Πέρα από το ότι με κουράζει να απαντώ για χιλιοστή φορά σε γνωστές
παρανοήσεις χωρίς βάση, θρήσκων για την εξελικτική θεωρία, βρίσκω ότι θα
ήταν χρήσιμο για τους θρήσκους αλλά και για τους άθρησκους να δείξω ότι
ο Δαρβινισμός δεν αντιμάχεται την θρησκεία, αλλά αντίθετα μάλλον την
στηρίζει σε κάποια σημεία, αλλά και ότι αν και η εξέλιξη ξεκαθαρίζει μια
πλάνη περί της φαινομενικά ισχυρότερης απόδειξης περί της ύπαρξης του
Θεού, δεν αναιρεί την πιθανότητα ύπαρξης του Θεού, αλλά μόνο αποδεικνύει
μια εξ ορισμού ανύπαρκτη απόδειξη, ανύπαρκτη.
Για αυτό σε αυτό το νήμα αποφάσισα να θυμηθώ τις θρησκευτικές προσεγγίσεις που είχα πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια, και να απαντήσω σαν θρήσκος και όχι σαν αγνωστικιστής.
Πριν μπούμε στο θέμα να επισημάνω μια συνήθη παρεξήγηση. Η λέξη "θεωρία" προφανώς χρησιμοποιείται με πολύ διαφορετικό περιεχόμενο όταν μιλάμε για επιστημονική θεωρία όπως εν προκειμένω. Αλλά ίσως κάνω κακά που την χρησιμοποιώ (γιατί μερικοί μπερδεύονται) και δεν χρησιμοποιώ την λέξη "γεγονός". Αν διαβάσει κανείς την εξελικτική του Κριμπά θα δει ότι πλέον η λέξη που προτιμάται ανάμεσα στους βιολόγους είναι το "γεγονός" της εξέλιξης. Αλλά η δύναμη της συνήθειας με καλεί στην λέξη θεωρία....
Η θεωρία λοιπόν, ουπσ το γεγονός της εξέλιξης, για να μην σας μπερδεύω, έχει ήδη διαπιστωθεί ότι είναι αληθές όσο αυτό μπορεί να διαπιστωθεί, καθόσον είναι η μόνη εξήγηση που καλύπτει το σύνολο των δεδομένων μας, τόσο ως προς τα ευρήματα παλαιοντολογίας και συγκριτικής ζωολογίας - φυτολογίας, όσο και στην μοριακή βιολογία που σήμερα η βάση της εξελικτικής. Μάλιστα η μοριακή βιολογία ήρθε εκ των υστέρων να συμφωνήσει με τα εύρηματά της με τις αρχικές "υποθέσεις" της παλαιολτολογίας και συγκριτικής ζωολογίας -φυτολογίας, αποδεικνύοντας όσο αυτό είναι δυνατό με την "ματιά" που ρίχνει το dna στην ιστορία, την αξιοπιστία.
Δεν θέτει λοιπόν κανείς εδώ μέσα μια θεωρία προς απόδειξη, αλλά περιγράφει με την εξελικτική την δοκιμασμένη θεωρία που πλέον αντιμετωπίζεται ως γεγονός. Σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε, και που από ότι φαίνεται μερικοί άσχετοι με το θέμα δεν το έχουν καταλάβει, δεν καλείται ο υποστηρικτής της εξέλιξης να παρουσιάσει στοιχεία, τα οποία άλλωστε μάλλον ξεφεύγουν από την ικανότητα του μη ειδικού κοινού να τα κατανοήσει, αλλά καλείται ο καθένας που έχει όρεξη να αμφισβητήσει χιλιάδες επιστήμονες σαν "καραγκιόζηδες" να θεμελιώσει ισχυρά την αμφισβήτησή του ή να το βουλώσει.
Πάμε λοιπόν.
Αδελφοί μου άθρησκοι, υπάρχει μια πλάνη που δυστυχώς σε αυτή έχουν πέσει πολλοί χριστιανοί ή και πιστοί από άλλες θρησκείες, καθώς και πολλοί άθρησκοι. Ότι ο Δαρβινισμός έρχεται σε αντίθεση με την θρησκεία. Κάτι τέτοιο είναι ένα τερατώδες λάθος και αυτό θα δείξω πιο κάτω.
Αλλά θέλω να ξεκινήσω ξεκαθαρίζοντας ότι για τον χριστιανό, η θρησκεία είναι πρώτιστα ένα "σχολείο" όπου ο άνθρωπος βοηθιέται να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του. Σε αυτό το σχολείο η πίστη παίζει ένα σημαντικό ρόλο, βοηθά τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει τον φόβο του θανάτου. Όμως αν κανείς δεν ευτυχίσει να την αποκτήσει, δεν σημαίνει ότι είναι εξ ορισμού ενάντια στον χριστιανισμό (τουλάχιστον, αλλά κατά την γνώμη μου και σε άλλες θρησκείες) επειδή "οι κατά Χριστόν ζήσαντες, χριστιανοί κληθίσονται". Έτσι βλέπουμε ότι το κεφαλαιώδες στην θρησκεία μας, είναι ο τρόπος που ζούμε και αυτός αποτελεί το κριτήριο που αξιολογεί το αν συμβαδίζουμε με τον χριστιανισμό ή αν είμαστε αντίθετοι. Οπότε αφού η θρησκεία αποτελεί σχολείο και η πίστη δεν μας χωρίζει αγεφύρωτα, είμαι σίγουρος ότι με καλή θέληση και πέρα από βλακείες μπορούμε να βρούμε κοινό τόπο επικοινωνίας και συμφωνίας.
Για την εξέλιξη τώρα. Ας μου συγχωρήσουν οι πιστοί αδελφοί μου το ανάλαφρο της έκφρασης, αλλά ο Χριστός δεν δίδαξε την αυστηρότητα στο λόγο, αλλά την αναζήτηση της ουσίας.
Υπάρχει μια εικόνα ότι ο Θεός ως πανταχού παρόν, παντοδύναμος, πανάγαθος, πάνσοφος, δεν κάνει άλλη δουλειά από το να παρεμβαίνει κάθε στιγμή στην ζωή των ανθρώπων, και να θαυματουργεί για ψήλου πήδημα, μπας και τον πιστέψει ο άνθρωπος και του ανάβει καντήλια. Ελπίζω να καταλαβαίνει κανείς ότι αυτή είναι μια πολύ απλοϊκή προσέγγιση. Σαφώς και ο Θεός στοχεύοντας είναι εξ ορισμού σε θέση να προγραμματίσει την μακροχρόνια εξέλιξη μιας διαδικασίας, θέτοντας τις βασικές της συνιστώσες.
Έτσι σήμερα ξέρουμε με την βοήθεια της επιστήμης, ότι το σύμπαν μας έχει αυτή την μορφή που έχει και επιτρέπει την ανάπτυξη νοήμονων όντων που το παρακολουθούν, επειδή ακριβώς το σύμπαν έχει κάποιες βασικές εγγενείς ιδιότητες, και ότι λίγο διαφορετικές ιδιότητες, θα καθιστούσαν το σύμπαν τελείως διαφορετικό και ακατάλληλο για την ύπαρξη της ζωής.
Έτσι λοιπόν είναι μάλλον ποιο λογικό όπως βλέπουμε παρατηρώντας τα φαινόμενα, αλλά και θεμιτό θεολογικά, να υποθέσουμε ότι ο Θεός, σαν δημιουργός έφτιαξε ένα σύμπαν ορίζοντας τις ιδιότητές του, ώστε κάποια στιγμή η ζωή να ξεπηδήσει μέσα του και να παραχθεί νοημοσύνη, αντί να υποθέτουμε ότι παρεμβαίνει κάθε ώρα και στιγμή, για να "διορθώνει" αρχικά κατασκευαστικά του λάθη με θαυματουργικό τρόπο.
Αλλά υπάρχει και ένας άλλος βασικός λόγος, που ο Θεός πιθανολογούμε ότι έθεσε το σύμπαν σε κίνηση και δεν παρεμβαίνει. Η ελεύθερη βούληση.
Ένας κόσμος που ο Θεός διαφεντεύει σε κάθε του στιγμή, δεν περιέχει τους βαθμούς ελευθερίας που θα δώσουν στην ελεύθερη βούληση την δυνατότητα να εμφανιστεί. Έτσι είναι απαραίτητο η φύση να λειτουργεί με κάποιους βαθμούς ελευθερίας και να μην είναι προκαθορισμένα απολύτως τα αποτελέσματα αλλά να υπάρχει κάποιος βαθμός απροσδιοριστίας..... (κάτι σε κβαντική φυσική μου θυμίζει αυτό που γράφω, αλλά το θέμα μου είναι άλλο και δεν κατέχω και φυσική καλά)
Έτσι λοιπόν ο Θεός καθορίζει την διαδικασία που θα εμφανιστεί η ζωή και μάλιστα η νόηση. Και ποια είναι αυτή η διαδικασία? Ως προς την εμφάνιση της ζωής, δεν το ξέρουμε ακόμα, αλλά ως προς την εξέλιξή της προς τους πολύπλκους έμβιους οργανισμούς και τον άνθρωπο, το ξέρουμε ήδη. Είναι η εξέλιξη.
Ο θαυμαστός αυτός μηχανισμός, λειτουργεί αυτόματα χωρίς να χρειάζεται η καθημερινή παρέμβαση του Θεού. Και τείνει να παράγει όλο και ποιο εξειδικευμένους και πολύπλοκους οργανισμούς, με αποκορύφωμα τον άνθρωπο.
Είναι ένας μηχανισμός που δεν έχει προκαθορίσει το αποτέλεσμά του, αλλά μόνο μια γενική τάση, έτσι τα τυχαία συμβάντα σε μοριακό επίπεδο, μέσω από την δοκιμασία της καταλληλότητας, συσσωρεύονται και παράγουν νέα χαρακτηριστικά και κάποτε διαφορετικά είδη.
Ο Θεός δεν προκαθορίζει το πως εξελίσσεται η ζωή, αν και σε αυτό υπάρχει μια αμφιβολία που θα αναλύσω μετά, αλλά προκαθορίζει τις γενικές γραμμές της εξέλιξης της. Δεν καθορίζει λοιπόν ότι θα έχουμε ένα αντίχειρα μόνο στα πέντε δάκτυλα, ούτε και άλλες χιλιάδες λεπτομέρειες.
Καθόρισε όμως ότι άμα η ζωή εμφανιστεί, θα εξελίσσεται.
Η εξέλιξη τείνει να διαφυλάττει τα γονίδια, αλλά δεν μένει στάσιμη, παράγει συνεχώς νέα χαρακτηριστικά που δοκιμάζονται και επικρατούν ή απορρίπτονται. Μέχρι που κάποια στιγμή να εμφανιστεί η νόηση.
Όντας το μέγιστο επιβιοτικό πλεονέκτημα, είναι δεδομένο ότι όταν εμφανιστεί κάποια στιγμή θα εξελιχθεί τουλάχιστον στην σημερινή μορφή. Λέω τουλάχιστον γιατί δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι έχουμε φτάσει στο απόγειο της ανθρώπινης εξέλιξης.
Αν και η βιολογία μας διδάσκει ότι ο ρυθμός εξέλιξης μας έχει επιβραδυνθεί σημαντικά και είναι δύσκολο πλέον να εμφανιστούν νέα χαρακτηριστικά, μια και η εξέλιξη έχει ήδη διαμορφώσει πακέτα δεδομένων που λειτουργούν συνεργατικά, ώστε κάθε αλλαγή θα έπρεπε να είναι συμβατή με το σύνολο.
Τίποτα λοιπόν σε όλη την θεωρία της εξέλιξης δεν αντιφάσκει στην θρησκεία, αλλά μόνο σε τυπολατρικές κατά λέξη ερμηνείες ορισμένων κειμένων.
Πάμε όμως να παρατηρήσουμε κάποια ακόμα σημεία.
Η "σχολή" του χριστιανισμού, μπορεί να συνοψιστεί σε μια λέξη. Αγάπη.
Μας "διδάσκει" η σχολή της εξέλιξης κάτι σχετικά με αυτήν?
Φυσικά, από τα πρώιμα στάδια της εξέλιξης, παρατηρήθηκε ένα περίεργο φαινόμενο στα έμβια όντα. Η αλληλεγγύη και η συνεργασία, την συναντάμε σε διαφορετικές μορφές στις νυχτερίδες, στους κροκόδειλους, σε κάποια ψάρια, στους αγριόχοιρους, στις μέλισσες, στα μυρμήγκια, σε ένα κάρο είδη και φυσικά στον άνθρωπο.
Η αλληλεγγύη, φτάνει σε σημείο μια μάνα να θυσιάζεται για τα παιδιά της και χιλιάδες μέλισσες για την κυψέλη. Αποτελεί ένα μηχανισμό που έχει αναπτυχθεί μέσα μας, έτσι ώστε να προστατεύουμε τα άτομα που έχουν παραπλήσια γονίδια με τα δικά μας, ακόμα και άτομα που ανήκουν σε διαφορετικά είδη από το δικό μας. Αντίστοιχα έχει αναπτυχθεί η ικανότητα συνεργασίας. Ιδιότητες που αντιφάσκουν προς την διαδεδομένη αντίληψη ότι είμαστε από την φύση μας ανταγωνιστικά όντα. Ναι υπάρχει ανταγωνισμός στην φύση. Όμως υπάρχει και συνεργασία και αλτρουισμός. Και στον άνθρωπο αυτά φτάνουν στο απόγειο των γνωστών έμβιων συμπεριφορών.
Μήπως αυτά περιγράφουν το βιολογικό υπόβαθρο για να βιώσει κανείς την αγάπη και να δράσει σύμφωνα με αυτή?
------------
Συνεχίζω με μια μικρή παρένθεση το τραγελαφικό θέμα του κοινωνικού Δαρβινισμού. Όπως ήδη ανέφερα ο αλτρουισμός και η συνεργασία αποτελούν εγγενή χαρακτηριστικά του είδους μας, αν και όχι μόνο. Απλά εμείς διαθέτοντας μεγαλύτερη νοητική ικανότητα από όλα τα άλλα ζώα, έχουμε την δυνατότητα να αξιολογήσουμε την σημασία τους και να τα επιλέξουμε συνειδητά. Γνωρίζουμε ακόμα από την βιολογία, ότι τα γονίδια των ανθρώπων διαφέρουν ελάχιστα μεταξύ τους, και ότι όλα τα φυλετικά χαρακτηριστικά που παρατηρούμε δεν αποτελούν καν αρκετή διαφοροποίηση για να μας κατατάξουν σε διαφορετικά υποείδη (races). Έτσι αυτά τα χαρακτηριστικά που αποτελούν εγγύηση ότι μια αδύναμη ομάδα γίνεται ισχυρότερη, ενώ μια ισχυρή ακόμα ισχυρότερη, τα μοιράζεται όλη η ανθρωπότητα. Η δε υπάρχουσα γενετική ποικιλομορφία είναι κρίσημο μέγεθος για την διασφάλιση της προσαρμοστικότητας και εξελισιμότητας του είδους μας. Όποιος τώρα έχει διάθεση ας ρίξει μια ματιά στην λογική του κοινωνικού Δαρβινισμού, όπως αυτή χρησιμοποιήθηκε από τους ναζιστές ή από τους θεωρητικούς της οικονομικής εφαρμογής της όπως τον Thomas Malthus και τον Francis Galton, και ας αναρωτηθεί πως από την δαρβινική θεωρία μπορεί να καταλήγει κανείς σε τόσο ηλίθια συμπεράσματα που έρχονται σε πλήρη διάσταση με τον Δαρβινισμό.
Υποθέτω ότι αρκετοί άθρησκοι θεωρούν παραμύθι τους πρωτόπλαστους. Όμως η εξελικτική δεν τους θεωρεί και τόσο. Η εξελικική θεωρία της βιολογίας, μας πληροφορεί με απόλυτη σαφήνεια και ασφάλεια ότι άπαντες οι άνθρωποι που ζούμε σήμερα έχουμε κοινό πρόγονο οι μεν άνδρες ένα άνδρα που τον ονομάζουν οι επιστήμονες dna Αδαμ και όλες οι γυναίκες μιας γυναίκας mt-dna Εύα...... Μάλιστα ξέρουμε ότι το ανθρώπινο είδος αναπτύχθηκε σε μια και μόνη περιοχή της Αφρικής, και από εκεί η μικρή ομάδα που το αποτελούσε εξαπλώθηκε σε όλη την γη, υποκαθιστώντας άλλα συγγενικά μας υποείδη.
Ποιο ήταν το συγκριτικό μας επιβιοτικό πλεονέκτημα? προφανώς η νόηση, αλλά σήμερα πιθανολογούμε ότι η πυροδότηση της αλλαγής που μας επέτρεψε να επιβληθούμε στους πολύ ανώτερους σωματικά και αρκετά έξυπνους νεάτερταλ ήταν η ανάπτυξη της ικανότητας του λόγου σε ένα ανώτερο επίπεδο.
Με την ανάπτυξη του λόγου, ο άνθρωπος αποκτά μια ανώτερη ικανότητα μακροπρόθεσμης καταχώρησης στοιχείων στην μνήμη, ενώ φαίνεται ότι μειώνεται η ικανότητα της βραχυπρόθεσμης μνήμης που μένει ισχυρότατη στους συγγενείς μας πιθήκους. Η μακροπρόθεσμη μνήμη μπορεί πλέον να μας πληροφορεί κατά πολύ καλύτερα για το επιθυμητό και ανεπιθύμητο, και η συνδυαστική ικανότητα του εγκεφάλου ως προς τα στοιχεία της μνήμης, για το σκόπιμο και μη σκόπιμο. Με άλλα λόγια παύουμε να ζούμε σε ένα συνεχές παρόν και διαχωρίζουμε τα πράγματα σε καλά και κακά. Ουπσ, νάτο και το "μήλο" που μας στέρησε τον παράδεισο του "τώρα", προς χάρη της πνευματικής εξέλιξης.......
--------------------------------
Νιώθω εδώ ότι πρέπει να κάνω μια παρένθεση για να διευκρινίσω κάτι, τόσο για τους θρήσκους όσο και για τους άθρησκους που αντιλαμβάνονται την σημασία της συνεργασίας και της αλληλεγγύης, και ακόμα ποιο ολοκληρωμένα της αγάπης, υπάρχει ένας συνεχής πόλεμος. Πόλεμος ενάντια στο μίσος των ιδεολογημάτων ενάντια στην κοινωνία αλληλεγγύης και προσφοράς. Πόλεμος ενάντια στα φυλετικά ιδεολογήματα που έχουν κατασπαράξει εκατομμύρια ανθρώπους.
Το να ζει κανείς στο τώρα, δεν σημαίνει ότι ικανοποιεί ανάγκες και αναζητά την ηδονή. Σημαίνει ότι η προσοχή του είναι στραμένη σε αυτό που βιώνει, αντί να αναγνωρίζει, αξιολογεί και οργανώνει με την μνήμη του τις εμπειρίες, έτσι ώστε κάποια νοητική εικόνα που έχει για τα πράγματα να υποκαθιστά την άμεση εμπειρία. Ξέρω ότι αυτό μοιάζει λίγο ανατολίτικο και βουδιστικό, όμως αυτό οφείλεται στο ότι σπάνια έχουμε αναζητήσει τι εννοεί η πρόταση που είναι κάπου γραμμένη στο άγιο όρος, "πρέπει να πεθάνεις πριν πεθάνεις, για να μην πεθάνεις όταν πεθάνεις".......
Ξεφεύγουμε λοιπόν κάπως από το θέμα μας, αλλά η πνευματική ολοκλήρωση, δεν συνίσταται στην αποβλάκωση και στην άρνηση της νοητικής λειτουργίας, αλλά στην κατανόηση της πραγματικής φύσης των πραγμάτων. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ξεράσουμε τον "καρπό της γνώσης του καλού και του κακού", αλλά να προχωρήσουμε πάρα πέρα επιλέγοντας κατά περίπτωση το "τώρα" ή την "μνήμη" με παντοτινό γνώμονα την αγάπη.
------------------------------
Και επανέρχομαι στο θέμα μας για να τονίσω κάτι ακόμα που ανέφερα αλλά ίσως το προσπεράσουν μερικοί βιαστικά. Η εξελικτική θεωρία, μας λέει ότι είμαστε όλοι οι άνθρωποι ένα σύνολο, που εμφανίζει ελάχιστες γονιδιακές διαφορές. Όλοι οι άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη. Δεν υπάρχουν υπάνθρωποι μαύροι και κιτρινιάρηδες. Είναι τελειωμένο αυτό. Δεν υπάρχουν καθαρές φυλές (races) όπως ονειρεύονταν οι ναζί, μια και ποτέ δεν υπήρξε γενετικός αποκλεισμός ώστε να παραχθούν. Και το σημαντικότερο δεν θα βοηθούσε σε τίποτα η προσπάθεια να διατηρηθεί καθαρό ένα έθνος ως προς τα βιολογικά του χαρακτηριστικά, όχι μόνο γιατί δεν έχει κάτι τέτοιο, αλλά και διότι θα μείωνε την προσαρμοστικότητά του. Έτσι λοιπόν η βιολογία και ο χριστιανισμός συναντώνται και εδώ, ξεκινώντας από διαφορετικούς δρόμους, να μάχονται ενάντια στα φυλετικά ιδεολογήματα.
Είπα πιο πριν ότι ίσως ο Θεός να βάζει το χεράκι του μια στάλα στην διαδικασία. Να το εξηγήσω. Το ποιο αδύνατο σημείο της εξελικτικής θεωρίας, είναι ο χρόνος που χρειάζεται για την συσσώρευση των αλλαγών. Γνωρίζω βέβαια ότι οι βιολόγοι έχουν εδώ και χρόνια βρει μια ικανοποιητική εξήγηση και σε αυτό το σημείο, καθώς κάθε αλλαγή που εμφανίζεται σε ένα πληθυσμό αποτελεί εξ ορισμού κατευθυντήριο για την επόμενη σχετική αλλαγή με αυτήν, ώστε η συσσώρευση να γκαζώνει..... Όμως εκεί στο τυχαιοποιημένο περιβάλλον, της εμφάνισης των μεταλλάξεων, δεν νομίζω ότι μπορεί να αποκλειστεί ένα χεράκι που σπρώχνει για την εμφάνιση μερικών μεταλλάξεων κατάλληλων ώστε να επιταχύνει την διαδικασία. Ξέρω ότι έρχεται σε αντίθεση με ότι έχω πει στην αρχή, αλλά δεν είμαι αυτός που θα αποκλείσω οριστικά μια τέτοια διακριτική και ανεπαίσθητη επέμβαση.
---------------
Επανέρχομαι και εγώ με ένα ερώτημα. Προσοχή γιατί είναι εύκολο να παραξηγήσει κανείς το νόημα σε αυτό που θα αναφέρω, είτε είναι πιστός, είτε είναι μη πιστός και υποστηρικτής της εξελικτικής.
Η συλλογιστική που παρουσιάζω είναι ότι αν τα έμβια όντα παρουσιάζουν χαρακτηριστικά που έρχονται ενάντια στην υπόθεση ότι τα έχει κατασκευάσει κάποιος πάνσοφος κατασκευαστής, αλλά ταιριάζουν στην υπόθεση ότι δημιουργήθηκαν μέσω της εμφάνισης τυχαίων χαρακτηριστικών που επιβάλλονται στους πληθυσμούς πιθανά γιατί εμφανίζουν ένα επιβιωτικό πλεονέκτημα, αποκλείεται κάποιος Θεός να έδρασε μέσω του δημιουργησμού, αλλά εάν υπάρχει (όπως θεωρούμε ότι υπάρχει άπαντες οι πιστοί) έδρασε σίγουρα μέσω της εξέλιξης.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι τα έμβια όντα έχουν κάπως περίεργη δομή. Για παράδειγμα τα φωτοευαίσθητα όργανα στο μάτι είναι διατεταγμένα ώστε να μην βλέπουν προς το φως αλλά αντίθετα, και η μετάδοση της πληροφορίας να γίνεται με ένα είδος νεύρου, που ξεκινά από πίσω από αυτά. Δηλαδή έχουν ακριβώς την αντίθετη δομή από αυτή που θα επέλεγε κάθε κατασκευαστής, και που άλλωστε έχουμε ήδη επιλέξει σε πλήθος ανθρώπινων κατασκευών, αλλά και υπάρχει στα κεφαλόποδα πχ στο χταπόδι.
Αριστερά βλέπουμε τον ανθρώπινο οφθαλμό και δεξιά του χταποδιού. Στον άνθρωπο τα νεύρα και τα αιμοφόρα αγγεία παρεμποδίζουν την όραση, με τελικό αποτέλεσμα την δημιουργία της ώχρας κηλίδας.
Γεννιέται λοιπόν γιατί ο Θεός θα επέλεγε μια τέτοια ατελέσφορη κατασκευή για τα ανθρώπινα και όχι μόνο όντα?
Μήπως είναι κανένας ηλίθιος που δεν μπορούσε να καταλάβει πως είναι η καλύτερη λειτουργικότητα του ματιού?
Αυτό είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα, ίσως το ποιο γνωστό της παράλογης κατασκευή των έμβιων όντων. Παράλογη γιατί μοιάζει περισσότερο σαν να γίνονται δοκιμές του τι δουλεύει και αν δουλέψει κάτι το κρατάμε, παρά να σχεδιάζει κάποιος παν-ευφυής μηχανικός την λειτουργία.
Ερώτηση λοιπόν, ποια προσέγγιση για την Θεία σοφία και δημιουργία ταιριάζει καλύτερα στην παρατηρούμενη πραγματικότητα, της εξέλιξης κατά την οποία ο Θεός επιλέγει ένα δρόμο για την ανάπτυξη της δημιουργίας του ή του δημιουργησμού που τα φτιάχνει όλα μαζί σε δύο μέρες, με κατασκευαστικά λάθη?
Η παρατήρηση για το χταπόδι, μας πληροφορεί ότι η κατασευή αυτή είναι λειτουργική. Και η λογική μας λέει ότι είναι μια πολύ ποιο ορθή προσέγγιση ως προς τον σχεδιασμό ενός οφθαλμού. Δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη για να καταλήξεις ότι δεν βάζεις εμπόδια μπροστά στα φωτοευαίσθητα όργανα αν δεν είναι απαραίτητο.
Αυτό που μας πληροφορεί λοιπόν το παράδειγμα, και όσα άλλα ανάλογα μπορούμε να βρούμε, είναι ότι ο υποθετικός κατασκευαστής είτε τα είχε πιει, είτε έβαζε στην τύχη τα στοιχεία και ότι δούλευε το κράταγε, χωρίς να ψάχνει αν μια άλλη προσέγγιση θα δούλευε πιο αποδοτικά. Η πρώτη περίπτωση περιγράφεται από τον δημιουργησμό, και η δεύτερη από την εξέλιξη, όπως μπορείς να καταλάβεις εύκολα αν διαβάσεις λίγο για το θέμα.
Οπότε αυτό που παρατηρώ είναι ότι ο δημιουργησμός έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την υπόθεση ενός πάνσοφου κλπ δημιουργού που ο ίδιος ευαγγελίζεται. Άρα είναι μια θεωρία που δεν έχει αυτοσυνέπια.
Αντίθετα η εξέλιξη συφμωνεί με τα δεδομένα και είναι συμβατή με ένα Θεό, που έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που του αποδίδει ο χριστιανισμός σαν ιδιότητες και οργανώνει την εξέλιξη του δημιούργηματός του, θέτοντας τις βασικές αρχές που θα εξελιχθεί και αφήνοντας βαθμούς ελευθερίας στην εξέλιξη αυτή.
Προσοχή δεν λέω ότι το χταπόδι έχεις καλύτερη τελειότητα όρασης, αλλά ότι ως προς ένα χαρακτηριστικό τα μάτια του είναι κατά πολύ ορθότερα δομημένα από του ανθρώπου.
Και επειδή όπως έχω δηλώσει "ο Θεός τα πάντα εν σοφία εποίησε", η μόνη εξήγηση που ταιριάζει στην πανσοφία του, για όποιον παρατηρεί την φύση, είναι ότι επέλεξε την εξέλιξη για την δημιουργία του. Γιατί?
Δεν είναι απλό αλλά είναι σημαντικό να το προσεγγίσουμε με καθαρό μυαλό. Ο δημιουργός ορίζει τις βασικές συνιστώσες στην δημιουργία του, νόμους, με βάση τους οποίους θα εξελιχθεί το σύμπαν και κάποια στιγμή θα εμφανιστεί νόηση και ελευθερία βούλησης.
Αλλά ο δημιουργός αυτός διαλέγει ένα τρόπο που αφήνει βαθμούς ελευθερίας στο σύστημα και δεν έχει ένα απολύτως ντετερμινιστικό χαρακτήρα ώστε να εμφανιστούν τα όντα με ένα μάτι που κατασκευαστικά έχει μπροστά ή πίσω τα νεύρα από τα φωτοευαίσθητα κύτταρα, αλλά οι κανόνες που έχει ορίσει ο Θεός διασφαλίζουν την εμφάνιση νόησης που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εμφάνιση της ελεύθερης βούλησης. Και η ελευθερία λοιπόν που δίνει ο δημιουργούς στην φύση, είναι απαραίτητη για να μην έχει προκαθορίσει ο Θεός τις πράξεις μας, οπότε θα στερούμασταν ελεύθερης βούλησης.
Ο μηχανιστικός ντετερμινισμός θεωρεί ότι έχοντας τις αρχικές συνθήκες ενός συστήματος μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια στο απώτατο μέλλον την εξέλιξή του. Ο μηχανιστικός όμως ντετερμινισμός υπέστη με την έλευση της κβαντομηχανικής μια σοβαρή αλλαγή. Σε μικροσκοπικό επίπεδο γνωρίζουμε σήμερα ότι η προβλεπτική μας δυνατότητα καθορίζεται από τις συναρτήσεις της κβαντομηχανικής (νομίζω του Χάινπερχ). Οπότε τα φαινόμενα που δεν εξαρτώνται από μικροσκοπικές αλλαγές υπακούν στην νευτόνια φυσική, λόγο της επίδρασης των μεγάλων αριθμών. Όμως τα φαινόμενα που εξαρτώνται από μικροσκοπικές αλλαγές εμφανίζουν ένα βαθμό απροσδιοριστίας (και νομίζω οτι σε μοριακό επίπεδο το dna δεν υπακούει πλήρως σε νευτόνια φυσική. Σχετικά μπορεί να σας πληροφορήσει καλύτερα κάποιος φυσικός.
Όσο για το ανθρώπινο μάτι, (και όλα τα σχετικά ακατανόητα που μπορούμε να παρατηρήσουμε,) υπάρχουν δύο εξηγήσεις για το φαινόμενο. Η μια ότι ο Θεός κάτι ήξερε που δεν γνωρίζουμε εμείς και επέλεξε μια ακατανόητη αρχιτεκτονική ενάντια στην κοινή λογική, και η άλλη ότι ο Θεός καθόρισε τους νόμους και άφησε την εξέλιξη να παράγει την νόηση, με σημαντικά ποσοστά ελευθερίας ώστε να εμφανίζονται δομές που αν και είναι λειτουργικές σε ορισμένα όρια, απαίχουν πάρα πολύ από το να είναι ιδανικές όπως θα τις έφτιαχνε ένας πάνσοφος κατασκευαστής.
Για την πρώτη υπόθεση δεν έχουμε κανένα στοιχείο που να την στηρίζει, παρά μόνο μια πίστη ότι τα πάντα είναι κατασκευασμένα στην τελική τους μορφή και με ιδανικό τρόπο. Κάτι που σκοντάφτει στην κοινή λογική και φυσικά δεν εξηγεί το σύνολο των παρατηρήσεών μας πάνω στις οποίες στηρίχθηκε η εξελικτική θεωρία.
Για δεν δεύτερη υπόθεση έχουμε μια πλήρη συμφωνία με όλα τα παρατηρούμενα φαινόμενα και με την θεολογία.
Με μια διαφορετική διατύπωση, αναρωτιέται κανείς γιατί θεωρείς αξιόπιστη την εξήγηση που δίνεις εσύ και μερικοί άλλοι στο πως η θρησκεία περιγράφει την δημιουργία, εξήγηση που είναι σαφώς αντίθετη με την επιστήμη, και να μην δεχθούμε μια εξήγηση για την δημιουργία, που να συμφωνεί και με την θρησκεία και με την επιστήμη.
Μόνο ο υπέρμετρος εγωισμός νομίζω ότι μπορεί να εναντιώνεται σε μια εξήγηση που πληρεί τόσο τα θεολογικά δεδομένα όσο και τα επιστημονικά, προς χάριν μιας εξήγησης που πληρεί αποκλειστικά στα θεολογικά.
Νομίζω ότι ο δημιουργησμός είναι προσβολή προς την θρησκεία και θα έπρεπε οι χριστιανοί να τον στείλουν εκεί που ανήκει μια για πάντα.
Με μια πρόταση ο δημιουργησμός είναι αντίχριστη θεωρία, εκτός και από αντιεπιστημονική.
Τελικά η επιστήμη και η θρησκεία τα πάνε μια χαρά, αντίθετα με τον δημιουργισμό που μοιάζει με κάποιον που βαράει με σφυρί μια μύγα στο κεφάλι του.....
------------------
Να συμπληρώσω και την εξήγηση της επιθετικότητας.
Αν ανατρέξετε σε βιβλία ή αναρτήσεις κάποιων θρησκευόμενων θα δείτε ότι συχνά παρουσιάζουν ένα κοινό επιχείρημα για να αποδείξουν την ύπαρξη του Θεού. Ο κόσμος που παρατηρούμε έχει μια πολυπλοκότητα και δομή που αποκλείται να εμφανίστηκε τυχαία, άρα πρέπει να υπάρχει κάποιος κατασκευαστής που τον κατασκεύασε. Άρα υπάρχει Θεός. Ειδικότερα όμως για τα έμβια όντα, το επιχείρημα παίρνει μια επί πλέον ποιότητα, ιδού λένε τα υλικά, φτιάχτε ζωή, φτιάχτε ένα κουνέλι, ένα βόδι, ένα άνθρωπο. Δεν μπορείτε, όμως υπάρχουν και η πολυπλοκότητά τους αλλά και η ιδιότητα της ζωής που φέρουν εγγυάται την ύπαρξη ενός δημιουργου.
Φυσικά το επιχείρημα είναι αίολο, το ότι δεν έχει γίνει κάτι μέσω τύχης, δεν σημαίνει ότι συνεπάγεται ένα κατασκευαστή. Και επί πλέον αν υποθέσουμε ότι το επιχείρημα δεν ήταν άκυρο, ο ίδιος ο Θεοός θα απαιτούσε να έχει κατασκευαστεί. Αλλά ξαναλέω το επιχείρημα είναι άκυρο. Όσο και αν είναι δύσκολο να υποθέσουμε ότι κάτι τόσο πολύπλοκο όσο ενας έμβιος οργανισμός μπορεί να εμφανιστεί χωρίς κάποιος υπεράνθρωπος κατασκευαστής να τον κατασκευάσει, δεν είναι δεδομένο ότι ο κατασκευαστής είναι απαιτητός μια και η δημιουργία μπορεί να είναι αποτέλεσα μιας τελείως διαφορετικής διαδικασίας που δεν γνωρίζουμε. Δεν γνωρίζαμε εν προκειμένω.
Στρογγυλοκαθήμενοι μερικοί ένθεοι πάνω σε αυτή την λανθασμένη απόδειξη, ξεχνούσαν ότι η θρησκεία είναι πίστη και όχι απόδειξη. Όσο και νάναι δεν μπορούσε κανείς εύκολα να αμφισβητήσει την "απόδειξη"
Έρχεται λοιπόν ο Δαρβίνος και τους γρεμίζει την ανύπαρκη απόδειξη. Δεν τους αφήνει καν να οχειρώσουν την απόδειξή τους στο ανάχωμα ότι η εξελικτική ξεκινά από τις απλούστερες μορφές αυτοαναπαραγόμενων οργανισμών, μια και ένα βακτήριο (που είναι ήδη αρκετά πολύπλοκο) δεν είναι ακρετά πειστικό ότι διαφέρει ικανά από το χώμα και τις πέτρες.
Αποδεικνύοντας ότι υπάρχει τρόπος έστω και θεωρητικά να εμφανιστούν ανώτερα πολύπλοκα έμβια όντα όπως ο άνθρωπος, η απόδειξη έχε περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, όπου ανήκε εξ αρχής..... Πολύ περισσότερο που η θεωρία του, παύει να είναι περιθωριακή και γίνεται κοινά παραδεκτή και αποδεδειγμένη όσο είναι δυνατό να αποδειχθεί.
Κάθε ένας λοιπόν που στήριζε την βεβαιότητα της πίστης του στην παρατήρηση της πολυπλοκότητας της ζωής, νιώθει την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια του, να αμφισβητείται η ίδια του η ύπαρξη μια και η πεπίθηση ότι πίστευε μια αποδεδειγμένη θρησκεία ήταν κυρίαρχο κομμάτι της ψυχοσύνθεσής του.
Έτσι η επιθετικότητα που χαρακτηρίζει ορισμένους αδελφούς είναι δικαιολογημένη μια και γαλουχήθηκαν σε λάθος προσέγγιση ως προς την αποδειξιμότητα της θρησκευτικής τους προσέγγισης.
Σημειώνω ότι σε απολύτως ανάλογο αποδεικτικό σφάλμα πέφτει ο τρισκατάρατος "Ντόουκινσ" θεορόντας ότι ο Θεός δεν μπορεί να υπάρχει αν δεν παραχθεί με μια ανάλογη διαδικασία με την εξέλιξη ή δεν κατασκευστεί. Πεύτει λοιπόν στην λούμπα που είχαν πέσει όσοι κατηγορούσε.
Πόσο οδυνηρό είναι όμως για ένα χριστιανό που πίστευε γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για την πίστη του, ή για κάποιον που μέσα στον χριστιανισμό έβρισκε ένα δρόμο για να ζήσει καλύτερα την ζωή του. Καθόλου, δεν αμφισβητεί την πίστη η Δαρβινική θεωρία, αλλά καταρρίπτει μια απόδειξη που ποτέ δεν αποτελούσε πραγματική απόδειξη. Αντίθετα όπως έδειξα η επιστήμη βρίσκει στην εξελικτική θεωρία, κάποιες κοινές βάσεις με την θρησκεία, σχεδόν αναπάντεχες. Για σκεφτείτε πόσο αναπάντεχα η γένεση κουμπώνει με την εξέλιξη όλων των ανθρώπων από μια μικρή ανθρώπινη ομάδα......
Το άλλο όμως σημείο που μας ενδιαφέρει είναι ότι η εξέλιξη δεν καταρρίπτει την θρησκεία, όπως ονειρεύονται ορισμένοι άθεοι, μερικοί από τους οποίους έχουν δυστυχώς αναγάγει την αθεΐα σε θρησκεία. Τίποτα δεν τέλειωσε από την ουσία της θρησκείας και μάλιστα από τον δειδακτικό της χαρακτήρα. Ο Θεός δεν είναι αποδείξιμος ούτε ως προς την ύπαρξη, αλλά ούτε ως προς την ανυπαρξία του. Και αυτό είναι μια τελική πρόταση που γνωρίζουμε ότι είναι ισχυρή εδώ και καιρό. Οι θεολογικές απόψεις δεν μπορούν να εξεταστούν επιστημονικά ακριβώς γιατί δεν είναι καταρίψιμες μέσω κάποια αποδεικτικής διαδικασίας.
Οι άθρησκοι από την μεριά τους, βλέπουν την επιθετικότητα σαν ακατανόητη και ηλίθια στάση. Και αυτό είναι πολύ δυσάρεστο, μια και συνήθως πρόκειται για συναισθηματική αντίδραση ή στάση που υπαγορεύτηκε από άλλους και βλάστησε πάνω στην άγνοια.
----------------------
Στο παρόν κείμενο, δεν κάνω προσπάθεια να φέρω επιστημονικές αποδείξεις για την εξελικτική. Αυτό έχει γίνει κατά κόρον από τους ειδικούς στο θέμα.
Από τότε που ο Δαρβίνος παρουσίασε την θεωρία, μέχρι σήμερα έχουν εξεταστεί όλες οι σχετικές παρατηρήσεις (και πειράματα) από αρκετούς διαφορετικούς κλάδους επιστημών. Έτσι έχουμε στοιχεία από την παλαιοντολογία, την συγκριτική ανατομία, την μοριακή βιολογία, την κοινωνιοβιολογία, την δυναμική πληθυσμών, και από πολλά άλλα. Η συμφωνία της θεωρίας με τα παρατηρούμενα φαινόμενα είναι πλήρης.
Έτσι όπως είπα και στην αρχή, δεν βρισκόμαστε στο αποδεικτικό σημείο που εξετάζουμε την θεωρία και τα ευρήματα που μας ώθησαν να την αποδεχθούμε, το έχουμε κάνει ήδη σαν κοινωνία.
Σήμερα περιμένουμε να δούμε αν κανείς καταφέρει κάποτε να βρει ένα στοιχείο που να την αναιρεί ή κάποια καλύτερη θεωρία.
Αν κάποιος όμως θέλει να δει τα στοιχεία, ξεκινά από τον Δαρβίνο και συνεχίζει μέχρι σήμερα, δόξα τον Θεό υπάρχει άφθονη βιβλιογραφία, από πανεπιστημιακές πηγές. Και μπορεί, ακόμα ακόμα, να ειδικευτεί στο θέμα και να εξετάσει από κοντύτερα τα ευρήματα, ώστε να διαπιστώσει την αξιοπιστία ή μη της βιβλιογραφίας. Κάτι που φυσικά κάνουν καθημερινά πολλοί, μια και κάθε σκαλοπάτι στην έρευνα στηρίζεται πάντα στα προηγούμενα, οπότε οι αντιφάσεις τείνουν να εντοπίζονται.
Δεν μιλάμε λοιπόν για μια καινοφανή θεωρία, που οι υποστηρικτές της παλεύουν για την αναγνώρισή της από την επιστημονική κοινότητα, αλλά για μια θεωρία που πέρασε τα εξαντλητικά τεστ που της υπέβαλε η επιστημονική κοινότητα και η φονταμενταλιστές που ονειρεύονται την κατάρριψη της. Ήτοι μιλάμε για ένα γεγονός, όσο γεγονός μπορεί να θεωρηθεί κάτι στο επίπεδο κατανόησης του ανθρώπου.
------------
Και κάτι τελευταίο, αρκετοί άνθρωποι καλή τη πίστη, πιστεύουν στην θρησκεία την χριστιανική ή κάποια άλλη, χωρίς να απαιτούν την σωρεία των παρατηρήσεων που έχουμε για την εξελικτική. Φαντάζομαι ότι κάθε πιστός σέβεται αυτή την πίστη, και δεν απαιτεί "ως άπιστος Θωμάς να ακουμπήσει τις τρύπες από τα καρφία"
Είναι πραγματικά περίεργο ότι μερικοί από αυτούς τους πιστούς, έχουν την ακραία εγωιστική άποψη ότι έχουν προσεγγίσει την αλήθεια τόσο μα τόσο πολύ, κατανοώντας τον λόγο του Θεού μέσα από κείμενα, με ενδεχομένως συμβολικό περιεχόμενο, που μάλιστα εμφανίζουν σοβαρές διαφορές από την πίστη άλλων ανθρώπων, που έχουν το θράσος να απορρίπτουν εκ προοιμίου την εξελικτική που στηρίζεται στην ενδελεχή παρατήρηση από πλειάδα ειδικών του μόνου εξ ορισμού έγκυρου "βιβλίου" που έχει "συγγράψει" ο ίδιος ο Θεός.
Είναι για τον εγωιστή άνθρωπο, αδύνατο να υποθέσει ότι ο ίδιος έχει παρεξηγήσει τον Θείο Λόγο, ή ότι κάτι δεν μεταφέρθηκε σωστά στο διάβα των αιώνων, και προτιμά να απορρίπτει αυτό που έρχεται σε αντίθεση με τις παγιωμένες πεπιθήσεις του, ακόμα και όταν βλέπει πως η αντίθεση είναι πλασματική σε μεγάλο (τουλάχιστον) βαθμό.
Τελικά οι δημιουργηστές δεν θα πίστευαν ούτε τον ίδιο τον Χριστό αν έρχονταν και τους έλεγε ότι τα έχουν κάνει κουλουβάχατα στο μυαλό τους.
Ελπίζω ότι κάλυψα το θέμα ικανοποιητικά, ανασύροντας μνήμες αρκετών χρονών πίσω και έδειξα με απόλυτη σαφήνεια ότι η θρησκείες δεν είναι ασύμβατες με την εξέλιξη.
Ακολουθούν λίγες σημειώσεις και μετά το κερασάκι στην τούρτα.... Και όμως σε πείσμα των δημιουργηστών αρκετές θρησκευτικές προσεγγίσεις θρήσκοι αποδέχονται την εξέλιξη.....
==================
Σημειώσεις σχετικά η λιγότερο σχετικά με το θέμα.
=================
Η λέξη ζώο, έχει ταξινομική σημασία, και αναφέρεται στα έμβια όντα που έχουν κύτταρα με κυτταρική μεμβράνη (και όχι με κυτταρικά τοιχώματα). Δεν περιγράφει κάποια υποτιμητική σημασία όπως συμβαίνει στην κοινή της χρήση. Έτσι σαφώς και είματε ζώα μια και έχουμε κύτταρα με κυτταρικές μεμβράνες, κάτι που μπορεί να στο επιβεβαιώσει ένα κοινό μικροσκόπιο. Η έννοια της λέξης άνθρωπος στην βιολογία περιγράφει μια αρκετά ευρεία ομάδα από υποείδη, πχ. εκτός από εμάς τους νεάτερταλα και τους ντόνοβαν. Αλλά είμαστε το μόνο υποείδος των homo που επιζεί σήμερα στο πλανήτη.
Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα αν οι νεάτερταλ είχαν αθάνατη ψυχή κατά την χριστιανική θρησκεία. Ειλικρινά δεν είμαι σε θέση να απαντήσω σε αυτό. Και δεν ξέρω αν κάποιος άλλος θα ήταν, μάλλον την απάντηση μπορεί να την δώσει μόνο ο Ένας.....
Οπότε για να απαντήσω και στην ουσία της ερώτησής σου, είναι σαφές ότι οι άνθρωποι προερχόμαστε βιολογικά από απλούστερους οργανισμούς και τελικά από τους πρώτους αυτοαναπαραγώμενους οργανισμούς, που βαθμιαία φτάνουν στην γνωστή σήμερα πολυπλοκότητά μας.
Αλλά αυτό περιγράφει την βιολογική μας πραγματικότητα, το αν και πότε ο Θεός εμφυσά την Θεία ψυχή στα σώματα των προγόνων μας το αγνοώ και νομίζω ότι το αγνοεί ο κάθε ένας μας, μια και η ψυχή δεν ανιχνεύεται με τα επιστημονικά μέσα που διαθέτουμε, (και ως εκ τούτου η επιστήμη δεν παίρνει και θέση για την ύπαρξη ή μη αυτής). Σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να περιμένεις αρκετά (εύχομαι) χρόνια για να σου δώσει την απάντηση κάποιος Αρμόδιος, ο Μόνος Αρμόδιος.......
Πάντως παρατηρώντας τα άλλα ζωικά είδη, ομολογώ ότι και εγώ θα ήθελα να ρωτήσω τον Αρμόδιο σχετικά, μήπως έχει φυλάξει μια ακρούλα κάπου και για αυτά.......
Αυτό σαν παρένθεση, και πέρα από την ουσία της συζήτησης.
Μια επιστημονική θεωρία δεν κρίνεται από το αν ο εμπνευστής της είναι ντράγκι, μεγαλοφυία, κάθαρμα, αγαθός, νομοταγής, επιληπτικός ή και ψυχασθενής. Ξέρουμε για παράδειγμα ότι ένας κορυφαίος επιστήμονας στα μαθηματικά (θεωρία παιγνίων) ήταν σχιζοφρενής. Αμφισβήτησε κανείς την εγγυρότητα των αποτελεσμάτων του για αυτό το λόγο?
Έτσι και ο Δαρβινισμός ότι και να ήταν ο Δαρβίνος, απέδειξε όσο ήταν δυνατό για την εποχή του την θεωρία του, σε πείσμα ένα κάρο αμφισβητιών του και της ίδιας του της παιδίας του όπως λες. Και μάλιστα πρέπει να θυμήσω ότι είχε το θάρος να υποστηρίξει την θεωρία του παρόλο που έρχονταν σε σχετική αντίθεση με τις μέχρι τότε γνώσεις πάνω στην ηλικία ζωής του ήλιου.
Αλλά πέρα από αυτό, η θεωρία του δοκιμάστηκε και αμφισβητήθηκε από χιλιάδες επιστήμονες πριν καταξιωθεί και γίνει αποδεκτή σήμερα παγκόσμια από την ειδική επιστημονική κοινότητα. Ότι και να ήταν λοιπόν, δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο ως προς την αξία της θεωρίας που μας κληροδότησε
-----------------------
---------------------------------------------
Ευτυχώς οι φωνές που επιδιώκουν την διάσταση επιστήμης και θρησκείας σιγά σιγά εξαφανίζονται. Ήδη η Καθολική χριστιανική εκκλησία θεωρεί την εξελικτική σαν τον δρόμο που επέλεξε ο Θεός για την δημιουργία, ενώ από το 1950 ξεκαθάρισε οτι δεν υπάρχει κάποια δομική αντίθεση ανάμεσα στην εξελικτική και την θρησκεία.
Ας ελπίσουμε ότι σύντομα και στην ορθόδοξη εκκλησία θα εκλείψουν οι σκοταδιστικές απόψεις περί της εξέλιξης.
Το αυτό και οι επισκοπιανοί.
Αλλά και ένα μέρος των ορθόδοξων όπως μπορεί να δει κανείς στην σελίδα έφερα. http://orthodoxwiki.org/Evolution.Για παράδειγμα:
Στην σελίδα http://en.wikipedia.org/wiki/Accepta...ps#Anglicanism
θα βρει κανείς και μερικούς ακόμα πιστούς από διάφορες θρησκείες που έχουν ξεπεράσει τις
προκαταλήψεις και κατανοούν την βασική αρχή, η επιστήμη και η θρησκεία
είναι φύση αδύνατο να έρχονται σε αντίθεση.
Για αυτό σε αυτό το νήμα αποφάσισα να θυμηθώ τις θρησκευτικές προσεγγίσεις που είχα πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια, και να απαντήσω σαν θρήσκος και όχι σαν αγνωστικιστής.
Πριν μπούμε στο θέμα να επισημάνω μια συνήθη παρεξήγηση. Η λέξη "θεωρία" προφανώς χρησιμοποιείται με πολύ διαφορετικό περιεχόμενο όταν μιλάμε για επιστημονική θεωρία όπως εν προκειμένω. Αλλά ίσως κάνω κακά που την χρησιμοποιώ (γιατί μερικοί μπερδεύονται) και δεν χρησιμοποιώ την λέξη "γεγονός". Αν διαβάσει κανείς την εξελικτική του Κριμπά θα δει ότι πλέον η λέξη που προτιμάται ανάμεσα στους βιολόγους είναι το "γεγονός" της εξέλιξης. Αλλά η δύναμη της συνήθειας με καλεί στην λέξη θεωρία....
Η θεωρία λοιπόν, ουπσ το γεγονός της εξέλιξης, για να μην σας μπερδεύω, έχει ήδη διαπιστωθεί ότι είναι αληθές όσο αυτό μπορεί να διαπιστωθεί, καθόσον είναι η μόνη εξήγηση που καλύπτει το σύνολο των δεδομένων μας, τόσο ως προς τα ευρήματα παλαιοντολογίας και συγκριτικής ζωολογίας - φυτολογίας, όσο και στην μοριακή βιολογία που σήμερα η βάση της εξελικτικής. Μάλιστα η μοριακή βιολογία ήρθε εκ των υστέρων να συμφωνήσει με τα εύρηματά της με τις αρχικές "υποθέσεις" της παλαιολτολογίας και συγκριτικής ζωολογίας -φυτολογίας, αποδεικνύοντας όσο αυτό είναι δυνατό με την "ματιά" που ρίχνει το dna στην ιστορία, την αξιοπιστία.
Δεν θέτει λοιπόν κανείς εδώ μέσα μια θεωρία προς απόδειξη, αλλά περιγράφει με την εξελικτική την δοκιμασμένη θεωρία που πλέον αντιμετωπίζεται ως γεγονός. Σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε, και που από ότι φαίνεται μερικοί άσχετοι με το θέμα δεν το έχουν καταλάβει, δεν καλείται ο υποστηρικτής της εξέλιξης να παρουσιάσει στοιχεία, τα οποία άλλωστε μάλλον ξεφεύγουν από την ικανότητα του μη ειδικού κοινού να τα κατανοήσει, αλλά καλείται ο καθένας που έχει όρεξη να αμφισβητήσει χιλιάδες επιστήμονες σαν "καραγκιόζηδες" να θεμελιώσει ισχυρά την αμφισβήτησή του ή να το βουλώσει.
Πάμε λοιπόν.
Αδελφοί μου άθρησκοι, υπάρχει μια πλάνη που δυστυχώς σε αυτή έχουν πέσει πολλοί χριστιανοί ή και πιστοί από άλλες θρησκείες, καθώς και πολλοί άθρησκοι. Ότι ο Δαρβινισμός έρχεται σε αντίθεση με την θρησκεία. Κάτι τέτοιο είναι ένα τερατώδες λάθος και αυτό θα δείξω πιο κάτω.
Αλλά θέλω να ξεκινήσω ξεκαθαρίζοντας ότι για τον χριστιανό, η θρησκεία είναι πρώτιστα ένα "σχολείο" όπου ο άνθρωπος βοηθιέται να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του. Σε αυτό το σχολείο η πίστη παίζει ένα σημαντικό ρόλο, βοηθά τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει τον φόβο του θανάτου. Όμως αν κανείς δεν ευτυχίσει να την αποκτήσει, δεν σημαίνει ότι είναι εξ ορισμού ενάντια στον χριστιανισμό (τουλάχιστον, αλλά κατά την γνώμη μου και σε άλλες θρησκείες) επειδή "οι κατά Χριστόν ζήσαντες, χριστιανοί κληθίσονται". Έτσι βλέπουμε ότι το κεφαλαιώδες στην θρησκεία μας, είναι ο τρόπος που ζούμε και αυτός αποτελεί το κριτήριο που αξιολογεί το αν συμβαδίζουμε με τον χριστιανισμό ή αν είμαστε αντίθετοι. Οπότε αφού η θρησκεία αποτελεί σχολείο και η πίστη δεν μας χωρίζει αγεφύρωτα, είμαι σίγουρος ότι με καλή θέληση και πέρα από βλακείες μπορούμε να βρούμε κοινό τόπο επικοινωνίας και συμφωνίας.
Για την εξέλιξη τώρα. Ας μου συγχωρήσουν οι πιστοί αδελφοί μου το ανάλαφρο της έκφρασης, αλλά ο Χριστός δεν δίδαξε την αυστηρότητα στο λόγο, αλλά την αναζήτηση της ουσίας.
Υπάρχει μια εικόνα ότι ο Θεός ως πανταχού παρόν, παντοδύναμος, πανάγαθος, πάνσοφος, δεν κάνει άλλη δουλειά από το να παρεμβαίνει κάθε στιγμή στην ζωή των ανθρώπων, και να θαυματουργεί για ψήλου πήδημα, μπας και τον πιστέψει ο άνθρωπος και του ανάβει καντήλια. Ελπίζω να καταλαβαίνει κανείς ότι αυτή είναι μια πολύ απλοϊκή προσέγγιση. Σαφώς και ο Θεός στοχεύοντας είναι εξ ορισμού σε θέση να προγραμματίσει την μακροχρόνια εξέλιξη μιας διαδικασίας, θέτοντας τις βασικές της συνιστώσες.
Έτσι σήμερα ξέρουμε με την βοήθεια της επιστήμης, ότι το σύμπαν μας έχει αυτή την μορφή που έχει και επιτρέπει την ανάπτυξη νοήμονων όντων που το παρακολουθούν, επειδή ακριβώς το σύμπαν έχει κάποιες βασικές εγγενείς ιδιότητες, και ότι λίγο διαφορετικές ιδιότητες, θα καθιστούσαν το σύμπαν τελείως διαφορετικό και ακατάλληλο για την ύπαρξη της ζωής.
Έτσι λοιπόν είναι μάλλον ποιο λογικό όπως βλέπουμε παρατηρώντας τα φαινόμενα, αλλά και θεμιτό θεολογικά, να υποθέσουμε ότι ο Θεός, σαν δημιουργός έφτιαξε ένα σύμπαν ορίζοντας τις ιδιότητές του, ώστε κάποια στιγμή η ζωή να ξεπηδήσει μέσα του και να παραχθεί νοημοσύνη, αντί να υποθέτουμε ότι παρεμβαίνει κάθε ώρα και στιγμή, για να "διορθώνει" αρχικά κατασκευαστικά του λάθη με θαυματουργικό τρόπο.
Αλλά υπάρχει και ένας άλλος βασικός λόγος, που ο Θεός πιθανολογούμε ότι έθεσε το σύμπαν σε κίνηση και δεν παρεμβαίνει. Η ελεύθερη βούληση.
Ένας κόσμος που ο Θεός διαφεντεύει σε κάθε του στιγμή, δεν περιέχει τους βαθμούς ελευθερίας που θα δώσουν στην ελεύθερη βούληση την δυνατότητα να εμφανιστεί. Έτσι είναι απαραίτητο η φύση να λειτουργεί με κάποιους βαθμούς ελευθερίας και να μην είναι προκαθορισμένα απολύτως τα αποτελέσματα αλλά να υπάρχει κάποιος βαθμός απροσδιοριστίας..... (κάτι σε κβαντική φυσική μου θυμίζει αυτό που γράφω, αλλά το θέμα μου είναι άλλο και δεν κατέχω και φυσική καλά)
Έτσι λοιπόν ο Θεός καθορίζει την διαδικασία που θα εμφανιστεί η ζωή και μάλιστα η νόηση. Και ποια είναι αυτή η διαδικασία? Ως προς την εμφάνιση της ζωής, δεν το ξέρουμε ακόμα, αλλά ως προς την εξέλιξή της προς τους πολύπλκους έμβιους οργανισμούς και τον άνθρωπο, το ξέρουμε ήδη. Είναι η εξέλιξη.
Ο θαυμαστός αυτός μηχανισμός, λειτουργεί αυτόματα χωρίς να χρειάζεται η καθημερινή παρέμβαση του Θεού. Και τείνει να παράγει όλο και ποιο εξειδικευμένους και πολύπλοκους οργανισμούς, με αποκορύφωμα τον άνθρωπο.
Είναι ένας μηχανισμός που δεν έχει προκαθορίσει το αποτέλεσμά του, αλλά μόνο μια γενική τάση, έτσι τα τυχαία συμβάντα σε μοριακό επίπεδο, μέσω από την δοκιμασία της καταλληλότητας, συσσωρεύονται και παράγουν νέα χαρακτηριστικά και κάποτε διαφορετικά είδη.
Ο Θεός δεν προκαθορίζει το πως εξελίσσεται η ζωή, αν και σε αυτό υπάρχει μια αμφιβολία που θα αναλύσω μετά, αλλά προκαθορίζει τις γενικές γραμμές της εξέλιξης της. Δεν καθορίζει λοιπόν ότι θα έχουμε ένα αντίχειρα μόνο στα πέντε δάκτυλα, ούτε και άλλες χιλιάδες λεπτομέρειες.
Καθόρισε όμως ότι άμα η ζωή εμφανιστεί, θα εξελίσσεται.
Η εξέλιξη τείνει να διαφυλάττει τα γονίδια, αλλά δεν μένει στάσιμη, παράγει συνεχώς νέα χαρακτηριστικά που δοκιμάζονται και επικρατούν ή απορρίπτονται. Μέχρι που κάποια στιγμή να εμφανιστεί η νόηση.
Όντας το μέγιστο επιβιοτικό πλεονέκτημα, είναι δεδομένο ότι όταν εμφανιστεί κάποια στιγμή θα εξελιχθεί τουλάχιστον στην σημερινή μορφή. Λέω τουλάχιστον γιατί δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι έχουμε φτάσει στο απόγειο της ανθρώπινης εξέλιξης.
Αν και η βιολογία μας διδάσκει ότι ο ρυθμός εξέλιξης μας έχει επιβραδυνθεί σημαντικά και είναι δύσκολο πλέον να εμφανιστούν νέα χαρακτηριστικά, μια και η εξέλιξη έχει ήδη διαμορφώσει πακέτα δεδομένων που λειτουργούν συνεργατικά, ώστε κάθε αλλαγή θα έπρεπε να είναι συμβατή με το σύνολο.
Τίποτα λοιπόν σε όλη την θεωρία της εξέλιξης δεν αντιφάσκει στην θρησκεία, αλλά μόνο σε τυπολατρικές κατά λέξη ερμηνείες ορισμένων κειμένων.
Πάμε όμως να παρατηρήσουμε κάποια ακόμα σημεία.
Η "σχολή" του χριστιανισμού, μπορεί να συνοψιστεί σε μια λέξη. Αγάπη.
Μας "διδάσκει" η σχολή της εξέλιξης κάτι σχετικά με αυτήν?
Φυσικά, από τα πρώιμα στάδια της εξέλιξης, παρατηρήθηκε ένα περίεργο φαινόμενο στα έμβια όντα. Η αλληλεγγύη και η συνεργασία, την συναντάμε σε διαφορετικές μορφές στις νυχτερίδες, στους κροκόδειλους, σε κάποια ψάρια, στους αγριόχοιρους, στις μέλισσες, στα μυρμήγκια, σε ένα κάρο είδη και φυσικά στον άνθρωπο.
Η αλληλεγγύη, φτάνει σε σημείο μια μάνα να θυσιάζεται για τα παιδιά της και χιλιάδες μέλισσες για την κυψέλη. Αποτελεί ένα μηχανισμό που έχει αναπτυχθεί μέσα μας, έτσι ώστε να προστατεύουμε τα άτομα που έχουν παραπλήσια γονίδια με τα δικά μας, ακόμα και άτομα που ανήκουν σε διαφορετικά είδη από το δικό μας. Αντίστοιχα έχει αναπτυχθεί η ικανότητα συνεργασίας. Ιδιότητες που αντιφάσκουν προς την διαδεδομένη αντίληψη ότι είμαστε από την φύση μας ανταγωνιστικά όντα. Ναι υπάρχει ανταγωνισμός στην φύση. Όμως υπάρχει και συνεργασία και αλτρουισμός. Και στον άνθρωπο αυτά φτάνουν στο απόγειο των γνωστών έμβιων συμπεριφορών.
Μήπως αυτά περιγράφουν το βιολογικό υπόβαθρο για να βιώσει κανείς την αγάπη και να δράσει σύμφωνα με αυτή?
------------
Συνεχίζω με μια μικρή παρένθεση το τραγελαφικό θέμα του κοινωνικού Δαρβινισμού. Όπως ήδη ανέφερα ο αλτρουισμός και η συνεργασία αποτελούν εγγενή χαρακτηριστικά του είδους μας, αν και όχι μόνο. Απλά εμείς διαθέτοντας μεγαλύτερη νοητική ικανότητα από όλα τα άλλα ζώα, έχουμε την δυνατότητα να αξιολογήσουμε την σημασία τους και να τα επιλέξουμε συνειδητά. Γνωρίζουμε ακόμα από την βιολογία, ότι τα γονίδια των ανθρώπων διαφέρουν ελάχιστα μεταξύ τους, και ότι όλα τα φυλετικά χαρακτηριστικά που παρατηρούμε δεν αποτελούν καν αρκετή διαφοροποίηση για να μας κατατάξουν σε διαφορετικά υποείδη (races). Έτσι αυτά τα χαρακτηριστικά που αποτελούν εγγύηση ότι μια αδύναμη ομάδα γίνεται ισχυρότερη, ενώ μια ισχυρή ακόμα ισχυρότερη, τα μοιράζεται όλη η ανθρωπότητα. Η δε υπάρχουσα γενετική ποικιλομορφία είναι κρίσημο μέγεθος για την διασφάλιση της προσαρμοστικότητας και εξελισιμότητας του είδους μας. Όποιος τώρα έχει διάθεση ας ρίξει μια ματιά στην λογική του κοινωνικού Δαρβινισμού, όπως αυτή χρησιμοποιήθηκε από τους ναζιστές ή από τους θεωρητικούς της οικονομικής εφαρμογής της όπως τον Thomas Malthus και τον Francis Galton, και ας αναρωτηθεί πως από την δαρβινική θεωρία μπορεί να καταλήγει κανείς σε τόσο ηλίθια συμπεράσματα που έρχονται σε πλήρη διάσταση με τον Δαρβινισμό.
Υποθέτω ότι αρκετοί άθρησκοι θεωρούν παραμύθι τους πρωτόπλαστους. Όμως η εξελικτική δεν τους θεωρεί και τόσο. Η εξελικική θεωρία της βιολογίας, μας πληροφορεί με απόλυτη σαφήνεια και ασφάλεια ότι άπαντες οι άνθρωποι που ζούμε σήμερα έχουμε κοινό πρόγονο οι μεν άνδρες ένα άνδρα που τον ονομάζουν οι επιστήμονες dna Αδαμ και όλες οι γυναίκες μιας γυναίκας mt-dna Εύα...... Μάλιστα ξέρουμε ότι το ανθρώπινο είδος αναπτύχθηκε σε μια και μόνη περιοχή της Αφρικής, και από εκεί η μικρή ομάδα που το αποτελούσε εξαπλώθηκε σε όλη την γη, υποκαθιστώντας άλλα συγγενικά μας υποείδη.
Ποιο ήταν το συγκριτικό μας επιβιοτικό πλεονέκτημα? προφανώς η νόηση, αλλά σήμερα πιθανολογούμε ότι η πυροδότηση της αλλαγής που μας επέτρεψε να επιβληθούμε στους πολύ ανώτερους σωματικά και αρκετά έξυπνους νεάτερταλ ήταν η ανάπτυξη της ικανότητας του λόγου σε ένα ανώτερο επίπεδο.
Με την ανάπτυξη του λόγου, ο άνθρωπος αποκτά μια ανώτερη ικανότητα μακροπρόθεσμης καταχώρησης στοιχείων στην μνήμη, ενώ φαίνεται ότι μειώνεται η ικανότητα της βραχυπρόθεσμης μνήμης που μένει ισχυρότατη στους συγγενείς μας πιθήκους. Η μακροπρόθεσμη μνήμη μπορεί πλέον να μας πληροφορεί κατά πολύ καλύτερα για το επιθυμητό και ανεπιθύμητο, και η συνδυαστική ικανότητα του εγκεφάλου ως προς τα στοιχεία της μνήμης, για το σκόπιμο και μη σκόπιμο. Με άλλα λόγια παύουμε να ζούμε σε ένα συνεχές παρόν και διαχωρίζουμε τα πράγματα σε καλά και κακά. Ουπσ, νάτο και το "μήλο" που μας στέρησε τον παράδεισο του "τώρα", προς χάρη της πνευματικής εξέλιξης.......
--------------------------------
Νιώθω εδώ ότι πρέπει να κάνω μια παρένθεση για να διευκρινίσω κάτι, τόσο για τους θρήσκους όσο και για τους άθρησκους που αντιλαμβάνονται την σημασία της συνεργασίας και της αλληλεγγύης, και ακόμα ποιο ολοκληρωμένα της αγάπης, υπάρχει ένας συνεχής πόλεμος. Πόλεμος ενάντια στο μίσος των ιδεολογημάτων ενάντια στην κοινωνία αλληλεγγύης και προσφοράς. Πόλεμος ενάντια στα φυλετικά ιδεολογήματα που έχουν κατασπαράξει εκατομμύρια ανθρώπους.
Το να ζει κανείς στο τώρα, δεν σημαίνει ότι ικανοποιεί ανάγκες και αναζητά την ηδονή. Σημαίνει ότι η προσοχή του είναι στραμένη σε αυτό που βιώνει, αντί να αναγνωρίζει, αξιολογεί και οργανώνει με την μνήμη του τις εμπειρίες, έτσι ώστε κάποια νοητική εικόνα που έχει για τα πράγματα να υποκαθιστά την άμεση εμπειρία. Ξέρω ότι αυτό μοιάζει λίγο ανατολίτικο και βουδιστικό, όμως αυτό οφείλεται στο ότι σπάνια έχουμε αναζητήσει τι εννοεί η πρόταση που είναι κάπου γραμμένη στο άγιο όρος, "πρέπει να πεθάνεις πριν πεθάνεις, για να μην πεθάνεις όταν πεθάνεις".......
Ξεφεύγουμε λοιπόν κάπως από το θέμα μας, αλλά η πνευματική ολοκλήρωση, δεν συνίσταται στην αποβλάκωση και στην άρνηση της νοητικής λειτουργίας, αλλά στην κατανόηση της πραγματικής φύσης των πραγμάτων. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ξεράσουμε τον "καρπό της γνώσης του καλού και του κακού", αλλά να προχωρήσουμε πάρα πέρα επιλέγοντας κατά περίπτωση το "τώρα" ή την "μνήμη" με παντοτινό γνώμονα την αγάπη.
------------------------------
Και επανέρχομαι στο θέμα μας για να τονίσω κάτι ακόμα που ανέφερα αλλά ίσως το προσπεράσουν μερικοί βιαστικά. Η εξελικτική θεωρία, μας λέει ότι είμαστε όλοι οι άνθρωποι ένα σύνολο, που εμφανίζει ελάχιστες γονιδιακές διαφορές. Όλοι οι άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη. Δεν υπάρχουν υπάνθρωποι μαύροι και κιτρινιάρηδες. Είναι τελειωμένο αυτό. Δεν υπάρχουν καθαρές φυλές (races) όπως ονειρεύονταν οι ναζί, μια και ποτέ δεν υπήρξε γενετικός αποκλεισμός ώστε να παραχθούν. Και το σημαντικότερο δεν θα βοηθούσε σε τίποτα η προσπάθεια να διατηρηθεί καθαρό ένα έθνος ως προς τα βιολογικά του χαρακτηριστικά, όχι μόνο γιατί δεν έχει κάτι τέτοιο, αλλά και διότι θα μείωνε την προσαρμοστικότητά του. Έτσι λοιπόν η βιολογία και ο χριστιανισμός συναντώνται και εδώ, ξεκινώντας από διαφορετικούς δρόμους, να μάχονται ενάντια στα φυλετικά ιδεολογήματα.
Είπα πιο πριν ότι ίσως ο Θεός να βάζει το χεράκι του μια στάλα στην διαδικασία. Να το εξηγήσω. Το ποιο αδύνατο σημείο της εξελικτικής θεωρίας, είναι ο χρόνος που χρειάζεται για την συσσώρευση των αλλαγών. Γνωρίζω βέβαια ότι οι βιολόγοι έχουν εδώ και χρόνια βρει μια ικανοποιητική εξήγηση και σε αυτό το σημείο, καθώς κάθε αλλαγή που εμφανίζεται σε ένα πληθυσμό αποτελεί εξ ορισμού κατευθυντήριο για την επόμενη σχετική αλλαγή με αυτήν, ώστε η συσσώρευση να γκαζώνει..... Όμως εκεί στο τυχαιοποιημένο περιβάλλον, της εμφάνισης των μεταλλάξεων, δεν νομίζω ότι μπορεί να αποκλειστεί ένα χεράκι που σπρώχνει για την εμφάνιση μερικών μεταλλάξεων κατάλληλων ώστε να επιταχύνει την διαδικασία. Ξέρω ότι έρχεται σε αντίθεση με ότι έχω πει στην αρχή, αλλά δεν είμαι αυτός που θα αποκλείσω οριστικά μια τέτοια διακριτική και ανεπαίσθητη επέμβαση.
---------------
Επανέρχομαι και εγώ με ένα ερώτημα. Προσοχή γιατί είναι εύκολο να παραξηγήσει κανείς το νόημα σε αυτό που θα αναφέρω, είτε είναι πιστός, είτε είναι μη πιστός και υποστηρικτής της εξελικτικής.
Η συλλογιστική που παρουσιάζω είναι ότι αν τα έμβια όντα παρουσιάζουν χαρακτηριστικά που έρχονται ενάντια στην υπόθεση ότι τα έχει κατασκευάσει κάποιος πάνσοφος κατασκευαστής, αλλά ταιριάζουν στην υπόθεση ότι δημιουργήθηκαν μέσω της εμφάνισης τυχαίων χαρακτηριστικών που επιβάλλονται στους πληθυσμούς πιθανά γιατί εμφανίζουν ένα επιβιωτικό πλεονέκτημα, αποκλείεται κάποιος Θεός να έδρασε μέσω του δημιουργησμού, αλλά εάν υπάρχει (όπως θεωρούμε ότι υπάρχει άπαντες οι πιστοί) έδρασε σίγουρα μέσω της εξέλιξης.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι τα έμβια όντα έχουν κάπως περίεργη δομή. Για παράδειγμα τα φωτοευαίσθητα όργανα στο μάτι είναι διατεταγμένα ώστε να μην βλέπουν προς το φως αλλά αντίθετα, και η μετάδοση της πληροφορίας να γίνεται με ένα είδος νεύρου, που ξεκινά από πίσω από αυτά. Δηλαδή έχουν ακριβώς την αντίθετη δομή από αυτή που θα επέλεγε κάθε κατασκευαστής, και που άλλωστε έχουμε ήδη επιλέξει σε πλήθος ανθρώπινων κατασκευών, αλλά και υπάρχει στα κεφαλόποδα πχ στο χταπόδι.
Αριστερά βλέπουμε τον ανθρώπινο οφθαλμό και δεξιά του χταποδιού. Στον άνθρωπο τα νεύρα και τα αιμοφόρα αγγεία παρεμποδίζουν την όραση, με τελικό αποτέλεσμα την δημιουργία της ώχρας κηλίδας.
Γεννιέται λοιπόν γιατί ο Θεός θα επέλεγε μια τέτοια ατελέσφορη κατασκευή για τα ανθρώπινα και όχι μόνο όντα?
Μήπως είναι κανένας ηλίθιος που δεν μπορούσε να καταλάβει πως είναι η καλύτερη λειτουργικότητα του ματιού?
Αυτό είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα, ίσως το ποιο γνωστό της παράλογης κατασκευή των έμβιων όντων. Παράλογη γιατί μοιάζει περισσότερο σαν να γίνονται δοκιμές του τι δουλεύει και αν δουλέψει κάτι το κρατάμε, παρά να σχεδιάζει κάποιος παν-ευφυής μηχανικός την λειτουργία.
Ερώτηση λοιπόν, ποια προσέγγιση για την Θεία σοφία και δημιουργία ταιριάζει καλύτερα στην παρατηρούμενη πραγματικότητα, της εξέλιξης κατά την οποία ο Θεός επιλέγει ένα δρόμο για την ανάπτυξη της δημιουργίας του ή του δημιουργησμού που τα φτιάχνει όλα μαζί σε δύο μέρες, με κατασκευαστικά λάθη?
Η παρατήρηση για το χταπόδι, μας πληροφορεί ότι η κατασευή αυτή είναι λειτουργική. Και η λογική μας λέει ότι είναι μια πολύ ποιο ορθή προσέγγιση ως προς τον σχεδιασμό ενός οφθαλμού. Δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη για να καταλήξεις ότι δεν βάζεις εμπόδια μπροστά στα φωτοευαίσθητα όργανα αν δεν είναι απαραίτητο.
Αυτό που μας πληροφορεί λοιπόν το παράδειγμα, και όσα άλλα ανάλογα μπορούμε να βρούμε, είναι ότι ο υποθετικός κατασκευαστής είτε τα είχε πιει, είτε έβαζε στην τύχη τα στοιχεία και ότι δούλευε το κράταγε, χωρίς να ψάχνει αν μια άλλη προσέγγιση θα δούλευε πιο αποδοτικά. Η πρώτη περίπτωση περιγράφεται από τον δημιουργησμό, και η δεύτερη από την εξέλιξη, όπως μπορείς να καταλάβεις εύκολα αν διαβάσεις λίγο για το θέμα.
Οπότε αυτό που παρατηρώ είναι ότι ο δημιουργησμός έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την υπόθεση ενός πάνσοφου κλπ δημιουργού που ο ίδιος ευαγγελίζεται. Άρα είναι μια θεωρία που δεν έχει αυτοσυνέπια.
Αντίθετα η εξέλιξη συφμωνεί με τα δεδομένα και είναι συμβατή με ένα Θεό, που έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που του αποδίδει ο χριστιανισμός σαν ιδιότητες και οργανώνει την εξέλιξη του δημιούργηματός του, θέτοντας τις βασικές αρχές που θα εξελιχθεί και αφήνοντας βαθμούς ελευθερίας στην εξέλιξη αυτή.
Προσοχή δεν λέω ότι το χταπόδι έχεις καλύτερη τελειότητα όρασης, αλλά ότι ως προς ένα χαρακτηριστικό τα μάτια του είναι κατά πολύ ορθότερα δομημένα από του ανθρώπου.
Και επειδή όπως έχω δηλώσει "ο Θεός τα πάντα εν σοφία εποίησε", η μόνη εξήγηση που ταιριάζει στην πανσοφία του, για όποιον παρατηρεί την φύση, είναι ότι επέλεξε την εξέλιξη για την δημιουργία του. Γιατί?
Δεν είναι απλό αλλά είναι σημαντικό να το προσεγγίσουμε με καθαρό μυαλό. Ο δημιουργός ορίζει τις βασικές συνιστώσες στην δημιουργία του, νόμους, με βάση τους οποίους θα εξελιχθεί το σύμπαν και κάποια στιγμή θα εμφανιστεί νόηση και ελευθερία βούλησης.
Αλλά ο δημιουργός αυτός διαλέγει ένα τρόπο που αφήνει βαθμούς ελευθερίας στο σύστημα και δεν έχει ένα απολύτως ντετερμινιστικό χαρακτήρα ώστε να εμφανιστούν τα όντα με ένα μάτι που κατασκευαστικά έχει μπροστά ή πίσω τα νεύρα από τα φωτοευαίσθητα κύτταρα, αλλά οι κανόνες που έχει ορίσει ο Θεός διασφαλίζουν την εμφάνιση νόησης που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εμφάνιση της ελεύθερης βούλησης. Και η ελευθερία λοιπόν που δίνει ο δημιουργούς στην φύση, είναι απαραίτητη για να μην έχει προκαθορίσει ο Θεός τις πράξεις μας, οπότε θα στερούμασταν ελεύθερης βούλησης.
Ο μηχανιστικός ντετερμινισμός θεωρεί ότι έχοντας τις αρχικές συνθήκες ενός συστήματος μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια στο απώτατο μέλλον την εξέλιξή του. Ο μηχανιστικός όμως ντετερμινισμός υπέστη με την έλευση της κβαντομηχανικής μια σοβαρή αλλαγή. Σε μικροσκοπικό επίπεδο γνωρίζουμε σήμερα ότι η προβλεπτική μας δυνατότητα καθορίζεται από τις συναρτήσεις της κβαντομηχανικής (νομίζω του Χάινπερχ). Οπότε τα φαινόμενα που δεν εξαρτώνται από μικροσκοπικές αλλαγές υπακούν στην νευτόνια φυσική, λόγο της επίδρασης των μεγάλων αριθμών. Όμως τα φαινόμενα που εξαρτώνται από μικροσκοπικές αλλαγές εμφανίζουν ένα βαθμό απροσδιοριστίας (και νομίζω οτι σε μοριακό επίπεδο το dna δεν υπακούει πλήρως σε νευτόνια φυσική. Σχετικά μπορεί να σας πληροφορήσει καλύτερα κάποιος φυσικός.
Όσο για το ανθρώπινο μάτι, (και όλα τα σχετικά ακατανόητα που μπορούμε να παρατηρήσουμε,) υπάρχουν δύο εξηγήσεις για το φαινόμενο. Η μια ότι ο Θεός κάτι ήξερε που δεν γνωρίζουμε εμείς και επέλεξε μια ακατανόητη αρχιτεκτονική ενάντια στην κοινή λογική, και η άλλη ότι ο Θεός καθόρισε τους νόμους και άφησε την εξέλιξη να παράγει την νόηση, με σημαντικά ποσοστά ελευθερίας ώστε να εμφανίζονται δομές που αν και είναι λειτουργικές σε ορισμένα όρια, απαίχουν πάρα πολύ από το να είναι ιδανικές όπως θα τις έφτιαχνε ένας πάνσοφος κατασκευαστής.
Για την πρώτη υπόθεση δεν έχουμε κανένα στοιχείο που να την στηρίζει, παρά μόνο μια πίστη ότι τα πάντα είναι κατασκευασμένα στην τελική τους μορφή και με ιδανικό τρόπο. Κάτι που σκοντάφτει στην κοινή λογική και φυσικά δεν εξηγεί το σύνολο των παρατηρήσεών μας πάνω στις οποίες στηρίχθηκε η εξελικτική θεωρία.
Για δεν δεύτερη υπόθεση έχουμε μια πλήρη συμφωνία με όλα τα παρατηρούμενα φαινόμενα και με την θεολογία.
Με μια διαφορετική διατύπωση, αναρωτιέται κανείς γιατί θεωρείς αξιόπιστη την εξήγηση που δίνεις εσύ και μερικοί άλλοι στο πως η θρησκεία περιγράφει την δημιουργία, εξήγηση που είναι σαφώς αντίθετη με την επιστήμη, και να μην δεχθούμε μια εξήγηση για την δημιουργία, που να συμφωνεί και με την θρησκεία και με την επιστήμη.
Μόνο ο υπέρμετρος εγωισμός νομίζω ότι μπορεί να εναντιώνεται σε μια εξήγηση που πληρεί τόσο τα θεολογικά δεδομένα όσο και τα επιστημονικά, προς χάριν μιας εξήγησης που πληρεί αποκλειστικά στα θεολογικά.
Νομίζω ότι ο δημιουργησμός είναι προσβολή προς την θρησκεία και θα έπρεπε οι χριστιανοί να τον στείλουν εκεί που ανήκει μια για πάντα.
Με μια πρόταση ο δημιουργησμός είναι αντίχριστη θεωρία, εκτός και από αντιεπιστημονική.
Τελικά η επιστήμη και η θρησκεία τα πάνε μια χαρά, αντίθετα με τον δημιουργισμό που μοιάζει με κάποιον που βαράει με σφυρί μια μύγα στο κεφάλι του.....
------------------
Να συμπληρώσω και την εξήγηση της επιθετικότητας.
Αν ανατρέξετε σε βιβλία ή αναρτήσεις κάποιων θρησκευόμενων θα δείτε ότι συχνά παρουσιάζουν ένα κοινό επιχείρημα για να αποδείξουν την ύπαρξη του Θεού. Ο κόσμος που παρατηρούμε έχει μια πολυπλοκότητα και δομή που αποκλείται να εμφανίστηκε τυχαία, άρα πρέπει να υπάρχει κάποιος κατασκευαστής που τον κατασκεύασε. Άρα υπάρχει Θεός. Ειδικότερα όμως για τα έμβια όντα, το επιχείρημα παίρνει μια επί πλέον ποιότητα, ιδού λένε τα υλικά, φτιάχτε ζωή, φτιάχτε ένα κουνέλι, ένα βόδι, ένα άνθρωπο. Δεν μπορείτε, όμως υπάρχουν και η πολυπλοκότητά τους αλλά και η ιδιότητα της ζωής που φέρουν εγγυάται την ύπαρξη ενός δημιουργου.
Φυσικά το επιχείρημα είναι αίολο, το ότι δεν έχει γίνει κάτι μέσω τύχης, δεν σημαίνει ότι συνεπάγεται ένα κατασκευαστή. Και επί πλέον αν υποθέσουμε ότι το επιχείρημα δεν ήταν άκυρο, ο ίδιος ο Θεοός θα απαιτούσε να έχει κατασκευαστεί. Αλλά ξαναλέω το επιχείρημα είναι άκυρο. Όσο και αν είναι δύσκολο να υποθέσουμε ότι κάτι τόσο πολύπλοκο όσο ενας έμβιος οργανισμός μπορεί να εμφανιστεί χωρίς κάποιος υπεράνθρωπος κατασκευαστής να τον κατασκευάσει, δεν είναι δεδομένο ότι ο κατασκευαστής είναι απαιτητός μια και η δημιουργία μπορεί να είναι αποτέλεσα μιας τελείως διαφορετικής διαδικασίας που δεν γνωρίζουμε. Δεν γνωρίζαμε εν προκειμένω.
Στρογγυλοκαθήμενοι μερικοί ένθεοι πάνω σε αυτή την λανθασμένη απόδειξη, ξεχνούσαν ότι η θρησκεία είναι πίστη και όχι απόδειξη. Όσο και νάναι δεν μπορούσε κανείς εύκολα να αμφισβητήσει την "απόδειξη"
Έρχεται λοιπόν ο Δαρβίνος και τους γρεμίζει την ανύπαρκη απόδειξη. Δεν τους αφήνει καν να οχειρώσουν την απόδειξή τους στο ανάχωμα ότι η εξελικτική ξεκινά από τις απλούστερες μορφές αυτοαναπαραγόμενων οργανισμών, μια και ένα βακτήριο (που είναι ήδη αρκετά πολύπλοκο) δεν είναι ακρετά πειστικό ότι διαφέρει ικανά από το χώμα και τις πέτρες.
Αποδεικνύοντας ότι υπάρχει τρόπος έστω και θεωρητικά να εμφανιστούν ανώτερα πολύπλοκα έμβια όντα όπως ο άνθρωπος, η απόδειξη έχε περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, όπου ανήκε εξ αρχής..... Πολύ περισσότερο που η θεωρία του, παύει να είναι περιθωριακή και γίνεται κοινά παραδεκτή και αποδεδειγμένη όσο είναι δυνατό να αποδειχθεί.
Κάθε ένας λοιπόν που στήριζε την βεβαιότητα της πίστης του στην παρατήρηση της πολυπλοκότητας της ζωής, νιώθει την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια του, να αμφισβητείται η ίδια του η ύπαρξη μια και η πεπίθηση ότι πίστευε μια αποδεδειγμένη θρησκεία ήταν κυρίαρχο κομμάτι της ψυχοσύνθεσής του.
Έτσι η επιθετικότητα που χαρακτηρίζει ορισμένους αδελφούς είναι δικαιολογημένη μια και γαλουχήθηκαν σε λάθος προσέγγιση ως προς την αποδειξιμότητα της θρησκευτικής τους προσέγγισης.
Σημειώνω ότι σε απολύτως ανάλογο αποδεικτικό σφάλμα πέφτει ο τρισκατάρατος "Ντόουκινσ" θεορόντας ότι ο Θεός δεν μπορεί να υπάρχει αν δεν παραχθεί με μια ανάλογη διαδικασία με την εξέλιξη ή δεν κατασκευστεί. Πεύτει λοιπόν στην λούμπα που είχαν πέσει όσοι κατηγορούσε.
Πόσο οδυνηρό είναι όμως για ένα χριστιανό που πίστευε γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για την πίστη του, ή για κάποιον που μέσα στον χριστιανισμό έβρισκε ένα δρόμο για να ζήσει καλύτερα την ζωή του. Καθόλου, δεν αμφισβητεί την πίστη η Δαρβινική θεωρία, αλλά καταρρίπτει μια απόδειξη που ποτέ δεν αποτελούσε πραγματική απόδειξη. Αντίθετα όπως έδειξα η επιστήμη βρίσκει στην εξελικτική θεωρία, κάποιες κοινές βάσεις με την θρησκεία, σχεδόν αναπάντεχες. Για σκεφτείτε πόσο αναπάντεχα η γένεση κουμπώνει με την εξέλιξη όλων των ανθρώπων από μια μικρή ανθρώπινη ομάδα......
Το άλλο όμως σημείο που μας ενδιαφέρει είναι ότι η εξέλιξη δεν καταρρίπτει την θρησκεία, όπως ονειρεύονται ορισμένοι άθεοι, μερικοί από τους οποίους έχουν δυστυχώς αναγάγει την αθεΐα σε θρησκεία. Τίποτα δεν τέλειωσε από την ουσία της θρησκείας και μάλιστα από τον δειδακτικό της χαρακτήρα. Ο Θεός δεν είναι αποδείξιμος ούτε ως προς την ύπαρξη, αλλά ούτε ως προς την ανυπαρξία του. Και αυτό είναι μια τελική πρόταση που γνωρίζουμε ότι είναι ισχυρή εδώ και καιρό. Οι θεολογικές απόψεις δεν μπορούν να εξεταστούν επιστημονικά ακριβώς γιατί δεν είναι καταρίψιμες μέσω κάποια αποδεικτικής διαδικασίας.
Οι άθρησκοι από την μεριά τους, βλέπουν την επιθετικότητα σαν ακατανόητη και ηλίθια στάση. Και αυτό είναι πολύ δυσάρεστο, μια και συνήθως πρόκειται για συναισθηματική αντίδραση ή στάση που υπαγορεύτηκε από άλλους και βλάστησε πάνω στην άγνοια.
----------------------
Στο παρόν κείμενο, δεν κάνω προσπάθεια να φέρω επιστημονικές αποδείξεις για την εξελικτική. Αυτό έχει γίνει κατά κόρον από τους ειδικούς στο θέμα.
Από τότε που ο Δαρβίνος παρουσίασε την θεωρία, μέχρι σήμερα έχουν εξεταστεί όλες οι σχετικές παρατηρήσεις (και πειράματα) από αρκετούς διαφορετικούς κλάδους επιστημών. Έτσι έχουμε στοιχεία από την παλαιοντολογία, την συγκριτική ανατομία, την μοριακή βιολογία, την κοινωνιοβιολογία, την δυναμική πληθυσμών, και από πολλά άλλα. Η συμφωνία της θεωρίας με τα παρατηρούμενα φαινόμενα είναι πλήρης.
Έτσι όπως είπα και στην αρχή, δεν βρισκόμαστε στο αποδεικτικό σημείο που εξετάζουμε την θεωρία και τα ευρήματα που μας ώθησαν να την αποδεχθούμε, το έχουμε κάνει ήδη σαν κοινωνία.
Σήμερα περιμένουμε να δούμε αν κανείς καταφέρει κάποτε να βρει ένα στοιχείο που να την αναιρεί ή κάποια καλύτερη θεωρία.
Αν κάποιος όμως θέλει να δει τα στοιχεία, ξεκινά από τον Δαρβίνο και συνεχίζει μέχρι σήμερα, δόξα τον Θεό υπάρχει άφθονη βιβλιογραφία, από πανεπιστημιακές πηγές. Και μπορεί, ακόμα ακόμα, να ειδικευτεί στο θέμα και να εξετάσει από κοντύτερα τα ευρήματα, ώστε να διαπιστώσει την αξιοπιστία ή μη της βιβλιογραφίας. Κάτι που φυσικά κάνουν καθημερινά πολλοί, μια και κάθε σκαλοπάτι στην έρευνα στηρίζεται πάντα στα προηγούμενα, οπότε οι αντιφάσεις τείνουν να εντοπίζονται.
Δεν μιλάμε λοιπόν για μια καινοφανή θεωρία, που οι υποστηρικτές της παλεύουν για την αναγνώρισή της από την επιστημονική κοινότητα, αλλά για μια θεωρία που πέρασε τα εξαντλητικά τεστ που της υπέβαλε η επιστημονική κοινότητα και η φονταμενταλιστές που ονειρεύονται την κατάρριψη της. Ήτοι μιλάμε για ένα γεγονός, όσο γεγονός μπορεί να θεωρηθεί κάτι στο επίπεδο κατανόησης του ανθρώπου.
------------
Και κάτι τελευταίο, αρκετοί άνθρωποι καλή τη πίστη, πιστεύουν στην θρησκεία την χριστιανική ή κάποια άλλη, χωρίς να απαιτούν την σωρεία των παρατηρήσεων που έχουμε για την εξελικτική. Φαντάζομαι ότι κάθε πιστός σέβεται αυτή την πίστη, και δεν απαιτεί "ως άπιστος Θωμάς να ακουμπήσει τις τρύπες από τα καρφία"
Είναι πραγματικά περίεργο ότι μερικοί από αυτούς τους πιστούς, έχουν την ακραία εγωιστική άποψη ότι έχουν προσεγγίσει την αλήθεια τόσο μα τόσο πολύ, κατανοώντας τον λόγο του Θεού μέσα από κείμενα, με ενδεχομένως συμβολικό περιεχόμενο, που μάλιστα εμφανίζουν σοβαρές διαφορές από την πίστη άλλων ανθρώπων, που έχουν το θράσος να απορρίπτουν εκ προοιμίου την εξελικτική που στηρίζεται στην ενδελεχή παρατήρηση από πλειάδα ειδικών του μόνου εξ ορισμού έγκυρου "βιβλίου" που έχει "συγγράψει" ο ίδιος ο Θεός.
Είναι για τον εγωιστή άνθρωπο, αδύνατο να υποθέσει ότι ο ίδιος έχει παρεξηγήσει τον Θείο Λόγο, ή ότι κάτι δεν μεταφέρθηκε σωστά στο διάβα των αιώνων, και προτιμά να απορρίπτει αυτό που έρχεται σε αντίθεση με τις παγιωμένες πεπιθήσεις του, ακόμα και όταν βλέπει πως η αντίθεση είναι πλασματική σε μεγάλο (τουλάχιστον) βαθμό.
Τελικά οι δημιουργηστές δεν θα πίστευαν ούτε τον ίδιο τον Χριστό αν έρχονταν και τους έλεγε ότι τα έχουν κάνει κουλουβάχατα στο μυαλό τους.
Ελπίζω ότι κάλυψα το θέμα ικανοποιητικά, ανασύροντας μνήμες αρκετών χρονών πίσω και έδειξα με απόλυτη σαφήνεια ότι η θρησκείες δεν είναι ασύμβατες με την εξέλιξη.
Ακολουθούν λίγες σημειώσεις και μετά το κερασάκι στην τούρτα.... Και όμως σε πείσμα των δημιουργηστών αρκετές θρησκευτικές προσεγγίσεις θρήσκοι αποδέχονται την εξέλιξη.....
==================
Σημειώσεις σχετικά η λιγότερο σχετικά με το θέμα.
=================
Η λέξη ζώο, έχει ταξινομική σημασία, και αναφέρεται στα έμβια όντα που έχουν κύτταρα με κυτταρική μεμβράνη (και όχι με κυτταρικά τοιχώματα). Δεν περιγράφει κάποια υποτιμητική σημασία όπως συμβαίνει στην κοινή της χρήση. Έτσι σαφώς και είματε ζώα μια και έχουμε κύτταρα με κυτταρικές μεμβράνες, κάτι που μπορεί να στο επιβεβαιώσει ένα κοινό μικροσκόπιο. Η έννοια της λέξης άνθρωπος στην βιολογία περιγράφει μια αρκετά ευρεία ομάδα από υποείδη, πχ. εκτός από εμάς τους νεάτερταλα και τους ντόνοβαν. Αλλά είμαστε το μόνο υποείδος των homo που επιζεί σήμερα στο πλανήτη.
Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα αν οι νεάτερταλ είχαν αθάνατη ψυχή κατά την χριστιανική θρησκεία. Ειλικρινά δεν είμαι σε θέση να απαντήσω σε αυτό. Και δεν ξέρω αν κάποιος άλλος θα ήταν, μάλλον την απάντηση μπορεί να την δώσει μόνο ο Ένας.....
Οπότε για να απαντήσω και στην ουσία της ερώτησής σου, είναι σαφές ότι οι άνθρωποι προερχόμαστε βιολογικά από απλούστερους οργανισμούς και τελικά από τους πρώτους αυτοαναπαραγώμενους οργανισμούς, που βαθμιαία φτάνουν στην γνωστή σήμερα πολυπλοκότητά μας.
Αλλά αυτό περιγράφει την βιολογική μας πραγματικότητα, το αν και πότε ο Θεός εμφυσά την Θεία ψυχή στα σώματα των προγόνων μας το αγνοώ και νομίζω ότι το αγνοεί ο κάθε ένας μας, μια και η ψυχή δεν ανιχνεύεται με τα επιστημονικά μέσα που διαθέτουμε, (και ως εκ τούτου η επιστήμη δεν παίρνει και θέση για την ύπαρξη ή μη αυτής). Σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να περιμένεις αρκετά (εύχομαι) χρόνια για να σου δώσει την απάντηση κάποιος Αρμόδιος, ο Μόνος Αρμόδιος.......
Πάντως παρατηρώντας τα άλλα ζωικά είδη, ομολογώ ότι και εγώ θα ήθελα να ρωτήσω τον Αρμόδιο σχετικά, μήπως έχει φυλάξει μια ακρούλα κάπου και για αυτά.......
Αυτό σαν παρένθεση, και πέρα από την ουσία της συζήτησης.
Μια επιστημονική θεωρία δεν κρίνεται από το αν ο εμπνευστής της είναι ντράγκι, μεγαλοφυία, κάθαρμα, αγαθός, νομοταγής, επιληπτικός ή και ψυχασθενής. Ξέρουμε για παράδειγμα ότι ένας κορυφαίος επιστήμονας στα μαθηματικά (θεωρία παιγνίων) ήταν σχιζοφρενής. Αμφισβήτησε κανείς την εγγυρότητα των αποτελεσμάτων του για αυτό το λόγο?
Έτσι και ο Δαρβινισμός ότι και να ήταν ο Δαρβίνος, απέδειξε όσο ήταν δυνατό για την εποχή του την θεωρία του, σε πείσμα ένα κάρο αμφισβητιών του και της ίδιας του της παιδίας του όπως λες. Και μάλιστα πρέπει να θυμήσω ότι είχε το θάρος να υποστηρίξει την θεωρία του παρόλο που έρχονταν σε σχετική αντίθεση με τις μέχρι τότε γνώσεις πάνω στην ηλικία ζωής του ήλιου.
Αλλά πέρα από αυτό, η θεωρία του δοκιμάστηκε και αμφισβητήθηκε από χιλιάδες επιστήμονες πριν καταξιωθεί και γίνει αποδεκτή σήμερα παγκόσμια από την ειδική επιστημονική κοινότητα. Ότι και να ήταν λοιπόν, δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο ως προς την αξία της θεωρίας που μας κληροδότησε
-----------------------
---------------------------------------------
Ευτυχώς οι φωνές που επιδιώκουν την διάσταση επιστήμης και θρησκείας σιγά σιγά εξαφανίζονται. Ήδη η Καθολική χριστιανική εκκλησία θεωρεί την εξελικτική σαν τον δρόμο που επέλεξε ο Θεός για την δημιουργία, ενώ από το 1950 ξεκαθάρισε οτι δεν υπάρχει κάποια δομική αντίθεση ανάμεσα στην εξελικτική και την θρησκεία.
Ας ελπίσουμε ότι σύντομα και στην ορθόδοξη εκκλησία θα εκλείψουν οι σκοταδιστικές απόψεις περί της εξέλιξης.
http://en.wikipedia.org/wiki/Catholi..._and_evolution
For nearly a century, the papacy offered no authoritative pronouncement on Darwin's theories. In the 1950 encyclical Humani generis, Pope Pius XII confirmed that there is no intrinsic conflict between Christianity and the theory of evolution, provided that Christians believe that the individual soul is a direct creation by God and not the product of purely material forces.[1] Today, the Church supports theistic evolution(ism), also known as evolutionary creation,[2] although Catholics are free not to believe in any part of evolutionary theory.
evolution is entirely compatible with an authentic and living Christian faith." It also encourages state legislatures and boards of education "to establish standards for science education based on the best available scientific knowledge as accepted by a consensus of the scientific community," and to "seek the assistance of scientists and science educators in understanding what constitutes reliable scientific knowledge."
http://www.orthodoxresearchinstitute...reationism.htm
Fr. George Nicozisin
Is there a conflict between Science and Religion? If we take the Fundamentalist approach (everything in the Bible is to be taken literally), then there is a conflict. If, however, every word in the Bible is not be taken literally, then there is no conflict basically … That is to say, until we come to the creation of Man as we know him and the Bible speaks of him!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου