Για τις αυξήσεις στην Δεή.

από την σελίδα http://www.badiera.gr/?p=36822

Το ζητούμενο σήμερα για τη ΔΕΗ δεν είναι να αυξήσει τις παροχές προς τους εργαζόμενους της, να επαναφέρει προνόμια σε συνδικαλιστές και να κάνει προσλήψεις ( αν δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη) με σκοπό να συμβάλλει στην αντιμετώπιση της ανεργίας.

Όποιες δυνατότητες έχει η ΔΕΗ πρέπει να αξιοποιηθούν α) για την υποστήριξη των συμπολιτών μας που ζουν σε καθεστώς απόλυτης φτώχειας και γενικότερα την ενίσχυση του κοινωνικού τιμολογίου β) για τη συνέχιση της λήψης μέτρων μείωσης της τιμής του παρεχόμενου ρεύματος προς τις παραγωγικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις ώστε αυτές να μειώσουν το κόστος τους και να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα τους. Έτσι θα κρατηθούν υπάρχουσες θέσεις και θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Αντίθετα θα είναι παθογόνος η επαναφορά με οποιοδήποτε τρόπο και πρόσχημα της λογικής των πελατειακών προσλήψεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Το δικαίωμα των συλλογικών συμβάσεων πρέπει να είναι απαράβατο. Οι συμβάσεις όμως σε επιχειρήσεις που συμμετέχει το κράτος κρίνονται υπό την οπτική του δημοσίου συμφέροντος. Είναι αναγκαίο να αφεθεί πίσω η εποχή που το δημόσιο συμφέρον ταυτιζόταν με το συμφέρον των εργαζομένων αυτών των επιχειρήσεων.

Οι συλλογικές συμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα είναι αυτές που πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο παρεμβάσεων ώστε να υπάρξει αποκατάσταση ρυθμίσεων (όπως η επεκτασιμότητα και η μετενέργεια) που υποστηρίζουν τους εργαζόμενους στην άνιση σχέση στην αγορά εργασίας. Ταυτόχρονα είναι αναγκαίες νομοθετικές ρυθμίσεις που θα λειτουργήσουν υποβοηθητικά στο συνδικαλιστικό κίνημα ώστε αυτό να εκφράζει όχι μόνο ή κυρίως ευνοημένα στρώματα της προ κρίσης εποχής, αλλά και τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, συμπεριλαμβανομένων των πιο αδύναμων εξ αυτών δηλαδή τους άνεργους, τους μετανάστες και τους ευέλικτα εργαζόμενους.

-Ο Σάκης Παπαθανασίου είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς

Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο. Ο Σάκης Παπαθανασίου πρακτικά θεωρεί ότι οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις δεν πρέπει να αφορούν επιχειρήσεις με δημόσιο συμφέρον, αλλά οι μισθοί (υποθέτω ότι εννοεί γιατί δεν βλέπω άλλη λύση) να καθορίζονται μονομερώς από την κυβέρνηση. Δεν ξέρω πόσους βρίσκει σύμφωνους μια τέτοια πρακτική. Εγώ μέχρι στιγμής δεν έχω διαμορφώσει άποψη στο θέμα, αλλά η απόλυτα μονομερής διευθέτηση μου μοιάζει με μια πρώτη ματιά υπερβολική.

Έτσι αντί η διαπραγμάτευση να γίνεται ανάμεσα στους εργαζόμενους και την διοίκηση, θα έπρεπε (κατά το άρθρο) να ορίσει η κυβέρνηση μονομερώς την συλλογική σύμβαση.

Αλήθεια δεν είδα σε κάποιο δημοσίευμα οτι η παρούσα διοίκηση ορίστηκε από την νέα κυβέρνηση, οπότε μάλλον μιλάμε για επιλογές της προηγούμενης κυβέρνησης όπως άλλωστε μας λέει και το πρώτο θέμα, που δεν φημίζεται για την φιλοκυβερνητική του στάση.
http://www.protothema.gr/politics/artic ... -reumatos/

Πάντως στην περίπτωση θα υπεραμυνθώ των επιλογών της κυβέρνησης Σαμαρά, δεν βρίσκω κάτι το αρνητικό στην συλλογική διαπραγμάτευση που καταλήγει σε μια μικρή αύξηση, συγκριτικά πάντα με τις γνωστές μειώσεις που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στον δημόσιο τομέα. Έτσι αν οι μειώσεις φτάνουν το δυσθεώρητο ποσό των 2,8 δις, όπως ισχυρίζεται ο Φωτόπουλοςhttp://www.iefimerida.gr/news/194272/fotopoylos-xydaki-se-osoys-antidroyn-stin-ayxisi-tis-genop-dei τότε τα 25 εκ. € που θα επιβαρυνθεί η εταιρία, είναι μάλλον μικρό αντιστάθμισμα. Δεν θα ελέγξω αν τα νούμερα του Φ. είναι σωστά, θα υποθέσω ότι απέχουν πολύ από την πραγματικότητα, και πάλι όμως για μικρό αντιστάθμισμα μιλάμε.
(Λέει και άλλα ενδιαφέροντα προς συζήτηση ο Φωτόπουλος αλλά ίσως κάποια άλλη φορά να αξίζει να τα δούμε)

Και κάτι τελευταίο. Ζούμε σε μια καπιταλιστική κοινωνία, και σε μια τέτοια κοινωνία, θα αποδεχθώ ότι κάποιος μπορεί να έχει εισόδημα πολλαπλάσιο κατά δεκάδες ή και εκατοντάδες φορές των χαμηλότερων εισοδημάτων. Αυτός όμως ο κάποιος δεν προκύπτει από κάπου ότι είναι απαραίτητο να είναι επιχειρηματίας, μπορεί να είναι εργαζόμενος. Είτε γιατί η εργασία του είναι εξαιρετικά δύσκολη, είτε γιατί είναι επικίνδυνη, είτε γιατί έχει καταφέρει να επιβάλει στην εργοδοσία ένα εξαιρετικά υψηλό μισθό. Και οι τρεις περιπτώσεις στα πλαίσια του καπιταλισμού, είναι αποδεκτές. Για κάποιον όμως λόγο, θεωρούμε ότι οι εργαζόμενοι του δημοσίου πρέπει να είναι "φτωχομπινέδες", γιατί οι μισθοί τους, επιβαρύνουν την κοινωνία. Μήπως αυτό έχει κάποια υπερβολή;

Να επισημάνω ότι δεν προκύπτει από πουθενά ότι το κόστος τους το επωμίζονται οι πελάτες, κάλλιστα μπορεί να προκύψει από απομείωση των κερδών της συγκεκριμένης ανωνύμου εταιρίας. Άλλωστε η κυβέρνηση ήδη έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να συμβεί μεταφορά του κόστους στους καταναλωτές. Και γιατί να το κάνει άλλωστε όταν έχει μια κερδοφόρα επιχείρηση και αρκετές επιλογές για μείωση των εξόδων της, πέρα από το μισθολογικό κόστος.

Παρενθετικά, φυσικά είναι απαράδεκτη η διακοπή της ηλεκτροδότησης σε ευπαθείς ή αδύναμους οικονομικά. Για τους υπόλοιπους, οι αυξήσεις που έγιναν επί της προηγούμενης κυβέρνησης ήταν όντως υπερβολικές, με βάση την κρίση. Αλλά βλέπεις η εσωτερική υποτίμηση δεν αφορούσε το κόστος διαβίωσης, αλλά το εργασιακό κόστος......
Όμως δεν προκύπτει ότι οι υψηλοί μισθοί επέδρασαν στις αυξήσεις στο κόστος καταναλωτή, και φυσικά οι συγκεκριμένες είναι πολύ μικρές για να επηρεάσουν.

 

http://www.freeforum.gr/viewtopic.php?f=12&t=327&p=1222#p1222