Λίγα ακόμα για τη κόντρα μυθικιστών πιστών

http://www.oodegr.com/oode/grafi/kd/exwxr.pig1.htmΤο 221 μ.Χ., ένας Χριστιανός συγγραφέας, ο Sextus Julius Africanus έγραψε ότι «ο Θαλλός, στο τρίτο του βιβλίο εξήγησε το σκοτάδι (μετά την σταύρωση του Ιησού) σαν μια έκλειψη ηλίου». 

Η αναφορά είναι του 221, και όσο δεν έχουμε το προτότυπο, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο Θαλλός υποθέτοντας ότι όντως αναφερόταν σε κάποια έκλειψη ηλίου, την συνέδεε χρονικά με τον Θάνατο του Ιησού. Οπότε χωρίς αξία η αναφορά.

Παράθεση:

Επιστολή του Πλίνιου ο Νεότερος Τραϊανός ....

Δεν έχει αναφορά στον χριστό αλλά στους χριστιανούς κατά το 100+ μ.χ. Καμιά σχέση με το θέμα.http://www.oodegr.com/neopaganismos/.../traianos1.htm

Παράθεση:

Τάκιτος (Χρονικά)http://www.oodegr.com/oode/grafi/kd/...pig1.htm#pente ....... ονόμαζαν κοινώς Χριστιανούς. Δημιουργός του ονόματος τούτου υπήρξε ο Χριστός, ο οποίος επί της αυτοκρατορίας του Τιβερίου υπό του πραίτορα Ποντίου Πιλάτου παραδόθηκε σε τιμωρία.

Η αναφορά γίνεται το 115 με 117 άρα πολλά χρόνια μετά. Υπάρχουν κάποιες αμφισβητήσεις για την αυθεντικότητα, αλλά τις προσπερνώ σαν υπόθεση εργασίας και έρχομαι στο πραγματικό πρόβλημα. Από που είχε τις πληροφορίες του? Η γενική υπόθεση είναι ότι τις είχε από τα Ρωμαϊκά αρχεία, πράγμα που σημαίνει ότι οι Ρωμαίοι κρατούσαν αρχεία για όλες τις σταυρώσεις από άκρη σε άκρη της αυτοκρατορίας για 100 χρόνια, και μάλιστα ότι επιβίωσαν από την πυρκαγιά της Ρώμης.
Το να ήταν εξωγήινος ο Τάκιτος και να το έψαξε με χρονομηχανή παίζει καλύτερα μου φαίνεται.
Μια άλλη υπόθεση είναι ότι, πήρε τα στοιχεία του ρωτώντας χριστιανούς. Διαλέγεται και παίρνετε.

Παράθεση:

Ο Σουετώνιος (Βίοι των Καισάρων) http://www.oodegr.com/oode/grafi/kd/...pig1.htm#pente Αναφέρει λοιπόν αυτός ότι μεταξύ των Ιουδαίων σημειώθηκε μεγάλη ταραχή εξ αιτίας του Χριστού και ότι γι' αυτό ο αυτοκράτορας Κλαύδιος τους εξόρισε από την Ρώμη. ..... Εάν επρόκειτο για κάποιο πρόσωπο άγνωστο στον συγγραφέα ασφαλώς μετά από το όνομα, θα έπρεπε να μπει η αόριστη αντωνυμία (Chresto quodam, Χριστού τινός). Η παράλειψη λοιπόν της αορίστου αντωνυμίας αποδεικνύει ότι ο Χριστός ήταν πρόσωπο πολύ γνωστό και στον Σουετώνιο και στους συγχρόνους του.

Ισχύουν τα ίδια προβλήματα με την αναφορά του Τάκιτου.

Ο χριστός εμφανίζεται σαν υποκινητής των ταραχών, όπως πολύ σωστά γράφει ο oodr. Κάτι που μας κάνει να αναρωτηθούμε αν το Σουετώνιος, νόμιζε ότι ο Ιησούς ήταν ζωντανός κατά τις ταραχές που αναφέρει....

Παράθεση:

Lucian (μέσα του 2ου αιώνα) Ο Λουκιανός, για παράδειγμα, στο έργο του “περί Περεγρίνου τελευτής”, υπαινίσσεται τον Ιησού και μιλάει για αυτόν σαν να πρόκειται για πολύ γνωστό πρόσωπο, αν και πεθαμένο πριν από πολύ καιρό, και τον αποκαλεί "εσταυρωμένο σοφιστή", "άνθρωπο εν Παλαιστίνη σταυρωθέντα", "μέγαν νομοθέτη των Χριστιανών".

Ε και τι σημαίνει αυτό, και μάλιστα κατά τα μέσα του 2ου αιώνα?

Υπάρχουν όρια στην επιστημονική γνώση?

Μια "θρησκευτική" άποψη που άνθισε στην περίοδο που η επιστήμη έκανε το ένα πίσω από το άλλο τεράστια άλματα είναι η άποψη ότι είναι θέμα χρόνου να δώσει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα και να κάνει τα πάντα.
Ακόμα και σήμερα συχνά αποδίδουμε υπερφυσικές ικανότητες στην επιστήμη.
Αυτή η προσέγγιση νομίζω ότι ονομάζεται σήμερα επιστημονισμός, αν και ο όρος δεν είναι και πολύ ξεκάθαρος.
Όμως αν και δεν έχουμε φτάσει στα όριά της, σήμερα μπαίνουν μερικά ερωτήματα για το αν υπάρχουν όρια και πως καθορίζονται αυτά.

Το πιο μεγάλο πλήγμα στον επιστημονισμό το έδωσε ο Kurt Godel μαθηματική ιδιοφυΐα, με τα μαθηματικά θεωρήματα της μη πληρότητας. Ενώ αρχικά λέει κανείς και τι έγινε, μαθηματικά θεωρήματα είναι, τα θεωρήματά του, λόγο της φύσης της απόδειξης που κάνει, καταλήγουν σε κάποια πολύ προβληματικά σημεία. Για παράδειγμα και να μην γράφω μια παράθεση

Παράθεση:

http://www.methexi.gr/a-02-thewrima-mi-plirotitas.html Το άρθρο του 1931 του Godel έκανε και άλλα πράγματα: εφηύρε τη θεωρία των «recursive functions», η οποία είναι σήμερα η βάση μιας σημαντικής θεωρίας προγραμματισμού ηλεκτρονικών υπολογιστών. Πράγματι, στην καρδιά του άρθρου του Godel βρίσκεται αυτό που μπορεί να δει κανείς ως επιμελημένο πρόγραμμα υπολογιστών παραγωγής «Αριανικών» αριθμών. Και αυτό το πρόγραμμα γράφεται σε έναν φορμαλισμό που μοιάζει έντονα με αυτόν τον το γλωσσικό προγραμματισμό, ο οποίος εφευρέθη 30 χρόνια αργότερα. Το θεώρημα του Gödel έχει χρησιμοποιηθεί για να υποστηρίξει ότι ένας υπολογιστής δεν μπορεί ποτέ να γίνει τόσο έξυπνος όσο ένας άνθρωπος επειδή η έκταση της γνώσης του πρώτου περιορίζεται από ένα δεδομένο σύνολο αξιωμάτων, ενώ οι άνθρωποι μπορούν να ανακαλύψουν τα απροσδόκητες αλήθειες… Παίζει ρόλο στις σύγχρονες γλωσσικές θεωρίες, οι οποίες υπογραμμίζουν τη δύναμη της γλώσσας να βρίσκει νέους τρόπους να εκφραστούν οι ιδέες. Eχει επίσης χρησιμοποιηθεί για να υποστηρίξει ότι δεν θα γίνουμε ποτέ κατανοητοί από τον εαυτό μας, δεδομένου ότι το μυαλό σας, είναι κι αυτό ένα κλειστό σύστημα. Όπως δεν μπορούμε να δούμε τα πρόσωπά μας με τα μάτια μας, δεν μπορούμε να καθρεπτίσουμε πλήρως τις διανοητικές μας δομές στον ίδιο μας τον εγκέφαλο. Ένα άλλο παραπλήσιο πόρισμα του θεωρήματος είναι πως δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε βέβαιοι πως δεν έχουμε παραφρονήσει. Ο παράφρων ερμηνεύει τον κόσμο μέσω της (παραδόξως) συνεπούς λογικής του. Πώς μπορούμε να αποφανθούμε εάν η λογική μας είναι παράδοξη ή όχι, δεδομένου ότι έχουμε μόνο τη λογική μας για να το κρίνουμε; Αναφέρω εδώ και το δεύτερο θεώρημα Godel, το οποίο καταδεικνύει ότι τα μόνα αριθμητικά τυπικά συστήματα που είναι ασυνεπή είναι αυτά που βεβαιώνουν τη συνέπειά τους. Αυτό μοιάζει να υπαινίσσεται πως όποιος πιστεύει με βεβαιότητα πως δεν είναι παράφρων, σίγουρα θα είναι… Όμως η πιο σοβαρή συνέπεια του θεωρήματος της μη πληρότητας στην φιλοσοφία είναι η εξής: Αν και το θεώρημα μπορεί να δηλωθεί και να αποδειχθεί με έναν αυστηρά μαθηματικό τρόπο, αυτό που φαίνεται να λέει είναι ότι η λογική σκέψη δεν μπορεί ποτέ να διεισδύσει στην τελική αλήθεια… Προφανώς, για τους σπουδαστές της λογικής, η πλήρης κατανόηση του θεωρήματος είναι μια ανατρεπτική εμπειρία. Κι ίσως το να καταλάβει κανείς την ουσιαστικά αδιέξοδη φύση ενός λαβυρίνθου αποτελεί και ενός είδους απελευθέρωσης από αυτόν.

