Πάμε πάλι στο ενδιαφέρον θέμα του φαγητού.
Το χρήμα δεν κυκλοφορεί πάντα αλλά παντελονιάζεται και πάει περίπατο, η κυκλοφορία του δεν αποτελεί, ιδίως σε μια χώρα με εισαγόμενα προϊόντα κατά κανένα τρόπο κέρδος για το σύνολο, ακόμα και η εντός της οικονομίας εμφάνισή του, δεν σημαίνει πάντα καλύτερες συνθήκες για το σύνολο, μια και μπορεί να οδηγήσει σε αθέμιτο συναγωνισμό. Πρέπει πάντα να συνεκτιμάται η το τι βγαίνει, για να μπει το χρήμα, το να επενδύσει μια εμπορική εταιρία εταιρία μερικά εκατομμύρια ευρώ και να μαζέψει τον λουλά από τον κάθε φουκαρά δεν συνεπάγεται βελτίωση της οικονομίας αλλά επιδείνωσή της….
Για την απατηλή τεχνητή ρευστότητα δεν έχω κάποια αντίρρηση ότι υπήρξε, και όποιος έκανε το λάθος να την εκμεταλλευτεί το πλήρωσε πολύ ακριβά ή θα το πληρώσει. Πολύ πιο ακριβά από όσο θα απολαύσει...
Αλλά δεν ήταν αυτό το θέμα μου. Αναφερόμουν στο ότι δεν υπάρχει συλλογική ευθύνη και αυτό δεν αξίζει να το συζητάμε, αλλά ούτε απαραίτητα και συλλογική όφελος, από τα χρήματα που μάσησαν τα λαμόγια.
Αντίθετα μπορεί να έχει δημιουργηθεί "συλλογική" απώλεια.
Σου έδωσα ένα παράδειγμα για το πως μπορεί να λειτουργήσει αρνητικά στην οικονομία μιας χώρας η είσοδος χρήματος, μέσω μιας εμπορικής ξένης επιχείρησης.
Πάμε σε άλλη περίπτωση. Συμφωνείς με την Ε.Ε. ότι θα σου δώσει α ποσό για να αντιμετωπίσεις τις αλλαγές που προκαλεί η κοινή αγροτική πολιτική. Οκ, και σημείωσε οτι τα χρήματα αυτά είναι αυτά που κυρίως έφτασαν στους δικαιούχους. Αλλά με την εφαρμογή της κ.α.π. μετά την είσοδο, η παραγωγή σου και οι εξαγωγές σου μειώνονται κατά α+β. Τελικά είσαι χαμένος και ενδεχομένως και χοντρά.
Παίρνεις τώρα τις επιδοτήσεις σαν αγρότης, και λόγο του ότι δεν υπάρχει έλεγχος, τις σκας για αγορά καταναλωτικών αγαθών, εξωτερικού. Από το α που πήρες ένα μεγάλο μέρος, ή και το μεγαλύτερο σε μια χώρα με κακό ισοζύγιο επιστρέφει στην έδρα του.
Και ανάλογα έχουν δουλέψει οι επιδοτήσεις στην περίπτωση της κοινής αγροτικής πολιτικής από όσο γνωρίζω
Πάμε σε ένα άλλο. Η Ε.Ε. μας δίνει α ποσό για μια δράση, σε αυτό πρέπει να βάλουμε και εμείς β ποσό. Αλλά το έργο είναι άχρηστο.(δεν κάνω πλάκα, υπάρχουν για παράδειγμα "εκπαιδευτικά" έργα σφραγίδες που έγιναν αποκλειστικά για να φαγωθούν χρήματα) Άρα τελικά ξοδεύουμε χρήματα παρά βγαίνουμε κερδισμένοι. Ναι δόθηκαν χρήματα σε κάποιους εργαζόμενους, αλλά τελικά το ποσό β σαν αγαθό συνολικά πήγε στον βρόντο. Και για να γίνει πλήρωσα και εγώ, όχι μόνο η Εόκ. πήγαν λοιπόν τα χρήματα σε μένα?
Άλλο παράδειγμα η Ε.Ε. πληρώνει για να φτιάξουμε ένα δρόμο. Βάζουμε και εμείς κάποια χρήματα σαν κράτος, βάζει και ο κατασκευαστής, δανειζόμενος από τράπεζα με εγγύηση του δημοσίου. Φουσκώνει τα ποσά και τριπλασιάζει το κόστος, και τελικά παίρνει την εκμετάλλευση του δρόμου για τριάντα χρόνια, που θα του αποφέρει ένα βουνό χρήμα. Το οποίο σαν εχέφρον άνθρωπος το επενδύει εκτός Ελλάδος, μια και δεν χρειάζεται και χρήματα για να κάνει το έργο αφού δανείζεται με το πρόσωπο του δημοσίου.
Πάμε αλλού. Τα λαμόγια που έφαγαν τον αγλέουρα, είχαν την δυνατότητα να αγοράζουν ακίνητα χωρίς να σκοτίζονται για το κόστος, φυσικά τα μεγάλα λαμόγια τα χρέωναν σε οφ σορ, άρα είτε οι αξίες είτε το χρήμα έφευγε. Αλλά οι περισσότεροι μεσαιομικρολαμόγια άφηναν το χρήμα να τσουλάει εντός. Όμως η αγορά με μαύρο χρήμα, δημιουργούσε φούσκα και μάλιστα φουσκάαααααρα. Τι σημαίνει αυτό, ότι οι εργαζόμενοι και μη κατέχοντες ακίνητα, βρέθηκαν σε οικονομική αδυναμία μπροστά στην φούσκα. Άρα εγώ δεν κέρδισα, αλλά έχασα από την φάση. Και αν δεν κάνω λάθος, οι τιμές των νέων ακινήτων, παρόλο που αποτελούν φούσκα, εμφανίζονται στο αεπ.
Και ποιος λέει ότι οι τράπεζες δανίζουν για παραγωγικές εργασίες. Οι τράπεζες αποτελούν νόμιμα τοκογλυφικά ιδρύματα που εν Ελλάδι δρουν κάπως ποιο τοκογλυφικά από το σύνηθες. Ένα μεγάλο ποσοστό των χρημάτων μετατρέπεται σε καταναλωτικά αγαθά με το χρήμα να φεύγει έξω, και την αξία των καταναλωτικών αγαθών να την πληρώνουμε σε υπέρογκες τιμές λόγο της τοκογλυφίας. Με τις κάρτες να υποθηκεύουν την εργασία μας για δεκαετίες. Άρα ήδη το κόστος που πληρώνουμε για τα αγαθά, που απολαμβάνει ο μέσος εργαζόμενος, σε εργασία το έχει πληρώσει χρυσό.
Έγραψα βιαστικά τα παραδείγματα αλλά νομίζω ότι δείχνουν πόσο εύκολα μπορεί η ενίσχυση να μην φτάσει στο σύνολο.
Δεν λέω ότι η Ε.Ε. δεν έδωσε κάποια χρήματα, αλλά ότι αυτά δεν έφτασαν απαραίτητα στην τσέπη μας σαν ενύσχυση.
Αλλά μήπως εν τέλει κάνουμε κάποια μεγάλη ζωή? Είμαστε πρώτοι σε καγιέν νομίζω, ε και, τα έχουμε συλλογικά?
Πόσα από τα ακριβά ακίνητα και κινητά αγαθά απολαμβάνουμε συνολικά.
Εκείνο που ξεχνάς είναι ότι η ψαλίδα των απολαβών καθορίζει το ποιοι επωφελούνται. Όταν η ψαλίδα αυξάνεται η όσμωση χάνεται και οι αξίες πάνε τον ανήφορο.
Η καθαρίστρια εκατό έπαιρνε, χωρίς χρήμα από τις λαμογιές, εκατό θα πάρει, μην πάρει και λιγότερα. Η ανεργία δεν μειώθηκε με την είσοδο. Το λαμόγιο δεν διαχέει τον πλούτο στην κοινωνία, ειδικά σε μια οικονομική μπανανία σαν την Ελλάδα.
Συχνά προτείνεται το ΑΕΠ σαν δείκτης για τη εξέλιξη της κοινωνικής ευμάρειας. Είναι όμως κατάλληλος.
Όχι γιατί πρώτα πρώτα, προφανώς δεν περιλαμβάνει την ψαλίδα. Δεν ξέρω κανένα δείκτη που να είναι κατάλληλος για να συνεκτιμήσεις την ποιότητα ζωής. Ο hdi (που περιέχει το αεπ) και περιγράφει την ποιότητα ζωής στις διάφορες χώρες του πλανήτη, είναι καλός για να συγκρίνουμε ακραίες περιπτώσεις, αλλά για πιο κοντινές δεν μπορεί να περιγράψει την κατάσταση.
Για παράδειγμα η Δανία και η Ελλάδα εμφανίζονται να έχουν το ίδιο αεπ και πολύ κοντινό hdi, άντε να συγρίνεις την ποιότητα ζωής εκεί και εδώ, με τα γηροκομία στην Δανία να κλείνουν γιατί είναι αχρείαστα....
Δεν αρκεί δεκαετία για να φτάσουμε αυτή την ποιότητα, αιώνες θέλουμε...
------------------
Τελικά αν όντως το χρήμα από ενισχύσεις της Ε.Ε. που μπήκε σε τσέπες επιτήδειων εμφανίστηκε ξεπλυμένο στην οικονομία της Ελλάδος, η δράση του ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για υπερθέρμανση της οικονομίας, απολύτως ασύνδετης με την παραγωγή της και είχε σαν αποτέλεσμα μάλλον την επιδείνωση των χαμηλόμισθων παρά την βελτίωση της αγοραστικής τους κατάστασης.
Πρόβλημα που γίνεται πιο ορατό στις σημερινές συνθήκες, μια και το δίχτι ασφάλειας έχει μειωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου