Χρόνια πριν, διάβαζα ένα κείμενο από κάποια πηγή του ΚΚΕ. Δεν θυμάμαι πια, ούτε και φρόντισα να αποθηκεύσω κάποια παραπομπή.
Το κείμενο ανέφερε δύο βασικές προϋποθέσεις για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, και ένα κανόνα επιλογής για συγκιριακές συμμαχίες με αστικές δυνάμει. Με εξέπληξε για την σαφήνεια και την απλότητα των θέσεων και των επιχειρημάτων. Θέσεις που βρίσκουν εφαρμογή σε αρκετές περιπτώσεις, εκτός του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού.
Ας τα πάρουμε με την σειρά.
1. Ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, απαιτεί την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.
Αν όχι με την μορφή ενεργής συμμετοχής, έστω με την μορφή ανοχής και θεωρητικής υποστήριξης. Η συντριπτική πλειοψηφία θα πρέπει να είναι συνειδητοποιημένη, ενημερωμένη και ως εκ τούτου, αποφασισμένη για κάποιες θυσίες.
Νομίζω ότι το ίδιο μπορεί να πει κανείς για κάθε ριζική αλλαγή που συντελείται σε μια κοινωνία. Για να πετύχει δεν αρκεί να γίνει μια προσπάθεια από ένα μικρό ποσοστό 3-5% μιας ηγετικής ομάδος, ή και από ένα μεγάλο ποσοστό αποδοχής όπως ένα 50+%, θα πρέπει η συντριπτική πλειοψηφία να υποστηρίζει την ριζική αυτή αλλαγή. Και μάλιστα η επιλογή της στήριξης να είναι προϊόν συνειδητής επιλογής και όχι συναισθηματικής αντίδρασης. Αλλιώς όσοι αντιστρατεύονται την επιλογή, θα βρουν έδαφος να εμποδίσουν την αλλαγή, ή η αλλαγή θα απαιτήσει εκτεταμένες αντιδημοκρατικές δράσεις για την εφαρμογή της, που στην πράξη ακυρώνουν κάθε καλή πρόθεση.
2. Μια ριζική αλλαγή δεν γίνεται τοπικά.
Ήδη στο παρελθόν ήταν φανερό, ότι ακόμα και αν εντός της χώρας η αλλαγή είχε την συντριπτική υποστήριξη των πολιτών, οι αντιδράσεις εκτός της χώρας από τις ομάδες που ήταν αντίθετες στην αλλαγή αυτή, θα δημιουργούσαν προβλήματα και αν η χώρα δεν ήταν ιδιαίτερα ισχυρή θα οδηγούσαν την προσπάθεια αλλαγής σε αποτυχία.
Σήμερα τόσο λόγο του παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος, της αλληλεξάρτησης των οικονομιών όσο και λόγο ιδιαίτερα περιορισμένης παραγωγικής αυτάρκειας, το να γίνει μια ριζική αλλαγή τοπικά μοιάζει ανέκδοτο. Ακόμα και ισχυρότατες χώρες, θα αντιμετωπίσουν εξωτερικές αντιδράσεις από το σύνολο των αντίθετων χωρών, που θα οδηγήσουν την αλλαγή σε αποτυχία. Φυσικά για τις πλέον αδύναμες χώρες, όπως η Ελλάδα το να πετύχουν σημαντικές αλλαγές ενάντια σε ένα περιβάλλον εχθρικό δεν μοιάζει, είναι ανέκδοτο.
Το μη τοπικό, ως προς ένα σοσιαλιστικό μετασχηματισμό σημαίνει παγκόσμιο. Ως προς σημαντικές αλλαγές όμως, για παράδειγμα την διευθέτηση του Ελληνικού χρέους, μπορεί να αρκεί μια πιο περιορισμένη εκδοχή του μη τοπικού, όπως η ε.ε.
3. Οι κομμουνιστές οφείλουν να συντάσσονται με τις λιγότερο αρνητικές ομάδες της αστικής τάξης, για την αντιμετώπιση των πλέον αρνητικών (η διατύπωσή μου δεν είναι καλή, αλλά ελπίζω ότι βγαίνει νόημα).
Υποθέτω ότι αυτό ταιριάζει κουτί στην συμμαχία κομμουνιστών και χωρών με αστικές κυβερνήσεις, ενάντια στον ναζισμό. Αλλά για μένα θα ήταν θεμιτή η συμμαχία της ευρύτερης αριστεράς, ακόμα και πολιτικών δυνάμεων που ρέπουν προς τον νεοφιλελευθερισμό, αλλά διατηρούν ένα σεβασμό προς τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανάγκη κοινωνικού συμβολαίου, ενάντια σε ποιο ακραίες ομάδες.
από το νήμα http://freeforum.gr/viewtopic.php?f=24&t=489&sid=459fb1c97e188343396f616b6c850258
Το κείμενο ανέφερε δύο βασικές προϋποθέσεις για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, και ένα κανόνα επιλογής για συγκιριακές συμμαχίες με αστικές δυνάμει. Με εξέπληξε για την σαφήνεια και την απλότητα των θέσεων και των επιχειρημάτων. Θέσεις που βρίσκουν εφαρμογή σε αρκετές περιπτώσεις, εκτός του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού.
Ας τα πάρουμε με την σειρά.
1. Ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, απαιτεί την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.
Αν όχι με την μορφή ενεργής συμμετοχής, έστω με την μορφή ανοχής και θεωρητικής υποστήριξης. Η συντριπτική πλειοψηφία θα πρέπει να είναι συνειδητοποιημένη, ενημερωμένη και ως εκ τούτου, αποφασισμένη για κάποιες θυσίες.
Νομίζω ότι το ίδιο μπορεί να πει κανείς για κάθε ριζική αλλαγή που συντελείται σε μια κοινωνία. Για να πετύχει δεν αρκεί να γίνει μια προσπάθεια από ένα μικρό ποσοστό 3-5% μιας ηγετικής ομάδος, ή και από ένα μεγάλο ποσοστό αποδοχής όπως ένα 50+%, θα πρέπει η συντριπτική πλειοψηφία να υποστηρίζει την ριζική αυτή αλλαγή. Και μάλιστα η επιλογή της στήριξης να είναι προϊόν συνειδητής επιλογής και όχι συναισθηματικής αντίδρασης. Αλλιώς όσοι αντιστρατεύονται την επιλογή, θα βρουν έδαφος να εμποδίσουν την αλλαγή, ή η αλλαγή θα απαιτήσει εκτεταμένες αντιδημοκρατικές δράσεις για την εφαρμογή της, που στην πράξη ακυρώνουν κάθε καλή πρόθεση.
2. Μια ριζική αλλαγή δεν γίνεται τοπικά.
Ήδη στο παρελθόν ήταν φανερό, ότι ακόμα και αν εντός της χώρας η αλλαγή είχε την συντριπτική υποστήριξη των πολιτών, οι αντιδράσεις εκτός της χώρας από τις ομάδες που ήταν αντίθετες στην αλλαγή αυτή, θα δημιουργούσαν προβλήματα και αν η χώρα δεν ήταν ιδιαίτερα ισχυρή θα οδηγούσαν την προσπάθεια αλλαγής σε αποτυχία.
Σήμερα τόσο λόγο του παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος, της αλληλεξάρτησης των οικονομιών όσο και λόγο ιδιαίτερα περιορισμένης παραγωγικής αυτάρκειας, το να γίνει μια ριζική αλλαγή τοπικά μοιάζει ανέκδοτο. Ακόμα και ισχυρότατες χώρες, θα αντιμετωπίσουν εξωτερικές αντιδράσεις από το σύνολο των αντίθετων χωρών, που θα οδηγήσουν την αλλαγή σε αποτυχία. Φυσικά για τις πλέον αδύναμες χώρες, όπως η Ελλάδα το να πετύχουν σημαντικές αλλαγές ενάντια σε ένα περιβάλλον εχθρικό δεν μοιάζει, είναι ανέκδοτο.
Το μη τοπικό, ως προς ένα σοσιαλιστικό μετασχηματισμό σημαίνει παγκόσμιο. Ως προς σημαντικές αλλαγές όμως, για παράδειγμα την διευθέτηση του Ελληνικού χρέους, μπορεί να αρκεί μια πιο περιορισμένη εκδοχή του μη τοπικού, όπως η ε.ε.
3. Οι κομμουνιστές οφείλουν να συντάσσονται με τις λιγότερο αρνητικές ομάδες της αστικής τάξης, για την αντιμετώπιση των πλέον αρνητικών (η διατύπωσή μου δεν είναι καλή, αλλά ελπίζω ότι βγαίνει νόημα).
Υποθέτω ότι αυτό ταιριάζει κουτί στην συμμαχία κομμουνιστών και χωρών με αστικές κυβερνήσεις, ενάντια στον ναζισμό. Αλλά για μένα θα ήταν θεμιτή η συμμαχία της ευρύτερης αριστεράς, ακόμα και πολιτικών δυνάμεων που ρέπουν προς τον νεοφιλελευθερισμό, αλλά διατηρούν ένα σεβασμό προς τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανάγκη κοινωνικού συμβολαίου, ενάντια σε ποιο ακραίες ομάδες.
από το νήμα http://freeforum.gr/viewtopic.php?f=24&t=489&sid=459fb1c97e188343396f616b6c850258
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου