Θαυμαστά τα συλλαλητήρια. Καμιά αντίρρηση. Χιλιάδες κόσμου, εκατοντάδες χιλιάδες.
Να υποθέσουμε ότι φτάσανε τις 500.000 ή και το ένα εκατομμύριο (υπερβάλλω αλλά δεν πειράζει).
Και φυσικά όλοι αυτοί θα νιώσανε εθνικά ρίγη συγκίνησης και θα είναι έτοιμοι να καταδικάσουν την κυβέρνηση αν τυχόν ξεπουλήσει, ενάντια στο λαϊκό αίσθημα το όνομα Μακεδονία.
Αναρωτιέμαι πόσοι από όλους αυτούς έχουν ενημερωθεί στοιχειωδώς για το θέμα. Πόσοι γνωρίζουν ότι η Ελληνική θέση, δημόσια εκφρασμένη, από τα πλέον υπεύθυνα χείλη, του υπουργού Ευάγγελου Βενιζέλου της κυβέρνησης Σαμαρά (ναι κυβέρνησης Σαμαρά!!!), είναι η σύνθετη ονομασία. Και σε αυτό έχουν καταλήξει αρκετά νωρίτερα ήδη επί Μητσοτάκη πατρός, και το έχει δηλώσει και η Ντόρα. Αλλά για κάποιον μαγικό λόγο, το ανάθεμα το ρίχνουν στην κυβέρνηση Τσίπρα.
Αλλά ίσως να θέλουν η χώρα μας να κάνει πίσω. Και το ένα εκατομμύριο πολίτες διεκδικεί το δικαίωμα να επιβάλλει την θέση του. Όμως η χώρα έχει και μερικούς ακόμα πολίτες που δεν έχουν εκφράσει άποψη. Και το ότι δεν ξεκίνησαν κάποιο συλλαλητήριο με διαφορετικό σκεπτικό, δεν σημαίνει πως δεν έχουν διαφορετικό σκεπτικό. Για παράδειγμα, μερικοί πιθανά να θεωρούν ότι "είναι καιρός να λυθεί το θέμα γιατί η καθυστέρηση, πέρα από το ότι βλάπτει την διαπραγματευτική θέση της Ελλάδος, δημιουργεί τετελεσμένο ενάντια στις θέσεις μας". Το ότι δεν εκφράζονται μέσα από συλλαλητήριο δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλες γνώμες.
Θα πει κάποιος και δικαίως, αν τολμά ας κάνει δημοψήφισμα η κυβέρνηση, και θα δούμε αν θα γίνει αποδεκτή η σύνθετη ονομασία.
Θα συμφωνήσω ένα δημοψήφισμα είναι καλή επιλογή, αν όμως οι πολίτες είναι επαρκώς ενημερωμένοι για το θέμα και οι επιλογές του δημοψηφίσματος ξεκάθαρες.
Έτσι ένα δημοψήφισμα που θα είχε επιλογή το δέχεστε η γείτονα χώρα να ονομάζεται (παράδειγμα) "βόρεια Μακεδονία", με επιλογές ναι και όχι, πιθανά θα κατέληγε σε όχι.
Σε ένα όμως δημοψήφισμα που θα είχε επιλογές:
α) Προτιμάτε η γείτονα χώρα να ονομάζεται "Βόρεια Μακεδονία" για όλους, ή β) να ονομάζεται "πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας" (fyrom δηλαδή) εντός της Ελλάδος και "Μακεδονία" για όλους τους άλλους, νομίζω πως θα ήταν απίθανο να υπερίσχυε το β).
Αυτό που δεν έχουν συνειδητοποιήσει οι Μακεδονομάχοι, είναι πως οι διαπραγματεύσεις δεν αφορούν το πως θα λέμε εμείς την fyrom, αλλά πως θα ονομάζεται σε παγκόσμιο επίπεδο. Και σε παγκόσμιο επίπεδο λέγεται ήδη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Πάμε λοιπόν να γυρίσουμε λίγο υπέρ μας, ένα χαμένο διαπραγματευτικό παιχνίδι.
Βέβαια οι γείτονες υποθέτουν μερικοί πως θα κατεβάσουν σώβρακα για να μπουν σε νάτο και ε.ε. Ξεχνώντας ότι δεν το έκαναν εδώ και καμιά 20+ χρόνια. Αλλά κυρίως ξεχνώντας ότι την στιγμή που παύουν να είναι αδιάλλακτοι, και δέχονται μια σύνθετη ονομασία, κάτι που δεν δέχονταν ποτέ μέχρι τώρα, οι εταίροι μας είναι πολύ αμφίβολο πως θα έχουν την διάθεση να στηρίζουν το πισωγύρισμα της Ελλάδος στο θέμα (ναι πισωγύρισμα στις θέσεις μας ζητάνε τα συλλαλητήρια), ενώ η ενδιάμεση συμφωνία που έχουμε υπογράψει απαγορεύει να εμποδίσουμε την είσοδο σε διεθνείς οργανισμούς της fyrom (κάτι για το οποίο έχουμε ήδη καταδικαστεί από την Χάγη).
Βέβαια και η είσοδος με ειδικά καθεστώτα δεν νομίζω ότι θα ενοχλούσε την γείτονα χώρα.
Συνοπτικά οι "Μακεδονομάχοι" του σήμερα στηρίζουν μια θέση ενάντια στα Ελληνικά συμφέροντα, αλλά και στο ίδιο το ζητούμενό τους, την προστασία της Ελληνικότητας της Μακεδονίας.
Το θέμα έχει και άλλες πτυχές που συνηγορούν σε μια ελαστικότητα απο μεριάς της Ελλάδος, αλλά για να μην μπλεκόμαστε σε συζητήσεις που έχουν συναισθηματική φόρτιση, ας αρκεστούμε το ελάχιστο. Το τι μας συμφέρει σαν χώρα, ακόμα και με μια εθνικιστική προσέγγιση του προβλήματος.
Να υποθέσουμε ότι φτάσανε τις 500.000 ή και το ένα εκατομμύριο (υπερβάλλω αλλά δεν πειράζει).
Και φυσικά όλοι αυτοί θα νιώσανε εθνικά ρίγη συγκίνησης και θα είναι έτοιμοι να καταδικάσουν την κυβέρνηση αν τυχόν ξεπουλήσει, ενάντια στο λαϊκό αίσθημα το όνομα Μακεδονία.
Αναρωτιέμαι πόσοι από όλους αυτούς έχουν ενημερωθεί στοιχειωδώς για το θέμα. Πόσοι γνωρίζουν ότι η Ελληνική θέση, δημόσια εκφρασμένη, από τα πλέον υπεύθυνα χείλη, του υπουργού Ευάγγελου Βενιζέλου της κυβέρνησης Σαμαρά (ναι κυβέρνησης Σαμαρά!!!), είναι η σύνθετη ονομασία. Και σε αυτό έχουν καταλήξει αρκετά νωρίτερα ήδη επί Μητσοτάκη πατρός, και το έχει δηλώσει και η Ντόρα. Αλλά για κάποιον μαγικό λόγο, το ανάθεμα το ρίχνουν στην κυβέρνηση Τσίπρα.
Αλλά ίσως να θέλουν η χώρα μας να κάνει πίσω. Και το ένα εκατομμύριο πολίτες διεκδικεί το δικαίωμα να επιβάλλει την θέση του. Όμως η χώρα έχει και μερικούς ακόμα πολίτες που δεν έχουν εκφράσει άποψη. Και το ότι δεν ξεκίνησαν κάποιο συλλαλητήριο με διαφορετικό σκεπτικό, δεν σημαίνει πως δεν έχουν διαφορετικό σκεπτικό. Για παράδειγμα, μερικοί πιθανά να θεωρούν ότι "είναι καιρός να λυθεί το θέμα γιατί η καθυστέρηση, πέρα από το ότι βλάπτει την διαπραγματευτική θέση της Ελλάδος, δημιουργεί τετελεσμένο ενάντια στις θέσεις μας". Το ότι δεν εκφράζονται μέσα από συλλαλητήριο δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλες γνώμες.
Θα πει κάποιος και δικαίως, αν τολμά ας κάνει δημοψήφισμα η κυβέρνηση, και θα δούμε αν θα γίνει αποδεκτή η σύνθετη ονομασία.
Θα συμφωνήσω ένα δημοψήφισμα είναι καλή επιλογή, αν όμως οι πολίτες είναι επαρκώς ενημερωμένοι για το θέμα και οι επιλογές του δημοψηφίσματος ξεκάθαρες.
Έτσι ένα δημοψήφισμα που θα είχε επιλογή το δέχεστε η γείτονα χώρα να ονομάζεται (παράδειγμα) "βόρεια Μακεδονία", με επιλογές ναι και όχι, πιθανά θα κατέληγε σε όχι.
Σε ένα όμως δημοψήφισμα που θα είχε επιλογές:
α) Προτιμάτε η γείτονα χώρα να ονομάζεται "Βόρεια Μακεδονία" για όλους, ή β) να ονομάζεται "πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας" (fyrom δηλαδή) εντός της Ελλάδος και "Μακεδονία" για όλους τους άλλους, νομίζω πως θα ήταν απίθανο να υπερίσχυε το β).
Αυτό που δεν έχουν συνειδητοποιήσει οι Μακεδονομάχοι, είναι πως οι διαπραγματεύσεις δεν αφορούν το πως θα λέμε εμείς την fyrom, αλλά πως θα ονομάζεται σε παγκόσμιο επίπεδο. Και σε παγκόσμιο επίπεδο λέγεται ήδη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Πάμε λοιπόν να γυρίσουμε λίγο υπέρ μας, ένα χαμένο διαπραγματευτικό παιχνίδι.
Βέβαια οι γείτονες υποθέτουν μερικοί πως θα κατεβάσουν σώβρακα για να μπουν σε νάτο και ε.ε. Ξεχνώντας ότι δεν το έκαναν εδώ και καμιά 20+ χρόνια. Αλλά κυρίως ξεχνώντας ότι την στιγμή που παύουν να είναι αδιάλλακτοι, και δέχονται μια σύνθετη ονομασία, κάτι που δεν δέχονταν ποτέ μέχρι τώρα, οι εταίροι μας είναι πολύ αμφίβολο πως θα έχουν την διάθεση να στηρίζουν το πισωγύρισμα της Ελλάδος στο θέμα (ναι πισωγύρισμα στις θέσεις μας ζητάνε τα συλλαλητήρια), ενώ η ενδιάμεση συμφωνία που έχουμε υπογράψει απαγορεύει να εμποδίσουμε την είσοδο σε διεθνείς οργανισμούς της fyrom (κάτι για το οποίο έχουμε ήδη καταδικαστεί από την Χάγη).
Βέβαια και η είσοδος με ειδικά καθεστώτα δεν νομίζω ότι θα ενοχλούσε την γείτονα χώρα.
Συνοπτικά οι "Μακεδονομάχοι" του σήμερα στηρίζουν μια θέση ενάντια στα Ελληνικά συμφέροντα, αλλά και στο ίδιο το ζητούμενό τους, την προστασία της Ελληνικότητας της Μακεδονίας.
Το θέμα έχει και άλλες πτυχές που συνηγορούν σε μια ελαστικότητα απο μεριάς της Ελλάδος, αλλά για να μην μπλεκόμαστε σε συζητήσεις που έχουν συναισθηματική φόρτιση, ας αρκεστούμε το ελάχιστο. Το τι μας συμφέρει σαν χώρα, ακόμα και με μια εθνικιστική προσέγγιση του προβλήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου