Ένα ένα. Από την μια χρεοκοπία και από την άλλη κούρεμα και δανεισμός και μέτρα.
πρίν από όλα να ξεκαθαρίσουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων συμφωνεί με το να παρθούν επί πλέον μέτρα, πάρα πολλά μέτρα, τσουβάλια μέτρα. Το θέμα είναι τι μέτρα?
Ας πούμε ένα μέτρο, απλό και εύκολο στην εφαρμογή. αύξηση του χρόνου περί ευθύνης υπουργών στα 100 χρόνια και μεταβίβαση της αρμοδιότητας δικαστικής έγκλισης στο δικαστικό σώμα. Υποθέτω ότι σε δημοψήφισμα θα έπαιρνε 70-99%.
Ή ένα άλλο μέτρο. Αύξηση της φορολογίας των οφ σορ στα 30% της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων που κατέχουν σε ετήσια βάση. Πάλι ανάλογα ποσοστά βλέπω.
Άρα οι Έλληνες πολίτες δεν είναι ενάντια σε μέτρα, αλλά σε ποια μέτρα. Και είναι σαφές ότι ανάλογα μέτρα, θα έχουν θετικό αντίκτυπο στον περιορισμό των εξόδων του δημοσίου.
Πάμε τώρα να ξεκαθαρίσουμε ένα βασικό ζήτημα, από την μια έχουμε πτώχευση και από την άλλη σενάρια διάσωσης. Η πτώχευση έχει όλα τα κακά που αναφέρονται (ίσως δεν είναι σαφές αλλά ας το δεχθούμε σαν υπόθεση εργασίας). Οπότε θα είναι θετικό να ισχύσει κάποιο σενάριο διάσωσης. Ναι, έχετε ακούσει κανένα?
Εγώ όχι.
Ακόμα και με κούρεμα 99.999% χωρίς κάποια στρατηγική που να διαμορφώνει νέα δεδομένα, απλά μεταθέτουμε το πρόβλημα. Και εγώ μεν που έχω τα χρονάκια μου, με λίγη τύχη μπορεί να τα τινάξω μέχρι να σκάσει πάλι το πρόβλημα, αλλά οι ποιο νέοι όχι.
Από όσο ξέρω μια επιχείρηση όταν δεν έχει στρατηγική αντιμετώπισης του χρέους της, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να προχωρήσει σε πτώχευση. Η παράταση θα την οδηγήσει σε χειρότερη θέση.
Οπότε αν το ερώτημα είναι αύριο, περιμένοντας ένα από μηχανής θεό και ξεπουλώντας ότι έχουμε και δεν έχουμε, ή σήμερα ώστε να μας μείνει καί κάτι στην άκρη, η απάντηση νομίζω ότι είναι σήμερα.
Βέβαια ίσως να κάνω λάθος και να υπάρχει σενάριο και να μην το έχω καταλάβει.
Υπάρχουν λύσεις χωρίς πτώχευση. Πιθανά ναι. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος.
Νομίζω ότι αν κάποιος έχει μια προβληματική επιχείρηση μπορεί να κάνει ένα σχεδιασμό, έτσι και εμείς. Μέχρι τώρα ακολουθούμε μια συνταγή που δεν φαίνεται να έχει και θετικά αποτελέσματα. Υπάρχουν δύο λογικές σε αυτό το σημείο, δεν είναι καλή η συνταγή ή δεν την ακολουθούμε αρκετά καλά.
Μια ερώτηση λοιπόν μια και δεν ξέρω, η συνταγή αυτή έχει πετύχει πουθενά?
Μια άλλη ερώτηση είναι πως οδηγηθήκαμε σε αυτό το σημείο? Αν βρούμε τι μας οδήγησε θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα για να λύσουμε το πρόβλημα.
Ας πούμε η Ελλάδα πριν την ένωση είχε θετικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων, μόλις μπήκε το ισοζύγιο χειρωτέρεψε, (νομίζω κάπου -150%). και σήμερα είναι πολύ περισσότερο αρνητικό. Άρα κάτι δεν πάει καλά, και η Ε.Ε. θα πρέπει να δει το θέμα αν θέλει όντως να μας βοηθήσει.
---------------------------
Πάμε και σε ένα άλλο σημείο.
Αν πτωχεύσουμε, τα πράγματα θα είναι δύσκολα για μας. Πολύ πολύ δύσκολα. Δεν αμφιβάλω.
Τι αντίκτυπο θα έχει στην Ε.Ε. αλλά και στην παγκόσμια οικονομία? Η Ελλάδα είναι μια ψείρα στα οικονομικά μεγέθη της ένωσης. Παρόλα αυτά μια ψείρα μπορεί να έχει δυσάρεστα αποτελέσματα αν ψοφήσει. Ίσως υπερβολικά δυσάρεστα.
Οσο δεν έχω δει πρόταση που να επιτρέπει την αποφυγή κατάρρευσης, (φυσικά με σοβαρές πιθανότητες σφάλματος, αλλά και κάποιον ρεαλισμό) λέω ότι αν είναι να βαρέσεις κανόνι καλό είναι να το βαρέσεις όσο γίνεται νωρίτερα. Έτσι μεγιστοποιείς τις μελλοντικές δυνατότητες επανάκαμψης. Η παράταση ευνοεί όσους θα μετακομίσουν άμεσα στον παράδεισο, ενδεχομένως και τους πιστωτές μας.
Δεν λέω οτι δεν υπάρχουν λύσεις, αλλά ότι μέχρι τώρα δεν έχουν προταθεί κάποιες βιώσιμες.
Για να το πω και διαφορετικά, το μοντέλο της Ε.Ε. παρουσιάζει λειτουργικά προβλήματα καθώς και συνολικά το φιλελεύθερο μοντέλο που προσπαθεί να εφαρμόσει η δύση. Σε αυτό το πλαίσιο οι λύσεις για τους αδύναμους κεφαλαιούχους (Ελλάδα), ιδίως αν αυτοί είναι και προβληματικοί στην διαχείριση, είναι να πάνε να πνιγούνε.
Αν δεις ρεαλιστικά αυτό που προτείνεται είναι να μειωθούν οι συνολικές απολαβές των πολιτών, ώστε να γίνουν ανταγωνιστικές (με την κίνα?) οι επιχειρήσεις. Το ότι οι παραγωγικές δομές ενδέχεται να μην εξασφαλίζουν ακόμα και με σκλάβους ανταγωνιστικές δομές ή ότι έχοντας στρατιές ανέργων μεταναστών δεν επετεύχθει η ανταγωνιστικότητα, είναι άνευ σημασίας.
Τότε αν ο Θεός, γιατί αυτόν περιμένουν, βοηθήσει θα αποκτήσουμε πρωτογενές πλεόνασμα, θα έχουν πάλι με την βοήθεια του Θεού, εξαλειφθεί τα φαινόμενα λαμογιάς και όλα τα άλλα παθογενή φαινόμενα του κράτους (εκείνοι που θα μειωθούν είναι οι υπεράριθμοι δημόσιοι υπαλήλοι, των οποίων το πραγματικό πρόβλημα, είναι η "μη εργασία" και όχι ο αριθμός τους και οι απολαβές του συνόλου τους) θα αρχίσει να μειώνεται το χρέος.
Α ναι ξέχασα, μια και είμαστε από τους πλέον σκληρά εργαζόμενους στην Ε.Ε., στον ιδιοτικό τομέα, θα πρέπει να εργαζόμαστε περισσότερο για να διασφαλίσουμε την ανταγωνιστικότητα, και θα πρέπει να έχουμε απολαβές τεταρτο-τριτοκοσμικές σε υγεία και δημόσια αγαθά.
Για τις συντάξεις δεν ανησυχούμε μια και θα αρχίσουν να τα τινάζουν όλο και νωρίτερα οι τρυπιοπαντελονάδες Έλληνες. Ήδη το να πάρει άνθρωπος πλήρη σύνταξη είναι θαύμα, όχι κατόρθωμα....
Πριν το 97 το ΚΚΕ προφήτευε ακριβώς αυτά που συμβαίνουν τώρα και φαίνεται ότι θα επακολουθήσουν. Πρέπει να σας πω ότι δεν τους πίστευα, θεωρούσα ότι υπερβάλουν. Όπως είπε και ο Παφίλης σε μια εκπομπή, δεν είναι μάντεις, αυτή είναι η δομή του συστήματος.
Συμφωνώ ότι οι κρίσεις του καπιταλισμού είναι σε μεγάλο βαθμό αναπόφευκτες από την δομή του συστήματος. Αλλά η φτωχή μου γνώμη είναι ότι η συγκεκριμένες συνθήκες (Ελλάδα. Ε.Ε. διεθνής συγκυρία) και η γενικότερη στροφή του καπιταλισμού παγκοσμίως σε ένα φιλελεύθερο μοντέλο, αντί για ένα προστατευτικό μοντέλο εξομάλυνσης των αδυναμιών της ελεύθερης αγοράς, επιτείνουν δραματικά το πρόβλημα.
πρίν από όλα να ξεκαθαρίσουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων συμφωνεί με το να παρθούν επί πλέον μέτρα, πάρα πολλά μέτρα, τσουβάλια μέτρα. Το θέμα είναι τι μέτρα?
Ας πούμε ένα μέτρο, απλό και εύκολο στην εφαρμογή. αύξηση του χρόνου περί ευθύνης υπουργών στα 100 χρόνια και μεταβίβαση της αρμοδιότητας δικαστικής έγκλισης στο δικαστικό σώμα. Υποθέτω ότι σε δημοψήφισμα θα έπαιρνε 70-99%.
Ή ένα άλλο μέτρο. Αύξηση της φορολογίας των οφ σορ στα 30% της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων που κατέχουν σε ετήσια βάση. Πάλι ανάλογα ποσοστά βλέπω.
Άρα οι Έλληνες πολίτες δεν είναι ενάντια σε μέτρα, αλλά σε ποια μέτρα. Και είναι σαφές ότι ανάλογα μέτρα, θα έχουν θετικό αντίκτυπο στον περιορισμό των εξόδων του δημοσίου.
Πάμε τώρα να ξεκαθαρίσουμε ένα βασικό ζήτημα, από την μια έχουμε πτώχευση και από την άλλη σενάρια διάσωσης. Η πτώχευση έχει όλα τα κακά που αναφέρονται (ίσως δεν είναι σαφές αλλά ας το δεχθούμε σαν υπόθεση εργασίας). Οπότε θα είναι θετικό να ισχύσει κάποιο σενάριο διάσωσης. Ναι, έχετε ακούσει κανένα?
Εγώ όχι.
Ακόμα και με κούρεμα 99.999% χωρίς κάποια στρατηγική που να διαμορφώνει νέα δεδομένα, απλά μεταθέτουμε το πρόβλημα. Και εγώ μεν που έχω τα χρονάκια μου, με λίγη τύχη μπορεί να τα τινάξω μέχρι να σκάσει πάλι το πρόβλημα, αλλά οι ποιο νέοι όχι.
Από όσο ξέρω μια επιχείρηση όταν δεν έχει στρατηγική αντιμετώπισης του χρέους της, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να προχωρήσει σε πτώχευση. Η παράταση θα την οδηγήσει σε χειρότερη θέση.
Οπότε αν το ερώτημα είναι αύριο, περιμένοντας ένα από μηχανής θεό και ξεπουλώντας ότι έχουμε και δεν έχουμε, ή σήμερα ώστε να μας μείνει καί κάτι στην άκρη, η απάντηση νομίζω ότι είναι σήμερα.
Βέβαια ίσως να κάνω λάθος και να υπάρχει σενάριο και να μην το έχω καταλάβει.
Υπάρχουν λύσεις χωρίς πτώχευση. Πιθανά ναι. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος.
Νομίζω ότι αν κάποιος έχει μια προβληματική επιχείρηση μπορεί να κάνει ένα σχεδιασμό, έτσι και εμείς. Μέχρι τώρα ακολουθούμε μια συνταγή που δεν φαίνεται να έχει και θετικά αποτελέσματα. Υπάρχουν δύο λογικές σε αυτό το σημείο, δεν είναι καλή η συνταγή ή δεν την ακολουθούμε αρκετά καλά.
Μια ερώτηση λοιπόν μια και δεν ξέρω, η συνταγή αυτή έχει πετύχει πουθενά?
Μια άλλη ερώτηση είναι πως οδηγηθήκαμε σε αυτό το σημείο? Αν βρούμε τι μας οδήγησε θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα για να λύσουμε το πρόβλημα.
Ας πούμε η Ελλάδα πριν την ένωση είχε θετικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων, μόλις μπήκε το ισοζύγιο χειρωτέρεψε, (νομίζω κάπου -150%). και σήμερα είναι πολύ περισσότερο αρνητικό. Άρα κάτι δεν πάει καλά, και η Ε.Ε. θα πρέπει να δει το θέμα αν θέλει όντως να μας βοηθήσει.
---------------------------
Πάμε και σε ένα άλλο σημείο.
Αν πτωχεύσουμε, τα πράγματα θα είναι δύσκολα για μας. Πολύ πολύ δύσκολα. Δεν αμφιβάλω.
