. Απίστευτα μικρές. Και αυτό είναι προφανές ειδικά στα είδη με φύλλα, αλλιώς δεν θα μπορούσε να υπάρξει αναπαραγωγή. Μεγαλύτερες διαφορές μπορεί να εμφανιστούν σε απλά γενετικά όντα, όπως τα βακτήρια ή οι ιοί. Στα πλέον σύνθετα όντα η συγκέντρωση των γονιδίων σε πακέτα δεδομένων που παράγουν αλληλοεξαρτώμενα αποτελέσματα είναι πιο έντονη καθιστώντας τις διαφορές αναγκαστικά περιορισμένες για να είναι βιώσιμες. Οπότε ενώ τα γονίδια είναι καθοριστικά, έχουμε όλοι παραπλήσια γονίδια σε πολύ μεγάλο βαθμό. Οι διαφοροποιήσεις μας σε γενετικό επίπεδο παράγουν διαφορετικούς φαινοτύπους, και όντως σε μερικές περιπτώσεις καταλήγουν σε ακραίες διαφορές όπως την εμφάνιση ενός σοβαρού νοσήματος. Αλλά κατά κανόνα καταλήγουν σε μικρές διαφοροποιήσεις. Οπότε όντως έχουμε διαφορές και κάποιος έχει πιθανά γονίδια που ευνοούν τον αλκοολισμό, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί μια καθοριστική διαφορά ανάμεσα στο σύνολο παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις. Η συντριπτική πλειοψηφία έχει μια κατανομή που απέχει ελαφρά από ένα μέσο όρο, όσο δεν υπάρχει κάποια επιλογή που να οδηγεί σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Από την άλλη ξέρουμε ότι το περιβάλλον επιδρά άμεσα και καθοριστικά στον φαινότυπο. Κάποιος που μεγαλώνει σε περιβάλλον με έλλειψη πρωτεΐνης θα εμφανίσει συγκεκριμένα φαινοτυπικά χαρακτηριστικά εξ αιτίας του γεγονότος που θα υπερβαίνουν κατά πολύ τις αναμενόμενες διακυμάνσεις λόγο γονοτυπικά προκαλουμένων διαφορών σε αυτά τα χαρακτηριστικά, για το σύνολο των ατόμων που μεγάλωναν σε περιβάλλον με επαρκή πρωτεΐνη.
Άρα με δυο λόγια, το περιβάλλον παίζει καθοριστικό ρόλο στην εκδήλωση των φαινοτυπικών χαρακτηριστικών μιας ομάδας ανθρώπων. Και καθόσον οι άνθρωποι (και γενικότερα οι ανώτεροι οργανισμοί από άποψη πολυπλοκότητας) είναι σε μεγάλο βαθμό γονοτυπικά εξαιρετικά ομοιογενείς, το περιβάλλον είναι κυρίαρχο στην δόμηση του φαινότυπου.
(Τα πολιτισμικά - κοινωνικά στοιχεία αποτελούν διαχρονικά αποτέλεσμα της αλληλεξάρτησης γονότυπου και περιβάλλοντος, αλλά σε κάθε χρονική τομή, για το σύνολο της ομάδος, το περιβάλλον είναι κυρίαρχο.)
Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012
Το βιβλίο Τι είναι η πατρίδα μας και η Ελληνική γλώσσα.
Το βιβλίο “τι
είναι η πατρίδα μας” έχει έμμεση αλλά
σημαντική σχέση με την μυθολογία περί
της γλώσσας. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω
τι εννοώ.
Αρχικά για όποιον
δεν το ξέρει, το βιβλίο αυτό παρουσιάζει
με εύληπτο τρόπο μια διεπιστημονική
πειραματική έρευνα και μελέτη σχετικά
με την ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης
στα πλαίσια κυρίως του εκπαιδευτικού
συστήματος. Την έρευνα έκαναν τέσσερις
πανεπιστημιακοί καθηγητές και τρεις
λέκτορες μα την συμπαράσταση μερικών
ακόμα πανεπιστημιακών. Στην έρευνα
συμμετείχε και η κ. Δραγώνα, και για τα
γραφόμενά της ξεκίνησε με αφορμή μια
σαφέστατα παραποιημένη δημοσίευση των
γραπτών της μια εκστρατεία εναντίων
της που κατέληξε με την εκπαραθύρωση
της. Το ότι στηρίχθηκε σε παραποιημένα
στοιχεία η όλη επίθεση και ότι το σύλολο
των κριτικών του βιβλίου έγινε από
ανθρώπους που δεν το είχαν διαβάσει
ούτε είχαν τα ελάχιστα τυπικά προσόντα
συγκριτικά με τους συγγραφείς του,
μάλλον ήταν ψιλά γράμματα για το λαϊκό
αίσθημα. Συμπτωματικά το διάβασα μέσες
άκρες, γιατί πάντα υποψιάζομαι τους
φανατικούς. Καμιά σχέση με τα γραφόμενα.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όποιον έχει
όρεξη για ένα σοβαρό ανάγνωσμα πάνω στο
θέμα.
Η έννοια του
έθνους, δομείται πάνω σε κάποιες βάσεις.
Οι κακώς εννοούμενη εθνικιστική
ιδεολογία, η ναζιστική και ρατσιστική
γενικότερα ιδεολογία, σαν βάση θέτει
την φυλετική διαχρονική ομοιογένεια.
Αυτή διανθίζεται με την θεώρηση του
έθνους σαν μιας στατικής διαχρονικής
οντότητας. Αντιμετωπίζει όλους τους
“άλλους” σαν εχθρούς ή έστω εν δυνάμει
εχθρούς και φυσικά αρνείται σθεναρά
την υπόθεση ότι μετανάστες ή μειονότητες
μπορεί να αποκτήσουν κάποια μορφή
Ελληνικής εθνικής συνείδησης αν μιλάμε
για την Ελλάδα. Σε μια τέτοια ιδεολογία
η στροφή στο ένδοξο παρελθόν και η
παραγωγή μυθευμάτων είναι φυσική, μια
και την αρχαιοφιλία και γνώση της
διαδρομής δημιουργίας του έθνους έχει
αντικαταστήσει η αρχαιολαγνεία. Εδώ
λοιπόν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος κάθε
λογής απίθανες μυθολογίες για την
καταγωγή των Ελλήνων και το εθνικό
διαχρονικό αμετάτροπον της φυλής. Από
την στιγμή που η γλώσσα αποτελεί βασικό
στοιχείο του έθνους (και αυτό εν μέρη
είναι ορθό), η γλώσσα περιβάλλεται με
μύθους που την παρουσιάζουν ανώτερη,
διαχρονική, αυθύπαρκτη και άλλα ανέκδοτα.
Θα μπορούσε κανείς με μια στάλα μυαλό
να περιορίσει την αρχαιοφιλία του, στην
εκτίμηση των πνευματικών επιτευγμάτων
της αρχαιότητας, που στο κάτω κάτω, έχουν
και μια παγκόσμια αναγνώριση και
βαρύτητα. Όμως δεν μιλάμε για αρχαιόφιλους
αλλά για αρχαιολάγνους. Και σε αυτό το
υπόστρωμα ευδοκιμεί το Λερναίο κείμενο.
Η
βλακεία της όλης αρχαιολαγνείας ως προς
την γλώσσα φτάνει στην απόρριψη της
ινδοευρωπαϊκής θεωρίας, που κάθε
φιλέλληνας και λάτρης της γλώσσας μας,
θα έπρεπε να νιώθει ότι τονίζει τον
εθνικό του εγωισμό. Όμως η ινδοευρωπαϊκή
έρχεται σε αντίθεση με τις φυλετικές
φαντασιώσεις και την ασυνείδητη ελπίδα
ότι διαθέτουμε ένα ξεχωριστό dna.
Εδώ
να σημειώσουμε ένα ακόμα χαρακτηριστικό
της αρχαιολαγνείας, η στροφή προς το
ένδοξο παρελθόν και η αγνόησή του
ενδεχομένως ικανού παρόντος, στον τομέα
της γλώσσας, δεν μένει στην ινδοευρωπαϊκή
απόρριψη, την ξεπερνά και φτάνει στο
απίστευτο σημείο, να υποτιμάται ακόμα
και η νέα Ελληνική, σαν φθαρμένη,
υποδεέστερη, παραποιημένη, απλοποιημένη,
ανακριβής, δανειοδοτημένη, και ότι άλλη
βλακεία μπορεί κανείς να φανταστεί, με
κερασάκι στην τούρτα την κατακραυγή
για την επιλογή του μονοτονικού. Κάπου
κατανοώ τον αφελή που υπερασπίζεται
την ανωτερότητα της Ελληνικής έναντι
των ξένων, λόγο του εκτενούς δανεισμού
που έχει προσφέρει σε άλλες γλώσσες,
όσο και να ξέρω ότι έχει λάθος. Αλλά
αυτόν που φαντάζεται ότι και η νέα
Ελληνική είναι λειψή, δυσκολεύομαι να
τον κατανοήσω. Στο σημείο αυτό έρχεται
η συγκεκριμένη έρευνα να μου δώσει
βοήθεια, επισημαίνοντας ότι η εκπαίδευση
μας, έχει προικίσει με ένα αίσθημα
κατωτερότητας και απαξίωσης για αυτό
που είμαστε τώρα, συγκριτικά με τους
Ευρωπαίους που υπερέχουν σε τεχνολογία
και χρήμα, και τους αρχαίους ημών
προγόνους που ήταν υπεράνθρωποι το
λιγότερο.
Όλο αυτό το
εθνικιστικό παραλήρημα έρχεται σε
αντίθεση με το γεγονός ότι η επιστήμη
θεωρεί το έθνος, πολιτισμικό γεγονός,
χωρίς φυλετικά χαρακτηριστικά,
μεταβαλλόμενο και εντοπισμένο χρονικά
σε κάθε περίοδο, έστω και αν οι ρίζες
του χάνονται στον χρόνο. Η εθνική
συνείδηση θεωρεί ότι μπορεί και πρέπει
να παράγεται κυρίως από τα συλλογικά
στοιχεία που μοιράζεται η εθνική ομάδα,
και αντιμετωπίζει την ομάδα σαν εν
δυνάμει ανοιχτή, ήτοι ότι άτομα άλλης
εθνικής συνείδησης ή καταγωγής μπορούν
να εισέλθουν εντός της και να αποκτήσουν
κάποτε (Ελληνική) εθνική συνείδηση.
Το βιβλίο αυτό
εξετάζει κατά πόσο στην εκπαίδευση, που
είναι βασικός παραγωγός της εθνικής
συνείδησης, η εθνική συνείδηση αναπτύσσεται
στην βάση της φυλετικής διάκρισης, της
υποθετικής αμετάβλητης οντότητας, της
επιθετικής προς τον “άλλο” σχέσης και
απαγορεύει την ανάπτυξη μιας ποιο
λειτουργικής ολοκληρωμένης εθνικής
συνείδησης, με σεβασμό στο παρελθόν, με
εκτίμηση στο παρόν και αντικειμενική
ματιά στις υπάρχουσες σχέσεις, που θα
επιτρέπει την ενσωμάτωση μειονοτικών
και μεταναστών, αν όχι στον εθνικό κορμό,
τουλάχιστον σε ένα σύνολο που διαθέτει
συνείδηση πολίτη Ελλάδος. Φυσικά σε
αυτό αντιδρούν σύμπαντες οι κακώς
εννοούμενοι εθνικόφρονες και όσοι έχουν
γαλουχηθεί με ένα εθνικιστικό μύθο, και
δεν είχαν την ευκαιρία ή την διάθεση να
τον αμφισβητήσουν.
Οπότε παρόλο
που ο στόχος του βιβλίου είναι φανερά
η ανάπτυξη της Ελληνικής εθνικής
συνείδησης, έχοντας σαν γνώμονα μια
στρεβλή εικόνα για το έθνος, επιτίθενται
και προβοκάρουν το βιβλίο και κυρίως
κάθε προσπάθεια βελτίωσης ή έστω
επανεκτίμησης της υπάρχουσας κατάστασης.
Ως προς το βιβλίο ειδικά φτάνοντας να
υιοθετούν την προβοκατόρικη παραποίηση
των γραμμένων. Ως προς την γλώσσα, το
Λερναίο κείμενο βγάζει κάθε τόσο νέα
κεφάλια...
Ελπίζω ότι οι
περισσότεροι που συμμετέχουν σε αυτές
τις στρεβλώσεις της έννοιας του έθνους
λειτουργούν ασυνείδητα. Πάντως βλέποντας
ότι ορισμένοι πολιτικοί χώροι υιοθετούν
με υπερβολική ευκολία σχετικές απόψεις,
είτε σχετίζονται με αυτές προσφέροντας
κάποια μορφή υποστήριξης, νομίζω ότι
αντιμετωπίζουν δικαιολογημένα επικρίσεις
για ένα κακώς εννοούμενο εθνικισμό, που
τελικά βλάπτει την πατρίδα μας παρά την
βοηθά.
Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012
Άσκηση εύρεσης ερωμένης - εραστή - συντρόφου
Μια και τυγχάνω ετερόφυλος και άρσενικός γράφω στο ανάλογο πρόσωπο. Αλλά τα ίδια ισχύουν και για το άλλο φύλο. Ίσως με ελάχιστες διαφοροποιήσεις.
Το γιατί το βάζω στη μεταφυσική θα το καταλάβετε πιο κάτω.
Η άσκηση δεν έχει αξία για σχέσεις μιας βραδιάς. Ούτε και για όσους αλλάζουν ερωτικό σύντροφο κάθε μήνα. Δυστυχώς έχει αμφίβολα αποτελέσματα και σε περιπτώσεις που υπάρχουν αντικειμενικά προβλήματα - δυσκολίες, για την εύρεση παρτενέρ.
Τα καλύτερα αποτελέσματα τα έχει, σε μέσους ανθρώπους που έχουν μια σχετική δυσκολία να βρουν γκόμενα.
Η τεχνική είναι πολύ απλή και στηρίζεται στην εξής απλή διαπίστωση. Δεν ξέρουμε τι μας γίνεται. Οπότε πως να βγάλουμε και γκόμενα? Φροντίζουμε λοιπόν να καταλάβουμε πέντε πράγματα για μας, μπας και ξεκαθαρίζοντας την θολούρα κτυπήσουμε κάτι καλό!
Παίρνουμε χαρτί και μολύβι και γράφουμε με προσοχή τι χαρακτηριστικά θέλουμε να έχει η μέλλουσα γκόμενα.
Αυτό ήταν. Απλή άσκηση. Μάλλον όχι και τόσο, και εξηγώ σιγά - σιγά το γιατί.
Εννοείται ότι δεν θα το δείξουμε πουθενά, οπότε φροντίζουμε να γράψουμε την αλήθεια. Αν την ξέρουμε...
Αφού γράψουμε το κατεβατό, πρέπει και να το αξιολογήσουμε. Τι είναι το πιο σημαντικό από όλα τα γραφούμενα? Να έχει ξανθά μαλλιά ή τορνευτές γάμπες?
Δεν κάνω πλάκα, αλλά μάλλον έπρεπε πρώτα να εξηγήσω κάτι. Είπαμε γράφουμε τι «θέλουμε». Κάθε άνθρωπος έχει και μερικά "θέλω", δεν έχει σημασία πια είναι αυτά. Εγώ μπορεί να ψάχνω ξανθιές, εσύ μπορώ να φτιάχνεσαι με πτυχιούχους φιλοσοφικής. Δεν έχει καμία σημασία για την άσκηση, η μόνη αξιολόγηση είναι τα «θέλω» μου.
Μάλλον όχι η μόνη. Αφού τα ψαχουλέψετε λιγάκι θα δείτε ότι τα θέλω, έχουν κάποια σχέση και με ανάγκες. Για παράδειγμα, ωραίο το «θέλω» να είναι ανασφαλής, για να κρέμεται από πάνω μου και να μην το κουνάει ρούπι. Αν όμως είμαι και εγώ ανασφαλής ή δεν μπορώ να την σηκώνω, η γκόμενα θα λακίσει στο άψε σβήσε.
Όμως ψάχνουμε πάντα τα θέλω μας και όχι τα πρέπει. Αν βρείτε μια γκόμενα όπως θα έπρεπε να την θέλετε, μάλλον δεν θα την θέλετε εσείς. Σήμερα δεν είσαστε τόσο ηθικός άνθρωπος, όσο θεωρείται, ότι θα έπρεπε να είστε. Αύριο που θα εξελιχθείτε πνευματικά θα αλλάξουν και τα "θέλω" σας. Μέχρι τότε, το μέγεθος του στήθους και τα βίτσια, είναι σε πρώτη θέση στις επιλογές. Τι σας νοιάζει αν δεν ξέρει να μαγειρεύει ή αν είναι ηθική, εσείς άλλο έχετε στο μυαλό σας. Το βίτσια δεν το έγραψα τυχαία, έτσι....
Γράφουμε λοιπόν ότι μας κατέβει και τα αξιολογούμε. Τα αφήνουμε στην άκρη και τα ξανακοιτάμε σε μια μέρα ή μια βδομάδα ή ένα μήνα ή .... Μα πόσο χρόνο θα πάρει αυτή η γκόμενα για να έρθει?
Από την προσωπική μου εμπειρία, μπορώ να πω ότι μόλις ξεκαθαρίσετε τι στο καλό θέλετε τα πράγματα κυλάνε γρήγορα. Αλλά μερικές φορές αργούμε να ξεκαθαρίσουμε, και δεν έρχεται και στο πιάτο παραγκελιά!
Και δουλεύει. Θα πω τα στοιχεία που ζήτησα όταν έκανα την άσκηση για πρώτη φορά. Κοντή, μελαμψή, με πλούσιο στήθος, γαμψή μύτη, με μαύρα σγουρά μαλλιά, να κρατήσουμε σχέση όσο θα είμαι στο στρατό, να με κάνει να γελάω, Σκορπιός με τον Άρη στον Σκορπιό, ωροσκόπο στον Ιχθύ, και κάτι στον ζυγό (ασχολιώμουν με αστρολογία και αυτά σήμαιναν κάτι.....), κάτι ακατάλληλο για ανηλίκους, και να μένει μέχρι 100 μέτρα από το σπίτι μου. Αν σας φαίνονται αστεία, δεν πειράζει, αυτά ήταν τα "θέλω" μου εκείνη την εποχή, και υπήρχαν λόγοι για κάθε ένα από αυτά. Δεν πήγε άσχημα το πρόγραμμα. Είχε λίγο πλακουτσή μύτη και χωρίσαμε μια βδομάδα πριν απολυθώ από τον στρατό. Κατά τα άλλα, μέσα.
Ίσως βλέπετε μια ελαφρότητα στις επιλογές μου, αργότερα τις άλλαξα. Στην τελευταία, ξεκίνησα από να είμαστε φίλοι. Όμως αυτό ήταν «θέλω», τον χρόνο που το έβαλα, πιο πριν δεν θα ήταν.
Θα αναρωτιέται κανείς, την ήξερα την κοπελιά που έμενε στα 100 μέτρα πριν βάλω το πρόγραμμα? Όχι. Μια ιδιαιτερότητα της άσκησης είναι ότι δεν έχει νόημα να βάζουμε συγκεκριμένα πρόσωπα ή να ξεδιαλέγουμε τα χαρακτηριστικά τους. Δεν δουλεύει έτσι. Αντίθετα άμα είμαστε ήδη κολλημένοι, δύσκολα θα ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε.
(Άμα είμαστε κολλημένοι και δεν μας κάθεται, κατά κανόνα, πάει να πει ότι η περίπτωση δεν παίζει)
Γιατί όμως δουλεύει?
Καλό ερώτημα. Δεν υποστηρίζω ότι υπάρχει κάποια μεταφυσική ντουντούκα, που καλεί τις υποψίφιες. Νομίζω ότι συμβαίνει κάτι άλλο, πιο χειροπιαστό. Όταν ξεκαθαρίζεις τι θες, κινείσαι ασυναίσθητα κατά πάνω του, δεν χαραμίζεις δυνάμεις σε άσκοπες διαδρομές. Και αυτό γίνεται κατανοητό από τους άλλους.
Μια φίλη μου έλεγε ότι κάτι που εκτιμά σε ένα άνδρα, είναι ότι το να την πλησιάζει και να είναι αποφασισμένος να της την πέσει. Η λεγόμενη αδιαφορία και το κολλάει ως γραμματόσημον, δεν είναι το είμαι στο περίπου.
Φανταστείτε ότι στον νοητό σας κόσμο, του κυνηγού, οι ακατάλληλες δεν υπάρχουν πια. Οι στόχοι είναι ξεκάθαροι.
Θα μου πείτε καλά και τα 100 μέτρα ή ο Άρης στον σκορπιό?
Σύμπτωση, αν πάλι παίζει και κάτι μεταφυσικό, δεν με απασχολεί καθόλου. Την δουλειά μου θέλω να κάνω.
Κάτι που ακούω συχνά όταν λέω την άσκηση είναι ότι βάζει πλαίσια και κόβει τον αυθορμητισμό. Πλαίσια υπάρχουν ήδη, με αυτό τον τρόπο, τα κάνω κατανοητά και σπάω μερικά που είναι άχρηστα. Όσο για τον αυθορμητισμό, κάνε την άσκηση και αν σου κάνει κάποια κλικ, σε διαβεβαιώ ότι δεν θα διαστάσεις ούτε λεπτό, εξ αιτίας του προγράμματος.
Βάλε και ότι ίσως μετά ανακαλύψεις ότι είχα κρυμμένα χαρίσματα, που ταίριαζαν με το πρόγραμμά σου. Όπως το έχω πάθει εγώ!
Μην αναλώνεστε σε πολλά. Δεν απαιτούνται σελίδες, από κατεβατά ξεκινάμε. Αλλά τα βασικά είναι που φτιάχνουν στην εικόνα. Τα άλλα είναι σάλτσα.
Ο μεταφυσικός χαρακτήρας του θέματος, καλώς εχόντων των πραγμάτων, στο επόμενο post. Πάντως όποιος είναι βιαστικός ας ρίξει μια ματιά στην απλή άσκηση βαθιάς χαλάρωσης.
Μια απλή άσκηση βαθιάς χαλάρωσης
Τα κατωτέρω απαγορεύονται αυστηρά, σε ανήλικους, σε άτομα με ψυχολογικά ευαίσθητη ισορροπία (πχ κατάθλιψη ή βαρύτερες περιπτώσεις) χωρίς έγκριση γιατρού, σε άτομα με νευρολογικά προβλήματα (πχ. επιληψία) χωρίς έγκριση γιατρού και σε περιπτώσεις που χρησιμοποιούμε ψυχότροπες ουσίες (πχ. χασίς, αντικαταθλιπτικά). Το εννοώ ότι απαγορεύονται.
Όταν ο εγκέφαλος βρίσκεται σε βαθιά χαλάρωση χωρίς κοιμόμαστε, ξεκλειδώνονται νοητικές δομές και συνειρμοί, πρέπει να είμαστε σε καλή ισορροπία, για να μην πάρει δυσάρεστα μονοπάτια.
Ακόμα και αν έχετε άριστη ψυχική και σωματική υγεία, σε περίπτωση που νιώσετε δυσάρεστα διακόψετε αμέσως την άσκηση.
Η βαθιά χαλάρωση έχει κατά κανόνα θετικά αποτελέσματα, αλλά επειδή υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να μην σας πάει, ήρεμα.
Μια απλή άσκηση βαθιάς χαλάρωσης ώστε να βρεθούμε στο επίπεδο Άλφα
Η βαθιά χαλάρωση είναι προϋπόθεση για μια μεγάλη ομάδα ασκήσεων διαλογισμού (αν και κάποιες μορφές διαλογισμού δεν απαιτούν βαθιά χαλάρωση)
Υπάρχουν πολλές ασκήσεις, για να πετύχουμε μια βαθιά χαλάρωση.
Εδώ αναφέρω μια από αυτές, που την έχω χρησιμοποιήσει εκατοντάδες φορές.
Είναι μια παραλλαγή που ξεκινά από την τεχνική του mind control.
Μπορούμε να την ηχογραφήσουμε, να την εκτελούμε με συνοδεία κάποιας μουσικής ή και απλά να φέρνουμε τα βήματα στο νου μας.
Διαλέγουμε ένα χώρο ευχάριστο και ήσυχο, όπου δεν θα μας ενοχλήσει κανείς για την επόμενη περίπου μισή ώρα. Δεν κλείνουμε τα τηλέφωνα, γιατί μπορεί πάντα να υπάρξει μια έκτακτη ανάγκη.
Την κάνουμε καθιστοί, ή και ξαπλωτοί. Ξαπλωτοί είναι κάπως πιο δύσκολο να μείνουμε ξύπνιοι.
Είναι προτιμότερο να έχουμε ελαφρύ στομάχι.
Μερικοί άνθρωποι κρυώνουν όταν χαλαρώνουν, για αυτό ας έχουμε πρόχειρο ένα ελαφρύ σκέπασμα, μέχρι να δούμε πως λειτουργούμε εμείς.
-------------------------------------------------------------------------------
Παρατηρούμε με τα φυσικά μας μάτια τον χώρο που βρισκόμαστε, τους ήχους, και ότι μας φέρνουν οι αισθήσεις μας.
............... (5-10 δευτερόλεπτα)
Αφήνουμε τα βλέφαρα να κλείσουν.
Βρίσκουμε μια άνετη θέση. Μια θέση που μπορούμε να χαλαρώσουμε το σώμα μας τελείως.
Τεντώνουμε την πλάτη μας και ρίχνουμε πίσω το κεφάλι μας για να χαλαρώσουν οι μυς του σβέρκου. (επανερχόμαστε στην άνετη θέση μας)
Αναπνέουμε βαθύτερα, χωρίς προσπάθεια.
-------------(3-5 δευτερόλεπτα)
Ας νιώσουμε το βάρος του σώματός μας που πιέζει το κάθισμά μας.
Ας νιώσουμε που βρίσκεται το δεξί μας πόδι (ιδιοδεκτική αίσθηση)
Ας νιώσουμε που βρίσκεται το αριστερό μας πόδι
Ας νιώσουμε που βρίσκεται το δεξί μας χέρι
Ας νιώσουμε που βρίσκεται το αριστερό μας χέρι.
Ας νιώσουμε την στάση του σώματος μας.
--------------(5-10 δευτερόλεπτα)
Παίρνουμε μια βαθιά αναπνοή και κατά την εκπνοή επαναλαμβάνουμε και οραματιζόμαστε τον αριθμό τρία, τρεις φορές.
Παίρνουμε άλλη μια βαθιά αναπνοή και κατά την εκπνοή επαναλαμβάνουμε και οραματιζόμαστε τον αριθμό δύο, τρεις φορές.
Παίρνουμε ακόμα μια βαθιά αναπνοή και κατά την εκπνοή επαναλαμβάνουμε και οραματιζόμαστες τον αριθμό ένα, τρεις φορές.
----------------(5 – 10 δευτερόλεπτα)
Τώρα βρισκόμαστε στο βασικό επίπεδο χαλάρωσης.
Όταν βρισκόμαστε σε αυτό το επίπεδο οι εξωτερικοί θόρυβοι δεν μας ενοχλούν. Είμαστε όμως προγραμματισμένοι, σε περίπτωση ανάγκης να ανοίξουμε αμέσως τα μάτια μας και να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε κατάσταση.
--------------(5-10 δευτερόλεπτα)
Για να έρθουμε σε ακόμα βαθύτερα και υγιέστερα επίπεδα του νου θα κάνουμε μια αντίστροφη μέτρηση από το δέκα ως το ένα.
Δέκα
---(2 δευτερόλεπτα)
εννέα
---(2 δευτερόλεπτα)
οκτώ
---(2 δευτερόλεπτα)
επτά
---(2 δευτερόλεπτα)
έξη
---(2 δευτερόλεπτα)
πέντε
---(2 δευτερόλεπτα)
τέσσερα
---(2 δευτερόλεπτα)
τρία
---(2 δευτερόλεπτα)
δύο
---(2 δευτερόλεπτα)
ένα
---(3-5 δευτερόλεπτα)
Τώρα είμαστε βαθιά στο επίπεδο ένα.
Από εδώ είμαστε σε θέση να ενεργούμε για οποιονδήποτε σκοπό επιθυμούμε.
Αρκεί αυτός να είναι ωφέλιμος και ευεργετικός για μας και για την ανθρωπότητα.
Κάθε φορά που βρισκόμαστε σε αυτά τα επίπεδα η υγεία μας και οι νοητικές και φυσικές ικανότητες μας θα βελτιώνονται.
Κάθε φορά που βρισκόμαστε σε αυτά τα επίπεδα θα είμαστε σε θέση να παρατηρούμε προσεκτικότερα ότι μας συμβαίνει.
Κάθε φορά που βρισκόμαστε σε αυτά τα επίπεδα θα κατανοούμε καλύτερα τις σχέσεις μας με τους άλλους και τον εαυτό μας.
..........(5 δευτερόλεπτα)
Θα σταματήσω τώρα να μιλάω για να απολαύσουμε αυτή την αίσθηση βαθιάς χαλάρωσης
Όταν ακούσετε πάλι την φωνή μου θα είναι σαν να έχουν περάσει ώρες σε αυτή την αναζωογονητική κατάσταση.
......................
(5 λεπτά έως μισή ώρα. Τα δεκαπέντε είναι ένα μέσο νούμερο.)
(κατά την διάρκεια αυτού του διαστήματος μπορεί να εκτελούμε κάποια νοητική άσκηση οραματισμού, ή να μένουμε σε μια σχετική νοητική σιγή, που είναι ποιο δύσκολο)
......................
Ας νιώσουμε πάλι το βάρος του σώματός μας να πιέζει το κάθισμα.
Τεντωνόμαστε και ανοίγουμε τα μάτια μας.
Ας παρατηρήσουμε για λίγο τον χώρο που βρισκόμαστε.
Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012
Σκέψεις με αφορμή την διαδήλωση και τους βανδαλισμούς, στις 12/2/2012
Είναι απαράδεκτο να εμφανίζονται φαινόμενα βανδαλισμών στο κέντρο της Αθήνας και οι πολίτες να ταλαιπωρούνται με διαδηλώσεις. Είναι χρέος της πολιτείας να ικανοποιήσει τα όποια δίκαια αιτήματα των διαμαρτυρόμενων και να εξηγήσει με επαρκείς αιτιάσεις γιατί δεν μπορούν να ικανοποιηθούν όποια είναι αδύνατο να ικανοποιηθούν. Έτσι ώστε χωρίς προσφυγή σε βία να εκλείψουν αυτά τα φαινόμενα.Η πλήρης αποτυχία των κυβερνήσεων, που αποδεικνύεται με την παρούσα εξέλιξη, καθιστά τις κυβερνήσεις ηθικούς αυτουργούς των βανδαλισμών, που αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου μπροστά στα προβλήματα που μας οδήγησαν, είτε λόγο ανικανότητας είτε λόγο προσωπικών ανήθικων επιδιώξεων.
Ο σημαντικός αριθμός των διαδηλωτών, και η αυξανόμενη ανοχή ή συμμετοχή σε βίαιη δράση, σηματοδοτούν μια γενικότερη στροφή της κοινωνίας που εκδηλώνεται και με σημαντικές διαρροές ψηφοφόρων στις δημοσκοπήσεις από τα δύο καθεστωτικά κόμματα. Η αυξανόμενη συμμετοχή καθιστά άκυρες τις απόψεις περί μπαχαλάκιδων και κατ όνομα αναρχικών, ήτοι μιας προβληματικής μειοψηφίας που αρέσκεται στην δημιουργία καταστροφών, κάτι που θα δικαιολογούσε την λήψη κατασταλτικών μόνο μέτρων.
Άλλωστε τα κατασταλτικά μέρα στην Ελλάδα στρέφονται μόνιμα ενάντια στις πλέον ήσυχες ομάδες διαδηλωτών, στοχεύοντας καθαρά στην τρομοκράτηση και καταστρατήγηση του δικαιώματος της διαμαρτυρίας. Με αποτέλεσμα να δικαιολογείτε η υπόθεση ότι η εμφάνιση βανδαλισμών είναι προσδοκώμενη από τις ομάδες εξουσίας, ώστε να νομιμοποιείται η καταστολή της διαμαρτυρίας και η κρατική τρομοκρατία, και από αυτό το σημείο μέχρι την υπόθεση ότι στα έκτροπα συμμετέχουν ή και παρακινούν προβοκάτορες η απόσταση είναι μικρή.
Η εμφάνιση ενός πλήθους διαδηλωτών της τάξης των 100.000 ή και περισσότερων όπως μερικοί τους υπολογίζουν, προφανώς δεν σημαίνει πλήρη αποδοχή των θέσεων από την Ελληνική κοινωνία. Αλλά και η μη συμμετοχή δεν σημαίνει ότι οι θέσεις όσων δεν συμμετέχουν διαφέρουν ριζικά από τις θέσεις των διαδηλωτών. Για παράδειγμα κάθε ένας που φοβάται την κατασταλτική δράση, που ενδέχεται να φτάσει και σε ποινικοποίηση της διαμαρτυρίας, θα κάτσει σπιτάκι του και θα βρίζει. Το ίδιο και κάθε ένας που θεωρεί τις διαδηλώσεις αναποτελεσματικό μέσο. Το ίδιο και όποιος δεν έχει σωματική αντοχή, έχει άγνοια στο θέμα, έχει σοβαρές υποχρεώσεις, δεν βρίσκεται στην περιοχή, αφήνει τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, είναι πλήρως απογοητευμένος κ.α. Αλλά και όποιος συμφωνεί μερικώς και μόνο με την διαμαρτυρία. Όλοι αυτοί προφανώς δεν διαφωνούν ριζικά και δεν πρέπει να θεωρείται ότι η μη συμμετοχή σημαίνει και απόρριψη των θέσεων.
Ο αυξημένος όμως όγκος, δεν μπορεί να υποτιμηθεί σαν σημασία, μια και είναι θεμιτό να υποθέσουμε ότι υπάρχει και ανάλογη αύξηση στις κατηγορίες των δειλών, όσων απορρίπτουν το μέσο αν και συμφωνούν με το περιεχόμενο, και όσων συμφωνούν μερικώς. Δυστυχώς σήμερα μάλλον και όσων βουλιάζουν στην κατάθλιψη της εναργείας και της φτώχειας.
Και κάτι ακόμα. Πρέπει να θυμόμαστε την περίπτωση της Μαρφίν όχι μόνο σε κάθε διαδήλωση, αλλά σε κάθε περίπτωση που ενδέχεται να προτάσσεται της ασφάλειας, υγείας και σωματικής, νοητικής ακεραιότητας τα οικονομικά συμφέροντα των εργοδοτών. Και να θυμόμαστε ότι αν και οι φυσικοί αυτουργοί δεν είναι γνωστοί, όσοι αδιαφόρησαν για την ασφάλεια άμεσα ή έμμεσα, αφήνοντας εργαζόμενους μέσα σε κτήριο στόχο με ελλειπή μέτρα προστασίας, πυρόσβεσης και εξόδου κινδύνου, και γνωστοί είναι και ποτέ δεν διώχθηκαν.
Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012
Η ανωτερότητα της Ελληνικής γλώσσας. Μύθος ή γεγονός?
Πολλές φορές διαβάζω
σχετικά με την ανωτερότητα της Ελληνικής
γλώσσας συγκριτικά με τις άλλες γλώσσες
των ανθρώπων. Ένα από τα συνηθέστερα
χαρακτηριστικά που της αποδίδονται
είναι η ιδιαίτερη πλουσιότητα.
Αλλά και πολλά άλλα, από σοβαρά, όπως το ότι έχουν γραφτεί σε αυτήν πολύ ενδιαφέροντα κείμενα, μέχρι τελείως απίθανα ότι είναι η γλώσσα των υπολογιστών.
Η γνώμη μου είναι ότι δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες γλώσσες και ότι τα περί ανωτερότητας αποτελούν αστικό μύθο, που απαντάται συχνά στο διαδίκτυο και όχι μόνο. Φοβάμαι ότι οι περισσότεροι έχουμε γίνει λιγότερο ή περισσότερο θύματά του.
Ο μύθος ονομάστηκε λερναίο κείμενο από τον Σαραντάκο, γιατί όσα κεφάλια και να του "κόψεις" πάντα ξανα-εμφανίζεται και με μερικά νέα.
Αλλά και πολλά άλλα, από σοβαρά, όπως το ότι έχουν γραφτεί σε αυτήν πολύ ενδιαφέροντα κείμενα, μέχρι τελείως απίθανα ότι είναι η γλώσσα των υπολογιστών.
Η γνώμη μου είναι ότι δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες γλώσσες και ότι τα περί ανωτερότητας αποτελούν αστικό μύθο, που απαντάται συχνά στο διαδίκτυο και όχι μόνο. Φοβάμαι ότι οι περισσότεροι έχουμε γίνει λιγότερο ή περισσότερο θύματά του.
Ο μύθος ονομάστηκε λερναίο κείμενο από τον Σαραντάκο, γιατί όσα κεφάλια και να του "κόψεις" πάντα ξανα-εμφανίζεται και με μερικά νέα.
Ειδικά τώρα για το θέμα
της πλουσιότητας, κάποτε ήμουν και εγώ
υπέρμαχος αυτής της άποψης. Συνέβει
όμως η μακαρίτισα σήμερα αδελφή μου, να
κάνει διδακτορικό στην γλωσσολογία,
αυτή ξεκίνησε από σχετικά, σχετικό
κλάδο. Σχετικά γιατί η γλωσσολογία δεν
είναι κλάδος της φιλολογίας, όπως και
η θρησκειολογία δεν είναι κλάδος της
Θεολογίας. Και η αδελφή μου, συμφωνούσε
απόλυτα με τον Σαραντάκο. Που σημειώνω
ότι είναι αρκετά αναγνωρισμένος ειδικός.
Το όλο θέμα της πλουσιότητας, έρχεται σε αντίθεση με μια θεμελιακή άποψη της γλωσσολογίας.
Ήτοι, δεν υπάρχουν, φτωχές και πλούσιες γλώσσες. Κάθε γλώσσα είναι ικανή να εκφράσει ότι θέλουν να εκφράσουν οι χρήστες της, και για να πάμε και ένα βήμε πιο πέρα, αν θελήσουν να εκφράσουν μια νέα ιδέα είναι σε θέση να τους προσφέρει το κατάλληλο γλωσικό εργαλείο για να το κάνουν.
Αν ξεκινήσει κανείς από αυτή τη βάση, μάλλον είναι απίθανο να καταλήξει ότι η Ελληνική αποτελεί εξαίρεση και είναι πλουσιότατη.
Όμως αν έχω χρόνο θα κάνω μια επισκόπιση σε άλλο νήμα.
Ίσως η ποιο ενδιαφέρουσα άποψη υπέρ της ανωτερότητας της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται εδώ : http://sites.google.com/site/ellinikiklossa/home .Επιφανείς γλωσσολόγοι στηρίζουν την άποψη της ανωτερότητας της, ενάντια στα συμφέροντα που απεργάζονται την καταστροφή της γλώσσας μας.
Το όλο θέμα της πλουσιότητας, έρχεται σε αντίθεση με μια θεμελιακή άποψη της γλωσσολογίας.
Ήτοι, δεν υπάρχουν, φτωχές και πλούσιες γλώσσες. Κάθε γλώσσα είναι ικανή να εκφράσει ότι θέλουν να εκφράσουν οι χρήστες της, και για να πάμε και ένα βήμε πιο πέρα, αν θελήσουν να εκφράσουν μια νέα ιδέα είναι σε θέση να τους προσφέρει το κατάλληλο γλωσικό εργαλείο για να το κάνουν.
Αν ξεκινήσει κανείς από αυτή τη βάση, μάλλον είναι απίθανο να καταλήξει ότι η Ελληνική αποτελεί εξαίρεση και είναι πλουσιότατη.
Όμως αν έχω χρόνο θα κάνω μια επισκόπιση σε άλλο νήμα.
Ίσως η ποιο ενδιαφέρουσα άποψη υπέρ της ανωτερότητας της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται εδώ : http://sites.google.com/site/ellinikiklossa/home .Επιφανείς γλωσσολόγοι στηρίζουν την άποψη της ανωτερότητας της, ενάντια στα συμφέροντα που απεργάζονται την καταστροφή της γλώσσας μας.
------------
Η πληθώρα των αναφερόμενων
ποσοστών, των δανείων της
Αγγλικής από τα Ελληνικά, κατά πάσα
πιθανότητα σημαίνει ότι δεν υπάρχει
κάποιος παραδεδεγμένος και μοναδικός
τρόπος εκτίμησης (και ενδεχομένως ότι
κανείς σοβαρός επιστήμονας δεν ασχολείται
με το θέμα γιατί δεν είναι και σίγουρο
ότι έχει καν νόημα).
Για παράδειγμα οι όροι που αφορούν τις διεθνείς ονομασίες ειδών ζώων και φυτών συμπεριλαμβάνονται στην Αγγλική γλώσσα ή σε οποιαδήποτε άλλη, και αποτελούν τελικά μέρος γλώσσας αφού είναι προϊόν παγκόσμιας διεπιστημονικής συμφωνίας και όχι όροι που προέκυψαν από μια γλωσσική εξέλιξη?
Ή στα πόσα δάνεια σταματάμε να μετράμε, και οι ενδιάμεσοι σταθμοί παίζουν ρόλο στην διαμόρφωση του αποτελέσματος?
Ή μια παραγόμενη λέξη που αφορά έννοια μη υπάρχουσα στην Ελληνική γλώσσα, αλλά χρησιμοποιούσα Ελληνικές ρίζες που θα αποδοθεί?
Ή μια σύνθετη λέξη από Ελληνική και λατινική ρίζα που αποδίδεται?
Ή, ενδιαφερόμαστε για λέξεις ειδικού λεξιλογίου ή μόνο για λέξεις της καθομιλουμένης?
Σε αυτά τα πλαίσια αοριστίας κάθε ένας που έχει ιδεολογική προτίμηση στο αποτέλεσμα (και δεν αναφέρομαι στον Νέαρχο) μπορεί να καταλήξει σε νούμερα κατά το δοκούν.
Όχι ότι έχει σημασία για το θέμα του νήματος αλλά από ότι βρήκα πάντως στο σύνολο των περίπου 600.000 λέξεων του OED, οι λέξεις που έχουν Ελληνική ετυμολογία είναι περίπου 18675 * ήτοι κάτω από το 5% που ανέφερε η σκάρλετ. Με τι μεθοδολογία καταλήγει στο νούμερο δεν ξέρω. Εδώ θα ήταν ενδιαφέρον να αναρωτηθεί κανείς πόσες ξενικές λέξεις βρίσκονται σε ευρεία χρήση σήμερα στην γλώσσα μας. Δεν νομίζω όμως ότι έχει γίνει κάποια ανάλογη στατιστική.
Αλλά τι σχέση έχει ο αριθμός των Ελληνικών δανείων στην Αγγλική γλώσσα, με τον φημολογούμενο υπερ-πλούτο** της γλώσσας μας.
Και πως το "γεγονός" ή "μη γεγονός", της πλουσιότητας, αναιρεί την συναισθηματική ένταση και απροθυμία να εξεταστούν άλλες απόψεις, που χαρακτηρίζει το θέμα ως ταμπού για μια μερίδα ανθρώπων?
* http://media.wiley.com/product_data/...05190248-7.pdf
In the figures for the second edition of the Oxford English Dictionary quoted by Hughes (2000: 370), English has 50,725 borrowings from Latin, 37,032 from French and 18,675 from Greek. Among what we are calling the minor languages, some are, not surprisingly, more minor than others: English has, at one end of the scale, 12,322 words of German origin, 7,893 from Italian, 6,286 from Dutch and 5,795 from Spanish
** Μαρία Κακριδή Επίκουρη Καθηγήτρια Φιλοσοφική Σχολή "Σχετικά με το θέμα της ισοτιμίας των γλωσσών Πλούσιες και φτωχές γλώσσες"
..............Δεδομένου λοιπόν ότι όλες οι γλώσσες του κόσμου, χωρίς εξαίρεση, εμφανίζουν τις ίδιες κατηγορίες στοιχείων και ιδιοτήτων και λειτουργούν με τις ίδιες διαδικασίες, η όποια έλλειψη ισορροπίας τις διακρίνει στο μυαλό των ανθρώπων μπορεί να εξηγηθεί μόνο σε σχέση με το κύρος του πολιτισμού που εκφράζει η καθεμία. Oι πολιτισμοί όμως είναι και αυτοί αποτέλεσμα ιστορικών και κοινωνικοοικονομικών συγκυριών και δεν μπορούν να αξιολογούνται έξω από την κοινωνία και τις συνθήκες που τους γέννησαν. Και οπωσδήποτε δεν νοείται να αξιολογούνται ως δημιούργημα "ανώτερων" φυλών. Όπως δεν υπάρχουν "ανώτερες" φυλές αλλά μόνο φυλές διαφορετικές μεταξύ τους, έτσι δεν υπάρχουν και "ανώτερες" γλώσσες ως έκφραση "ανώτερων" πολιτισμών. Υπάρχουν μόνο γλώσσες που διαφέρουν μεταξύ τους ως προς τα επιμέρους στοιχεία τους, όχι όμως ως προς τα γενικά χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες που συνιστούν το φαινόμενο γλώσσα. Aν οι γλώσσες ενσωματώνουν την ιστορία και τον πολιτισμό της κοινότητας που τις χρησιμοποιεί, το κάνουν όλες με τα ίδια γλωσσικά μέσα. Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία ή αξιολογική ιεράρχηση βασίζεται σε εξωγλωσσικές συμβολικές επενδύσεις που ανάγονται εντέλει στο χώρο του ρατσισμού, των αντιεπιστημονικών και αυθαίρετων διακρίσεων δηλαδή, αναπαράγοντας τις μεθόδους του και στο πεδίο της γλώσσας. Aπό αυτήν την άποψη είναι -και εδώ- επικίνδυνες.
Για παράδειγμα οι όροι που αφορούν τις διεθνείς ονομασίες ειδών ζώων και φυτών συμπεριλαμβάνονται στην Αγγλική γλώσσα ή σε οποιαδήποτε άλλη, και αποτελούν τελικά μέρος γλώσσας αφού είναι προϊόν παγκόσμιας διεπιστημονικής συμφωνίας και όχι όροι που προέκυψαν από μια γλωσσική εξέλιξη?
Ή στα πόσα δάνεια σταματάμε να μετράμε, και οι ενδιάμεσοι σταθμοί παίζουν ρόλο στην διαμόρφωση του αποτελέσματος?
Ή μια παραγόμενη λέξη που αφορά έννοια μη υπάρχουσα στην Ελληνική γλώσσα, αλλά χρησιμοποιούσα Ελληνικές ρίζες που θα αποδοθεί?
Ή μια σύνθετη λέξη από Ελληνική και λατινική ρίζα που αποδίδεται?
Ή, ενδιαφερόμαστε για λέξεις ειδικού λεξιλογίου ή μόνο για λέξεις της καθομιλουμένης?
Σε αυτά τα πλαίσια αοριστίας κάθε ένας που έχει ιδεολογική προτίμηση στο αποτέλεσμα (και δεν αναφέρομαι στον Νέαρχο) μπορεί να καταλήξει σε νούμερα κατά το δοκούν.
Όχι ότι έχει σημασία για το θέμα του νήματος αλλά από ότι βρήκα πάντως στο σύνολο των περίπου 600.000 λέξεων του OED, οι λέξεις που έχουν Ελληνική ετυμολογία είναι περίπου 18675 * ήτοι κάτω από το 5% που ανέφερε η σκάρλετ. Με τι μεθοδολογία καταλήγει στο νούμερο δεν ξέρω. Εδώ θα ήταν ενδιαφέρον να αναρωτηθεί κανείς πόσες ξενικές λέξεις βρίσκονται σε ευρεία χρήση σήμερα στην γλώσσα μας. Δεν νομίζω όμως ότι έχει γίνει κάποια ανάλογη στατιστική.
Αλλά τι σχέση έχει ο αριθμός των Ελληνικών δανείων στην Αγγλική γλώσσα, με τον φημολογούμενο υπερ-πλούτο** της γλώσσας μας.
Και πως το "γεγονός" ή "μη γεγονός", της πλουσιότητας, αναιρεί την συναισθηματική ένταση και απροθυμία να εξεταστούν άλλες απόψεις, που χαρακτηρίζει το θέμα ως ταμπού για μια μερίδα ανθρώπων?
* http://media.wiley.com/product_data/...05190248-7.pdf
In the figures for the second edition of the Oxford English Dictionary quoted by Hughes (2000: 370), English has 50,725 borrowings from Latin, 37,032 from French and 18,675 from Greek. Among what we are calling the minor languages, some are, not surprisingly, more minor than others: English has, at one end of the scale, 12,322 words of German origin, 7,893 from Italian, 6,286 from Dutch and 5,795 from Spanish
** Μαρία Κακριδή Επίκουρη Καθηγήτρια Φιλοσοφική Σχολή "Σχετικά με το θέμα της ισοτιμίας των γλωσσών Πλούσιες και φτωχές γλώσσες"
..............Δεδομένου λοιπόν ότι όλες οι γλώσσες του κόσμου, χωρίς εξαίρεση, εμφανίζουν τις ίδιες κατηγορίες στοιχείων και ιδιοτήτων και λειτουργούν με τις ίδιες διαδικασίες, η όποια έλλειψη ισορροπίας τις διακρίνει στο μυαλό των ανθρώπων μπορεί να εξηγηθεί μόνο σε σχέση με το κύρος του πολιτισμού που εκφράζει η καθεμία. Oι πολιτισμοί όμως είναι και αυτοί αποτέλεσμα ιστορικών και κοινωνικοοικονομικών συγκυριών και δεν μπορούν να αξιολογούνται έξω από την κοινωνία και τις συνθήκες που τους γέννησαν. Και οπωσδήποτε δεν νοείται να αξιολογούνται ως δημιούργημα "ανώτερων" φυλών. Όπως δεν υπάρχουν "ανώτερες" φυλές αλλά μόνο φυλές διαφορετικές μεταξύ τους, έτσι δεν υπάρχουν και "ανώτερες" γλώσσες ως έκφραση "ανώτερων" πολιτισμών. Υπάρχουν μόνο γλώσσες που διαφέρουν μεταξύ τους ως προς τα επιμέρους στοιχεία τους, όχι όμως ως προς τα γενικά χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες που συνιστούν το φαινόμενο γλώσσα. Aν οι γλώσσες ενσωματώνουν την ιστορία και τον πολιτισμό της κοινότητας που τις χρησιμοποιεί, το κάνουν όλες με τα ίδια γλωσσικά μέσα. Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία ή αξιολογική ιεράρχηση βασίζεται σε εξωγλωσσικές συμβολικές επενδύσεις που ανάγονται εντέλει στο χώρο του ρατσισμού, των αντιεπιστημονικών και αυθαίρετων διακρίσεων δηλαδή, αναπαράγοντας τις μεθόδους του και στο πεδίο της γλώσσας. Aπό αυτήν την άποψη είναι -και εδώ- επικίνδυνες.
Συχνά μας διαφεύγει
ότι όταν μιλάμε για ανωτερότητα υπονοούμε
κάποιες φορές και κατωτερότητα. Και μια
και κάποια έθνη δεν έχω λόγο να υποθέτω
ότι είναι εξ ορισμού κατώτερα, είμαι
κάπως επιφυλακτικός με θεωρίες που
πλασάρουν κάποιες γλώσσες (που αποτελούν
βασικό εθνολογικό χαρακτηριστικό) σαν
ανώτερες.
έχουν λοιπόν οι Έλληνες
την κατάλληλη λέξης για το μόντεμ!
Φυσικά και την έχουν, είναι το "μόντεμ". Όπως και για το "ζακέτα" έχουν το "ζακέτα". Κανένα πρόβλημα.
Φυσικά και την έχουν, είναι το "μόντεμ". Όπως και για το "ζακέτα" έχουν το "ζακέτα". Κανένα πρόβλημα.
Ναι και τώρα είναι δικές
μας, ανοίκουν και στην γλώσσα μας. Είναι
μέρος της επικοινωνίας μας, τις
χρησιμοποιούμε. Η γλώσσα δεν είναι ένα
στατικό πράγμα που δεν επιδέχεται
μεταβολές. Οπότε η φωτογραφία είναι μεν
λέξη με ετυμολογικές ρίζες στην Ελληνική
αλλά αποτελεί και μέρος της Αγγλικής
γλώσσας, όπως και η ζακέτα της Ελληνικής.
Μάλιστα εδώ υπάρχει και ένα άλλο σημαντικό
σημείο, η φωτογραφία εμφανίζεται σαν
εφεύρεση έξω από την Ελλάδα, είναι
αδόκιμο η ετοιμολογία μόνη να αποδώσει
την λέξη στα Ελληνικά, μια και
πρωτοεμφανίζεται η ίδια η έννοια έξω,
σε αντίθεση με κάποιες λέξεις που όντως
εμφανίζονται στα αρχαία Ελληνικά για
πρώτη φορά?
Ανάλογο το πρόβλημα και για την λέξη πιρούνι. Το πιρούνι ήταν άγνωστο στην αρχαία Ελλάδα, και εισήχθη πολύ αργότερα. Γιατί λοιπόν να αποδεχθούμε για μια λέξη ξενικής προέλευσης ως έννοια, την λέξη πείρω ως ορθογραφική κατεύθυνση και όχι να αποδεχθούμε ότι η λέξη περιορίζεται στην ακουστική αξία του "ι", μια και επί πλέον γνωρίζουμε ότι η αποδεκτή ορθογραφία μεταβάλετε κατά την πάροδο των αιώνων ακολουθώντας με υστέρηση την λεκτική έκφραση.
Η λέξη πιρούνι είναι δηλωτική και της άποψης ότι οι γλώσσες είναι σε θέση να κατασκευάζουν λέξεις όταν οι χρήστες τους συναντούν νέες έννοιες.
σημ. ο Francisco Adrados είτε δεν έχει δει το εξελικτικό δένδρο των γλωσσών με την μορφή που σήμερα είναι παραδεκτό, είτε το πλέον πιθανό, αν είναι όντως γλωσσολόγος, έχουν παρερμηνευτεί τα λόγια του, από Λερναι-ιστές.
Ανάλογο το πρόβλημα και για την λέξη πιρούνι. Το πιρούνι ήταν άγνωστο στην αρχαία Ελλάδα, και εισήχθη πολύ αργότερα. Γιατί λοιπόν να αποδεχθούμε για μια λέξη ξενικής προέλευσης ως έννοια, την λέξη πείρω ως ορθογραφική κατεύθυνση και όχι να αποδεχθούμε ότι η λέξη περιορίζεται στην ακουστική αξία του "ι", μια και επί πλέον γνωρίζουμε ότι η αποδεκτή ορθογραφία μεταβάλετε κατά την πάροδο των αιώνων ακολουθώντας με υστέρηση την λεκτική έκφραση.
Η λέξη πιρούνι είναι δηλωτική και της άποψης ότι οι γλώσσες είναι σε θέση να κατασκευάζουν λέξεις όταν οι χρήστες τους συναντούν νέες έννοιες.
σημ. ο Francisco Adrados είτε δεν έχει δει το εξελικτικό δένδρο των γλωσσών με την μορφή που σήμερα είναι παραδεκτό, είτε το πλέον πιθανό, αν είναι όντως γλωσσολόγος, έχουν παρερμηνευτεί τα λόγια του, από Λερναι-ιστές.
Ευτυχώς οι γελοιότητες του τύπου αντί για λάστιχο (αυτοκινήτου) επίσωστρον, αφορούν μερικούς μόνο τύπους "Gus Portokalos" με το kimono από τον χειμώνα....
Αλλά και να μην είχαν οι Έλληνες (ή κάποιες άλλες γλωσσικές ομάδες, μέσω δανείου κατάλληλη λέξη,) όπως ξέρουμε από την γλωσσολογία, όλες ανεξαιρέτως οι γλώσσες, θα ήταν σε θέση να την παράγουν. Ακριβώς γιατί αυτή είναι η φύση της γλώσσας, να μπορεί να παράγει λέξεις για να ονομάσει όντα
Και αυτό είναι όχι απλώς επιβεβαιωτική ένδειξη, αλλά απόδειξη για την ισότιμη αξία όλων των γλωσσών.
Επείδή τα περί ανωτερότητας της Ελληνικής γλώσσας είναι μια άκριτη στάση που καταλήγει να υποτιμά τους Έλληνες, καλό είναι να προσέχουμε ώστε να μην αναπαράγουμε ότι θα ήθελαν ή φαντάζονται μερικοί ότι είναι η γλώσσα μας.
Η
Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις
οποίες 41.615
λέξεις.
είναι από την Ελληνική γλώσσα. (βιβλίο
Γκίνες).
Υποθέτω ότι αναφέρεται
στο ποιο κάτω δημοσίευμα της ελευθεροτυπίας
http://www.enet.gr/?i=news.el.articl...740&ref=search
..........
Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Επικοινωνίας από την εταιρεία δημοσκοπήσεων ALCO προέκυψε ότι το 64,8% των κατοίκων της Αττικής χρησιμοποιεί ξενόφερτες λέξεις, όπως επίσης το 60,9% των αναγνωστών αθλητικών εφημερίδων, το 55,8% των ιδιωτικών υπαλλήλων και το 51,4% ατόμων που παρακολουθούν 4-5 ώρες ημερησίως τηλεόραση.
Κι όμως η ελληνική γλώσσα αναφέρεται στο βιβλίο Γκίνες ως η πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου με 5 εκατομμύρια λέξεις, ενώ η αγγλική, που χρησιμοποιούμε κατά κόρον, έχει μόνο 490.000 λέξεις και φέρεται να έχει δανειστεί από την ελληνική 41.615 λέξεις (λεξικό Γουέμπστερ).
Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Επικοινωνίας από την εταιρεία δημοσκοπήσεων ALCO προέκυψε ότι το 64,8% των κατοίκων της Αττικής χρησιμοποιεί ξενόφερτες λέξεις, όπως επίσης το 60,9% των αναγνωστών αθλητικών εφημερίδων, το 55,8% των ιδιωτικών υπαλλήλων και το 51,4% ατόμων που παρακολουθούν 4-5 ώρες ημερησίως τηλεόραση.
Κι όμως η ελληνική γλώσσα αναφέρεται στο βιβλίο Γκίνες ως η πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου με 5 εκατομμύρια λέξεις, ενώ η αγγλική, που χρησιμοποιούμε κατά κόρον, έχει μόνο 490.000 λέξεις και φέρεται να έχει δανειστεί από την ελληνική 41.615 λέξεις (λεξικό Γουέμπστερ).
Πρόκειται για μια άποψη
που αποδίδεται στον ακαδημαϊκό
(εφαρμοσμένων θετικών επιστημών) κ.
Κουνάδη. Το βιβλίο Γκίνες από όσο ξερω
γράφει ότι η πλουσιότερη είναι η Αγγλική
γλώσσα. Αν αμφιβάλεις επειδή μπορώ να
βρω το βιβλίο δωρεάν να πάω μια βόλτα
από την Χρυσή Πένα, που είναι ο εκδοτικός
οικος να το βρω.
Τώρα για τα 41615 ήδη έχω δείξει το πρόβλημα της καταμέτρησης, οπότε δεν ξέρω τι νόημα έχει η αναφορά ακόμα και να το γράφει το βιβλίο Γκινες, και να υποθέσουμε ότι αναπαράγει μια σοβαρή άποψη. Με τι κριτήρια καθορίστηκε ο αριθμός και γιατί μας λέει το οτιδήποτε για την αξία της Ελληνικής ή την απαξία της Αγγλικής γλώσσας.
Αλλά τι να λέμε ο Κουνάνης πήρε το λερναίο κείμενο http://www.paron.gr/v3/new.php?id=39...-04-05%200:0:0 και ρεζιλεύτηκε ως ακαδημαϊκός.
Και μια διασκεδαστική άποψη από Άγγλους εθνικιστές. Η αγγλική γλώσσα είναι ανώτερη των άλλων γιατί εμφανίζει αξεπέραστη αφομοιωτική ικανότητα. Αν θυμάμαι ανάλογη άποψη είχε για τα Ελληνικά ο δημοτικιστής Ψυχάρης.
Βέβαια η δημοσίευση είναι της πλάκας μια και υποθέτει ότι το το 35,2% είναι ψεύτες ή ηλίθιοι. Εκτός και αν αυτοί δεν χρησιμοποιούν τη λέξη ζακέτα, σπίτι, πατάτες και ένα κάρο άλλες ξενόφερτες. Άσε που ο Κουνάδης ζει μάλλον στην πρώιμη εποχή του dos και νομίζει ότι το σύνολο της αλληλογραφίας με email γίνεται στα φραγκολεβαντίνικα.
Τώρα για τα 41615 ήδη έχω δείξει το πρόβλημα της καταμέτρησης, οπότε δεν ξέρω τι νόημα έχει η αναφορά ακόμα και να το γράφει το βιβλίο Γκινες, και να υποθέσουμε ότι αναπαράγει μια σοβαρή άποψη. Με τι κριτήρια καθορίστηκε ο αριθμός και γιατί μας λέει το οτιδήποτε για την αξία της Ελληνικής ή την απαξία της Αγγλικής γλώσσας.
Αλλά τι να λέμε ο Κουνάνης πήρε το λερναίο κείμενο http://www.paron.gr/v3/new.php?id=39...-04-05%200:0:0 και ρεζιλεύτηκε ως ακαδημαϊκός.
Και μια διασκεδαστική άποψη από Άγγλους εθνικιστές. Η αγγλική γλώσσα είναι ανώτερη των άλλων γιατί εμφανίζει αξεπέραστη αφομοιωτική ικανότητα. Αν θυμάμαι ανάλογη άποψη είχε για τα Ελληνικά ο δημοτικιστής Ψυχάρης.
Βέβαια η δημοσίευση είναι της πλάκας μια και υποθέτει ότι το το 35,2% είναι ψεύτες ή ηλίθιοι. Εκτός και αν αυτοί δεν χρησιμοποιούν τη λέξη ζακέτα, σπίτι, πατάτες και ένα κάρο άλλες ξενόφερτες. Άσε που ο Κουνάδης ζει μάλλον στην πρώιμη εποχή του dos και νομίζει ότι το σύνολο της αλληλογραφίας με email γίνεται στα φραγκολεβαντίνικα.
Δεν υπάρχει κάποια γλώσσα που να είναι λιγότερο ανεπτυγμένη από άλλη. Ειδικά αν ομιλείται από ένα ικανό αριθμό ανθρώπων, (και να είναι μικρός ο αριθμός, πάλι δεν νοείται σαν υπανάπτυκτη).
Κάθε γλώσσα έχει εξ ίσου με όλες τις άλλες, την ικανότητα να διατυπώσει όλες τις έννοιες, που θέλουν να διατυπώσουν οι ομιλητές της.
Η παραγωγή των λέξεων σε όλες τις γλώσσες ως προς την σημασία των ριζών τους θεωρείται αυθαίρετη. Από τις ρίζες και μετά, η γλωσσολογία αναγνωρίζει λογική δομή.
Τέλος η αγγλική γλώσσα έχει σήμερα μάλλον τον μεγαλύτερο αριθμό λέξεων, κάτι αναμενόμενο λόγο των πολλών και διαφορετικών ομάδων που την χρησιμοποιούν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι από την φύση της "πλουσιότερη" από άλλες που έχουν μικρότερο αριθμό λέξεων, αλλά ότι οι σημερινοί ομιλητές της είχαν την ανάγκη να δημιουργήσουν περισσότερες λέξεις. Αν αύριο οι ομιλητές των Σουαχίλι, χρειαστούν περισσότερες λέξεις από την αγγλική, η γλώσσα τους είναι σε θέση να τις δημιουργήσει (τυχαίο, δεν ξέρω πόσες λέξεις έχουν τα Σουαχίλι).
Σε μια γλώσσα μπορεί να είναι γραμμένα εκατομμύρια περισπούδαστα κείμενα και σε μια άλλη ούτε καν να έχει γραπτό λόγο. Και οι δύο γλώσσες παράγουν, ενσωματώνουν και χρησιμοποιούν, σε κάθε περίοδο τις λέξεις που χρειάζονται οι χρήστες τους. Πως μπορεί να οριστεί μια γλώσσα σαν ποιο πλούσια από την στιγμή που μπορεί να αποδώσει κάθε έννοια. Και μπορεί γιατί αν δεν έχει κάποια την φτιάχνει (ή την δανείζεται). Είναι σαν να λες ότι μια τράπεζα που έχει μηχανή που κόβει όσο χρήμα χρειάζεται, είναι φτωχότερη από μια άλλη που επίσης κόβει όσο χρήμα χρειάζεται.
και μια μικρή προσθήκη
από ένα ποιο ειδικό από μένα στο θέμα :
Διότι βέβαια, κάθε
γλώσσα έχει χαρακτηριστικά που οι άλλες
δεν τα έχουν -είναι κωμικό ή μάλλον
θλιβερό να απομονώνεται ένα χαρακτηριστικό
(όπως η ευκτική) και να θεωρείται ένδειξη
τελειότητας. Για παράδειγμα, τα βουλγαρικά
έχουν δυο παρακειμένους, κι έτσι μπορούν
να δηλώνουν και την επανάληψη στο
παρελθόν: έχω πει, έχω πει πολλές φορές,
σαν να λέγαμε στα ελληνικά «έχω λέει».
Ή τα ισπανικά έχουν υποτακτική και στον
μέλλοντα (που δεν είχαν ούτε τα λατινικά),
ενώ τα γαλλικά, τα ισπανικά και τα ιταλικά
έχουν έναν ακόμα παρελθοντικό χρόνο
(passé anterieur, pretérito anterior και
trapassato remoto, αντίστοιχα) πέρα από τον
υπερσυντέλικο (αν και πρέπει να πούμε
ότι οι χρόνοι αυτοί εμφανίζονται μόνο
σε παλιότερα κείμενα, διότι, βλέπετε,
έχουν αρχίσει και οι φράγκοι να…
αποβλακώνονται).
Διότι, καθόλου δεν είναι σωστό (αν και είναι αρκετά διαδεδομένη αυτή η πλάνη) ότι όσο πιο πολύπλοκο τυπικό έχει μια γλώσσα, όσο περισσότερες δομές έχει, τόσο «ανώτερη» είναι -και πολύ περισσότερο ότι τόσο ανώτερος είναι ο πολιτισμός που χρησιμοποιεί αυτή τη γλώσσα. Ο Ροΐδης στα Είδωλα αναφέρει πάμπολλα παραδείγματα από γλώσσες των αυτοχθόνων της Αμερικής ή της Αυστραλίας που έχουν “ένδειαν λεκτικού και πολυτέλειαν τύπων”, που έχουν δεκαπέντε πτώσεις αντί των πέντε της αρχαίας ελληνικής (και των έξι της λατινικής ή των εφτά της σανσκριτικής), για τους Αλγκονγκίνους της Αμερικής που έχουν όχι μόνο ευκτική αλλά και: δεικτική, ικετική και διστακτική έγκλιση, για γλώσσες του Ειρηνικού που έχουν όχι μόνο δυικό αλλά και τριικό αριθμό ή τετραδικό.
Αντίθετα, βλέποντας ότι όλες οι ευρωπαϊκές γλώσσες βαίνουν προς την απλοποίηση (χάνονται χρόνοι, πτώσεις, εγκλίσεις) ίσως πρέπει να σκεφτούμε μήπως αυτό είναι μια φυσική τάση, που εκδηλώνεται όσο περισσότερο προοδεύουν οι πολιτισμοί, πράγμα που το βλέπουμε πιο έκδηλα στην αγγλική γλώσσα, που είναι σχεδόν άκλιτη ή πάντως έχει πολύ λιγότερους λεκτικούς τύπους από τις αρχαίες γλώσσες.
Βέβαια, εμείς που μιλάμε νέα ελληνικά έχουμε κόμπλεξ αιώνων, θεωρώντας τη νέα γλώσσα εξορισμού κατώτερη, οπότε και την απλοποίηση που έρχεται σαν λογική και αβίαστη συνέπεια της παρόδου του χρόνου την έχουμε πάρει από φόβο και τη θεωρούμε στην καλύτερη περίπτωση ένδειξη παρακμής και στη χειρότερη έργο σκοτεινών ανθελληνικών κύκλων. Σε πολλούς μάλιστα αρέσει να ξεγελιούνται και να προσπαθούν να πιστέψουν π.χ. ότι, επειδή η ελληνική γλώσσα είναι κλιτή, αυτό μας κάνει ευφυέστερους, έτσι εκ γενετής, από κληρονομικό δικαίωμα, και χωρίς να χρειαστεί να κουνήσουμε το δαχτυλάκι μας. Μάλιστα, αν πιστέψουμε τον λυκειάρχη που μιλάει στο πιο κάτω βιντεάκι (και ο οποίος, παρέμπ, δεν δέχεται τον μύθο των εκατομμυρίων λέξεων!), η δομή της ελληνικής γλώσσας μάς κάνει περίπου 20 φορές ευφυέστερους από τους Άγγλους, μόνο και μόνο επειδή γεννηθήκαμε με μητρική γλώσσα τα ελληνικά!
http://sarantakos.wordpress.com/2012/01/20/tzirop/ στη σελίδα θα βρείτε και δύο διασκεδαστικά βίντεο για όποιον έχει όρεξη.
Διότι, καθόλου δεν είναι σωστό (αν και είναι αρκετά διαδεδομένη αυτή η πλάνη) ότι όσο πιο πολύπλοκο τυπικό έχει μια γλώσσα, όσο περισσότερες δομές έχει, τόσο «ανώτερη» είναι -και πολύ περισσότερο ότι τόσο ανώτερος είναι ο πολιτισμός που χρησιμοποιεί αυτή τη γλώσσα. Ο Ροΐδης στα Είδωλα αναφέρει πάμπολλα παραδείγματα από γλώσσες των αυτοχθόνων της Αμερικής ή της Αυστραλίας που έχουν “ένδειαν λεκτικού και πολυτέλειαν τύπων”, που έχουν δεκαπέντε πτώσεις αντί των πέντε της αρχαίας ελληνικής (και των έξι της λατινικής ή των εφτά της σανσκριτικής), για τους Αλγκονγκίνους της Αμερικής που έχουν όχι μόνο ευκτική αλλά και: δεικτική, ικετική και διστακτική έγκλιση, για γλώσσες του Ειρηνικού που έχουν όχι μόνο δυικό αλλά και τριικό αριθμό ή τετραδικό.
Αντίθετα, βλέποντας ότι όλες οι ευρωπαϊκές γλώσσες βαίνουν προς την απλοποίηση (χάνονται χρόνοι, πτώσεις, εγκλίσεις) ίσως πρέπει να σκεφτούμε μήπως αυτό είναι μια φυσική τάση, που εκδηλώνεται όσο περισσότερο προοδεύουν οι πολιτισμοί, πράγμα που το βλέπουμε πιο έκδηλα στην αγγλική γλώσσα, που είναι σχεδόν άκλιτη ή πάντως έχει πολύ λιγότερους λεκτικούς τύπους από τις αρχαίες γλώσσες.
Βέβαια, εμείς που μιλάμε νέα ελληνικά έχουμε κόμπλεξ αιώνων, θεωρώντας τη νέα γλώσσα εξορισμού κατώτερη, οπότε και την απλοποίηση που έρχεται σαν λογική και αβίαστη συνέπεια της παρόδου του χρόνου την έχουμε πάρει από φόβο και τη θεωρούμε στην καλύτερη περίπτωση ένδειξη παρακμής και στη χειρότερη έργο σκοτεινών ανθελληνικών κύκλων. Σε πολλούς μάλιστα αρέσει να ξεγελιούνται και να προσπαθούν να πιστέψουν π.χ. ότι, επειδή η ελληνική γλώσσα είναι κλιτή, αυτό μας κάνει ευφυέστερους, έτσι εκ γενετής, από κληρονομικό δικαίωμα, και χωρίς να χρειαστεί να κουνήσουμε το δαχτυλάκι μας. Μάλιστα, αν πιστέψουμε τον λυκειάρχη που μιλάει στο πιο κάτω βιντεάκι (και ο οποίος, παρέμπ, δεν δέχεται τον μύθο των εκατομμυρίων λέξεων!), η δομή της ελληνικής γλώσσας μάς κάνει περίπου 20 φορές ευφυέστερους από τους Άγγλους, μόνο και μόνο επειδή γεννηθήκαμε με μητρική γλώσσα τα ελληνικά!
http://sarantakos.wordpress.com/2012/01/20/tzirop/ στη σελίδα θα βρείτε και δύο διασκεδαστικά βίντεο για όποιον έχει όρεξη.
Εδώ θα δει κανείς τα
κείμενα του
Ζολότα
http://de.wikipedia.org/wiki/Xenophon_Zolotas
Και ένα ποιο μνημειώδες του Τσάτσου.
http://www.tovima.gr/opinions/articl...424645&h1=true
Εκείνο που αναρωτιέται κανείς είναι αν φαντάζονται ότι έτσι μιλάνε οι Άγγλοι....
http://de.wikipedia.org/wiki/Xenophon_Zolotas
Και ένα ποιο μνημειώδες του Τσάτσου.
http://www.tovima.gr/opinions/articl...424645&h1=true
Εκείνο που αναρωτιέται κανείς είναι αν φαντάζονται ότι έτσι μιλάνε οι Άγγλοι....
Αλλά δεν είναι ομιλουμένη
γλώσσα αλλά διανοητικό πόνημα, ή πλάκα,
ή εθνικιστική κορόνα, ή ότι άλλο θες,
εκτός από γλώσσα δεν έχει θέση στην
κουβέντα.
Το φιλότιμο δεν υπάρχει
πουθενά γιατί είναι η έκφραση μιας
ιδιαίτερης ψυχοσύνθετικής συμπεριφοράς
του Έλληνα που δεν αποδίδεται σε άλλη
γλώσσα αφού δεν μπορούν να την καταλάβουν,
όπως υπάρχουν και λέξεις σε οποιαδήποτε
άλλη γλώσσα που ίσως δεν μεταφράζονται
πιστά σε μια άλλη
Αυτό είναι εν μέρη
σωστό, εν μέρη λάθος. Όντως υπάρχουν
λέξεις που περιγράφουν ιδιαίτερες
καταστάσεις που έχουν εμφανιστεί σε
μια ομάδα ανθρώπων, αλλά αφ αν το δούμε
από αυτή την πλευρά, οι μη μεταφράσιμες
λέξεις είναι πάμπολλες. Από την άλλη,
και το φιλότιμο όπως χρησιμοποιείται
στην σημερινή γλώσσα είναι πολύ αμφίβολο
αν έχει σχέση με την χρήση του στην
αρχαία Ελληνική γλώσσα. Από την άλλη,
οι μεταφραστές δεν προσπαθούν να βρουν
μια ακριβή μετάφραση λέξης αλλά κυρίως
νοήματος.
Οπότε αν ρωτήσουμε τους πιο ειδικούς, ίσως μπορούμε να βρούμε πολλές κατάλληλες μεταφράσεις για την λέξη.
Για παράδειγμα στο φόρουμ λεξικολογίας η αδυναμία μετάφρασης του όρου θεωρείται μάλλον μύθος και προτείνονται διάφορες μεταφράσεις με καταλληλότητα ανάλογα με την περίπτωση. (Αν και επισημαίνεται από ένα συνομηλητή το πρόβλημα των ειδικών συνθηκών που παράγουν ιδιέτερες σημασίες στην γλώσσα μιας ομάδος).
Οπότε αν ρωτήσουμε τους πιο ειδικούς, ίσως μπορούμε να βρούμε πολλές κατάλληλες μεταφράσεις για την λέξη.
Για παράδειγμα στο φόρουμ λεξικολογίας η αδυναμία μετάφρασης του όρου θεωρείται μάλλον μύθος και προτείνονται διάφορες μεταφράσεις με καταλληλότητα ανάλογα με την περίπτωση. (Αν και επισημαίνεται από ένα συνομηλητή το πρόβλημα των ειδικών συνθηκών που παράγουν ιδιέτερες σημασίες στην γλώσσα μιας ομάδος).
shame someone into doing something /
out of doing something, π.χ.
She shamed him into giving more money for the fund raising. (Ρίζου)
put someone on his mettle (κάνω κάποιον να βάλει τα δυνατά του, να δείξει τι αξίζει)
The loss of the first round put him on his mettle to win the match. (RHU)
Την έκφραση αυτή χρησιμοποιεί και ο Aubrey de Selincourt όταν μεταφράζει την Αλεξάνδρου Ανάβαση του Αρριανού.
καὶ γάρ τι καὶ ὑπέρογκον ὑπὸ τῶν βαρβάρων λεχθὲν ἐς φιλοτιμίαν ξὺν ὀργῇ ἐμβεβλήκει Ἀλέξανδρον.
In point of fact the reason for his determination was something the natives had said, an offensive bit of bragging which made him angry and put him on his mettle.
............
appeal to someone's sense of honour (justice / dignity / duty)
...................
Μ'αρέσει το sense of honour, και προτείνω επίσης το integrity, δείτε και το παρακάτω άρθρο.
http://webs.csu.edu/~amakedon/articl...l#On Ancient
..................
έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια, made an earnest effort
αν ήταν έστω και λίγο φιλότιμος, if he had a spark of pride in him
φιλοτιμήθηκε και έδωσε περισσότερα χρήματα για τον έρανο, he was shamed into giving more money for the fund-raising
She shamed him into giving more money for the fund raising. (Ρίζου)
put someone on his mettle (κάνω κάποιον να βάλει τα δυνατά του, να δείξει τι αξίζει)
The loss of the first round put him on his mettle to win the match. (RHU)
Την έκφραση αυτή χρησιμοποιεί και ο Aubrey de Selincourt όταν μεταφράζει την Αλεξάνδρου Ανάβαση του Αρριανού.
καὶ γάρ τι καὶ ὑπέρογκον ὑπὸ τῶν βαρβάρων λεχθὲν ἐς φιλοτιμίαν ξὺν ὀργῇ ἐμβεβλήκει Ἀλέξανδρον.
In point of fact the reason for his determination was something the natives had said, an offensive bit of bragging which made him angry and put him on his mettle.
............
appeal to someone's sense of honour (justice / dignity / duty)
...................
Μ'αρέσει το sense of honour, και προτείνω επίσης το integrity, δείτε και το παρακάτω άρθρο.
http://webs.csu.edu/~amakedon/articl...l#On Ancient
..................
έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια, made an earnest effort
αν ήταν έστω και λίγο φιλότιμος, if he had a spark of pride in him
φιλοτιμήθηκε και έδωσε περισσότερα χρήματα για τον έρανο, he was shamed into giving more money for the fund-raising
Όπως βλέπουμε η λέξη
μάλλον επιδέχεται μετάφραση, ο ισχυρισμός
ότι είναι "δική μας υπόθεση" το
φιλότιμο, έχει αρκετή υπερβολή.
Ανάλογα νομίζω ότι μπορούμε να βρουμε αρκετές λέξεις για το implosion, ίσως να μας δυσκολέψει πιο πολύ το boot, το router, το modem ή το home, αλλά το να υπάρχουν λέξεις χωρίς εύκολη ακριβή μετάφραση δεν βλέπω τι σημασία έχει για την κουβέντα.
Ανάλογα νομίζω ότι μπορούμε να βρουμε αρκετές λέξεις για το implosion, ίσως να μας δυσκολέψει πιο πολύ το boot, το router, το modem ή το home, αλλά το να υπάρχουν λέξεις χωρίς εύκολη ακριβή μετάφραση δεν βλέπω τι σημασία έχει για την κουβέντα.
http://www.sarantakos.com/language/hquest2.html
ένα κείμενο που διατείνεται ότι υπάρχει κάποιο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών ονόματι Hellenic Quest που το παρήγαγε η Apple και το διαφημίζει το CNN
......
Για παράδειγμα, σχεδόν ατόφιο ψέμα είναι ότι η Apple παράγει πρόγραμμα εκμάθησης της ελληνικής που λέγεται Hellenic Quest. Στις μέρες μας, που «ουδέν κρυπτόν εις το Διαδίκτυον», για να παραφράσουμε την παλιά ρήση, αν μια πασίγνωστη και πανίσχυρη εταιρεία του χώρου της πληροφορικής όπως η Apple αρχίσει την παραγωγή ενός προγράμματος, αυτό είναι εντελώς αδύνατο να μην αναφερθεί στις ιστοσελίδες της και στον ειδικό Τύπο. Κι όμως, αν δώσετε σε μια μηχανή αναζήτησης τις λέξεις «Hellenic Quest» θα δείτε ότι όλες ανεξαιρέτως οι αναφορές στο ανύπαρκτο αυτό πρόγραμμα προέρχονται από αναδημοσιεύσεις του αρχικού κειμένου ή κάποιας παραλλαγής του. Καμιά μη ελληνική αναφορά δεν υπάρχει, και το κυριότερο αναφορά δεν υπάρχει από την ίδια την Apple, για τον απλούστατο λόγο ότι η Apple δεν έχει και ποτέ δεν είχε πρόγραμμα Hellenic Quest. Άλλωστε, ο Τζον Σκάλι (John Sculley), δηλώσεις του οποίου μεταφέρει το Λερναίο κείμενο, εδώ και πολλά χρόνια δεν είναι πρόεδρος της Apple! Ήταν πρόεδρος της εταιρείας αυτής έως το 1993, αλλά από τότε παραιτήθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Στιβ Τζομπς (Steve Jobs). Προφανώς η συγγραφέας του κειμένου δεν πληροφορήθηκε, τόσα χρόνια μετά, την αλλαγή ηγεσίας, ούτε οι αναμεταδότες του!
..............
Ωστόσο, είπα πιο πάνω ότι τα περί Apple είναι «σχεδόν ατόφιο» ψέμα. Γιατί σχεδόν; Επειδή, όπως πρώτος επισήμανε ο ιστολόγος Μανώλης Παρούσης, υπάρχει ένα πρόγραμμα εκμάθησης της αγγλικής γλώσσας που λέγεται English Quest 2000. Το πρόγραμμα αυτό, που στην αρχική του έκδοση ήταν για υπολογιστές Mac (να η σχέση με την Apple!) χρησιμοποιεί πράγματι πολυμέσα για την εκμάθηση, μεταξύ άλλων και δελτία ειδήσεων του CNN (να η σχέση με το CNN!). Τώρα, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν εδώ λειτούργησε κάποιο ιδιαιτέρως διεστραμμένο «σπασμένο τηλέφωνο» που μετέτρεψε το πρόγραμμα εκμάθησης της αγγλικής, που τρέχει σε υπολογιστές της Apple και χρησιμοποιεί υλικό του CNN, σε πρόγραμμα εκμάθησης της ελληνικής που το παρήγαγε η Apple και διαφημίζεται από το CNN, ή αν, αντιθέτως, ο αρχικός συντάκτης του κειμένου χάλκευσε εν ψυχρώ τις πληροφορίες έχοντας πλήρη συνείδηση της λαθροχειρίας του· ούτε και έχει σημασία. Σημασία έχει ότι τα περί Hellenic Quest, Apple και δηλώσεων Σκάλι υπάρχουν μόνο στη φαντασία του συντάκτη και επιζούν στον εικονικό κόσμο του Διαδικτύου χάρη σε άφθονες άκριτες αναδημοσιεύσεις.
ένα κείμενο που διατείνεται ότι υπάρχει κάποιο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών ονόματι Hellenic Quest που το παρήγαγε η Apple και το διαφημίζει το CNN
......
Για παράδειγμα, σχεδόν ατόφιο ψέμα είναι ότι η Apple παράγει πρόγραμμα εκμάθησης της ελληνικής που λέγεται Hellenic Quest. Στις μέρες μας, που «ουδέν κρυπτόν εις το Διαδίκτυον», για να παραφράσουμε την παλιά ρήση, αν μια πασίγνωστη και πανίσχυρη εταιρεία του χώρου της πληροφορικής όπως η Apple αρχίσει την παραγωγή ενός προγράμματος, αυτό είναι εντελώς αδύνατο να μην αναφερθεί στις ιστοσελίδες της και στον ειδικό Τύπο. Κι όμως, αν δώσετε σε μια μηχανή αναζήτησης τις λέξεις «Hellenic Quest» θα δείτε ότι όλες ανεξαιρέτως οι αναφορές στο ανύπαρκτο αυτό πρόγραμμα προέρχονται από αναδημοσιεύσεις του αρχικού κειμένου ή κάποιας παραλλαγής του. Καμιά μη ελληνική αναφορά δεν υπάρχει, και το κυριότερο αναφορά δεν υπάρχει από την ίδια την Apple, για τον απλούστατο λόγο ότι η Apple δεν έχει και ποτέ δεν είχε πρόγραμμα Hellenic Quest. Άλλωστε, ο Τζον Σκάλι (John Sculley), δηλώσεις του οποίου μεταφέρει το Λερναίο κείμενο, εδώ και πολλά χρόνια δεν είναι πρόεδρος της Apple! Ήταν πρόεδρος της εταιρείας αυτής έως το 1993, αλλά από τότε παραιτήθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Στιβ Τζομπς (Steve Jobs). Προφανώς η συγγραφέας του κειμένου δεν πληροφορήθηκε, τόσα χρόνια μετά, την αλλαγή ηγεσίας, ούτε οι αναμεταδότες του!
..............
Ωστόσο, είπα πιο πάνω ότι τα περί Apple είναι «σχεδόν ατόφιο» ψέμα. Γιατί σχεδόν; Επειδή, όπως πρώτος επισήμανε ο ιστολόγος Μανώλης Παρούσης, υπάρχει ένα πρόγραμμα εκμάθησης της αγγλικής γλώσσας που λέγεται English Quest 2000. Το πρόγραμμα αυτό, που στην αρχική του έκδοση ήταν για υπολογιστές Mac (να η σχέση με την Apple!) χρησιμοποιεί πράγματι πολυμέσα για την εκμάθηση, μεταξύ άλλων και δελτία ειδήσεων του CNN (να η σχέση με το CNN!). Τώρα, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν εδώ λειτούργησε κάποιο ιδιαιτέρως διεστραμμένο «σπασμένο τηλέφωνο» που μετέτρεψε το πρόγραμμα εκμάθησης της αγγλικής, που τρέχει σε υπολογιστές της Apple και χρησιμοποιεί υλικό του CNN, σε πρόγραμμα εκμάθησης της ελληνικής που το παρήγαγε η Apple και διαφημίζεται από το CNN, ή αν, αντιθέτως, ο αρχικός συντάκτης του κειμένου χάλκευσε εν ψυχρώ τις πληροφορίες έχοντας πλήρη συνείδηση της λαθροχειρίας του· ούτε και έχει σημασία. Σημασία έχει ότι τα περί Hellenic Quest, Apple και δηλώσεων Σκάλι υπάρχουν μόνο στη φαντασία του συντάκτη και επιζούν στον εικονικό κόσμο του Διαδικτύου χάρη σε άφθονες άκριτες αναδημοσιεύσεις.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)