Τα πάντα για μένα ξεκινούν από το ερώτημα αν ξέρω τι μου γίνεται?
Αν δεν ξέρω το πρώτο και σημαντικό πράγμα που έχω να κάνω είναι να μάθω.
Γιατί αν δεν ξέρω, πως στο καλό θα μπορώ να εξετάσω και να εκφέρω άποψη και να δράσω ελπίζοντας στο καλύτερο?

Έχω λοιπόν καταλήξει ότι δεν ξέρω. Όχι ειδικά εγώ, γιατί δεν φαντάζομαι ότι είμαι κάτι το εξαιρετικό προς τα πάνω ή προς τα κάτω, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι, ίσως και όλοι.
Αφού λοιπόν δεν ξέρω, ο πρώτος και βασικός πολιτικός μου στόχος είναι να μάθω.
Να εξηγήσω όμως αν μπορώ, το "δεν ξέρω" γιατί το να μάθω παραπέμπει αλλού....
Έχω παρατηρήσει ότι πολύ σπάνια είμαι συνειδητός σε αυτό που μου συμβαίνει και ότι πολύ πιο σπάνια είμαι συνειδητός στο ότι υπάρχω. Ακόμα κατά κανόνα αντιδρώ χωρίς να ελέγχω τις πράξεις μου, χωρίς καν να είμαι σίγουρος γιατί αντιδρώ έτσι. Σαν μηχανή που αντιδρά μηχανικά στα ερεθίσματα. έχω ακόμα καταλήξει ότι σπάνια προσέχω τα ίδια τα ερεθίσματα που φτάνουν στα αντιληπτικά μου όργανα, κατά κανόνα ανασύρω μνήμες και μεταφράζω άμεσα τα ερεθίσματα, κάτι που με βοηθά στην αντιμετώπιση των πρακτικών θεμάτων αλλά η αντικατάσταση των όντων (ερεθίσματα) από άλλα όντα (έννοιες) σημαίνει ότι οι σκέψεις μου δεν αφορούν τα πρώτα όντα αλλά τα δεύτερα που δεν είναι πιστή αναπαράσταση των πρώτων. Προχωρόντας έχω παρατηρήσει ότι αυτό που αντιλαμβάνομαι σαν εγώ είναι ένα συνονθύλευμα από σκέψεις και συναισθήματα (τα διαχωρίζω από τα άμεσα αισθήματα) που έχουν πολύ μικρή αξία. Έχω παρατηρήσει ακόμα ότι πολύ πολύ σπάνια νιώθω αυτό που ονομάζω αγάπη, δηλαδή κάτι σαν ενότητα με ότι υπάρχει.
Δεν ξέρω λοιπόν τι μου γίνεται και το ξέρω ότι δεν ξέρω, γιατί κάποιες στιγμές ή και μακρύτερες περιόδους, έχω νιώσει αγάπη, αυτοσυνείδηση, παρατήρηση και όλα όσα ανέφερα πιο πριν, Οπότε αντιλαμβάνομαι τουλάχιστον την έλλειψή τους.

Και ένας άνρθωπος που του λοίπουν τα πιο πάνω, λίγο διαφέρει κατά την γνώμη μου από μια μηχανή. Για αυτό και θα συναντήσετε σε κάποια φιλοσοφικά συστήματα να θεωρούν τον άνθρωπο αυτόματο - μηχανή.
Άρα λοιπόν το κύριο και προταρχικό μέλημα της πολιτικής μου είναι το να πάψω να είμαι μηχανικός. Σε αυτή την προσπάθεια υπάρχουν κάποιες τεχνικές που βοηθούν αλλά δυστυχώς ο δρόμος είναι δύσκολος και ίσως και άβατος.
Όμως αυτό είναι το κύριο και όλα τα άλλα είναι "απλές οδοντόκρεμες" (κατά την διαφήμιση).
Άρα λοιπόν από εδώ καθορίζεται και το καλό για μένα. Είναι ότι με βοηθά να απελευθερωθώ από την μηχανικότητα. Και κακό το ανάποδο.

Όμως γνωρίζοντας ότι ο δρόμος ίσως είναι άβατος ή μπορεί να περαστεί μετά από πολλά χρόνια τίθεται το ερώτημα τι κάνουμε μέχρι τότε.
Η απάντηση για μένα είναι δρούμε όπως πάνω κάτω η συμβατική ηθική έχει καθορίσει μέσα μας, εν μέσω της άγνοιάς μας.
Η πλέον αντισυμβατική ηθική που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω σαν κανόνα περιγράφεται από το "κάνε στους άλλους ότι θα ήθελες να σου κάνουν". Αν δεν κάνω λάθος ταιριάζουν αρκετά με την χριστιανική ηθική.

Η πνευματική λοιπόν εξέλιξη είναι η βάση της πολιτικής μου σκέψεις.
Ξεκινώντας με αυτές τις παραδοχές και εξετάζοντας με τις πτωχές μου δυνάμεις τα πράγματα γύρο μου έρχομαι να καθορίσω τις τακτικές μου που πρώτος δέχομαι ότι μπορεί να είναι εσφαλμένες.

Σε μακροπρόθεσμο και ιδανικό επίπεδο θεωρώ ότι ο κομουνισμός ή αναρχισμός είναι ότι το καλύτερο για τον άνθρωπο. Είναι ο στόχος και προς τα εκεί πρέπει να μένουμε στραμμένοι. Δεν νομίζω ότι η κοινωνία έχει τις δομές που θα της επέτρεπαν στον ορατό ορίζοντα ένα τέτοιο μετασχηματισμό αλλά δεν παυει να μένει σαν στόχος.

Σε ποιο πραγματιστικό επίπεδο βλέπω ότι η καλύτερη λύση θα ήταν μια στροφή προς τον κευνσιανισμό.
Με ένα ισχυρό κοινωνό συμβόλαιο που θα διασφάλιζε την αναδιανομή μέρους του πλούτου, προς το κοινωνικό σύνολο, και την διασφάλιση ενός ισχυρού κοινωνικού ιστού, εντός ενός ισχυρού κράτους που θα καθόριζε επεμβατικά το πλαίσιο λειτουργίας της οικονομίας.
Επιτρέποντας την συσσώρευση πλούτου και την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, αλλά διατηρώντας τον κρατικό έλεγχο κομβικών παροχών (υγεία, ρεύμα, δρόμοι κλπ).

Δυστυχώς οι ατομικές επιδιώξεις φαίνεται ότι δεν έχουν και μεγάλη σημασία. Εννοώ ότι η εξέλιξη δείχνει ότι ο κόσμος απομακρύνεται από την ελεύθερη αγορά (ο κευνσιανισμός προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα εφαρμογής της) και να οδεύει προς ένα πλέον στυγνό και καταστροφικό καπιταλισμό.

Καταστροφικό για ένα ακόμα λόγο.
Για να εξελιχθώ εγώ ή τα παιδιά μας ή τα εγγόνια μας πνευματικά, πρέπει να υπάρχει πλανήτης που να μπορούν να επιβιώσουν οι άνθρωποι. Αυτό γίνεται σήμερα αμφίβολο. Η δράση του καπιταλιστικού συστήματος οδηγεί στην αντιμετώπιση του περιβάλλοντος σαν λάφυρο και ιδιοκτησία για ατομική χρήση. Το περιβάλλον όμως δεν συγχωρεί απαραίτητα τέτοιες απόψεις και ίσως η γη αντιδράσει άσχημα.
Οπότε ένα μέρος της συλλογιστικής μου περιλαμβάνει θέματα οικολογίας.
Ένα άλλο μέρος, συμπάθειας για τα έμβια όντα. Είπα πριν ότι έχω νιώσει έστω και σπάνια ενότητα με ότι το παρατηρούμενο. Αυτό όσο και να μην το νιώθω συχνά, έχει γραφτεί στην μνήμη μου και ταιριάζει γάντι με την άποψη που ανέφερα κάνε στους άλλους ότι θες να σου κάνουν. Δεν θέλω λοιπόν να με δέρνουν, θέλω να έχω φαγητό να φάω, να είμαι κατά το δυνατό ελεύθερος και παει λέγοντας. Το ίδιο θέλω και για τα άλλα έμβια όντα.


Ελπίζω να έδωσα μια εικόνα.

Αγάπα τον Έλληνα ως εαυτόν

Για μια ακόμα φορά θα εξηγήσω την ορθότητα των απόψεων που πλέον στηρίζω απερίφραστα, ενάντια στις σπασμωδικές κραυγές των αναρχοάπλυτων.

Παλιά η χ.α. υποστήριζε νομίζω θεολογικές απόψεις εκτός του χριστιανισμού. Σήμερα νομίζω ότι έχει ασπαστεί τον χριστιανισμό.
Δεν θα κρίνω τις παλαιότερες απόψεις. Κάθε ένας έχει δικαίωμα να αλλάξει θρήσκευμα, ακόμα και μια οργάνωση.
Το ερώτημα όμως είναι πως συμβιβάζεται η δράση της, (ξυλοφόρτωμα των πακιστανών ας πούμε) με την χριστιανική αγάπη.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι υπερασπίζεται κανείς το μεγαλύτερο καλό με αυτή την πρακτική.
Αφήνω στην άκρη το αν συμβαίνει ή όχι, να υπερασπίζεται στο μεγαλύτερο καλό στέλνοντας στο νοσοκομείο ή στον τάφο τον αράπακλα, μια και αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης και έρχομαι στην ουσία της θεολογικής συζήτησης πάνω στο θέμα.
Το σημαντικό για να κριθεί ηθικά η πράξη είναι η πρόθεση και η αίσθηση που υπάρχει μέσα μας και όχι καθ εαυτόν η πράξη.
Οπότε αν κάποιος αγαπά τον σκυλάραπα που μαχαιρώνει τότε η πράξη του κρίνεται αγαθή.
Και μην σας φαίνεται παράξενη μια τέτοια άποψη, μια και κυριαρχεί στην μπακαβάτ κιτά από αρχαιοτάτων χρόνων (συζήτηση Αρζούνα Κρίσνα πάνω στον πόλεμο). Αυτή ακριβώς η λογική εμφανίζεται και στον χριστιανισμό με το αγάπα τον εχθρό σου ως εαυτόν.

Όμως και πολύ σωστά θα θέσει κανείς το ερώτημα:
Πλάκα μας κάνεις ποιος αγαπά τον λιγδιάρη λαθροεκληματία την ώρα που τον πλακώνει?
Ορθή παρατήρηση. Τα πλέον συνειδητά μέλη είμαι σίγουρος ότι το κάνουν. Όμως η δράση δεν είναι επιθυμητή μόνο από τους ενσυνείδητους αλλά και από τους σχετικά ασυνείδητους. Τι γίνεται εκεί?

Κύριοι δεν έχετε συνείδηση της χριστιανικής θρησκείας για αυτό και βλέπετε αντιφάσεις. Όταν ο Χριστός λέει το αγαπάτε αλλήλους - τον πλησίον σου ως εαυτόν, αναφέρεται στην εσωομάδα. Το αλλήλους είναι γνωστό ότι στην ιουδαϊκή θρησκεία αφορούσε αποκλειστικά και μόνο τους ιουδαίους. Οπότε απευθυνόμενος σε άτομα με ανάλογη πεδία χρησιμοποιεί τις λέξεις με την συνήθη για αυτούς σημασία. Αν ήθελε να μιλήσει για όλους τους ανθρώπους, θα έλεγε αγαπάτε όλες τις ανθρώπινες φυλές. Δεν το λέει όμως, μιλά για τους αλλήλους και κυρίως, εδώ η σημασία είναι προφανής, τον πλησίον σου. Ποιος είναι ο πλησίον μας. Μήπως είναι ο σχιστομάτης σκυλάνθρωπος της Ασίας? Ή μήπως είναι ο Έλληνας της διπλανής πόρτας?

Δεν υφίσταται για μένα αμφιβολία ότι η προτροπή αφρά τα μέλη της κοινωνικής ομάδος όπου ανήκει ο χριστιανός. Αν είναι αράπης τους αράπηδες. Δεκτό δεν είναι κακό να αγαπιούνται οι μαύροι. Αν είναι Κινέζος τους Κινέζους. Αν είναι Έλληνας προφανώς τους Έλληνες και μόνο τους Έλληνες. Κάτι που συμφωνεί και με την ανθρώπινη φύση. Αγαπάμε αυτό που μοιάζει με μας.
Οπότε δεν υφίσταται καμιά αντίφαση στο να μισούμε τους υπάνθρωπους όντας χριστιανοί και χρυσαυγίτες. Πλησίον μας είναι οι Έλληνες και μόνο οι Έλληνες. Οι άλλοι είναι μακρυά και αφού είναι μακριά ως προς την συναισθηματική μας συγκρότηση, πρέπει να μείνουν μακριά από τον τόπο μας.

Αγάπα τον Έλληνα ως εαυτόν. Ας διαδηλώσουμε το μήνυμα της αγάπης. 

Η οριστική λύση για το πρόβλημα της μετανάστευσης και υπογεννητικότητας

Καιρός να εξηγήσω πως μπορούν να λυθούν συγχρόνως το μεταναστευτικό πρόβλημα και η υπογεννητικότητα στην Ελλάδα. Και αυτό για να δείτε ότι η χρυσή Αυγή δεν μιλά στον αέρα, αλλά οι απόψεις της είναι εφαρμόσιμες.

Ας δούμε το πρόβλημα αρχικά της απέλασης. Το πρόβλημα έχει δύο όψεις που συντείνουν στο να μας μένουν αμανάτι ένα κάρο μετανάστες. Πρώτον η απέλαση κοστίζει πολύ (για 80 περίπου μετανάστες προς την Αίγυπτο που είναι και διπλα μας είχε κοστίσει κάπου 300.000 €) και δεύτερον και κυριότερο οι χώρες προέλευσης δεν είναι και πολύ πρόθυμες να δεχθούν πίσω τους μετανάστες τους και δεν κόπτονται να ετοιμάσουν τα ταξιδιωτικά έγραφα. Το πρόβλημα λύνεται πολύ απλά με λίγη καλή θέληση. Δυστυχώς υπάρχουν στην γη εκατοντάδες χώρες με ιδιαίτερα συναλλαγματικά προβλήματα όπου λίγα € θα τα θεωρούσαν μάνα εξ ουρανού. Οπότε μπορούμε να ρωτήσουμε ποια από αυτές δέχεται να πολιτογραφήσει τους μετανάστες που θέλουμε να απελάσουμε, αν της πληρώσουμε 100€ το κεφάλι.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μαζευτούν αρκετές. Διαλέγουμε την ποιο κοντινή που έχει κατά προτίμηση ακτογραμμή. Μας στέλνουν με ένα email κενές τις ταυτότητες και τις συμπληρώνουμε, (όταν λέμε για ταυτότητες μιλάμε για ένα χαρτί Α4 και πολύ είναι).

Εν συνεχεία βρίσκουμε ένα εμπορικό πλοίο και νοικιάζουμε τόπο στο κατάστρωμα. Νοικιάζουμε και μερικά κοντέϊνερ και χώνουμε μέσα τους μετανάστες με αρκετό ψωμί και νερό. Τα κλειδώνουμε και τα φορτώνουμε. Το μπάρκο θα συνοδεύουν και μερικοί οπλισμένοι εθελοντές ακτιβιστές της οργάνωσης για τον φόβο επεισοδίων.
Το κόστος της μεταφοράς αποκλείεται να ξεπερνά τα 100€ το άτομο.
Άρα καταλήξαμε ότι το κόστος μας είναι 200€ ανά άτομο και η απέλαση ξεκινά την ίδια μέρα που συλλαμβάνεται ο λάθρα εισερχόμενος.

Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε με το κόστος που επελαύναμε μέχρι σήμερα 80 άντε 100 μετανάστες να απελαύνουμε 1500 και μάλιστα χωρίς χρονική καθυστέρηση και εργατότερες της αστυνομίας ή μακρόχρονη διατροφή. Αν και προσωπικά νομίζω ότι μπορούμε να πετύχουμε πολύ καλύτερες τιμές και να φτάσουμε τους 3000 εκεί που απελαύναμε 100....!!!!

Είπα όμως ότι η πρόταση θα λάβει υπόψη και την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα. Δεν θα απελαύνουμε όλους τους μετανάστες. Ναι μερικούς τους θέλουμε εδώ.
Και συγκεκριμένα θα κρατάμε τις καλλίγραμμες και καλοφτιαγμένες γυναίκες μικρής ηλικίας. Θα διαμένουν σε χώρους ελεγχόμενους και θα εργάζονται σε αγροτικές καλλιέργειες και σε εργοστάσια, με αντάλλαγμα την διατροφή και την στέγαση του. Υποχρέωσή τους όμως θα είναι η τεκνοποίηση. Κατά την κύηση θα έχουν άδεια από την εργασία και φυσικά το κράτος θα φροντίζει για την παροχή ιατρικής βοήθειας ώστε τα παιδιά να γεννούνται αρτιμελή.
Ευτυχώς η ιατρική σήμερα μας δίνει την δυνατότητα να ξέρουμε το φύλο του παιδιού άμεσα, και θα μπορούμε να διασφαλίζουμε ότι μόνο θηλυκά παιδιά θα γεννούνται.

Τα κορίτσια αυτά θα έχουν κατά 50% Ελληνικό αίμα. Φυσικά δεν θα έχουν τα δικαιώματα των Ελλήνων αλλά θα έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν τον σύντροφό τους μεταξύ των προσφερομένων Ελλήνων για τεκνοποίηση. Και η δεύτερη γενεά παιδιών θα φροντίζουμε να έχει μόνο θήλεα. Άρα το ποσοστό σε αυτά του Ελληνικού αίματος θα είναι της τάξης του 75%. Τα κορίτσια αυτά θα έχουν πλέον χαριστικά τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών, με μόνη υποχρέωση να τεκνοποιήσουν με ένα γνήσιο Έλληνα της επιλογής τους. Το ποσοστό του αίματος σε αυτή την γενεά φτάνει πλέον το 87,5%. Είναι ένα καλό νούμερο, αλλά όχι ιδανικό. Για αυτό και θα στειρώνουμε τα αγόρια (όχι με ευνουχισμό) και θα διατηρείται στις κοπέλες η υποχρέωση να έρχονται σε επαφή με Έλληνες για τεκνοποίηση. Μετά από ακόμα μια γενεά στειρωμένων αγοριών, θα μπορούμε να μιλάμε για ένα ικανοποιητικό ποσοστό Ελληνικού αίματος.
Φυσικά όμως η απαγόρευση της τεκνοποίησης με ξένους θα διατηρείτε. Πλέον όχι γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με γνήσιες Ελληνίδες, αλλά γιατί τόσο οι γνήσιες Ελληνίδες όσο και αυτές που έχουν κάποια υπολείμματα ξένου dna, είναι απαράδεκτο και θα πρέπει δια νόμου να απαγορεύεται να τεκνοποιούν με αλλοδαπούς. Μικρή θυσία, αν πρέπει να την θεωρήσει κανείς θυσία, για την διατήρηση της καθαρότητας της φυλής.
Προφανώς αυτή η πρακτική θα τείνει να μειώνει μακροπρόθεσμα ακόμα περισσότερο το ξενικό dna.

Γιατί αυξάνονται τα κρούσματα ρατσισμού?

Το έλλειμμα παιδείας αποτελεί ένα παράγοντα που διευκολύνει την εμφάνιση του ρατσισμού. Αν για παράδειγμα κάποιος δεν ξέρει ότι η φυλετική έννοια του έθνους είναι μια μπούρδα και ότι το έθνος είναι μεταβλητό πολιτισμικό φαινόμενο, του λείπουν γνώσεις - παιδία για να κατανοήσει τον ρατσιμό. Αλλά η παιδία δεν περιορίζεται στις γνώσεις, ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα είναι εξ ίσου ή μεγαλύτερης αξίας.
Φυσικά το φαινόμενο είναι πολύ πιο σύνθετο. Αρχικά έχει σε ένα βαθμό γενετική βάση, δηλαδή, οι άνθρωποι όπως και άλλα κοινωνικά ζώα, αντιλαμβάνονται συνειδητά η ασυνείδητα μια αίσθηση του "εμείς" και οι "άλλοι". Με τους άλλους να αντιπροσωπεύουν μια εν δυνάμει εχθρική ομάδα. Η εμφανισιακή διαφορά διευκολύνει την καταχώρηση στους άλλους - έξω ομάδα. Το περίεργο όμως είναι ότι εκτός από την αίσθηση του εμείς και οι άλλοι, οι κοινωνίες εμφανίζουν και σημαντικές διευρύνσεις της έννοιας εμείς, ώστε να συμπεριλάβουν όχι μόνο άτομα με εμφανή φυλετικές διαφορές, με διαφορετικά συμφέροντα, αλλά φτάνουν μερικές φορές να συμπεριλαμβάνουν και άτομα εκτός του είδους μας.
Οπότε η ανταγωνιστική σχέση της εσωομάδος με την εξωομάδα, αν και σημαντική δεν είναι υπερκαθοριστική.
Η γνώση έρχεται να αναδιαμορφώσει την αίσθηση της εσωομάδος, δίνοντας την εικόνα μιας ευρύτερης ανθρωπότητας όπου είμαστε μέλη. Αυτή ακριβώς την γνώση, έρχεται να τορπιλίσει η ναζιστική ιδεολογία εμφανίζοντας φυλετικές διαφορές σε εθνικό επίπεδο. Όπου το επιστημονικά και κοινωνικά απαράδεκτο, προσπαθεί να επιβληθεί.
Και πότε και ως το κάνει?
Κυρίως εκμεταλλευόμενο την ξενοφοβία που είναι έμφυτη σε ένα βαθμό στον άνθρωπο, και τροφοδοτώντας την με ψεύδη και μύθους πάνω στον κακό - επικίνδυνο - βρώμικο - κατώτερο άλλο. Για παράδειγμα παρουσιάζοντας τους μετανάστες παράγοντες αυξημένης εγκληματικότητας (όχι μόνο "θέση" αλλά και "φύση"), αποσιωπώντας την όποια θετική επίδραση στην παραγωγή, τα προβλήματα της υπογεννητικότητας, την επίδραση στα ασφαλιστικά ταμεία, θεωρώντας μαξιμαλιστική την επίδραση στην κουλτούρα μας, παρουσιάζοντας κίνδυνο για την θρησκευτική και πολιτική ταυτότητα του κράτους, εμφανίζοντας το κράτος δέσμιο ή υποκινητή της μετανάστευσης, και πάει λέγοντας.
Όλες αυτές οι απόψεις για να εξεταστούν και να κριθούν απαιτούν προσπάθεια που δεν είναι σε θέση να καταβάλει ο μέσος πολίτης και κυρίως δεν θέλει όταν βρίσκεται σε μια δυσάρεστη κατάσταση.
Γιατί ο κύριος λόγος που αναπτύσσεται και ευδοκιμεί μια τέτοια ιδεολογία είναι ακριβώς η αίσθηση δυσχέρειας τους μέσου πολίτη που επιτείνεται σε καταστάσεις κρίσης. Οπότε τα φοβικά αντανακλαστικά και η εχθρότητα φτάνουν στο ταβάνι όταν η κρίση χτυπά την πόρτα, και πολύ περισσότερο όταν έχει μπει για τα καλά στο σπίτι.
Τότε η μνήμη γίνεται επιλεκτική και ξεχνά την δράση των ναζιστών εναντίων των παπούδων μας, ξεχνά ότι κατέστρεψαν την Ελλάδα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από όσο κατάφερε να το κάνει η κρίση σήμερα. Και η αναζήτηση ενός εύκολου φταίχτη είναι αναμενόμενη. Για αυτό και ο ρατσισμός βρίσκει την νομιμοποίηση του μέσα από την εκλογική διαδικασία σήμερα.
Η αναμενόμενη αύξηση της εγκληματικότητας βρίσκει εύκολη εξήγηση στον "άλλο" και ο ανθρωπιστικός χαρακτήρας μιας πράξης που μας ευνοεί και μας προσφέρει εξασφάλιση, υπερτερεί της πολλαπλάσιας απάνθρωπης δράσης ενάντια σε "άλλους" συνανθρώπους.

Οι υπανάπτυκτοι λαοί, συνήθως μας είναι δύσκολο να κατανοήσουμε ότι οι διαφορές ως προς την ανάπτυξή μας, συνδέονται κυρίως με την τεχνολογική και παραγωγική μας ανάπτυξη και δεν είναι αποτέλεσμα μιας κοινωνίας που σέβεται πραγματικά τα ανθρώπινα ιδεώδη σε ριζικά μεγαλύτερο βαθμό.
Άλλωστε είναι γνωστό (από μελέτες πάνω στο θέμα) ότι οι ηθικές νόρμες που διακρίνουν μια κοινωνία πολιτισμένων δυτικών είναι μάλλον ανάλογες σε μεγάλο βαθμό με τις νόρμες που διακρίνουν τους "απολίτιστους" (ο σταβ μάλιστα είχε ποστάρει κάπου μια ομιλία πανεπιστημιακού πάνω στο θέμα).
Κατ αυτή την έννοια τα "νορμάλ" άτομα θα εμφανίσουν ανάλογα ρατσιστικά αντανακλαστικά, όταν έρχονται σε μεγάλους αριθμούς, και κυρίως όταν είναι ευδιάκριτη η διαφορά τους από την εσωομάδα. Δηλαδή οι μαύροι όσο ήταν ένας μικρός αριθμός θεωρούντο (μάλιστα διά στόματος καρατζαφέρ) συμπαθείς ως προς τους τρομοκράτες αλβανούς. Τώρα που οι Αλβανοί έχουν σε μεγάλο βαθμό ενσωματωθεί αποτελόντας μέρος έστω και περιφερειακό της έσω ομάδας, ενώ οι μαύροι έχουν αυξηθεί έχουν γίνει και το κόκκινο πανί στον δρόμο της ανεύρεσης αποδιοπομπαίου τράγου.

Στα ποιο πάνω θα πρέπει να προσθέσουμε και την ανασφάλεια που μας οδηγεί να αμφιβάλουμε για την αξία μας και να προσπαθούμε να επιβεβαιωθούμε από το σύνολο στο οποίο ανήκουμε, εμφανίζοντας την εξω ομάδα σαν φύσει και θέση κατώτερη.

Με τα ποιο πάνω θέλω να επισημάνω ότι ο ρατσισμός δεν είναι απλά έλλειμμα παιδείας, αν και παίζει σοβαρό ρόλο, αλλά ένα πολυδιάστατο φαινόμενο που εκδηλώνεται σε μεγαλύτερη ένταση σε καταστάσεις κρίσης.

Το πρόβλημα της θεωρίας της πολυγένεσης.

Αρκετές φορές διαβάζω απόψεις που υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι κάλλιστα μπορεί να εξελίχθηκαν σε περισσότερες από μια περιοχές της γης. Δηλαδή ότι οι πρόγονοί μας (ανθρωπίδες) βρέθηκαν απομονωμένοι γενετικά σε κάποιες περιοχές, πχ Αμερική, Ελλάδα, Αφρική, Ιαπωνία..... και εκεί  εξελίχθηκαν γενετικά σε ανθρώπους. Αυτή η θεωρία έρχεται να κουμπώσει με την θεωρία ότι τα διάφορα έθνη έχουν φυλετική καταγωγή, με διακριτά γενετικά χαρακτηριστικά και ως εκ τούτου κάποια έθνη είναι κομματάκι καλύτερα από άλλα....
Την θεωρία αυτή την εμπνεύστηκαν μάλλον κάποιοι χωρίς να την εξετάσουν και πολύ διεξοδικά, στηριζόμενοι σε ιδεολογικά μάλλον κριτήρια παρά σε επιστημονικές εργασίες.
Η θεωρία φυσικά ποτέ δεν κατάφερε να επιβληθεί στην επιστημονική κοινώτητα γιατί εμφανίζει προφανή προβλήματα για όσους έχουν την ελάχιστη σχέση με το θέμα.
Και θα εξηγήσω το γιατί.

Το dna περιέχει μια τεράστια ποσότητα πληροφορίας, το πόσο τεράστια είναι μπορούμε να το δούμε παραστατικά αν το μετατρέψουμε σε κείμενο βιβλίου.....

Ας πάρουμε μια σειρά από βιβλία. Ας πούμε ότι είναι πυκνογραμμένα, η γλώσσα που χρησιμοποιούν έχει μόνο τέσσερα γράμματα και κάθε γράμμα είναι μια λέξη. Αν τα βάλλουμε το ένα πάνω στο άλλο μάλλον θα ξεπερνάνε σε ύψος τον συμπαθέστατο εθνικό μας σέντερ Φασούλα.
Ας επινοήσουμε ένα αυτόματο σύστημα αντιγραφής, που αν και καταφέρνει να τα αντιγράφει με εξαιρετική ακρίβεια κάνει και κάτι ελάχιστα λάθη που σχετίζονται με την μέθοδο - τεχνολογία αντιγραφής, και όχι με τις προτιμήσεις των ανθρώπων. Τα περισσότερα λάθη τα εντοπίζουν ικανότατοι διορθωτές και τα πετάμε, λίγα που μας αρέσουν τα κρατάμε.
Ας δώσουμε τώρα να αντιγραφούν αυτά 5-6 εκατομύρια διαδοχικές φορές (κάθε αντίγραφο γίνεται αντιγράφοντας το προηγούμενο αντίγραφο και όχι το αρχικό πρωτότυπο) από δύο αντιγραφείς. Έναν για όλους τους ανθρώπους και ένα για τους προγόνους ενός συγκεκριμένου ξεχωριστού έθνους. Υπάρχει πάντα μια πιθανότητα να συμβούν ακριβώς τα ίδια ενδιαφέροντα λάθη, με την ίδια ακριβώς αλληλουχία εμφάνισης και οι διορθωτές, να διαλέξουν να αφήσουν χωρίς διόρθωση ακριβώς τα ίδια. Σε αυτή την περίπτωση θα έχουμε δύο πανομοιότυπες φυλές ανθρώπων, που εξελίχθηκαν γενετικά διαχωρισμένες από τον κοινό μας πρόγονο με τους πιθήκους, και κατέληξαν να εμφανίζουν μόνο δευτερεύουσες (από βιολογικής άποψης) διαφορές.
Βέβαια αναρωτιέται κανείς πως στο καλό κατάφεραν να διαχωριστούν γενετικά αυτές οι δύο φιλές από την στιγμή που δεν αναπτύσσεται η μια σε κανένα απομονωμένο νησί στον ειρηνικό, αλλά στην Μεσόγειο. Κάπως δύσκολο μου φαίνεται.
Είπα δύο γιατί αν το πολλαπλασιάσουμε επί όλες τις φυλές του "Ισραήλ" η πιθανότητα μειώνεται με γεωμετρική πρόοδο.
Μια και όμως ξέρουμε ότι το γονίδιο δεν εδράζεται αυστηρά στο dna αλλά εξαρτάται και από την εμβριογέννεση καθώς και από το mtdna και κάτι άλλα ψιλά, η εκτίμησή μας μέχρι εδώ ήταν μάλλον συντηρητική.


Το σχηματικό παράδειγμα που έδωσα περιγράφει το γεγονός ότι η παράλληλη εξέλιξη δύο απομονωμένων πληθυσμών θεωρείται έξω από κάθε συζητήσιμη πιθανότητα.

Οπότε αναρωτιέται κανείς, τι είναι πιο πιθανό να συνέβη κάτι τέτοιο ή να ήρθαν μερικοί εξωγήινοι και να βελτίωσαν ανεπαίσθητα το dna κάποιας ομάδας ανθρώπων ή να εξελίχθηκαν δύο κλάδοι ανθρωπίδων σε ανθρώπους?
Ανάμεσα στα δυο, εγώ ψηφίζω Σύριο.

Η κοινή ανθρώπινη καταγωγή των ανθρώπων, είναι υπερβολικά καλά θεμελιωμένη, αν κάποτε βρεθούν ευρήματα που να την καταρρίπτουν τα ξαναλέμε.
Δυστυχώς πάνω στην άγνοια αυτού του γεγονότος, στηρίχθηκαν και στηρίζονται οι φυλετικές ιδεολογίες. Και άνθρωποι που δεν είναι ναζιστές ή επαγγελματίες ρατσιστές (νομίζω ότι μερικοί το έχουν επάγγελμα και όχι ιδεολογία) μη έχοντας πληροφόρηση, τρώνε το παραμύθι των φυλετικών διακρίσεων.