Τι αντίκτυπο θα έχει στην Ε.Ε. αλλά και στην παγκόσμια οικονομία? Η Ελλάδα είναι μια ψείρα στα οικονομικά μεγέθη της ένωσης. Παρόλα αυτά μια ψείρα μπορεί να έχει δυσάρεστα αποτελέσματα αν ψοφήσει. Ίσως υπερβολικά δυσάρεστα.
Οσο δεν έχω δει πρόταση που να επιτρέπει την αποφυγή κατάρρευσης, (φυσικά με σοβαρές πιθανότητες σφάλματος, αλλά και κάποιον ρεαλισμό) λέω ότι αν είναι να βαρέσεις κανόνι καλό είναι να το βαρέσεις όσο γίνεται νωρίτερα. Έτσι μεγιστοποιείς τις μελλοντικές δυνατότητες επανάκαμψης. Η παράταση ευνοεί όσους θα μετακομίσουν άμεσα στον παράδεισο, ενδεχομένως και τους πιστωτές μας.
Δεν λέω οτι δεν υπάρχουν λύσεις, αλλά ότι μέχρι τώρα δεν έχουν προταθεί κάποιες βιώσιμες.
Για να το πω και διαφορετικά, το μοντέλο της Ε.Ε. παρουσιάζει λειτουργικά προβλήματα καθώς και συνολικά το φιλελεύθερο μοντέλο που προσπαθεί να εφαρμόσει η δύση. Σε αυτό το πλαίσιο οι λύσεις για τους αδύναμους κεφαλαιούχους (Ελλάδα), ιδίως αν αυτοί είναι και προβληματικοί στην διαχείριση, είναι να πάνε να πνιγούνε.
Αν δεις ρεαλιστικά αυτό που προτείνεται είναι να μειωθούν οι συνολικές απολαβές των πολιτών, ώστε να γίνουν ανταγωνιστικές (με την κίνα?) οι επιχειρήσεις. Το ότι οι παραγωγικές δομές ενδέχεται να μην εξασφαλίζουν ακόμα και με σκλάβους ανταγωνιστικές δομές ή ότι έχοντας στρατιές ανέργων μεταναστών δεν επετεύχθει η ανταγωνιστικότητα, είναι άνευ σημασίας.
Τότε αν ο Θεός, γιατί αυτόν περιμένουν, βοηθήσει θα αποκτήσουμε πρωτογενές πλεόνασμα, θα έχουν πάλι με την βοήθεια του Θεού, εξαλειφθεί τα φαινόμενα λαμογιάς και όλα τα άλλα παθογενή φαινόμενα του κράτους (εκείνοι που θα μειωθούν είναι οι υπεράριθμοι δημόσιοι υπαλήλοι, των οποίων το πραγματικό πρόβλημα, είναι η "μη εργασία" και όχι ο αριθμός τους και οι απολαβές του συνόλου τους) θα αρχίσει να μειώνεται το χρέος.
Α ναι ξέχασα, μια και είμαστε από τους πλέον σκληρά εργαζόμενους στην Ε.Ε., στον ιδιοτικό τομέα, θα πρέπει να εργαζόμαστε περισσότερο για να διασφαλίσουμε την ανταγωνιστικότητα, και θα πρέπει να έχουμε απολαβές τεταρτο-τριτοκοσμικές σε υγεία και δημόσια αγαθά.
Για τις συντάξεις δεν ανησυχούμε μια και θα αρχίσουν να τα τινάζουν όλο και νωρίτερα οι τρυπιοπαντελονάδες Έλληνες. Ήδη το να πάρει άνθρωπος πλήρη σύνταξη είναι θαύμα, όχι κατόρθωμα....
Πριν το 97 το ΚΚΕ προφήτευε ακριβώς αυτά που συμβαίνουν τώρα και φαίνεται ότι θα επακολουθήσουν. Πρέπει να σας πω ότι δεν τους πίστευα, θεωρούσα ότι υπερβάλουν. Όπως είπε και ο Παφίλης σε μια εκπομπή, δεν είναι μάντεις, αυτή είναι η δομή του συστήματος.
Συμφωνώ ότι οι κρίσεις του καπιταλισμού είναι σε μεγάλο βαθμό αναπόφευκτες από την δομή του συστήματος. Αλλά η φτωχή μου γνώμη είναι ότι η συγκεκριμένες συνθήκες (Ελλάδα. Ε.Ε. διεθνής συγκυρία) και η γενικότερη στροφή του καπιταλισμού παγκοσμίως σε ένα φιλελεύθερο μοντέλο, αντί για ένα προστατευτικό μοντέλο εξομάλυνσης των αδυναμιών της ελεύθερης αγοράς, επιτείνουν δραματικά το πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου