Άσκηση εύρεσης ερωμένης - εραστή - συντρόφου

Μια και τυγχάνω ετερόφυλος και άρσενικός γράφω στο ανάλογο πρόσωπο. Αλλά τα ίδια ισχύουν και για το άλλο φύλο. Ίσως με ελάχιστες διαφοροποιήσεις.

Το γιατί το βάζω στη μεταφυσική θα το καταλάβετε πιο κάτω.
Η άσκηση δεν έχει αξία για σχέσεις μιας βραδιάς. Ούτε και για όσους αλλάζουν ερωτικό σύντροφο κάθε μήνα. Δυστυχώς έχει αμφίβολα αποτελέσματα και σε περιπτώσεις που υπάρχουν αντικειμενικά προβλήματα - δυσκολίες, για την εύρεση παρτενέρ.
Τα καλύτερα αποτελέσματα τα έχει, σε μέσους ανθρώπους που έχουν μια σχετική δυσκολία να βρουν γκόμενα.

Η τεχνική είναι πολύ απλή και στηρίζεται στην εξής απλή διαπίστωση. Δεν ξέρουμε τι μας γίνεται. Οπότε πως να βγάλουμε και γκόμενα? Φροντίζουμε λοιπόν να καταλάβουμε πέντε πράγματα για μας, μπας και ξεκαθαρίζοντας την θολούρα κτυπήσουμε κάτι καλό!

Παίρνουμε χαρτί και μολύβι και γράφουμε με προσοχή τι χαρακτηριστικά θέλουμε να έχει η μέλλουσα γκόμενα.
Αυτό ήταν. Απλή άσκηση. Μάλλον όχι και τόσο, και εξηγώ σιγά - σιγά το γιατί.
Εννοείται ότι δεν θα το δείξουμε πουθενά, οπότε φροντίζουμε να γράψουμε την αλήθεια. Αν την ξέρουμε...
Αφού γράψουμε το κατεβατό, πρέπει και να το αξιολογήσουμε. Τι είναι το πιο σημαντικό από όλα τα γραφούμενα? Να έχει ξανθά μαλλιά ή τορνευτές γάμπες?
Δεν κάνω πλάκα, αλλά μάλλον έπρεπε πρώτα να εξηγήσω κάτι. Είπαμε γράφουμε τι «θέλουμε». Κάθε άνθρωπος έχει και μερικά "θέλω", δεν έχει σημασία πια είναι αυτά. Εγώ μπορεί να ψάχνω ξανθιές, εσύ μπορώ να φτιάχνεσαι με πτυχιούχους φιλοσοφικής. Δεν έχει καμία σημασία για την άσκηση, η μόνη αξιολόγηση είναι τα «θέλω» μου.
Μάλλον όχι η μόνη. Αφού τα ψαχουλέψετε λιγάκι θα δείτε ότι τα θέλω, έχουν κάποια σχέση και με ανάγκες. Για παράδειγμα, ωραίο το «θέλω» να είναι ανασφαλής, για να κρέμεται από πάνω μου και να μην το κουνάει ρούπι. Αν όμως είμαι και εγώ ανασφαλής ή δεν μπορώ να την σηκώνω, η γκόμενα θα λακίσει στο άψε σβήσε.

Όμως ψάχνουμε πάντα τα θέλω μας και όχι τα πρέπει. Αν βρείτε μια γκόμενα όπως θα έπρεπε να την θέλετε, μάλλον δεν θα την θέλετε εσείς. Σήμερα δεν είσαστε τόσο ηθικός άνθρωπος, όσο θεωρείται, ότι θα έπρεπε να είστε. Αύριο που θα εξελιχθείτε πνευματικά θα αλλάξουν και τα "θέλω" σας. Μέχρι τότε, το μέγεθος του στήθους και τα βίτσια, είναι σε πρώτη θέση στις επιλογές. Τι σας νοιάζει αν δεν ξέρει να μαγειρεύει ή αν είναι ηθική, εσείς άλλο έχετε στο μυαλό σας. Το βίτσια δεν το έγραψα τυχαία, έτσι....

Γράφουμε λοιπόν ότι μας κατέβει και τα αξιολογούμε. Τα αφήνουμε στην άκρη και τα ξανακοιτάμε σε μια μέρα ή μια βδομάδα ή ένα μήνα ή .... Μα πόσο χρόνο θα πάρει αυτή η γκόμενα για να έρθει?

Από την προσωπική μου εμπειρία, μπορώ να πω ότι μόλις ξεκαθαρίσετε τι στο καλό θέλετε τα πράγματα κυλάνε γρήγορα. Αλλά μερικές φορές αργούμε να ξεκαθαρίσουμε, και δεν έρχεται και στο πιάτο παραγκελιά!

Και δουλεύει. Θα πω τα στοιχεία που ζήτησα όταν έκανα την άσκηση για πρώτη φορά. Κοντή, μελαμψή, με πλούσιο στήθος, γαμψή μύτη, με μαύρα σγουρά μαλλιά, να κρατήσουμε σχέση όσο θα είμαι στο στρατό, να με κάνει να γελάω, Σκορπιός με τον Άρη στον Σκορπιό, ωροσκόπο στον Ιχθύ, και κάτι στον ζυγό (ασχολιώμουν με αστρολογία και αυτά σήμαιναν κάτι.....), κάτι ακατάλληλο για ανηλίκους, και να μένει μέχρι 100 μέτρα από το σπίτι μου. Αν σας φαίνονται αστεία, δεν πειράζει, αυτά ήταν τα "θέλω" μου εκείνη την εποχή, και υπήρχαν λόγοι για κάθε ένα από αυτά. Δεν πήγε άσχημα το πρόγραμμα. Είχε λίγο πλακουτσή μύτη και χωρίσαμε μια βδομάδα πριν απολυθώ από τον στρατό. Κατά τα άλλα, μέσα.
Ίσως βλέπετε μια ελαφρότητα στις επιλογές μου, αργότερα τις άλλαξα. Στην τελευταία, ξεκίνησα από να είμαστε φίλοι. Όμως αυτό ήταν «θέλω», τον χρόνο που το έβαλα, πιο πριν δεν θα ήταν.
Θα αναρωτιέται κανείς, την ήξερα την κοπελιά που έμενε στα 100 μέτρα πριν βάλω το πρόγραμμα? Όχι. Μια ιδιαιτερότητα της άσκησης είναι ότι δεν έχει νόημα να βάζουμε συγκεκριμένα πρόσωπα ή να ξεδιαλέγουμε τα χαρακτηριστικά τους. Δεν δουλεύει έτσι. Αντίθετα άμα είμαστε ήδη κολλημένοι, δύσκολα θα ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε.
(Άμα είμαστε κολλημένοι και δεν μας κάθεται, κατά κανόνα, πάει να πει ότι η περίπτωση δεν παίζει)

Γιατί όμως δουλεύει?
Καλό ερώτημα. Δεν υποστηρίζω ότι υπάρχει κάποια μεταφυσική ντουντούκα, που καλεί τις υποψίφιες. Νομίζω ότι συμβαίνει κάτι άλλο, πιο χειροπιαστό. Όταν ξεκαθαρίζεις τι θες, κινείσαι ασυναίσθητα κατά πάνω του, δεν χαραμίζεις δυνάμεις σε άσκοπες διαδρομές. Και αυτό γίνεται κατανοητό από τους άλλους.
Μια φίλη μου έλεγε ότι κάτι που εκτιμά σε ένα άνδρα, είναι ότι το να την πλησιάζει και να είναι αποφασισμένος να της την πέσει. Η λεγόμενη αδιαφορία και το κολλάει ως γραμματόσημον, δεν είναι το είμαι στο περίπου.

Φανταστείτε ότι στον νοητό σας κόσμο, του κυνηγού, οι ακατάλληλες δεν υπάρχουν πια. Οι στόχοι είναι ξεκάθαροι.
Θα μου πείτε καλά και τα 100 μέτρα ή ο Άρης στον σκορπιό?
Σύμπτωση, αν πάλι παίζει και κάτι μεταφυσικό, δεν με απασχολεί καθόλου. Την δουλειά μου θέλω να κάνω.

Κάτι που ακούω συχνά όταν λέω την άσκηση είναι ότι βάζει πλαίσια και κόβει τον αυθορμητισμό. Πλαίσια υπάρχουν ήδη, με αυτό τον τρόπο, τα κάνω κατανοητά και σπάω μερικά που είναι άχρηστα. Όσο για τον αυθορμητισμό, κάνε την άσκηση και αν σου κάνει κάποια κλικ, σε διαβεβαιώ ότι δεν θα διαστάσεις ούτε λεπτό, εξ αιτίας του προγράμματος.
Βάλε και ότι ίσως μετά ανακαλύψεις ότι είχα κρυμμένα χαρίσματα, που ταίριαζαν με το πρόγραμμά σου. Όπως το έχω πάθει εγώ!

Μην αναλώνεστε σε πολλά. Δεν απαιτούνται σελίδες, από κατεβατά ξεκινάμε. Αλλά τα βασικά είναι που φτιάχνουν στην εικόνα. Τα άλλα είναι σάλτσα.

Ο μεταφυσικός χαρακτήρας του θέματος, καλώς εχόντων των πραγμάτων, στο επόμενο post. Πάντως όποιος είναι βιαστικός ας ρίξει μια ματιά στην απλή άσκηση βαθιάς χαλάρωσης.

Μια απλή άσκηση βαθιάς χαλάρωσης

Τα κατωτέρω απαγορεύονται αυστηρά, σε ανήλικους, σε άτομα με ψυχολογικά ευαίσθητη ισορροπία (πχ κατάθλιψη ή βαρύτερες περιπτώσεις) χωρίς έγκριση γιατρού, σε άτομα με νευρολογικά προβλήματα (πχ. επιληψία) χωρίς έγκριση γιατρού και σε περιπτώσεις που χρησιμοποιούμε ψυχότροπες ουσίες (πχ. χασίς, αντικαταθλιπτικά). Το εννοώ ότι απαγορεύονται.
Όταν ο εγκέφαλος βρίσκεται σε βαθιά χαλάρωση χωρίς κοιμόμαστε, ξεκλειδώνονται νοητικές δομές και συνειρμοί, πρέπει να είμαστε σε καλή ισορροπία, για να μην πάρει δυσάρεστα μονοπάτια.
Ακόμα και αν έχετε άριστη ψυχική και σωματική υγεία, σε περίπτωση που νιώσετε δυσάρεστα διακόψετε αμέσως την άσκηση.
Η βαθιά χαλάρωση έχει κατά κανόνα θετικά αποτελέσματα, αλλά επειδή υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να μην σας πάει, ήρεμα.
Μια απλή άσκηση βαθιάς χαλάρωσης ώστε να βρεθούμε στο επίπεδο Άλφα

Η βαθιά χαλάρωση είναι προϋπόθεση για μια μεγάλη ομάδα ασκήσεων διαλογισμού (αν και κάποιες μορφές διαλογισμού δεν απαιτούν βαθιά χαλάρωση)
Υπάρχουν πολλές ασκήσεις, για να πετύχουμε μια βαθιά χαλάρωση.
Εδώ αναφέρω μια από αυτές, που την έχω χρησιμοποιήσει εκατοντάδες φορές.
Είναι μια παραλλαγή που ξεκινά από την τεχνική του mind control.
Μπορούμε να την ηχογραφήσουμε, να την εκτελούμε με συνοδεία κάποιας μουσικής ή και απλά να φέρνουμε τα βήματα στο νου μας.
Διαλέγουμε ένα χώρο ευχάριστο και ήσυχο, όπου δεν θα μας ενοχλήσει κανείς για την επόμενη περίπου μισή ώρα. Δεν κλείνουμε τα τηλέφωνα, γιατί μπορεί πάντα να υπάρξει μια έκτακτη ανάγκη.
Την κάνουμε καθιστοί, ή και ξαπλωτοί. Ξαπλωτοί είναι κάπως πιο δύσκολο να μείνουμε ξύπνιοι.
Είναι προτιμότερο να έχουμε ελαφρύ στομάχι.
Μερικοί άνθρωποι κρυώνουν όταν χαλαρώνουν, για αυτό ας έχουμε πρόχειρο ένα ελαφρύ σκέπασμα, μέχρι να δούμε πως λειτουργούμε εμείς.
-------------------------------------------------------------------------------
Παρατηρούμε με τα φυσικά μας μάτια τον χώρο που βρισκόμαστε, τους ήχους, και ότι μας φέρνουν οι αισθήσεις μας.
............... (5-10 δευτερόλεπτα)
Αφήνουμε τα βλέφαρα να κλείσουν.
Βρίσκουμε μια άνετη θέση. Μια θέση που μπορούμε να χαλαρώσουμε το σώμα μας τελείως.
Τεντώνουμε την πλάτη μας και ρίχνουμε πίσω το κεφάλι μας για να χαλαρώσουν οι μυς του σβέρκου. (επανερχόμαστε στην άνετη θέση μας)
Αναπνέουμε βαθύτερα, χωρίς προσπάθεια.
-------------(3-5 δευτερόλεπτα)
Ας νιώσουμε το βάρος του σώματός μας που πιέζει το κάθισμά μας.
Ας νιώσουμε που βρίσκεται το δεξί μας πόδι (ιδιοδεκτική αίσθηση)
Ας νιώσουμε που βρίσκεται το αριστερό μας πόδι
Ας νιώσουμε που βρίσκεται το δεξί μας χέρι
Ας νιώσουμε που βρίσκεται το αριστερό μας χέρι.
Ας νιώσουμε την στάση του σώματος μας.
--------------(5-10 δευτερόλεπτα)
Παίρνουμε μια βαθιά αναπνοή και κατά την εκπνοή επαναλαμβάνουμε και οραματιζόμαστε τον αριθμό τρία, τρεις φορές.
Παίρνουμε άλλη μια βαθιά αναπνοή και κατά την εκπνοή επαναλαμβάνουμε και οραματιζόμαστε τον αριθμό δύο, τρεις φορές.
Παίρνουμε ακόμα μια βαθιά αναπνοή και κατά την εκπνοή επαναλαμβάνουμε και οραματιζόμαστες τον αριθμό ένα, τρεις φορές.
----------------(5 – 10 δευτερόλεπτα)
Τώρα βρισκόμαστε στο βασικό επίπεδο χαλάρωσης.
Όταν βρισκόμαστε σε αυτό το επίπεδο οι εξωτερικοί θόρυβοι δεν μας ενοχλούν. Είμαστε όμως προγραμματισμένοι, σε περίπτωση ανάγκης να ανοίξουμε αμέσως τα μάτια μας και να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε κατάσταση.
--------------(5-10 δευτερόλεπτα)
Για να έρθουμε σε ακόμα βαθύτερα και υγιέστερα επίπεδα του νου θα κάνουμε μια αντίστροφη μέτρηση από το δέκα ως το ένα.
Δέκα
---(2 δευτερόλεπτα)
εννέα
---(2 δευτερόλεπτα)
οκτώ
---(2 δευτερόλεπτα)
επτά
---(2 δευτερόλεπτα)
έξη
---(2 δευτερόλεπτα)
πέντε
---(2 δευτερόλεπτα)
τέσσερα
---(2 δευτερόλεπτα)
τρία
---(2 δευτερόλεπτα)
δύο
---(2 δευτερόλεπτα)
ένα
---(3-5 δευτερόλεπτα)
Τώρα είμαστε βαθιά στο επίπεδο ένα.
Από εδώ είμαστε σε θέση να ενεργούμε για οποιονδήποτε σκοπό επιθυμούμε.
Αρκεί αυτός να είναι ωφέλιμος και ευεργετικός για μας και για την ανθρωπότητα.
Κάθε φορά που βρισκόμαστε σε αυτά τα επίπεδα η υγεία μας και οι νοητικές και φυσικές ικανότητες μας θα βελτιώνονται.
Κάθε φορά που βρισκόμαστε σε αυτά τα επίπεδα θα είμαστε σε θέση να παρατηρούμε προσεκτικότερα ότι μας συμβαίνει.
Κάθε φορά που βρισκόμαστε σε αυτά τα επίπεδα θα κατανοούμε καλύτερα τις σχέσεις μας με τους άλλους και τον εαυτό μας.
..........(5 δευτερόλεπτα)


Θα σταματήσω τώρα να μιλάω για να απολαύσουμε αυτή την αίσθηση βαθιάς χαλάρωσης
Όταν ακούσετε πάλι την φωνή μου θα είναι σαν να έχουν περάσει ώρες σε αυτή την αναζωογονητική κατάσταση.
......................
(5 λεπτά έως μισή ώρα. Τα δεκαπέντε είναι ένα μέσο νούμερο.)
(κατά την διάρκεια αυτού του διαστήματος μπορεί να εκτελούμε κάποια νοητική άσκηση οραματισμού, ή να μένουμε σε μια σχετική νοητική σιγή, που είναι ποιο δύσκολο)
......................
Ας νιώσουμε πάλι το βάρος του σώματός μας να πιέζει το κάθισμα.
Τεντωνόμαστε και ανοίγουμε τα μάτια μας.
Ας παρατηρήσουμε για λίγο τον χώρο που βρισκόμαστε.

Σκέψεις με αφορμή την διαδήλωση και τους βανδαλισμούς, στις 12/2/2012

Είναι απαράδεκτο να εμφανίζονται φαινόμενα βανδαλισμών στο κέντρο της Αθήνας και οι πολίτες να ταλαιπωρούνται με διαδηλώσεις. Είναι χρέος της πολιτείας να ικανοποιήσει τα όποια δίκαια αιτήματα των διαμαρτυρόμενων και να εξηγήσει με επαρκείς αιτιάσεις γιατί δεν μπορούν να ικανοποιηθούν όποια είναι αδύνατο να ικανοποιηθούν. Έτσι ώστε χωρίς προσφυγή σε βία να εκλείψουν αυτά τα φαινόμενα.Η πλήρης αποτυχία των κυβερνήσεων, που αποδεικνύεται με την παρούσα εξέλιξη, καθιστά τις κυβερνήσεις ηθικούς αυτουργούς των βανδαλισμών, που αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου μπροστά στα προβλήματα που μας οδήγησαν, είτε λόγο ανικανότητας είτε λόγο προσωπικών ανήθικων επιδιώξεων.

Ο σημαντικός αριθμός των διαδηλωτών, και η αυξανόμενη ανοχή ή συμμετοχή σε βίαιη δράση, σηματοδοτούν μια γενικότερη στροφή της κοινωνίας που εκδηλώνεται και με σημαντικές διαρροές ψηφοφόρων στις δημοσκοπήσεις από τα δύο καθεστωτικά κόμματα. Η αυξανόμενη συμμετοχή καθιστά άκυρες τις απόψεις περί μπαχαλάκιδων και κατ όνομα αναρχικών, ήτοι μιας προβληματικής μειοψηφίας που αρέσκεται στην δημιουργία καταστροφών, κάτι που θα δικαιολογούσε την λήψη κατασταλτικών μόνο μέτρων.
Άλλωστε τα κατασταλτικά μέρα στην Ελλάδα στρέφονται μόνιμα ενάντια στις πλέον ήσυχες ομάδες διαδηλωτών, στοχεύοντας καθαρά στην τρομοκράτηση και καταστρατήγηση του δικαιώματος της διαμαρτυρίας. Με αποτέλεσμα να δικαιολογείτε η υπόθεση ότι η εμφάνιση βανδαλισμών είναι προσδοκώμενη από τις ομάδες εξουσίας, ώστε να νομιμοποιείται η καταστολή της διαμαρτυρίας και η κρατική τρομοκρατία, και από αυτό το σημείο μέχρι την υπόθεση ότι στα έκτροπα συμμετέχουν ή και παρακινούν προβοκάτορες η απόσταση είναι μικρή.

Η εμφάνιση ενός πλήθους διαδηλωτών της τάξης των 100.000 ή και περισσότερων όπως μερικοί τους υπολογίζουν, προφανώς δεν σημαίνει πλήρη αποδοχή των θέσεων από την Ελληνική κοινωνία. Αλλά και η μη συμμετοχή δεν σημαίνει ότι οι θέσεις όσων δεν συμμετέχουν διαφέρουν ριζικά από τις θέσεις των διαδηλωτών. Για παράδειγμα κάθε ένας που φοβάται την κατασταλτική δράση, που ενδέχεται να φτάσει και σε ποινικοποίηση της διαμαρτυρίας, θα κάτσει σπιτάκι του και θα βρίζει. Το ίδιο και κάθε ένας που θεωρεί τις διαδηλώσεις αναποτελεσματικό μέσο. Το ίδιο και όποιος δεν έχει σωματική αντοχή, έχει άγνοια στο θέμα, έχει σοβαρές υποχρεώσεις, δεν βρίσκεται στην περιοχή, αφήνει τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, είναι πλήρως απογοητευμένος κ.α. Αλλά και όποιος συμφωνεί μερικώς και μόνο με την διαμαρτυρία. Όλοι αυτοί προφανώς δεν διαφωνούν ριζικά και δεν πρέπει να θεωρείται ότι η μη συμμετοχή σημαίνει και απόρριψη των θέσεων.
Ο αυξημένος όμως όγκος, δεν μπορεί να υποτιμηθεί σαν σημασία, μια και είναι θεμιτό να υποθέσουμε ότι υπάρχει και ανάλογη αύξηση στις κατηγορίες των δειλών, όσων απορρίπτουν το μέσο αν και συμφωνούν με το περιεχόμενο, και όσων συμφωνούν μερικώς. Δυστυχώς σήμερα μάλλον και όσων βουλιάζουν στην κατάθλιψη της εναργείας και της φτώχειας.

Και κάτι ακόμα. Πρέπει να θυμόμαστε την περίπτωση της Μαρφίν όχι μόνο σε κάθε διαδήλωση, αλλά σε κάθε περίπτωση που ενδέχεται να προτάσσεται της ασφάλειας, υγείας και σωματικής, νοητικής ακεραιότητας τα οικονομικά συμφέροντα των εργοδοτών. Και να θυμόμαστε ότι αν και οι φυσικοί αυτουργοί δεν είναι γνωστοί, όσοι αδιαφόρησαν για την ασφάλεια άμεσα ή έμμεσα, αφήνοντας εργαζόμενους μέσα σε κτήριο στόχο με ελλειπή μέτρα προστασίας, πυρόσβεσης και εξόδου κινδύνου, και γνωστοί είναι και ποτέ δεν διώχθηκαν. 

Η ανωτερότητα της Ελληνικής γλώσσας. Μύθος ή γεγονός?

Πολλές φορές διαβάζω σχετικά με την ανωτερότητα της Ελληνικής γλώσσας συγκριτικά με τις άλλες γλώσσες των ανθρώπων. Ένα από τα συνηθέστερα χαρακτηριστικά που της αποδίδονται είναι η ιδιαίτερη πλουσιότητα.
Αλλά και πολλά άλλα, από σοβαρά, όπως το ότι έχουν γραφτεί σε αυτήν πολύ ενδιαφέροντα κείμενα, μέχρι τελείως απίθανα ότι είναι η γλώσσα των υπολογιστών.
Η γνώμη μου είναι ότι δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες γλώσσες και ότι τα περί ανωτερότητας αποτελούν αστικό μύθο, που απαντάται συχνά στο διαδίκτυο και όχι μόνο. Φοβάμαι ότι οι περισσότεροι έχουμε γίνει λιγότερο ή περισσότερο θύματά του.
Ο μύθος ονομάστηκε λερναίο κείμενο από τον Σαραντάκο, γιατί όσα κεφάλια και να του "κόψεις" πάντα ξανα-εμφανίζεται και με μερικά νέα.

Ειδικά τώρα για το θέμα της πλουσιότητας, κάποτε ήμουν και εγώ υπέρμαχος αυτής της άποψης. Συνέβει όμως η μακαρίτισα σήμερα αδελφή μου, να κάνει διδακτορικό στην γλωσσολογία, αυτή ξεκίνησε από σχετικά, σχετικό κλάδο. Σχετικά γιατί η γλωσσολογία δεν είναι κλάδος της φιλολογίας, όπως και η θρησκειολογία δεν είναι κλάδος της Θεολογίας. Και η αδελφή μου, συμφωνούσε απόλυτα με τον Σαραντάκο. Που σημειώνω ότι είναι αρκετά αναγνωρισμένος ειδικός.
Το όλο θέμα της πλουσιότητας, έρχεται σε αντίθεση με μια θεμελιακή άποψη της γλωσσολογίας.
Ήτοι, δεν υπάρχουν, φτωχές και πλούσιες γλώσσες. Κάθε γλώσσα είναι ικανή να εκφράσει ότι θέλουν να εκφράσουν οι χρήστες της, και για να πάμε και ένα βήμε πιο πέρα, αν θελήσουν να εκφράσουν μια νέα ιδέα είναι σε θέση να τους προσφέρει το κατάλληλο γλωσικό εργαλείο για να το κάνουν.
Αν ξεκινήσει κανείς από αυτή τη βάση, μάλλον είναι απίθανο να καταλήξει ότι η Ελληνική αποτελεί εξαίρεση και είναι πλουσιότατη.
Όμως αν έχω χρόνο θα κάνω μια επισκόπιση σε άλλο νήμα.

Ίσως η ποιο ενδιαφέρουσα άποψη υπέρ της ανωτερότητας της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται εδώ : http://sites.google.com/site/ellinikiklossa/home .Επιφανείς γλωσσολόγοι στηρίζουν την άποψη της ανωτερότητας της, ενάντια στα συμφέροντα που απεργάζονται την καταστροφή της γλώσσας μας.

------------

Η πληθώρα των αναφερόμενων ποσοστών, των δανείων της Αγγλικής από τα Ελληνικά, κατά πάσα πιθανότητα σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάποιος παραδεδεγμένος και μοναδικός τρόπος εκτίμησης (και ενδεχομένως ότι κανείς σοβαρός επιστήμονας δεν ασχολείται με το θέμα γιατί δεν είναι και σίγουρο ότι έχει καν νόημα).

Για παράδειγμα οι όροι που αφορούν τις διεθνείς ονομασίες ειδών ζώων και φυτών συμπεριλαμβάνονται στην Αγγλική γλώσσα ή σε οποιαδήποτε άλλη, και αποτελούν τελικά μέρος γλώσσας αφού είναι προϊόν παγκόσμιας διεπιστημονικής συμφωνίας και όχι όροι που προέκυψαν από μια γλωσσική εξέλιξη?
Ή στα πόσα δάνεια σταματάμε να μετράμε, και οι ενδιάμεσοι σταθμοί παίζουν ρόλο στην διαμόρφωση του αποτελέσματος?
Ή μια παραγόμενη λέξη που αφορά έννοια μη υπάρχουσα στην Ελληνική γλώσσα, αλλά χρησιμοποιούσα Ελληνικές ρίζες που θα αποδοθεί?
Ή μια σύνθετη λέξη από Ελληνική και λατινική ρίζα που αποδίδεται?
Ή, ενδιαφερόμαστε για λέξεις ειδικού λεξιλογίου ή μόνο για λέξεις της καθομιλουμένης?
Σε αυτά τα πλαίσια αοριστίας κάθε ένας που έχει ιδεολογική προτίμηση στο αποτέλεσμα (και δεν αναφέρομαι στον Νέαρχο) μπορεί να καταλήξει σε νούμερα κατά το δοκούν.
Όχι ότι έχει σημασία για το θέμα του νήματος αλλά από ότι βρήκα πάντως στο σύνολο των περίπου 600.000 λέξεων του OED, οι λέξεις που έχουν Ελληνική ετυμολογία είναι περίπου 18675 * ήτοι κάτω από το 5% που ανέφερε η σκάρλετ. Με τι μεθοδολογία καταλήγει στο νούμερο δεν ξέρω. Εδώ θα ήταν ενδιαφέρον να αναρωτηθεί κανείς πόσες ξενικές λέξεις βρίσκονται σε ευρεία χρήση σήμερα στην γλώσσα μας. Δεν νομίζω όμως ότι έχει γίνει κάποια ανάλογη στατιστική.

Αλλά τι σχέση έχει ο αριθμός των Ελληνικών δανείων στην Αγγλική γλώσσα, με τον φημολογούμενο υπερ-πλούτο** της γλώσσας μας.
Και πως το "γεγονός" ή "μη γεγονός", της πλουσιότητας, αναιρεί την συναισθηματική ένταση και απροθυμία να εξεταστούν άλλες απόψεις, που χαρακτηρίζει το θέμα ως ταμπού για μια μερίδα ανθρώπων?



* http://media.wiley.com/product_data/...05190248-7.pdf
In the figures for the second edition of the Oxford English Dictionary quoted by Hughes (2000: 370), English has 50,725 borrowings from Latin, 37,032 from French and 18,675 from Greek. Among what we are calling the minor languages, some are, not surprisingly, more minor than others: English has, at one end of the scale, 12,322 words of German origin, 7,893 from Italian, 6,286 from Dutch and 5,795 from Spanish

** Μαρία Κακριδή Επίκουρη Καθηγήτρια Φιλοσοφική Σχολή "Σχετικά με το θέμα της ισοτιμίας των γλωσσών Πλούσιες και φτωχές γλώσσες"
..............Δεδομένου λοιπόν ότι όλες οι γλώσσες του κόσμου, χωρίς εξαίρεση, εμφανίζουν τις ίδιες κατηγορίες στοιχείων και ιδιοτήτων και λειτουργούν με τις ίδιες διαδικασίες, η όποια έλλειψη ισορροπίας τις διακρίνει στο μυαλό των ανθρώπων μπορεί να εξηγηθεί μόνο σε σχέση με το κύρος του πολιτισμού που εκφράζει η καθεμία. Oι πολιτισμοί όμως είναι και αυτοί αποτέλεσμα ιστορικών και κοινωνικοοικονομικών συγκυριών και δεν μπορούν να αξιολογούνται έξω από την κοινωνία και τις συνθήκες που τους γέννησαν. Και οπωσδήποτε δεν νοείται να αξιολογούνται ως δημιούργημα "ανώτερων" φυλών. Όπως δεν υπάρχουν "ανώτερες" φυλές αλλά μόνο φυλές διαφορετικές μεταξύ τους, έτσι δεν υπάρχουν και "ανώτερες" γλώσσες ως έκφραση "ανώτερων" πολιτισμών. Υπάρχουν μόνο γλώσσες που διαφέρουν μεταξύ τους ως προς τα επιμέρους στοιχεία τους, όχι όμως ως προς τα γενικά χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες που συνιστούν το φαινόμενο γλώσσα. Aν οι γλώσσες ενσωματώνουν την ιστορία και τον πολιτισμό της κοινότητας που τις χρησιμοποιεί, το κάνουν όλες με τα ίδια γλωσσικά μέσα. Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία ή αξιολογική ιεράρχηση βασίζεται σε εξωγλωσσικές συμβολικές επενδύσεις που ανάγονται εντέλει στο χώρο του ρατσισμού, των αντιεπιστημονικών και αυθαίρετων διακρίσεων δηλαδή, αναπαράγοντας τις μεθόδους του και στο πεδίο της γλώσσας. Aπό αυτήν την άποψη είναι -και εδώ- επικίνδυνες.

Συχνά μας διαφεύγει ότι όταν μιλάμε για ανωτερότητα υπονοούμε κάποιες φορές και κατωτερότητα. Και μια και κάποια έθνη δεν έχω λόγο να υποθέτω ότι είναι εξ ορισμού κατώτερα, είμαι κάπως επιφυλακτικός με θεωρίες που πλασάρουν κάποιες γλώσσες (που αποτελούν βασικό εθνολογικό χαρακτηριστικό) σαν ανώτερες.

έχουν λοιπόν οι Έλληνες την κατάλληλη λέξης για το μόντεμ!
Φυσικά και την έχουν, είναι το "μόντεμ". Όπως και για το "ζακέτα" έχουν το "ζακέτα". Κανένα πρόβλημα.

Ναι και τώρα είναι δικές μας, ανοίκουν και στην γλώσσα μας. Είναι μέρος της επικοινωνίας μας, τις χρησιμοποιούμε. Η γλώσσα δεν είναι ένα στατικό πράγμα που δεν επιδέχεται μεταβολές. Οπότε η φωτογραφία είναι μεν λέξη με ετυμολογικές ρίζες στην Ελληνική αλλά αποτελεί και μέρος της Αγγλικής γλώσσας, όπως και η ζακέτα της Ελληνικής. Μάλιστα εδώ υπάρχει και ένα άλλο σημαντικό σημείο, η φωτογραφία εμφανίζεται σαν εφεύρεση έξω από την Ελλάδα, είναι αδόκιμο η ετοιμολογία μόνη να αποδώσει την λέξη στα Ελληνικά, μια και πρωτοεμφανίζεται η ίδια η έννοια έξω, σε αντίθεση με κάποιες λέξεις που όντως εμφανίζονται στα αρχαία Ελληνικά για πρώτη φορά?
Ανάλογο το πρόβλημα και για την λέξη πιρούνι. Το πιρούνι ήταν άγνωστο στην αρχαία Ελλάδα, και εισήχθη πολύ αργότερα. Γιατί λοιπόν να αποδεχθούμε για μια λέξη ξενικής προέλευσης ως έννοια, την λέξη πείρω ως ορθογραφική κατεύθυνση και όχι να αποδεχθούμε ότι η λέξη περιορίζεται στην ακουστική αξία του "ι", μια και επί πλέον γνωρίζουμε ότι η αποδεκτή ορθογραφία μεταβάλετε κατά την πάροδο των αιώνων ακολουθώντας με υστέρηση την λεκτική έκφραση.
Η λέξη πιρούνι είναι δηλωτική και της άποψης ότι οι γλώσσες είναι σε θέση να κατασκευάζουν λέξεις όταν οι χρήστες τους συναντούν νέες έννοιες.

σημ. ο Francisco Adrados είτε δεν έχει δει το εξελικτικό δένδρο των γλωσσών με την μορφή που σήμερα είναι παραδεκτό, είτε το πλέον πιθανό, αν είναι όντως γλωσσολόγος, έχουν παρερμηνευτεί τα λόγια του, από Λερναι-ιστές.

Ευτυχώς οι γελοιότητες του τύπου αντί για λάστιχο (αυτοκινήτου) επίσωστρον, αφορούν μερικούς μόνο τύπους "Gus Portokalos" με το kimono από τον χειμώνα....
Αλλά και να μην είχαν οι Έλληνες (ή κάποιες άλλες γλωσσικές ομάδες, μέσω δανείου κατάλληλη λέξη,) όπως ξέρουμε από την γλωσσολογία, όλες ανεξαιρέτως οι γλώσσες, θα ήταν σε θέση να την παράγουν. Ακριβώς γιατί αυτή είναι η φύση της γλώσσας, να μπορεί να παράγει λέξεις για να ονομάσει όντα
Και αυτό είναι όχι απλώς επιβεβαιωτική ένδειξη, αλλά απόδειξη για την ισότιμη αξία όλων των γλωσσών.

Επείδή τα περί ανωτερότητας της Ελληνικής γλώσσας είναι μια άκριτη στάση που καταλήγει να υποτιμά τους Έλληνες, καλό είναι να προσέχουμε ώστε να μην αναπαράγουμε ότι θα ήθελαν ή φαντάζονται μερικοί ότι είναι η γλώσσα μας.

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις. είναι από την Ελληνική γλώσσα. (βιβλίο Γκίνες).

Υποθέτω ότι αναφέρεται στο ποιο κάτω δημοσίευμα της ελευθεροτυπίας http://www.enet.gr/?i=news.el.articl...740&ref=search

..........
Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Επικοινωνίας από την εταιρεία δημοσκοπήσεων ALCO προέκυψε ότι το 64,8% των κατοίκων της Αττικής χρησιμοποιεί ξενόφερτες λέξεις, όπως επίσης το 60,9% των αναγνωστών αθλητικών εφημερίδων, το 55,8% των ιδιωτικών υπαλλήλων και το 51,4% ατόμων που παρακολουθούν 4-5 ώρες ημερησίως τηλεόραση.
Κι όμως η ελληνική γλώσσα αναφέρεται στο βιβλίο Γκίνες ως η πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου με 5 εκατομμύρια λέξεις, ενώ η αγγλική, που χρησιμοποιούμε κατά κόρον, έχει μόνο 490.000 λέξεις και φέρεται να έχει δανειστεί από την ελληνική 41.615 λέξεις (λεξικό Γουέμπστερ).

Πρόκειται για μια άποψη που αποδίδεται στον ακαδημαϊκό (εφαρμοσμένων θετικών επιστημών) κ. Κουνάδη. Το βιβλίο Γκίνες από όσο ξερω γράφει ότι η πλουσιότερη είναι η Αγγλική γλώσσα. Αν αμφιβάλεις επειδή μπορώ να βρω το βιβλίο δωρεάν να πάω μια βόλτα από την Χρυσή Πένα, που είναι ο εκδοτικός οικος να το βρω.
Τώρα για τα 41615 ήδη έχω δείξει το πρόβλημα της καταμέτρησης, οπότε δεν ξέρω τι νόημα έχει η αναφορά ακόμα και να το γράφει το βιβλίο Γκινες, και να υποθέσουμε ότι αναπαράγει μια σοβαρή άποψη. Με τι κριτήρια καθορίστηκε ο αριθμός και γιατί μας λέει το οτιδήποτε για την αξία της Ελληνικής ή την απαξία της Αγγλικής γλώσσας.
Αλλά τι να λέμε ο Κουνάνης πήρε το λερναίο κείμενο http://www.paron.gr/v3/new.php?id=39...-04-05%200:0:0 και ρεζιλεύτηκε ως ακαδημαϊκός.

Και μια διασκεδαστική άποψη από Άγγλους εθνικιστές. Η αγγλική γλώσσα είναι ανώτερη των άλλων γιατί εμφανίζει αξεπέραστη αφομοιωτική ικανότητα. Αν θυμάμαι ανάλογη άποψη είχε για τα Ελληνικά ο δημοτικιστής Ψυχάρης.

Βέβαια η δημοσίευση είναι της πλάκας μια και υποθέτει ότι το το 35,2% είναι ψεύτες ή ηλίθιοι. Εκτός και αν αυτοί δεν χρησιμοποιούν τη λέξη ζακέτα, σπίτι, πατάτες και ένα κάρο άλλες ξενόφερτες. Άσε που ο Κουνάδης ζει μάλλον στην πρώιμη εποχή του dos και νομίζει ότι το σύνολο της αλληλογραφίας με email γίνεται στα φραγκολεβαντίνικα.

Δεν υπάρχει κάποια γλώσσα που να είναι λιγότερο ανεπτυγμένη από άλλη. Ειδικά αν ομιλείται από ένα ικανό αριθμό ανθρώπων, (και να είναι μικρός ο αριθμός, πάλι δεν νοείται σαν υπανάπτυκτη).
Κάθε γλώσσα έχει εξ ίσου με όλες τις άλλες, την ικανότητα να διατυπώσει όλες τις έννοιες, που θέλουν να διατυπώσουν οι ομιλητές της.
Η παραγωγή των λέξεων σε όλες τις γλώσσες ως προς την σημασία των ριζών τους θεωρείται αυθαίρετη. Από τις ρίζες και μετά, η γλωσσολογία αναγνωρίζει λογική δομή.
Τέλος η αγγλική γλώσσα έχει σήμερα μάλλον τον μεγαλύτερο αριθμό λέξεων, κάτι αναμενόμενο λόγο των πολλών και διαφορετικών ομάδων που την χρησιμοποιούν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι από την φύση της "πλουσιότερη" από άλλες που έχουν μικρότερο αριθμό λέξεων, αλλά ότι οι σημερινοί ομιλητές της είχαν την ανάγκη να δημιουργήσουν περισσότερες λέξεις. Αν αύριο οι ομιλητές των Σουαχίλι, χρειαστούν περισσότερες λέξεις από την αγγλική, η γλώσσα τους είναι σε θέση να τις δημιουργήσει (τυχαίο, δεν ξέρω πόσες λέξεις έχουν τα Σουαχίλι).

Σε μια γλώσσα μπορεί να είναι γραμμένα εκατομμύρια περισπούδαστα κείμενα και σε μια άλλη ούτε καν να έχει γραπτό λόγο. Και οι δύο γλώσσες παράγουν, ενσωματώνουν και χρησιμοποιούν, σε κάθε περίοδο τις λέξεις που χρειάζονται οι χρήστες τους. Πως μπορεί να οριστεί μια γλώσσα σαν ποιο πλούσια από την στιγμή που μπορεί να αποδώσει κάθε έννοια. Και μπορεί γιατί αν δεν έχει κάποια την φτιάχνει (ή την δανείζεται). Είναι σαν να λες ότι μια τράπεζα που έχει μηχανή που κόβει όσο χρήμα χρειάζεται, είναι φτωχότερη από μια άλλη που επίσης κόβει όσο χρήμα χρειάζεται.

και μια μικρή προσθήκη από ένα ποιο ειδικό από μένα στο θέμα :

Διότι βέβαια, κάθε γλώσσα έχει χαρακτηριστικά που οι άλλες δεν τα έχουν -είναι κωμικό ή μάλλον θλιβερό να απομονώνεται ένα χαρακτηριστικό (όπως η ευκτική) και να θεωρείται ένδειξη τελειότητας. Για παράδειγμα, τα βουλγαρικά έχουν δυο παρακειμένους, κι έτσι μπορούν να δηλώνουν και την επανάληψη στο παρελθόν: έχω πει, έχω πει πολλές φορές, σαν να λέγαμε στα ελληνικά «έχω λέει». Ή τα ισπανικά έχουν υποτακτική και στον μέλλοντα (που δεν είχαν ούτε τα λατινικά), ενώ τα γαλλικά, τα ισπανικά και τα ιταλικά έχουν έναν ακόμα παρελθοντικό χρόνο (passé anterieur, pretérito anterior και trapassato remoto, αντίστοιχα) πέρα από τον υπερσυντέλικο (αν και πρέπει να πούμε ότι οι χρόνοι αυτοί εμφανίζονται μόνο σε παλιότερα κείμενα, διότι, βλέπετε, έχουν αρχίσει και οι φράγκοι να… αποβλακώνονται).
Διότι, καθόλου δεν είναι σωστό (αν και είναι αρκετά διαδεδομένη αυτή η πλάνη) ότι όσο πιο πολύπλοκο τυπικό έχει μια γλώσσα, όσο περισσότερες δομές έχει, τόσο «ανώτερη» είναι -και πολύ περισσότερο ότι τόσο ανώτερος είναι ο πολιτισμός που χρησιμοποιεί αυτή τη γλώσσα. Ο Ροΐδης στα Είδωλα αναφέρει πάμπολλα παραδείγματα από γλώσσες των αυτοχθόνων της Αμερικής ή της Αυστραλίας που έχουν “ένδειαν λεκτικού και πολυτέλειαν τύπων”, που έχουν δεκαπέντε πτώσεις αντί των πέντε της αρχαίας ελληνικής (και των έξι της λατινικής ή των εφτά της σανσκριτικής), για τους Αλγκονγκίνους της Αμερικής που έχουν όχι μόνο ευκτική αλλά και: δεικτική, ικετική και διστακτική έγκλιση, για γλώσσες του Ειρηνικού που έχουν όχι μόνο δυικό αλλά και τριικό αριθμό ή τετραδικό.
Αντίθετα, βλέποντας ότι όλες οι ευρωπαϊκές γλώσσες βαίνουν προς την απλοποίηση (χάνονται χρόνοι, πτώσεις, εγκλίσεις) ίσως πρέπει να σκεφτούμε μήπως αυτό είναι μια φυσική τάση, που εκδηλώνεται όσο περισσότερο προοδεύουν οι πολιτισμοί, πράγμα που το βλέπουμε πιο έκδηλα στην αγγλική γλώσσα, που είναι σχεδόν άκλιτη ή πάντως έχει πολύ λιγότερους λεκτικούς τύπους από τις αρχαίες γλώσσες.
Βέβαια, εμείς που μιλάμε νέα ελληνικά έχουμε κόμπλεξ αιώνων, θεωρώντας τη νέα γλώσσα εξορισμού κατώτερη, οπότε και την απλοποίηση που έρχεται σαν λογική και αβίαστη συνέπεια της παρόδου του χρόνου την έχουμε πάρει από φόβο και τη θεωρούμε στην καλύτερη περίπτωση ένδειξη παρακμής και στη χειρότερη έργο σκοτεινών ανθελληνικών κύκλων. Σε πολλούς μάλιστα αρέσει να ξεγελιούνται και να προσπαθούν να πιστέψουν π.χ. ότι, επειδή η ελληνική γλώσσα είναι κλιτή, αυτό μας κάνει ευφυέστερους, έτσι εκ γενετής, από κληρονομικό δικαίωμα, και χωρίς να χρειαστεί να κουνήσουμε το δαχτυλάκι μας. Μάλιστα, αν πιστέψουμε τον λυκειάρχη που μιλάει στο πιο κάτω βιντεάκι (και ο οποίος, παρέμπ, δεν δέχεται τον μύθο των εκατομμυρίων λέξεων!), η δομή της ελληνικής γλώσσας μάς κάνει περίπου 20 φορές ευφυέστερους από τους Άγγλους, μόνο και μόνο επειδή γεννηθήκαμε με μητρική γλώσσα τα ελληνικά!
http://sarantakos.wordpress.com/2012/01/20/tzirop/ στη σελίδα θα βρείτε και δύο διασκεδαστικά βίντεο για όποιον έχει όρεξη.

Εδώ θα δει κανείς τα κείμενα του Ζολότα
http://de.wikipedia.org/wiki/Xenophon_Zolotas

Και ένα ποιο μνημειώδες του Τσάτσου.
http://www.tovima.gr/opinions/articl...424645&h1=true

Εκείνο που αναρωτιέται κανείς είναι αν φαντάζονται ότι έτσι μιλάνε οι Άγγλοι....

Αλλά δεν είναι ομιλουμένη γλώσσα αλλά διανοητικό πόνημα, ή πλάκα, ή εθνικιστική κορόνα, ή ότι άλλο θες, εκτός από γλώσσα δεν έχει θέση στην κουβέντα.

Το φιλότιμο δεν υπάρχει πουθενά γιατί είναι η έκφραση μιας ιδιαίτερης ψυχοσύνθετικής συμπεριφοράς του Έλληνα που δεν αποδίδεται σε άλλη γλώσσα αφού δεν μπορούν να την καταλάβουν, όπως υπάρχουν και λέξεις σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα που ίσως δεν μεταφράζονται πιστά σε μια άλλη

Αυτό είναι εν μέρη σωστό, εν μέρη λάθος. Όντως υπάρχουν λέξεις που περιγράφουν ιδιαίτερες καταστάσεις που έχουν εμφανιστεί σε μια ομάδα ανθρώπων, αλλά αφ αν το δούμε από αυτή την πλευρά, οι μη μεταφράσιμες λέξεις είναι πάμπολλες. Από την άλλη, και το φιλότιμο όπως χρησιμοποιείται στην σημερινή γλώσσα είναι πολύ αμφίβολο αν έχει σχέση με την χρήση του στην αρχαία Ελληνική γλώσσα. Από την άλλη, οι μεταφραστές δεν προσπαθούν να βρουν μια ακριβή μετάφραση λέξης αλλά κυρίως νοήματος.
Οπότε αν ρωτήσουμε τους πιο ειδικούς, ίσως μπορούμε να βρούμε πολλές κατάλληλες μεταφράσεις για την λέξη.
Για παράδειγμα στο φόρουμ λεξικολογίας η αδυναμία μετάφρασης του όρου θεωρείται μάλλον μύθος και προτείνονται διάφορες μεταφράσεις με καταλληλότητα ανάλογα με την περίπτωση. (Αν και επισημαίνεται από ένα συνομηλητή το πρόβλημα των ειδικών συνθηκών που παράγουν ιδιέτερες σημασίες στην γλώσσα μιας ομάδος).

shame someone into doing something / out of doing something, π.χ.
She shamed him into giving more money for the fund raising. (Ρίζου)
put someone on his mettle (κάνω κάποιον να βάλει τα δυνατά του, να δείξει τι αξίζει)
The loss of the first round put him on his mettle to win the match. (RHU)
Την έκφραση αυτή χρησιμοποιεί και ο Aubrey de Selincourt όταν μεταφράζει την Αλεξάνδρου Ανάβαση του Αρριανού.
καὶ γάρ τι καὶ ὑπέρογκον ὑπὸ τῶν βαρβάρων λεχθὲν ἐς φιλοτιμίαν ξὺν ὀργῇ ἐμβεβλήκει Ἀλέξανδρον.
In point of fact the reason for his determination was something the natives had said, an offensive bit of bragging which made him angry and put him on his mettle.
............
appeal to someone's sense of honour (justice / dignity / duty)
...................
Μ'αρέσει το sense of honour, και προτείνω επίσης το integrity, δείτε και το παρακάτω άρθρο.
http://webs.csu.edu/~amakedon/articl...l#On Ancient
..................
έκανε μια φιλότιμη προσπάθεια, made an earnest effort

αν ήταν έστω και λίγο φιλότιμος, if he had a spark of pride in him

φιλοτιμήθηκε και έδωσε περισσότερα χρήματα για τον έρανο, he was shamed into giving more money for the fund-raising

Όπως βλέπουμε η λέξη μάλλον επιδέχεται μετάφραση, ο ισχυρισμός ότι είναι "δική μας υπόθεση" το φιλότιμο, έχει αρκετή υπερβολή.

Ανάλογα νομίζω ότι μπορούμε να βρουμε αρκετές λέξεις για το implosion, ίσως να μας δυσκολέψει πιο πολύ το boot, το router, το modem ή το home, αλλά το να υπάρχουν λέξεις χωρίς εύκολη ακριβή μετάφραση δεν βλέπω τι σημασία έχει για την κουβέντα.

http://www.sarantakos.com/language/hquest2.html
ένα κείμενο που διατείνεται ότι υπάρχει κάποιο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών ονόματι Hellenic Quest που το παρήγαγε η Apple και το διαφημίζει το CNN
......
Για παράδειγμα, σχεδόν ατόφιο ψέμα είναι ότι η Apple παράγει πρόγραμμα εκμάθησης της ελληνικής που λέγεται Hellenic Quest. Στις μέρες μας, που «ουδέν κρυπτόν εις το Διαδίκτυον», για να παραφράσουμε την παλιά ρήση, αν μια πασίγνωστη και πανίσχυρη εταιρεία του χώρου της πληροφορικής όπως η Apple αρχίσει την παραγωγή ενός προγράμματος, αυτό είναι εντελώς αδύνατο να μην αναφερθεί στις ιστοσελίδες της και στον ειδικό Τύπο. Κι όμως, αν δώσετε σε μια μηχανή αναζήτησης τις λέξεις «Hellenic Quest» θα δείτε ότι όλες ανεξαιρέτως οι αναφορές στο ανύπαρκτο αυτό πρόγραμμα προέρχονται από αναδημοσιεύσεις του αρχικού κειμένου ή κάποιας παραλλαγής του. Καμιά μη ελληνική αναφορά δεν υπάρχει, και το κυριότερο αναφορά δεν υπάρχει από την ίδια την Apple, για τον απλούστατο λόγο ότι η Apple δεν έχει και ποτέ δεν είχε πρόγραμμα Hellenic Quest. Άλλωστε, ο Τζον Σκάλι (John Sculley), δηλώσεις του οποίου μεταφέρει το Λερναίο κείμενο, εδώ και πολλά χρόνια δεν είναι πρόεδρος της Apple! Ήταν πρόεδρος της εταιρείας αυτής έως το 1993, αλλά από τότε παραιτήθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Στιβ Τζομπς (Steve Jobs). Προφανώς η συγγραφέας του κειμένου δεν πληροφορήθηκε, τόσα χρόνια μετά, την αλλαγή ηγεσίας, ούτε οι αναμεταδότες του!
..............
Ωστόσο, είπα πιο πάνω ότι τα περί Apple είναι «σχεδόν ατόφιο» ψέμα. Γιατί σχεδόν; Επειδή, όπως πρώτος επισήμανε ο ιστολόγος Μανώλης Παρούσης, υπάρχει ένα πρόγραμμα εκμάθησης της αγγλικής γλώσσας που λέγεται English Quest 2000. Το πρόγραμμα αυτό, που στην αρχική του έκδοση ήταν για υπολογιστές Mac (να η σχέση με την Apple!) χρησιμοποιεί πράγματι πολυμέσα για την εκμάθηση, μεταξύ άλλων και δελτία ειδήσεων του CNN (να η σχέση με το CNN!). Τώρα, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν εδώ λειτούργησε κάποιο ιδιαιτέρως διεστραμμένο «σπασμένο τηλέφωνο» που μετέτρεψε το πρόγραμμα εκμάθησης της αγγλικής, που τρέχει σε υπολογιστές της Apple και χρησιμοποιεί υλικό του CNN, σε πρόγραμμα εκμάθησης της ελληνικής που το παρήγαγε η Apple και διαφημίζεται από το CNN, ή αν, αντιθέτως, ο αρχικός συντάκτης του κειμένου χάλκευσε εν ψυχρώ τις πληροφορίες έχοντας πλήρη συνείδηση της λαθροχειρίας του· ούτε και έχει σημασία. Σημασία έχει ότι τα περί Hellenic Quest, Apple και δηλώσεων Σκάλι υπάρχουν μόνο στη φαντασία του συντάκτη και επιζούν στον εικονικό κόσμο του Διαδικτύου χάρη σε άφθονες άκριτες αναδημοσιεύσεις.

Σκόρπιες σκέψεις σχετικά με την εξέλιξη των ειδών

Τι εννοούμε όταν λέμε ότι μια μετάλλαξη είναι "τυχαία"?
Εννοούμε ότι δεν έχει κάποια αιτιατή σχέση με το περιβάλλον που διαβιεί ο οργανισμός. Ήτοι, αν μειωθεί το οξυγόνο στο περιβάλλον μας και αυξηθεί το διοξείδιο, δεν θα αποτελέσει παράγοντα που θα ευνοήσει την εμφάνιση μιας μετάλλαξης που μας επιτρέπει να αναπνέουμε διοξείδιο. Προσοχή όμως, παράγοντα που θα ευνοήσει την εμφάνιση. [b] Ήτοι οι μεταλλάξεις που εμφανίζονται δεν αποτελούν απαντήσεις στις προκλήσεις του περιβάλλοντος. Αν όμως εμφανιστούν, τυχαία (ήτοι χωρίς στόχο να βελτιώσουν την επιβίωση του είδους), τότε υπάρχουν πιθανότητες να ευνοηθούν και να επικρατήσουν. (Η αναπνοή του διοξείδιου στον άνθρωπο, μάλλον αποκλείεται για άλλους λόγους)
Το "τυχαίο" έχει ακόμα την έννοια ότι δεν είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε τις μεταλλάξεις που θα εμφανιστούν εκ των προτέρων. Κάτι το οποίο όμως ενδεχομένως δεν αποτελεί πραγματικά τυχαίο, ήτοι εγγενώς απροσδιόριστο, γεγονός, αλλά αδυναμία δική μας.

Έχουμε κάποιες σοβαρές αποδείξεις για την εξέλιξη?
Αν πάρουμε το δένδρο της εξέλιξης, όπως το είχαν φτιάξει οι επιστήμονες πριν από την εξέλιξη της μοριακής βιολογίας, και το δένδρο σήμερα θα δούμε ότι εμφανίζει κάποιες διαφορές. Οπότε οι εξελικτικοί είχαν κάνει κάποια λάθη στις εκτιμήσεις τους.
Όμως το ενδιαφέρον είναι ότι οι υποθέσεις των εξελικτικών που βασίστηκαν σε ανατομικά στοιχεία, επαληθεύθηκαν σε υψηλότατο βαθμό από τα αποτελέσματα της μοριακής βιολογίας. Νομίζω ότι πιο καλή διασταύρωση δεν θα μπορούσε να βρεθεί. Ανάλογες, αν και δευτερεύουσες συγκριτικά ενδείξεις, είναι και οι ανακαλύψεις της παλαιοντολογίας, όπου η χρονολογική διαστρωμάτωση ακολουθεί τις προβλέψεις μας με τον άνθρωπο να αρνείται επίμονα να κάνει παρέα με δεινόσαυρους.
Υπάρχουν και άλλες σοβαρές ενδείξεις για επί μέρους θέματα, ας πούμε την αντοχή των ιών, ή την μεταβολή του φαινοτύπου να ακολουθεί τις αλλαγές του περιβάλλοντος.

Το θερμοδυναμικό πρόβλημα.
Απλά δεν υπάρχει. Η αύξηση της πολυπλοκότητας των οργανισμών, γίνεται με κατανάλωση ενέργειας, που προσφέρει ο Ήλιος.

Η τάξη από αταξία.
Αν και δεν αφορά την θεωρία της εξέλιξης ακριβώς, έχει νόημα να δώσουμε μια σχηματική παράσταση. Ας πάρουμε μια γεννήτρια αριθμών, από το 1 έως το 9. και να την βάλουμε να δίνει διαδοχικά αριθμούς από τεσσάρων ψηφίων. Οι αριθμοί καταχωρούνται σε ένα λογιστικό φύλο, και σε ένα άλλο, αναγράφονται οι αριθμοί που έχουν άθροισμα 8. Έχουμε ήδη δημιουργήσει μια μορφή τάξης από αρχική αταξία. Δημιουργήσαμε ένα περιβάλλον που ευνοούσε την εμφάνιση μιας τάξης.
Κατ αναλογία κάθε περιβάλλον μπορεί να δημιουργεί μια μορφή τάξης. Το κουρδιστό ρολόι, αναγκάζει το χαοτικό εκκρεμές του, να κινηθεί σε μια τάξη. Αλλά και τα φυσικά χαοτικά φαινόμενα παράγουν τάξη. Το κύμα δημιουργεί μια τάξη στα βότσαλα και την άμμο στις παραλίες.

Το ονομάζουμε ζώντες οργανισμούς.
Το κυριότερο χαρακτηριστικό των ζώντων οργανισμών από όσο ξέρω είναι η εγγενής ικανότητα τους προς αναπαραγωγή. Νομίζω ότι αυτό το χαρακτηριστικό είναι αρκετό για ορισμός, αλλά αν κανείς θέλει σίγουρα κυκλοφορούν και πολλοί άλλοι ακριβέστεροι. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε καταφέρει να φτιάξουμε κάποιο μηχάνημα που να είναι ικανό για αναπαραγωγή του.
Και κυρίως δεν έχουμε καταφέρει να φτιάξουμε ένα μηχάνημα που να έχει συνείδηση.
Η έννοια της συνείδησης είναι πολύ πιο δύσκολο να οριστεί. Μια απόπειρα θα ήταν να ξέρει ότι υπάρχει, όμως πως θα ξέρουμε εμείς ότι το ξέρει?

Ο περισσότερος κόσμος νομίζει ότι επειδή η εξέλιξη ονομάζεται θεωρία, είναι απλά μια θεωρία. Βεβαίως και είναι απλά μια θεωρία, ανάλογης αποδοχής με την απλή θεωρία της κίνησης της γης και του ήλιου γύρο από το βαρυτικό κέντρο τους ηλιακού συστήματος. Θεωρία είναι και ότι αύριο θα ξημερώσει. Θεωρία και ότι υπάρχουν καλικάντζαροι, και ότι η γη είναι επίπεδη. Νομίζει λοιπόν κάποιος κόσμος ότι η λέξη θεωρία υποβιβάζει την εξέλιξη κάπου κοντά στους καλικάντζαρους και την επίπεδη γή. Μια δοξασία που ίσως αύριο και να αποδειχθεί. Όμως η χρήση του όρου στην επιστήμη συχνά είναι πολύ διαφορετική. Και η εξέλιξη θεωρείται θεωρία ανάλογης αξιοπιστίας με την κίνηση των πλανητών και του ήλιου γύρο από το βαρυτικό τους κέντρο.

Υπάρχει κάποιο αδύναμο σημείο στην θεωρία της εξέλιξης.
Η θεωρία έχει εκατοντάδες υπο-θεωρίες που μερικές από αυτές αποτελούν απλές υποθέσεις προς διερεύνηση. Πολλά μέρη της μένουν αδιευκρίνιστα. Για παράδειγμα η ειδο-γέννεση κρατά σφιχτά αρκετά μυστικά. Όμως ο βασικός κορμός της θεωρίας, όσο και να απαιτεί συμπληρώσεις και εξέλιξη, είναι αρκετά στέρεος. Πάμε όμως και μια βόλτα στο πιο αδύνατο σημείο του. Τον χρόνο που απαιτείται για την εμφάνιση πολυπλοκότητας. Αφού οι μεταλλάξεις θεωρούνται τυχαίες, και η επιλογή ανάμεσα στους διαφορετικούς φαινοτύπους και γονότυπους έχει περιορισμένες δυνατότητες, ο χρόνος που απαιτείται για την εξέλιξη μοιάζει απίθανα τεράστιος. Το μοιάζει όμως το κατεδάφισε η θεωρία της συσσώρευσης αλλαγών. Ήτοι ενώ η πιθανότητα να εμφανιστεί τελείως τυχαία ένας οργανισμός είναι πραγματικά πέρα από κάθε αστρονομικό νούμερο, αν χωρίσουμε την διαδικασία σε βήματα, που κάθε ένα να βελτιώνει μια ιδιότητα, τότε τα πράγματα είναι πολύ ποιο εύκολα. Και τα νούμερα πλέον παύουν να είναι αστρονομικά αλλά μένουν πολύ μεγάλα.
Δεν θα καθίσω να περιγράψω την υπόθεση πιο λεπτομερειακά, είναι επαρκώς υποστηριγμένη και όποιος θέλει μπορεί να την βρει. Στέκομαι σε ένα σημείο όμως, δεν ξέρουμε αν αυτή η θεαματική μείωση των απαιτούμενων βημάτων και τύχης είναι αρκετή. Δηλαδή δεν ξέρουμε πραγματικά πόσα βήματα απαιτούνται για την εμφάνιση ενός σημερινού πολύπλοκου οργανισμού. Έχουμε κάνει μερικές παρατηρήσεις και υπολογισμούς, που μας επιτρέπουν να θεωρούμε ότι η θεωρία στέκει. Αλλά νομίζω ότι το σημείο μένει ακόμα κάπως αδύναμο. Ίσως πάλι να κάνω λάθος και ήδη να θεωρείται επαρκώς διερευνημένο.

Συνήθως οι επικριτές της θεωρίας είναι ένθεοι. Και αυτό είναι πραγματικά αστείο. Η τυχόν απόρριψη της θεωρίας της εξέλιξης δεν συνιστά κατάφαση προς την θεωρία του ευφυούς σχεδιασμού, που δεν είναι και επιστημονική θεωρία. Αλλά το αστείο είναι αλλού, η θεωρία της εξέλιξης, δίνει στους ένθεους την απόλυτη δικαιολογία για τα παρατηρούμενα φαινόμενα στην μορφή των έμβιων όντων. Χωρίς αυτή άντε να εξηγήσουν γιατί ο κατασκευαστής έφτιαξε ότι έφτιαξε, όπως το έφτιαξε...

Η θεωρία του χάους είναι καθαρά ντετερμινιστική. Η πρακτική αδυναμία πρόβλεψης δεν συνιστά άρνηση της αιτιοκρατίας.

Στην κβαντομηχανική ο ντετερμινισμός χάνει την απλή μηχανιστική του μορφή που συνδέει τις συνθήκες με ένα μονοσήμαντο γεγονός και πλέον τις συνδέει με περισσότερα του ενός αλλά καθορισμένα σε ένα σύνολο, γεγονότα. Άρα δεν υπάρχει αποσύνδεση της μεταγενέστερης από την προτέρα κατάσταση, ούτε οι δυνατές τιμές μπορούν να πάρουν οποιοδήποτε μέγεθος. Κατ αυτή την έννοια τη αιτιοκρατία ζει και βασιλεύει.
(Βέβαια πάντα μένει το ερώτημα, αν αύριο θα ανακαλύψουμε κάποια σήμερα αφανή αίτια, που θα αναιρέσουν και την αβεβαιότητα)

Το θέμα με τους υπολογιστές έχει δύο επίπεδα.
Αν θα μπορέσουμε να κατασκευάσουμε ζωντανούς υπολογιστές και αν θα μπορέσουμε να κατασκευάσουμε συνειδητούς υπολογιστές. Τα δύο αυτά δεν ταυτίζονται.
Το πρώτο ερώτημα περιγράφεται σχετικά εύκολα, μια και το ερώτημα μεταφράζεται αν θα μπορέσουμε να κατασκευάσουμε αυτο-αναπαραγόμενους υπολογιστές. Το βασικό πρόβλημα στο θέμα αυτό πέρα από την ικανότητά μας, είναι ότι κανένα λογικό σύστημα δεν μπορεί να περιέχει αρκετή πληροφορία για να περιγράψει τον εαυτό του (νομίζω ότι είναι από το θεώρημα της μη πληρότητας του Kurt Gödel). Οπότε θα πρέπει να βρούμε ένα τρόπο που ο παραγραμματισμός αν μην είναι ακριβώς προγραμματισμός. Μέχρι σήμερα δεν νομίζω ότι έχουμε πετύχει κάτι τέτοιο (αν και τα νευρωνικά δίκτυα ίσως έχουν να προτείνουν κάποιες προσεγγίσεις στην λύση του προβλήματος, από ότι συζήταγα με ένα φίλο που ασχολείται με το θέμα). Αύριο θα δούμε, ίσως και να μην μπορέσουμε ή να βρούμε κάποια λύση. 

Η συνείδηση στους υπολογιστές, αποτελεί άλλο θέμα, γιατί ένα ον μπορεί να είναι ζωντανό, χωρίς απαραίτητα να έχει συνείδηση. Εδώ τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα, γιατί θα πρέπει να καταλάβουμε τι σημαίνει συνείδηση, τι πάει να πει ότι νιώθω ότι υπάρχω, και είναι αμφίβολο αν μπορούμε να το κάνουμε, και να το ορίσουμε με ικανοποιητική ακρίβεια. Ίσως εδώ η αδυναμία μας να είναι καθαρά δομική της φύσης μας, και μόνο τυχαία να παράγουμε κάτι συνειδητό. Όμως το αστείο είναι ότι πιθανά δεν θα είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε αν αυτό που έχουμε μιμείται ασυνείδητα την συνείδηση, ή είναι συνειδητό.
Μήπως ξέρουμε αν ο διπλανός μας είναι συνειδητός. Ή μήπως ξέρουμε και αν είμαστε εμείς.....