Μια σημείωση για τα παραπάνω, η λογική μπορεί να εκτιμήσει αν μια συλλογιστική είναι ορθή, όμως δεν μπορεί να εκτιμήσει αν οι αρχικές προτάσεις που χρησιμοποιεί η συλλογιστική είναι ορθές. Για να είμαστε πιο ακριβείς (αν και δεν θα μπορέσουμε να είμαστε απόλυτα :) ) και η διατύπωση των προτάσεων ώστε να τις επεξεργαστούμε μέσω της λογικής δεν μπορεί να έχει κατά τον Godel απόλυτη ακρίβεια....

ή εδώ

Παράθεση:

http://g-pribas.pblogs.gr/2008/02/oi...lhrothtas.html Ας έρθουμε στην ουσία του ερωτήματος που υποκρύπτεται στον τίτλο του κειμένου αυτού. * Μπορεί, λοιπόν, ένα Φιλοσοφικό ή Θρησκευτικό Σύστημα να θεωρεί τον εαυτόν του (δηλαδή αυτοί που το επινοήσανε) ως την Απόλυτη Αλήθεια με την έννοια ότι, οι Αρχές του αποτελούν εκείνο το υλικό με βάση το οποίο (4) κάθε πρόβλημα να έχει τη λύση του; Η απάντηση είναι ένα σκέτο όχι! * Μπορούμε με τα «καθαρά» Μαθηματικά να προσεγγίσουμε την Απόλυτη Αλήθεια; Η απάντηση είναι και πάλι ένα σκέτο όχι! * Υπάρχει «Απόλυτη Αλήθεια»; Αν πάντως υπάρχει θα πρέπει να είναι ά-λογη!

Θα βρείτε δεκάδες σχετικές αναφορές.
Μια άλλη διατύπωση που έχει ενδιαφέρον είναι ότι στην προσπάθειά μας να γίνουμε απολύτως ακριβείς στην διατύπωση μιας θεωρίας καταλήγουμε σε μια ατέρμονη προσπάθεια ολοένα και μεγαλύτερης προσέγγισης, χωρίς να φτάνουμε ποτέ στο τέρμα.

Τα θεωρήματα αυτά έχουν ένα προφανές πρόβλημα, αλλά και αυτό καταλήγει σε κυκλική επιχειρηματολογία για αυτό και το αφήνω στην άκρη.

Μερικοί ένθεοι, εκστασιάζονται με τον Kurt Godel θεωρώντας ότι βρέθηκε η απόδειξη της αναξιοπιστίας της επιστημονικής μεθόδου και πρέπει να στραφούμε σε υπερβατικές προσεγγίσεις. Βέβαια τα θεωρήματα δεν λένε τίποτα τέτοιο, αντίθετα αποδεικνύουν, ότι ο πιστός δεν είναι σε θέση να γνωρίζει αν η πίστη του είναι αξιόπιστη.....

Αντιθέτως η παρατήρηση ότι η επιστήμη είναι σε θέση να καταλήγει σε όλο και καλύτερες αν και όχι απόλυτες προσεγγίσεις, μας οδηγεί στο να την θεωρήσουμε σχετικά αξιόπιστη.

Όποιος θέλει ας ρίξει και μια ματιά στο http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4304117353053185960#editor/target=post;postID=2002906861933837868 που θέτει ένα σχετικό πρόβλημα.

Κάτι λίγο από την κόντρα πιστών και μυθικιστών

Μυθικιστές ονομάζονται στις συζητήσεις περί της ιστορικότητας του Ιησού, ονομάζονται όσοι θεωρούν ότι η ύπαρξή του αποτελεί ένα διαδεδομένο μύθο.

Συμβαίνει να θεωρώ την ύπαρξη του Ιησού σαν ιστορικό πρόσωπο πολύ πιθανή, τώρα αν οι αναφορές αφορούν ένα μόνο πρόσωπο ή πολλά, αν λέγονταν όντως Ιησούς, αν ήταν επαναστάτης (με όπλα) ή φιλόσοφος ή Θεός, είναι τελείως άλλο θέμα. Και για τώρα το αφήνω στην άκρη.
Όμως μερικές φορές μου φαίνεται περίεργο το τι επικαλούνται μερικοί για να στηρίξουν την άποψη αυτή.
Κάπου πέτυχα μια σειρά από "αποδείξεις" για την ιστορική αξιοπιστία της κ.δ που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο σε κάποιες παραλλαγές.
πάμε λοιπόν.
------------

Σε ανασκαφή του 1961, και σε μια μικρή επιγραφή θεάτρου στο μεσογειακό λιμάνι της Καισάρειας, αποδείχθηκε ότι υπήρξε πράγματι ο Πόντιος Πιλάτος. Μέχρι τότε αμφισβητείτο το όνομα αυτό.
Απαντώ στον άγνωστο αρχικό εμπνευστή των αποδείξεων.

Περίεργο να αμφισβητείται, όμως το ερώτημα είναι αν στην εποχή που φέρονται να γράφονται τα ευαγγέλια κατά τους μυστικιστές, τέτοιες πληροφορίες ήταν δύσκολο να βρεθούν.

Πληροφορίες ιστορικές ακόμη δεν υπήρχαν για τον “τετράρχη Λυσανία”, που έδρασε στην Αβιληνή, εκτός από τις καταγραφές του ευαγγελιστή Λουκά. Αρχαιολογικό όμως εύρημα κοντά στην Δαμασκό, της εποχής του 29 μ.Χ., επιβεβαίωσε και πάλι την διήγηση του Λουκά.

Όμως ο Πιλάτος και ο Λυσανίας παρουσιάζονται σύγχρονοι στην καινή διαθήκη. Ενώ ο Πιλάτος φυσικά θα είναι κυβερνήτης κατά την περίοδο 26-36 μχ. Ενώ ο Λυσανίας αν αληθεύουν οι πηγές που τον παρουσιάζουν τετράρχη της Αβιλήνης και που επικαλείσαι, εκτελέστηκε από τον Μάρκο Αντώνιο κατά το 36 πχ. Άρα ή τα έχουν μπερδέψει οι συγγραφείς της κ.δ ή τι?....

Μέχρι το 1910 πιστευόταν ότι το Ικόνιο ήταν πόλη της Λυκαονίας και όχι της Φρυγίας, όπως έγραφε ο ευαγγελιστής Λουκάς. Τότε όμως ο αρχαιολόγος σερ Γουίλιαμ Ράμσεϊ με την ανακάλυψη μνημείου (και αργότερα με άλλες ανακαλύψεις διαφόρων) δικαίωσε την πληροφορία του τρίτου Ευαγγελίου.

Περίεργο και πάλι. Αν κοιτάξεις τον χάρτη το Ικόνιο βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην περιοχή της Λυκαονίας παρά της Φρυγίας που γράφεις. Οπότε μάλλον η αρχική πεποίθηση ήταν ακριβέστερη, όμως δεν θα σταθώ εδώ θεωρώντας λάθος τον Λουκά, απλά δεν πρόκειται για απόδειξη. 

Ο Λουκάς και πάλι μας δίνει την μοναδική ιστορική καταγραφή του “ανθύπατου Σέργιου Παύλου” (Πράξ. 13,7), ο οποίος είχε εξουσία στην Κύπρο. Επιγραφή του 55 μ.Χ., που βρέθηκε στα μέσα του 19ου αι., πιστοποιεί το όνομα και την ιδιότητα του μνημονευθέντος ανδρός.

Αν όμως πάμε στον Χ. Κ. Οικονόμου: «Οι απαρχές τού χριστιανισμού στην Κύπρο», διδακτορική διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/0268#page/46/mode/1up σελίδα 45, βλέπουμε ότι το σημείο αμφισβητείται και ως προς τον συγγραφέα και ως προς την χρονολογία και ως προς το θέμα του.

Σε ιεραποστολικό ταξίδι του απ. Παύλου στην Έφεσο, εναντιώθηκαν σε αυτόν οι αργυροχόοι που επωφελούνταν από αγαλματίδια της θεάς Αρτέμιδος (Πράξ. 19,35). Μετά από ανασκαφική δραστηριότητα όχι μόνο βρέθηκαν διάφορα ειδώλια προς τιμήν της θεάς στην αρχαία Έφεσο, αλλά και ο ίδιος ο περί ου ο λόγος ναός.

Πρόκειται για ναό που χτίστηκε σε αντικατάσταση του αρχαιότερου που ήταν ένα από τα 7 θαύματα της αρχαιότητας. Πιθανολογείται ότι ο δεύτερος καταστράφηκε από τον  Χρυσόστομο κατά το 400μχ. Μας προσδίδει κάποιο στοιχείο αλήθειας το ότι αναφέρεται ότι ο Παύλος τον επισκέφτηκε?
Μήπως ήταν άγνωστο μέρος και ξαφνιαζόμαστε από την αναφορά του?

Ανασκαφές επίσης στην Κόρινθο αποκάλυψαν ότι ο Γάϊος, που αναφέρεται από τον απ. Παύλο στην προς Ρωμαίους επιστολή του (16,23), ήταν υπεύθυνος για τα δημόσια έργα στην Κόρινθο. Συνεργεί λοιπόν η αρχαιολογική σκαπάνη στην αλήθεια της Αγίας Γραφής και συμπληρώνει το έργο της, σε αντίθεση με τις αντιεπιστημονικές απόψεις διαφόρων αθέων στοχαστών.

Αν εννοείς τον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα που ξανάχτισε από τα θεμέλια την Κόρινθο, που είχε καταστρέψει ο Μόμμιος μάλλον δεν πρόκειται για αυτόν που φιλοξένησε τον Παύλο μια και πέθανε αρκετά π.χ.. Αν άλλον, ποιόν?

Επιγραφή που βρέθηκε κοντά στο θέατρο της παλαιάς Κορίνθου αποδεικνύει αληθινό και πάλι τον απ. Παύλο, όταν γράφοντας στους Ρωμαίους (16,23) αναφέρει κάποιον Έραστο ως αξιωματούχο της πόλης

ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἔραστος ὁ οἰκονόμος τῆς πόλεως καὶ Κούαρτος ὁ ἀδελφός.
Γιατί λες "αξιωματούχος" και όχι οικονόμος, αφού έτσι αναφέρεται? Μήπως πήρε κάτι το αυτί σου για το πρόβλημα της μετάφρασης του aedile? Ο aedile Erastus είναι αμφίβολο αν είναι ο Έραστος που στέλνει χαιρετίσματα μέσω του Παύλου. Για όποιον ενδιαφέρεται μια συνοπτική επισκόπηση του προβλήματος της σύνδεσης των δύο Έραστων σε ένα. http://corinthianmatters.com/2011/08/17/the-search-for-the-historical-erastus/

Ανακαλύφθηκε ακόμη και το «Λιθόστρωτο», ο τόπος που δικάστηκε ο Ιησούς, ενώ δεν υπήρχε πρωτύτερα καμία άλλη εκτός της Γραφής (Ιω. 19,13) μαρτυρία.

Μάλλον δεν καταλαβαίνω το νόημα. Δεν είναι δυνατό να εννοείς ότι βρέθηκε ένα λιθόστρωτο και αυτό είναι αξιολογίσιμη μαρτυρία.

Προσδιορίστηκε και ο χώρος της «Κολυμβήθρας της Βηθεσδά», που και πάλι αναφέρεται μόνο από την Καινή Διαθήκη, κατά τη διάρκεια ανασκαφών το 1988.

Και γιατί να μην βρεθεί στην τελική. Είναι κάτι περίεργο να αναφέρονται σε ένα μύθο(αν είναι μύθος) και κάποια πραγματικά στοιχεία που είναι γνωστά κατά την εποχή που κατασκευάστηκε ο μύθος?
Η πισίνα αναφέρεται στο βιβλίο των βασιλέων. Σε αυτό το σημείο ήταν χτισμένος ναός για τον Ασκληπιό και τον Σέραπη, που από την επέκταση των τειχών της Ιερουσαλίμ “μπαίνουν” εντός των τειχών. Οι πισίνα(ες) και κάποιες “βάθρες” στην περιοχή χρησιμοποιούντο σαν μέρος του “ασκληπιείο” και οι ειδωλολάτρες Έλληνες θεωρούσαν τον Ασκληπιό “σωτήρα”. Κατά την Βυζαντινή εποχή το ασκληπιείο μετατρέπεται σε εκκλησία. Τι το περίεργο να αντικατασταθεί το ασκληπιείο από την κολυμβήθρα της Βηθεσδά με τον άγγελο να θεραπεύει κανένα φουκαρά, αντί για τον Ασκληπιό και τους ιερείς – ιατρούς του. Και όταν ο νέος και αληθινός Σωτήρας, εμφανίζεται καταργείται ο παλαιός και ψεύτικος και ο ναός και το θεραπευτήριο γίνονται χριστιανική Εκκλησία. Κοινότυπο.
---------------------

Αυτοί που ψάχνουν για την Ατλαντίδα είναι πιθανότατα ρεαλιστές και έξυπνοι, αν αναζητούν μια περιοχή - πόλη που [B]ενδέχεται[/B] και να υπάρχει. Αυτοί που δέχονται εξ ορισμού την ύπαρξή της, χωρίς άλλα στοιχεία, είναι μάλλον υπερβολικά ευκολόπιστοι.
Και καλό είναι να προσέχουν γιατί η υπερβολική ευπιστία μερικές φορές βλάπτει, ή τουλάχιστον να μην απαιτούν από τους άλλους να μοιράζονται την ευπιστία τους.

Ινδοευρωπαϊκή θεωρία, υπάρχει κάτι που ενοχλεί?

Δεν καταλαβαίνω τι δεν αρέσει σε κάποιους εθνικιστές στην ινδοευρωπαϊκή θεωρία.
Μια και σύμφωνα με τις ενδείξεις, ο πρωταρχικός πυρήνας των ανθρώπων homo sapiences sapiences είναι πολύ μικρός, και η χρήση της γλώσσας είναι σημαντική για την συγκρότησή πολιτισμού και την επικράτηση χάρη στην διανοητική (εντάξει εδώ θέλει κάποια συζήτηση) υπεροχή, κάνουμε την υπόθεση ότι αρχικά όλοι οι άνθρωποι μιλούσαν μια κοινή γλώσσα. Την πρωτογλωσσα. Σε αυτό το συμπέρασμα έχουν καταλήξει και οι γλωσσολόγοι. από αυτήν εξελίχθηκαν πάμπολλες γλώσσες που μπορούν να ομαδοποιηθούν λόγο συγγενών χαρακτηριστικών σε λίγες σχετικά ομάδες. Μια από αυτές είναι η ινδοευρωπαϊκή οικογένεια γλωσσών.
Ένα σημείο που είναι μάλλον δύσκολο να απαντηθεί είναι αν κάποια στιγμή υπήρχε και μια ομάδα ανθρώπων, που να μίλαγε την υποθετική πρωτο-ινδοευρωπαϊκή γλώσσα. Αλλά δεν έχει και τόσο σημασία για την συζήτησή μας.
Μια από τις υπό-οικογένειες της ινδοευρωπαϊκής είναι η Ελληνική οικογένεια, ένας από τους κλάδους της η Μυκηναϊκή διάλεκτος (για την οποία έχουμε και γραπτά μνημεία με την γραμμική Β) εξελίσσεται σε Αττική, αυτή σε κοινή Ελληνιστική (που κυριαρχεί σε μεγάλο βαθμό στην Μεσόγειο και γράφονται τα ευαγγέλια) και κάποια στιγμή φτάνουμε στην σημερινή Ελληνική γλώσσα που μιλάμε. Και η σημερινή Ελληνική γλώσσα είναι και ο μόνος απόγονος της Ελληνικής οικογένειας γλωσσικών διαλέκτων (εκτός αν θεωρήσουμε και τα τσακώνικα)
Οπότε η ινδοευρωπαϊκή θεωρία μας λέει ότι σε διάστημα κάπου 200.000 χρόνων η Ελληνική γλώσσα, εξελίχθηκε από την πρωτόγλωσσα.
Που και πως? Εδώ τα πράγματα είναι πολύ δύσκολο να απαντηθούν, μια και για να πούμε με βεβαιότητα θα χρειαζόμασταν γραπτά μνημεία. Και τα παλαιότερα βεβαιωμένα γραπτά της Ελληνικής οικογένειας είναι μόλις η γραμμική Β.
Οπότε προσπαθούμε να συνδυάσουμε γνώσεις αρχαιολογικές και γενετικές για να κάνουμε σχετικές υποθέσεις. Δεν νομίζω ότι υπάρχει μέχρι σήμερα κάποια ευρύτερα αποδεκτή θεωρία για το που και πως εξελίχθηκε η πρωτόγλωσσα στην Ελληνική. Ξέρουμε που πάνω κάτω είναι η αρχή του νήματος, και που είναι το σημείο που φτάνουμε στην γραμμική Β. Για τα ενδιάμεσα, θα δούμε.

Πρωτόγλωσσα - ινδοευρωπαϊκή οικογένια - Ελληνική οικογένια - Μηκιναικά - Αττική - κοινή Ελληνιστική - Μεσαιωνική Ελληνική - σύγχρονα Ελληνικά.*
Οπότε η ινδοευρωπαϊκή θεωρία, κατά κάποιον τρόπο, είναι και λίγο φιλο-εθνικιστική. Η γλώσσα μας σήμερα αποτελεί εξέλιξη ενός απομονωμένου κλάδου, έτσι ώστε οι γλωσσικοί μας συγγενείς να είναι πολύ μακρινά ξαδέλφια...

*Μερικοί μελετητές αναγνωρίζουν διαφορετικούς σταθμούς, ή άλλες επί μέρους διαφορές, πχ ότι η κοινή Ελληνιστική προέρχεται από μίξη άλλων Ελληνικών διαλέκτων.